Morgunblaðið - 05.12.1987, Blaðsíða 49
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 1987
49
Hermann Ágústsson
Reyðarfírði — Minning
Fæddur 23,júní 1908
Dáinn 28. nóve.mber 1987
Mikið valmenni og virtur drengur
er vikinn af sviði. Jafnhliða fágætri
prúðmennsku átti hann sér sína
ákveðni og stefnufestu, hann hafði
fágað, en rösklegt fas, bar með sér
frískleika og alvöru í senn, var
ævinlega tilbúinn að láta hina létt-
ari strengi óma.
Vandvirkni hans var við brugðið,
vel og fljótt voru verk af hendi
leyst, handbragðið einstaklega
vandað, falleg rithönd og frágangur
eins og best v_arð á kosið.
Hermann Agústsson var fjöl-
þættum gáfum gæddur, atgervis-
maður til sálar og líkama, en
hógværð hans mikil og ekki af
ágæti gumað.
Hann var ljómandi söngmaður,
hafði fallega söngrödd, frábær liðs-
maður í okkar litla kirkjukór, en
söngur var yndi hans og tónlist öll.
Hann var einnig ágætur leikari,
hafði góða rödd, er hann kunni vel
að beita, lék enda nokkuð á yngri
árum og endurnýjaði síðar kynni
sín af þeirri göfgu gyðju og þar
kynntist ég Hermanni best, nota-
legri hlýju og kímni alvörumanns-
ins, sem í engu mátti vamm sitt vita.
Mér er enn í fersku minni, er þau
léku í „Happinu" heima, Hermann
og Guðrún tengdamóðir hans og
báru það bæði með sér, að leik-
gáfan var þeim eiginleg og sann-
kallað yndi þótti þeim að túlka
persónur sínar, enda gerðu þau það
með einstökum glæsibrag. Enn
síðar lék Hermann erfitt hlutverk í
„Allra meina bót“ og skilaði því
með miklum ágætum, jafnt leik sem
söng. Þá kynntist ég honum virki-
lega vel og að verðleikum mat ég
hann enn meir.
Hermann var afar lipur hagyrð-
ingur, en fór dult með, fékkst ekki
til að flíka skáldgáfu sinni, orti þó
oft gamanbragi fyrir þorrablót okk-
ar. Þá bragi var gott að syngja, er
Minning:
Fæddur 12. aprU 1924
Dáinn 25. nóvember 1987
„Hann einn má hjálpa þér,
þá'hjástoð mannleg þver,
heim þig á höndum sér
í himna sælu ber.“
(H.P.)
Guðjón Benediktsson fæddist á
Brúará 'í Kaldrananeshreppi. For-
eldrar hans voru hjónin Benedikt
Sigurðsson og Guðríður Áskels-
dóttir. Guðjón hóf sjósókn strax um
fermingaraldur og stundaði sjó-
saman fór næmt brageyra, hnyttni
er hitti í mark og tónvísin á sínum
stað.
En margar góðar ferskeytlur
mun hann hafa gert, fáeinar þeirra
má sjá í „Aldrei gleymist Austur-
land“, en hræddur er ég um, að
yfirleitt hafi þeim ekki verið haldið
til haga. Sjálfur sagði hann:
Oft þó orðum finni stað
er ég sjaldan níðinn.
Ég er heldur ekki að
yrkja fyrir lýðinn.
Þarna hitti Hermann í mark eins
og svo oft. Hann orti af ærinni
íþrótt og aldei heyrði ég meinyrta
stöku frá hans hendi, enda hafði
hann ævinlega meira í heiðri og
hélt á lofti kostum samferðafólks-
ins, því aldrei heyrðist hann leggja
vafasamt orð, hvað þá illt til nokk-
urs manns.
Hermann hafði mikla unun af
að vera sem „knapi á hestbaki
kóngur um stund". Hann var maður
gleðinnar og naut útiveru og þeirrar
ánægju að „eiga fylgd með fáknum
góða“.
Mér hefur löngum þótt sem
Fljótsdælingar beri nokkuð af öðr-
um, hvað félagsþroska snertir, fólk
söngs og gleði er nýtur þess að eiga
með öðrum fund. Sú er a.m.k. mín
reyðfirska reynsla og Hermann var
hvað gleggstur og bestur reynslu-
gjafi í þessu.
Hermann var mikill félags-
hyggjumaður, samvinnumaður af
lífi og sál, hann fylgdi Framsóknar-
flokknum einarðlega að málum sem
málsvara félagslegra lausna í anda
samvinnuhugsjónarinnar.
Í því sem öðru var hann heill en
öfgalaus, hélt skoðunum sínum
djarflega fram, en af fullri sann-
gimi.
Hann var starfsmaður mikill,
stundvísi hans var til fyrirmyndar,
reglusamur, samviskusamur og trúr
í hvívetna.
Ómetanlegt er fyrir hvert fyrir-
mennsku alla tíð síðan meðan
honum entist heilsa til. Skipstjóm-
arferill hans hófst árið 1947 en
árið 1963 keypti hann sinn eigin
bát og gerði hann út frá Drangs-
nesi allt til vors 1971, en það ár
fluttist hann ásamt fjölskyldu sinni
suður í Garð. í nokkur sumur eftir
það fór hann norður á Drangsnes
til að vera með báta fyrir ýmsa
aðila.
Guðjón var kvæntur Ingunni Ein-
arsdóttur frá Drangsnesi og þar
bjuggu þau til ársins 1971. í Garð'-
inum reistu þau sér myndarlegt hús
tæki að eiga slíkan starfsmann og
fyrir fólk að geta leitað til slíks
prúðmennis, sem ævinlega vildi
hafa það eitt er réttara reyndist.
En í mínum huga nú þá sakna
ég mannsins, sem var allt í senn
greindur vel, glaðlyndur og góður
félagi.
Hermann var sannur öndvegis-
drengur og samfélag okkar fátæk-
ara að honum gengnum.
Fáein atriði úr ævi hans skulu
færð hér á blað.
Hermann Ágústsson var fæddur
23. júní 1908 að ‘Langhúsum í
Fljótsdal.
Foreldrar hans voru hjónin Vil-
helmína Ejríksdóttir, norðlenskrar
ættar og ísak Ágúst Jónsson, ér
bjuggu á Langhúsum, en faðir Her-
manns lést, er Hermann var
ársgamall. Móðir hans bjó ásamt
bömum sínum á Langhúsum. Henni
var ekki fisjað saman, einstakur
dugnaður og elja varð henni til
bjargar, börnin voru fjögur, öll ung
og fólk þess tíma hafði fátt að leita.
Hetjusaga mörg er frá þessum tíma
og óhætt mun að segja, að ekkjan
á Langhúsum hafi með lífsstarfi
sínu skráð eina slíka.
Á Langhúsum ólst Hermann upp
og þó ekki væm efni mikil vildi
hinn námsfúsi sveinn afla sér ein-
hverrar menntunar.
1930 hleypir hann heimdragan-
um og fer í Héraðsskólann að
Lau^arvatni og er þar tvo vetur,
en vinnur fyrir sér syðra um sumar-
ið. Hermanni sóttist námið vel sem
vænta mátti og íþróttir urðu þar
yndi hans einnig, enda maðurinn
stæltur og lipur í senn.
En um frekari skólagöngu varð
ekki að ræða. Hermann fer austur
í dalinn sinn og er þar í kaupa-
mennsku, á Valþjófsstað býr hann
eitt ár og á Amaldsstöðum tvö ár,
en síðan flyst hann til Reyðarfjarð-
ar 1944. Hann er þá heitbundinn
Sigríði Stefánsdóttur úr Fljótsdal
og þau giftu sig 1945. Með þeim
flyst móðir Sigríðar, Guðrún Magn-
úsdóttir, og á hjá þeim athvarf tii
æviloka. Guðrún var einkar geðfelld
og skemmtileg kona, sem ég hafði
af mjög kær kynni. Hún er látin
fyrir nokkrum árum. Sigríður, kona
Hermanns, lifir mann sinn. Hún er
mikil afbragðskona í allri viðkynn-
og áttu þar heima síðan. Þeim varð
fimm bama auðið og búa öll í Garð-
inum utan eitt.
Þegar ég lít yfír farinn veg og
samskipti mín við Guðjón, frænda
minn, er mér þakklæti og virðing
efst í huga, enda varð hann mér
fyrirmynd í mörgu sem að sjó-
mennskunni laut. Hann var að
mínum dómi afburða snjall sjómað-
ur og áttum við ýmsar sameiginleg-
ar minningar um djarfa sjósókn þar
sem mikið reyndi á hæfni og kunn-
áttu. En þótt djarft væri teflt á
stundum á sjó og landi sluppum við
báðir óskaddaðir frá þeirri glímu.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar vil
ég votta Ingunni, bömum þeirra
og bamabömum og öðrum aðstand-
endum, mína dýpstu samúð. Megi
þeim veitast styrkur í minningunni
um góðan dreng.
Utför Guðjóns verður gerð frá
Keflavíkurkirkju laugardaginn 5.
desember kl. 14.00.
Ingimundur Jónsson
Birting afmælis- og
minningargreina
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er
að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldrq.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
Guðjón Benedikts-
son frá Drangsnesi
ingu og framúrskarandi heim að
sækja. Sigríður er fríð kona, létt
og hress í lund, þó ýmislegt hafí
að sótt á seinni árum. Löngum hef-
ur hjá þeim dvalist Skarphéðinn
Þorsteinsson úr Fljótsdal, það mikla
snyrtimenni og ljúfa prúðmenni og
hjá þeim öllum ólst upp að hluta
Sigmar Óðinn Jónsson, sem nú er
fulltíða maður, en á þessu góða
heimili einstaklega mikið upp að
unna.
Á Reyðarfírði fór Hermann til
starfa hjá Kaupfélagi Héraðsbúa,
lengst sem gjaldkeri á skrifstofu
þess. Hann gegndi störfum sínum
af stakri natni og nákvæmni, glögg-
ur og fljótur ásamt sérstakri iðju-
semi. Segja mátti að hann léti sér
ekkert annað nægja en að vinna
allt óaðfinnanlega.
1966 flytja þau svo frá Reyðar-
firði til Akureyrar og eru þar í fimm
ár, þar sem Hermann vinnur á skrif-
stofu Mjólkursamlags KEA, en
aftur er haldið austur á Reyðarfjörð
1971 og þar dvalist alla tíð síðan.
Þar vann Hermann svo áfram
hjá Kaupfélagi Héraðsbúa um
nokkurt árabil.
Hermann hafði um hríð verið
sjúklingur, en svo dulur maður bar
ekki veikindi sín á torg, svo fáir
áttuðu sig á, hversu heilsan var í
-raun.
Heimili þeirra Sigríðar og Her-
manns var mikið myndarheimili,
gestrisni mikil og gleði í ranni
ásamt góðum hug. Þar lögðu allir
sig fram fyrir gestina.
Hermann lést hinn 25. nóvember
sl. í Fjórðungssjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað.
Síðast er fundum bar saman var
handtakið hlýtt og þétt, viðmótið
einlægt og gaman að eiga við hann
orð sem fyrr.
Beinn var hann í baki með bjart-
leitan svip sem alltaf áður. Ég vissi
að heilsan var ekki sem skyldi, en
vílinn var hann ekki, og enn var
framkoman frískleg og lundin
undralétt. En nú hefur til hinstu
ferðar verið farið. Góðar minningar
um mætan dreng þyrpast að og
þökkin fyrir góðar stundir i nota-
legri návist Hermanns er efst í
huga í dag.
Ég sendi Sigríði, konu hans, svo
og Skarphéðni góðvini hans einlæg-
ar samúðarkveðjur frá okkur
hjónum og foreldrum mínum. Her-
mann var einlægur trúmaður og
átti vissu um ódáinslönd eilífðarinn-
ar.
Björt var öll hans ganga, björt
og góð er minningin mæt um geng-
inn dáðadreng.
Blessuð sé sú minning.
Helgi Seljan
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
THORA KRISTJÁNSSON,
Hliðartúni 6,
Mosfellsbæ,
andaðist á heimili sínu 3. desember.
Rúna Gísladóttir,
Stína Gisladóttir,
Hans Gíslason,
Lilja Gísladóttir,
Þórir S. Guðbergsson,
Edda Gisladóttir,
Heiða Björg Sigurbjartsdóttir,
Jón Snorri Sigurðsson
og barnabörn.
Faðir okkar
t
SIGURÐUR SIGURÐSSON
fyrrverandi vigtamaður
frá ísafirði
andaðist á Hrafnistu í Reykjavik 4. desember.
Börnin.
t
Útför foreldra okkar,
HRÓÐNÝJAR SIGURÐARDÓTTUR
JÓHANNS HALLDORS PÁLSSONAR,
_ Dalbæ Hrunamannahreppi,
sem létust af slysförum 28. nóvember sl. fer fram frá Hrepp-
hólakirkju laugardaginn 5. desember kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hinna látnu er bent ó orgelsjóö Hrepp-
hólakirkju.
Rútuferð verður frá BSI kl. 11.30.
Börnin.
t
Þökkum innilega samúð og auösýnda vináttu við andlát og jarðarför,
EIRÍKS JÓNSSONAR
frá Helgastöðum,
Biskupstungum.
Guð blessi ykkur öll.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vinarhug vegna andláts og útfarar eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
SIGURJÓNS BJÖRNSSONAR,
Jaðarsbraut 21,
Akranesi.
Kristín Karlsdóttir,
Guðrún Sigurjónsdóttir, Sigþór Karlsson,
Björn Almar Sigurjónsson,
Karl Sigurjónsson, Guðrún Alfreðsdóttir,
Stefnir Sigurjónsson
og afadrengir.