Morgunblaðið - 22.11.1989, Blaðsíða 1

MENNIIMG
LJSTIR
BLAÐ -B
PRENTSMIÐJA MORG UNBLAÐSINS
MIÐVIKUDAGUR 22. NOVEMBER 1989
Draumurinn er þó
að syngja hér heima
Viðar Gunnarsson bassasöngv- ari hefiir tekið þátt í flestum upp-
færslum íslensku óperunnar frá því hann kom heim frá námi í Svíþjóð
fyrir Smm árum. Um þessar mundir syngur hann þar hlutverk Angel-
otti í Toscu og á morgun verða hann og Selma Guðmundsdóttir píanó-
leikari með tónleika í íslensku óperunni. Efti'r aðeins rúma viku
heldur Viðar síðan af landi brott, til Vínar í Austurríki þar sem
hann mun syngja hlutverk Sarastros í Töfraflautunni eftir Mozart í
uppfærslu Kammeróperunnar.
Undirrituð mælti sér mót við Viðar í íslensku óperunni til að
ræða við hann um sönginn, hlutverkið í Vín og tónleikana á morgun.
Eg söng fyrir umboðs-
mann í Vínarborg í vor
og hann sendi mig áfram
til Kammeróperunnar.
Til að prufusyngja," seg-
ir Viðar þegar ég spyr hann um
tildrög þess að hann fékk hlutverk
við Kammeróperuna. „Nokkmm
dögum seinna var mér tjáð að þeir
vildu fá mig til að syngja hluterk
Sarastros í Töfraflautunni. Þeir
voru reyndar búnir að ráða annan
söngvara, en vildu mig í staðinn."
Er þetta stórt hlutverk?
„Já, nokkuð. Ég hef ekki sungið
það áður, en þetta er eitt af drauma-
hlutverkum Ííassasöngvara."
Hvað geturðu sagt mér um
Kammeróperuna?
„Ég verð að játa að ég veit ekk-
ert um hana. En mér skilst að hún
sé af svipaðri stærð og íslenska
óperan."
Var einhver sérstök ástæða fyrir
því að þú fórst til Vínar í prufu-
söng, en ekki eitthvað annað?
„Eg vissi um þennan umboðs-
mann þar. Annars fór ég líka til
Múnchen. Þar var mér boðið að
starfa og læra hjá óperunni í
Lúbeck, en mér fannst það ekki
eins sgennandi og hafnaði því þess
vegna.“
Viðar Gunnarsson fæddist í Dan-
mörku árið 1950, þar sem faðir
hans var við nám á þeim tíma. Sex
ára gamall fluttist hann til Ólafsvík-
ur, þaðan sem hann er ættaður, og
bjó þar þangað til hann fór til
Reykjavíkur í framhaldsskóla. „Það
var gott að alast upp í Ólafsvík,"
segir Viðar, en bætir því við að á
þessum tíma hafi ekki gefist neinn
kostur á tónlistarmenntun á staðn-
um. „Ég var því ekkert í tónlist sem
barn. Hinsvegar var mikið sungið
í minni ijölskyldu. Faðir minn var
góður söngvari og eins systkini
hans, sem sungu öll í kirkjukórnum.
Og afí minn spilaði á munnhörpu
og fiðlu, sem hann smíðaði sjálfur.
Ætli það hafi ekki verið þessi
söngáhugi í uppeldinu, sem hjálpði
mér út í tónlistina á sínum tíma.
Þegar ég kom til Reykjavíkur í
framhaldsnám bytjaði ég fljótlega
að syngja með kór Langholtskirkju
og þar fékk ég söngþjálfun. En ég
var búinn að syngja í kórnum í
fjölda ára áður en ég hóf eiginlegt
söngnám. Ég byrjaði í Söngskólan-
um Reykjavík árið 1978 með Garð-
ar Cortes sem aðalkennara, en síðan
Viðar
Gunnarsson
söngvari
er á leið
til
Vínarborgar
lá leiðin til Stokkhólms í einkanám
og þar var ég í þijú ár.“
Þegar Viðar kom heim frá námi
réðst hann til starfa hjá Vöku-
Helgafelli.„Söngvarar hafa ekki
neina ákveðna atvinnumöguleika
hér og þess vegna hefur söngurinn
verið nokkurskonar aukastarf á
meðan ég hef verið í fullri vinnu
við bókaútgáfuna,“ segir Viðar sem
nú hefur sagt framkvæmdastjóra-
starfinu lausu til fara til Vínar.
„Það var erfið ákvörðun að segja
upp vinnunni, en mig langar til að
prófa hvört þetta geti gengið og
vil grípa tækifærið núna þegar það
gefst fremur en að naga mig í
handabökin seinna yfír að hafa lát-
ið þetta ógert.“
Eins og áður segir fer Viðar til
Vínar i byrjun desember. Þá taka
við æfingar, en Töfraflautan verður
frumsýnd 20. janúar á næsta ári.
Búist er við að sýningar standi fram
í miðjan mars, en hvað þá tekur
við hjá Viðari er óráðið. „Ef ég fæ
annað hlutverk, kem ég kannski til
með að íhuga það alvarlega, en
draumurinn er að geta starfað sem
söngvari hér heima;“ segir hann.
Þú sækist ekki eftir að komast
áfram úti í heimi?
„Nei, það er ekki markmið hjá
mér í sjálfu sér. Ég tel að söng-
mennt hér heima sé á mjög háu
plani og það þarf að skapa okkur
söngvurum atvinnugrundvöll.
Söngvarar fara að vísu utan í fram-
haldsnám til að öðlast reynslu, en
eina ástæðan fyrir að því að söngv-
arar reyna að fá hlutverk erlendis
er sú að hér er ekki nein örugg
atvinna fyrir þá. Nema helst við
kennslu."
Væri hægt að skapa öruggan
starfsgrundvöll fyrir söngvara á
íslandi?
„Já, alveg tvímælalaust. Ég lít
svo á að það sé óeðlilegt að söng-
listafólk skuli ekki hafa möguleika
á að starfa að sinni list, rétt eins
og leikarar og hljóðfæraleikarar.
Þeir eiga möguleika á að fá fasta
samninga hjá ríkinu, sem söngvarar
hafa ekki. Og það er reyndar undar-
legt að það skuli ekki vera neinir
fastráðnir söngvarar hjá Þjóðleik-
húsinu.
Við bindum miklar vonir við að
úr þessu verði bætt sem allra fyrst.
Enda skýtur það skökku við að
söngvarar skuli vera úti í kuldanum
að þessu leyti, þar sem áhugi a
óperusöng er mikill. Það sýnir að-
sóknin á óperusýningar."
Hvers vegna erum við svona dug-
leg að sækja óperusýningar?
„Ópera á miklum vinsældum að
fagna alls staðar í heiminum. En
vinsældir hennar hér á landi má
alveg áreiðanlega þakka því að við
höfum átt góða söngvara, sem stað-
ið hafa upp úr undanfarin ár og
gert góða hluti, meðal annars er-
lendis."
Sjálfur hefur Viðar tekið þátt í
flestum uppfærslum íslensku óper-
unnar frá 1985 og einnig í Þjóðleik-
húsinu. Fyrst í óperukórnum, en
síðan sem einsöngvari. Viðar hefur
þó ekki aðeins sungið sungið með
Islensku óperunni. Hann hefur
Viðar Gunnarsson.
Morgunblaðið/ Sverrir
haldið einsöngstónleika og sungið
með kórum og Sinfóníuhljómsveit
íslands, ásamt því að gegna fullu
starfi hjá Vöku-Helgafelli. En
hvernig hefur gengið að sameina
þetta tvennt?
„Þetta hefur sjálfsagt komið nið-
ur á báðum störfunum. Maður get-
ur ekki gefið sig óskiptan, hvorki
að útgáfunni né söngnum. Það seg-
ir sig sjálft. Ég hef sinnt vinnunni
hjá útgáfunni á daginn og söngnum
á kvöldin. Ég naut mikillar velvildar
hjá mínum vinnuveitanda því oft
kom það fyrir að ég þurfti að fara
á æfingar úr vinnunni. En þetta eru
mjög ólík störf og það er kannski
einmitt þess vegna sem þetta hefur
gengið svona vel. Maður breytir
gjörsamlega um umhverfi. En þetta
hefur óneitanlega komið niður á
fjölskyldunni."
Lítur hún kannski sönginn horn-
auga, þar sem þú sinnir honum á
kvöldin í stað þess að sinna íjöl-
skyldunni?
„Nei, þetta er alls ekki illa séð
af fjölskyldunni, því hún hefur feng-
ið sína ánægju út úr þessu þó á
óbeinan hátt sé.“
Nú varst þú með tónleika í Vest-
mannaeyjum á sunnudaginn og
syngur í íslensku óperunni á morg-
un.
„Já, ég byijaði reyndar á því að
fara til Ólafsvíkur og í Stykkishólm,
en þetta er í fyrsta skipti sem ég
held tónleika úti á landi. Það var
kominn tími til þess og eðlilegt að
velja þessa staði, þar sem ég er
ættaður þaðan.“
Hvernig viðtökur fékkstu?
„Mér var tekið alveg ágætlega,
held ég. Það kom fólk á tónleikana
sem er búið að fylgjast með mér í
gegnum fjölmiðla, en hefur kannski
ekki heyrt mig syngja mikið áður.“
Hvað er á efnisskrá tónleikanna
á morgun?
„Fyrri hlutinn er íslensk ein-
söngslög eftir Árna Thorsteinsson,
Sigvalda Kaldalóns, Eyþór Stefáns-
son og Karl 0. Runólfsson. Á síðari
hluta tónleikanna flyt ég aríur eftir
Mozart, Verdi og Rossini,"
Undirleikari Viðars á tónleikun-
um er Selma Guðmundsdóttir
píanóleikari.
Viðtal: Margrét Elísabet
Ólafsdóttir.
Nýmæli í Skírni
Spjallaó vió
Ýilhjálm
Arnason
og Astráó
Eysteinsson
Síóa 2
Gagnrýni
Síöa
2 3 og 4
Rætt vió
Sigurð
Hróarsson,
leikhússtjóra
á Akureyri
SíÖa 4