Morgunblaðið - 08.04.1989, Síða 13

arsalarins að Klapparstíg 16, sem
þeir ráku um skeið í samvinnu við
félaga sinn, Eystein Jónsson. Krist-
ján..og Eysteinn voru að vísu einir
skráðir fyrir salnum en Sigurður var
þar jafnan viðloðandi. Hinir ungu
og hressu menn vildu brydda upp á
ýmsu nýju og fengu mig til að sýna
þar fyrstan manna vorið 1964, en
þá var ég einmitt að stokka upp
spilin í minni list og sýndi þar ýmsa
nýja og skrítna hluti, að því er mörg-
um fannst. Og auðvitað var ég skam-
maður af Valtý Péturssyni, sem þá
var eini gagnrýnandinn og sá Pop í
nýjustu myndunum, sem þá var eitur
í hans beinum, en mér þóttu þetta
ósköp eðlileg viðbrögð. Um þetta er
þagað eins og mannsmorð sem og
um ýmsar aðrar hræringar sem upp
spruttu á þessum árum. Haustið
1967 skrifaði ég svo grein í SAM-
vinnuna, þar sem ég gerði upp við
tímana og einokunarástandið í fé-
lagsmálum myndlistarmanna og
birtist hún í fyrsta hefti 1968. Afleið-
ingarnar létu og ekki á sér standa,
því að um haustið átti sér og ein-
mitt stað gagnger uppstokkun í sýn-
ingamefnd FÍM á aðalfundi félags-
ins og skipti þá engum togum, að
mikil uppsveifla átti sér stað um
Haustsýningar félagsins, sem stóð
fram til 1975. Á þeim tíma vom
haldnar margar stórar og athyglis-
verðar sýningar, m.a. tvær þær
stærstu í allri sögu Haustsýninganna
og margt nýtt kom fram. Um þetta
er algjörlega þagað í hinni veglegu
sýningarskrá. Á sögulegum fundi í
FÍM haustið 1968 eða 1969, sem
var sá fjölmennasti í sögu þess, lagði
ég og til ásamt Ragnari Kjartans-
syni myndhöggvara, að Diter Rot
fengi inngöngu, ef ekki sem fullgild-
ur meðlimur, þá sem gestameðlimur.
Að það var fellt hafði afdrifaríkar
afleiðingar en hitt minni, að við vild-
um fara að lögum um almenna inn-
göngu í félagið. Hér þurfti laga-
breytingar til ef listhópi yrði sporð-
rennt í einu lagi og það kom einfald-
lega ekki til greina. Þá er og tómt
mál að tala um frjálslyndi félags-
manna, sem voru margir þrælpólití-
skir svo sem fram kom í ýmsum
athöfnum þeirra, en um það skal
ekki fjallað hér.
Meinbugurinn við sýninguna er,
að þrátt fyrir dtjúgan undirbúnings-
tíma hefur ekki tekist að setja upp
áhrifamikla sýningu, sem líkleg var
til að vinna sig upp, — þvert á móti
var aðstreymið mest fyrstu sýning-
arhelgina, en svo ekki söguna meir.
Kannski ætluðu menn sér of skam-
man tíma til að koma henni fyrir
Lögmannafélag íslands:
Gestur Jóns-
son formaður
Á AÐALFIJNDI Lögmannafé-
lags íslands sem haldinn var
31. mars sl. var kjörinn form-
aður Gestur Jónsson hrl. Aðrir
í syóm em Sveinn H. Valdi-
marsson hrl., Viðar Már Matt-
hfasson hrl., Þórunn Guð-
mundsdóttir hrl. og Baldur
Guðlaugsson hrl. Fram-
kvæmdastjóri er Hafþór Ingi
Jónsson hdl.
Félagsmenn eru nú alls 312.
Þar af eru u.þ.b. 200, sem hafa
lögmannsstörf að aðalstarfi. Af
félagsmönnum eru 121 hæsta-
réttarlögmenn og 191 héraðs-
dómslögmenn. Heiðursfélagar
eru hæstaréttarlögmennimir
Ágúst Fjeldsted og Egill Sigur-
geirsson._____________
MORGPNRIADID,yUftlAIffAGy g. ARRÍfyUjSO
Nokkrir af sýnendunum 15, fyrir framan „Hjarta“ Jóns Gunnars Árna-
sonar, frá vinstri Hreinn Friðfinnsson, Krisfján Guðmundsson, Sigurð-
ur Guðmundsson, Ólafur Gíslason og Gylfí Gíslason.
og hefði vikutími í viðbót getað skipt
sköpum. Þetta veit ég af eigin
reynslu, er ég tók allt húsið undir
tímamótasýningu haustið 1980. Hún
var eiginlega ekki komin upp fyrr
en vika var af sýningartímanum, en
hafði þá tekið miklum stakkaskipt-
um. En meginókosturinn er svo sem
fyrr er vikið að, tel ég, hve menn
eru uppteknir af sjálfum sér og'horfa
gjörsamlega fram hjá flestu öðru,
sem var að ske í næsta nágrenni
líkast því, sem að „Palli hafi verið
einn í heiminum.
Staðreyndin var sú að samtímis
fór fram mikil uppstokkun í hlutun-
um hjá öðrum listamönnum, og það
er í raun gróf lágkúra og sögufölsun
að vera að tala um stöðnun hjá öllum
öðrum. Jafnvel hinir svokölluðu ab-
straktmálarar og strangflatamenn
voru í fullu fjöri og í stöðugri geij-
un. Og hér má koma fram, að erlend-
is hafa þeir löngu verið endurreistir
og vegur margra þeirra meiri en
nokkru sinni fyrr.
En misskilningurinn felst þó helst
í því, að nýjungar eiga að koma inn-
an frá og að enginn verður núlista-
maður með því einu að taka upp
niðurstöður útlendra — hér þarf
miklu meira til. Menn geta verið
núlistamenn, þótt þeir glími við sama
myndstefið allt sitt líf, hér skiptir
mestu máli að vera jafnan ferskur
í sjálfri myndsköpuninni. Hitt er að
eltast við nýju fötin keisarans.
Og list helgast ekki endilega af
hópefli og skal hér vísað til þess, sem
Henri Miller, sagði árið 1957, þegar
goðsögnin um hann var í hámarki:
„Listin þrífst aldrei í nýlendum (kol-
onier). Það sem hinn skapandi lista-
maður þarfnast, eru þau forréttindi
að geta glímt við vandamál sín í
einrúmi — og af og til safarík kjöt-
sneið.“
— Þar sem ég hef á hinum ýmsu
tímum fjallað um flest, sem til sýnis
er á sýningunni að Kjarvalsstöðum
og hef ekki komist að annarri niður-
stöðu, og tel ei heldur ástæðu til að
draga í land, þar sem ég álít niður-
stöðu mínar til lofs og lasts í sam-
ræmi við listræna sannfæringu mína
— endurtek ég það ekki hér. Útúr-
snúningar á skrifum mínum, svo sem
fram kemur í sýningarskrá, hafa
engin áhrif á mig, frekar en ánnað,
sem beinist að því að skapa ímynd
píslarvotta úr meðlimum SÚM-
hópsins, sem þó er hálfur sannleik-
ur. Þá er ei heldur til gildisauka né
uppsláttar að birta svo rækilega út-
drátt úr deilum Kjartans Guðjóns-
sonar og dæma hann svartasta aft-
urhald, sömu útreið fær og Valtýr
Pétursson. Kjartan var nefnilega
einmitt fyrstur til að gera upp við
strangflatalistina með skeleggri
grein í Þjóðviljanum á sínum tíma
með þeim árangri m.a. að sumir
fyrri félagar hans í listinni heilsuðu
honum ekki á götu næstu árin að
sögn! Hann var þannig einn þeirra
sem ruddu brautina og skópu jarð-
veginn fyrir þá róttæku uppstokkun,
sem seinna átti sér stað. Hér þurfti
mikið hugrekki til, jafn mikla ein-
strengi og og ofstæki og tímamir
buðu upp á. Og í stað þess að minn-
ast þessa Kjartani til vegauka, er
dregin upp röng mynd af honum
fyrir eftirtímann. Og að sjálfsögðu
er ekki leitað í hin lofsamlegri um-
mæli um einstakar sýningar enda
minni akkur í slíku og ekki í sam-
ræmi við ímyndina. Annað mál er
svo að ýmislegt er áhugavert á sýn-
ingunni, þó það nú væri, en ég tel
svo sem fyrr er að vikið, að hægt
hefði verið að gera framtakið mun
kröftugra í uppsetningu.
Enginn tekur það þó frá súmmer-
um, né hugðist gera það, að framlag
þeirra til íslenzkrar listasögu er sérs-
takt og ótvírætt.
____________________
Áskrift að
amerísku
tímariti
gegn um-
hverfisvemd
ÍSLENSKIR kaupsýslumenn
hafa undanfarið fengið upp-
hringingar frá Danmörku,
og þeim boðin áskrift að
tímaritinu Executive Intellig-
ence Review, sem gefið er
út af samtökum Bandaríkja-
mannsins Lyndon LaRouche.
Eru áskriftirnar boðnar á
þeirri forsendu, að blaðið
beijist gegn umhverfís-
verndarsamtökum, og ís-
lendingar hljóti að hafa sömu
hagsmuna að gæta.
Áskriftimar hafa verið boðn-
ar af Schiller Instituttet í Dan-
mörku, sem er deild í samtök-
um LaRouche. Ársáskrift á að
kosta 5400 danskar krónur, eða
tæpar 39 þúsund krónur, en
blaðið kemur út vikulega.
Lyndon LaRouche hefur
fengið dóma í Bandaríkjunum
fyrir fjármálamisferli og skatt-
svik. Hann hefur m.a. haldið
því fram, að breska krúnan
stjórnaði eiturlyfjaiðnaðnum,
að Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn
hefði valdið eyðnifaraldrinum,
og að Henry Kissinger fyrrum
utanríkisráðherra Banda-
ríkjanna væri sovéskur njósn-
ari.
BYGGJUM
VISTHEIMILI
FYRIR
FJÖLFATLAÐA!
OG LÉTTUM
ÞEIM LÍFIÐ
RAUÐA FJOÐRIN
LANDSSÖFNUN
LIONS 7.-9. APRÍL 1989
KomjLin^ Hbí
í vali á nnn
leggjum
Lokkaraö
Komiö sýn ngarsa
Síðumiíla 32 og vel.
við sjáum um afgar
mnrettinaa
ISALUR
-18 alla virka daga.
Siðumúli 32