Morgunblaðið - 21.02.1986, Blaðsíða 34

f
34
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2L FEBRUAR1986

Gunnlaugur Halldórs-
son arkitekt—Minning
um og lét þau mikið til sín taka.
Hann sat árum saman sem fulltrúi
Bessastaðahrepps í samvinnunefnd
um skipulag höfuðborgarsvæðisins.
Hann var jafnframt mikill áhrifa-
maður um skipulag og byggingar-
mái síns sveitarfélags. Gunnlaugur
mun hafa átt fyrstu hugmyndina
að miðbæjarkjama í Kringlumýr-
inni og hafði dijúg áhrif á mótun
aðalskipulags Reykjavíkur 1962-
1983. Hann bar um árabil hitann
og þungann af skipulagsvinnu við
nýja miðbæinn. Einnig skipulagði
Gunnlaugur ásamt þeim Guðmundi
Kr. Kristinssyni og Manfreð Vil-
hjálmssyni fyrstu byggðina í norð-
urhlíðum Fossvogsdals.
Árum saman vann Gunnlaugur
að tveim verkefnum, sem voru full-
búin til framkvæmda, en var hætt
við. Það voru byggingar fyrir Tób-
aks- og áfengisverzlunina á homi
Suðurlandsbrautar og Grensásveg-
ar og Borgarbókasafn Reykjavíkur,
sem hann vann að í samstarfi við
Guðmund Kr. Kristinsson.
Fyrir margháttað starf fyrir
arkitektafélagið og framlag sitt til
íslenzkrar byggingarlistar var
Gunnlaugur gerður heiðursfélagi
Arkitektafélags fslands. Hann hlaut
einnig aðrar opinberar viðurkenn-
ingar fyrir störf sín.
Eins og áður er sagt er bráð
þörf á að fjalla faglega og fræðilega
um framlag frumheijanna úr hópi
langmenntaðra arkitekta. Það verð-
ur ekki gert hér þó að vert væri.
Þessum kveðjuorðum skal því
lokið og Gunnlaugi þakkað það sem
hann gerði vel og lét eftir sig til
handa komandi kynslóðum, hluta
af menningararfi okkar. Guðnýju
og bömum þeirra og þeirra nánustu
sendi ég hugheilar samúðarkveðjur.
Skúli H. Nordahl ark.
FAI
Lærimeistari minn, starfsfélagi
og vinur, Gunnlaugur Halldórsson,
arkitekt, lézt í Borgarspítalanum
að kvöldi dags hinn 13. þ.m. á
sjötugasta og sjöunda aldursári, en
hann fæddist í Vestmannaeyjum
6. ágúst 1909, sonur hjónanna
Halldórs Gunnlaugssonar, héraðs-
læknis, og Onnu Gunnlaugsson, f.
Therp.
Þó að lát hans hafi ekki komið
mér á óvart, eftir að hafa fylgzt
með líðan hans síðustu vikumar,
setti mig samt hljóðan og söknuður
fyllti hugann þegar ég gerði mér
ljóst að hann var ekki lengur til
samfylgdar í þessu lífí.
Leiðir okkar Gunnlaugs lágu
fyrst saman skömmu eftir að ég
lauk námi í arkitektúr, en þá réð ég
mig til hans á teiknistofuna, sem
hann hafði rekið við mjög góðan
orðstír í Reykjavík um tuttugu ára
skeið. Stofa hans var þá til húsa á
Laufásvegi 24, í íbúðarhúsi Hall-
dórs Hansen, læknis, en það hús
var eitt af mörgum góðum íbúðar-
húsum, sem Gunnlaugur hafði
teiknað.
Það varð mér, ungum og lítt
reyndum, ómetanleg skólun og
veganesti að lenda undir hand-
leiðslu manns sem bjó yfir jafn
mikilli og haldgóðri starfsreynslu
og hann.
Fyrsta verkefni mitt hjá Gunn-
laugi var að vinna með honum úr
frumdrögum, sem hann hafði þá
þegar gert, að byggingum fyrir
Áfengis- og lyQaverzlun ríkisins á
homi Suðurlandsbrautar og Grens-
ásvegar. Teikningar af byggingun-
um fullunnum við til útboðs á verk-
inu, en vegna haftastefnu, sem þá
ríkti og fjárskorts, dróst að verkið
yrði boðið út, unz hætt var við alit
saman að lokum. Því miður varð
þetta ekki eina verk Gunnlaugs,
sem hiaut þau örlög að hafna ofan
í skúffu og verða „aðeins skúffu-
projekt" eins og einn félaginn komst
að orði, og er það mikil synd.
Þannig fór t.d. einnig fyrir teikn-
ingum, sem hann gerði af Náttúru-
gripasafni íslands og þetta ætla að
verða örlög eins af síðustu stærri
verkum hans, teikninga af Borgar-
bókasafni fyrir Reykjavíkurborg,
og veit ég að hann tók sér það
nærri.
Nokkru eftir að við höfðum lokið
verkefninu fyrir Áfengis- og lyfja-
verzlun ríkisins bauð Gunnlaugur
mér að gerast féiagi sinn að stof-
unni við hönnun ýmissa mannvirkja.
AGNES og ALVÍS
urðu fyrir valinu
Þegar viö mótuöum heildarlausn á tölvuvæöingu
fyrir ÚTGERÐ OG FISKVINNSLU
í rúman áratug höfum
viðeinbeitt okkur
að rekstrarþjón -
ustuvið útgerðar-
og fiskvinnslufyrirtæki um
landallt. Áþessumárumhefur
safnast saman hjáokkurómæld
þekkingá þörfum þessara
fyrirtækja. Viðhöfum lagaðokkar
eigintölvuhugbúnaðað þessum
þörfum og fylgst með nýjungum
sem hafa komið á hugbúnaðar-
markaðinn. Nú höfum við mótað
heildarlausn á tölvuvæðingu í
sjávarútvegsfyrirtækjum með
fjölbreyttu RT kerf-
unum okkarásamt
bókhaldskerfinu ALVÍS
frá Kerfihf. og skipverja-
launakerfinu AGNES frá
Hugtaki hf.
Hafið samband við Pál Haraldsson
eða Gísla Erlendsson. Þeir veita allar
nánari upplýsingar.
Vifi ___________ .
] rekstrartækni hf.
Tækniþekking og tölvuþjónusta.
Siöumúli 37. 108 fíeykjavik. simi 685311
Sjálfur sinnti hann þó einn nokkrum
eidri verkefna sinna, eins og mann-
virkjum fyrir SÍBS á Reykjalundi,
sem hann lagði alltaf mikla rækt
við._
Ég held að það hafí verið vand-
fundinn þægilegri eða betri félagi
innan stéttar arkitekta, en Gunn-
laugur var, eða vandvirkari.
Við áttum mjög vel skap saman
og höfðum yfirleitt sömu fagur-
fræðilegu afstöðu til verkefnanna.
Þetta er í sjálfu sér ekki undar-
legt, ef að er gætt. Á námsárum
sínum hafði Gunnlaugur greinilega
hrifizt af nýjustu stefnu þess tíma
í byggingarlist, Bauhaus-stefnunni,
og teiknað sín fyrstu hús undir
áhrifum frá henni. Á sama hátt
höfðu verk fremstu brautryðjenda
þeirrar stefnu helzt höfðað til mín
þegar ég var við nám næstum tutt-
ugu árum seinna.
Við áttum því mjög gott samstarf
í mörg ár, er við unnum ýmis verk-
efni í félagi, svo sem Háskólabíó
og teikningar af Búrfellsvirkjun svo
eitthvað sé nefnt.
Ýmsar aðstæður urðu þess vald-
andi, að síðustu ár samstarfsins
unnum við að sameiginlegum verk-
efnum, hvor á sínum stað. Um tíma
vann Gunnlaugur t.d. að skipulagi
nýs miðbæjar fyrir Reylq' avíkurborg
og var þá staðsettur í Höfða við
Borgartún.
Þótt leiðir hafí skilið að lokum
og hvor unnið á sinni stofu síðustu
árin, rofnuðu ekki vináttutengslin,
hvorki við Gunnlaug né hans indælu
eiginkonu, Guðnýju Klemensdóttur,
og þeirra böm.
Fyrir þessa tryggð þeirra allra
og vináttu í gegnum árin, í minn
garð og fjölskyldu minnar, vil ég
fyrir okkar hönd þakka á þessari
stundu. Guðnýju, bömum þeirra
Gunnlaugs, bamabömum og öðrum
aðstandendum vottum við okkar
innilegustu hluttekningu.
Guðm. Kr. Kristinsson
og fjölskylda
Tómas Ólafs-
son — Kveðjuorð
Fæddur 24. nóvember 1949
Dáinn 19. janúar 1986
Það munu orðin nokkur misseri
síðan ég hitti síðast vin minn Tómas
Ólafsson. Þá sat ég ásamt föður
hans og fleira venslafólki lítið og
notalegt kvöldkaffiboð Tómasar og
konu hans á fallegu heimili þeirra.
Þetta kvöld verður mér nú í fersku
minni, þegar ég svo óvænt fregna
aldurtila þessa ágæta drengs. Sjálf-
sagt hefðu eldmóður og bjartsýni
húsbóndans, gestgjafa okkar, ekki
þurft til, en mikið var sorg og dauði
fjarlægt andrúmsloftinu á þessari
huggulegu kvöldstund.
Vegna skyldleika og tengsla
höfum við, ég og fjölskylda mín,
þekkt Tómas heitinn frá blautu
bamsbeini. Við kynntumst frá
öndverðu þessum bjarta og gáfaða
sveini og fylgdumst eftir föngum
með þroskabraut hans, sem ekki
var einlægt blómum stráð, en
stefndi í þátt átt sem manndómur
hans og atgervi fengu viðfangsefni
við hæfi. Nú er Tómas fallinn á
hátindi manndómsáranna. Æ, hve
það verður oft, þegar vonir og óskir
okkar sýnast um það bil að rætast,
að örlaganomimar taka taumana í
sínar hendur án allrar miskunnar.
Manni verður hugsað til Gunnars á
Hlíðarenda eða Kjartans Ólafsson-
ar.
Ævi Tómasar varð ekki löng í
ámm talin, en lífinu lifði hann í þá
veru sem ég ætla að Jónas eigi við,
þegar hann kveður eftir látinn vin
sinn:
„Hvaðerlanglífi?
lífsnautnin fijóva
aleflingandans
og athöfn þörf.“
Ástvinum Tómasar. sendum við
Svava okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Hilmar Pálsson
Fráleitt að hægt sé að
nýta húsið öllu meira
Blaðinu hefur borist eftirfar-
andi frá blaðafulltrúa Pósts og
síma:
í fréttatíma útvarpsins var ný-
lega frá því skýrt að Sverrir Her-
mannsson, menntamálaráðherra,
væri staðráðinn í að beita sér fyrir
að fijálsir leikhópar fengju aðstöðu
fyrir starfsemi sína í gamla Sjálf-
stæðishúsinu við Austurvöll, mötu-
neyti Pósts og síma.
í dagblöðum hafa lík ummæli
verið höfð eftir ráðherranum og
forráðamenn leikhópa, nú síðast
Alþýðuleikhússins, hafa í blaðavið-
tölum látið eins og þeir væru að
búa sig undir að flytja inn í húsið.
Það er á misskiíningi byggt að
húsið sé einungis notað sem mötu-
neyti í hádegi. Starfsmenn Pósts
og síma neyta þar margskonar
starfsemi á vegum stofnunarinnar
og starfsmanna. Starfsemi er í hús-
inu langt fram eftir degi og einnig
á kvöldin. Meðal annars eru fundir
haldnir í húsinu á vegum Starfs-
mannaráðs Pósts og síma, starfs-
mannafélögin og eftirlaunadeild
þinga þar oft, skemmtanir eru
haldnar og einnig er efnt til sýn-
inga, m.a. eru þar oft frímerkjasýn-
ingar svo og ýmiskonar kynningar
á starfsemi Pósts og síma.
Til þess að unnt sé að halda leik-
sýningar opnar almenningi í húsinu
þarf gagngerar breytingar á hús-
næðinu og yrðu þær vægast sagt
mjög kostnaðarsamar. Húsið er
gamalt timburhús og er ekki undir
það búið að þola aukna starfsemi
með öllum þeim kröfum sem gera
verður til húsakynna þar sem leik-
sýningar fara fram, m.a. með tilliti
til brunavama.
Stofnunin telur fráleitt að hægt
sé að nýta húsið öllu meira en nú
er gert. Benda má einnig á það að
starfsmannafélög Pósts og síma
hafa tekið i sama streng og eindreg-
ið lagst gegn ráðagerðum um aðra
starfsemi í húsinu við núverandi
aðstæður.
Það verður einnig að segja að
óeðlilegt hlýtur það að teljast að
ráðherra menntamála skuli beita
sér fyrir að ráðskast með hús sem
heyrir undir annað ráðuneyti, sam-
göngumálaráðuneytið, og lýsa því
yfir að hann hyggist þrengja kost
jafn fjölmenns hóps og starfsmanna
Pósts og síma, eins og skilja mátti
af ummælum ráðherrans.