Morgunblaðið - 06.02.1990, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 06.02.1990, Blaðsíða 45
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. PEBRÚAR 1990 45 Minning Sigrún Jóhannes- dóttiríHöfða Fædd 18. júlí 1892 Dáin 7. desember 1989 Mig langar til að minnast Sigrún- ar tengdamóður minnar. Hún fædd- ist á Melum í Fnjóskadal 18. júlí 1892. Foreldrar hennar voru Jó- hannes Sigurðsson og Sigríður Rósa Sigurðardóttir. Sigrún eignaðist 10 systkini og einn hálfbróður, aðeins einn bróðir hennar er á lífi, Gestur Jóhannesson, en hann dvelur nú á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri. Sigrún ólst upp í Vestari-Krókum á Flateyjardal frá þriggja ára aldri, en þegar hún var 14 ára flutti fjöl- skyldan að Ytra-Hóli í Fnjóskadal, og þar bjuggu foreldrar hennar til æviloka. Sigrún gekk til spurninga í 4 vet- ur hjá sr. Asmundi Gíslasyni á Hálsi. Hann taldi hún meistaralegan fræð- ara, því auk kristindómsfræðslunn- ar, sagði hann þeim frá mannlífi annarra þjóða og lýsti fjarlægum löndum á lifandi hátt. Þá vaknaði löngun hennar til að komast til Isra- el en hún rættist löngu seinna. Vor- ið 1915 þegar hún var 22 ára, réðst hún sem kaupakona að Miðvík í Grýtubakkahreppi. Þar kynntist hún mannsefni sínu, Kristni Indriðasyni, en hann var fæddur 7. apríl 1890, yngstur þriggja bræðra. Þau giftu sig 5. mars 1916. Þá var mikið fann- fergi en þrátt fyrir það var slegið upp veislu á Ytra-Hóli og dansað fram eftir nóttu. Kristinn stundaði sjó, jafnframt því sem hann var í ráðsmennsku í Garðsvík á Sval- barðsströnd. Fyrsta barn þeirra, Jó- hannes Steinþór, fæddist 1917. Árið eftir fluttu þau að Vatnsleysu í Fnjóskadal og þar fæddust Ragn- heiður 1918 og Kristmann 1920. Árið 1921 fluttu þau yfir Fnjóskána í Végeirsstaði og bjuggu þar í 5 ár og þar bættust 4 börn við, Valdimar Gestur 1921, Sigríður Rósa 1923, Indriði 1924 og Sigurður Árni 1926. Vorið 1926 fengu þau ábúð í Hrings- dal á Látraströnd. Þangað hafði Sigrún aldrei komið og vissi ekki hvað beið hennar. Þegar komið var heim að Hringsdalsbænum eftir langa ferð, leist henni ekki á, ávöl brekka niður undan bænum fram á þrítugt bjarg. Snjó hafði að mestu verið mokað út úr húsakynnunum, en þó voru skaflar á stöku stað, þetta var sannarlega ekki glæsileg aðkoma með 7 börn, það elsta 9 ára og yngsta mánaðargamalt. í sex ár bjuggu þau þarna, hver rigningar- dropi sem kom úr loftinu kom beina leið inn, og eitt sinn gekk svo langt, að Kristinn tók hleðslu úr bæjardyra- þröskuldinum og fossaði þá eins og meðal bæjarlækur út á hlaðið. Oft sagði hún mér frá veru sinni í Hringsdal og var þá gjarnan að bera saman þægindin nú til dags. Konur væru að kvarta, með 1-2 börn, og allt færi úr skorðum ef þvottavélin bilaði, ég tala nú ekki um ef raf- magnið færi. Já, hún hafði sannar- lega lifað tímana tvenna, allt frá því að búa í torfbæ og til nýtískulegra Minning Sr. Finnbogi Krist jánsson Laxárdal Fæddur 10. júlí 1908 Dáinn 12. nóvember 1989 Finnbogi Kristján Kristjánsson var fæddur 10. júlí 1908 í Reykjavík. Voru foreldrar hans Axel Christian Theodor Lassen, veggfóðrari í Reykjavík, Jóhannsson og Margrét Finnbogadóttir á Galtalæk á Landi Árnasonar og Guðríðar Eyjólfsdótt- ur. Margrét móðir Finnboga hafði verið gift áður Guðmundi Vern- harðssyni frá Seli á Stokkseyri, er hafði verið kennari í Landsveit 1895-97 og síðan á Stokkseyn. Margrét og Guðmundur giftust 29. ágúst 1896, en hann andaðist 1901. Þau áttu barn er lifði og var látið heita Lovísa Guðríður Ragnheiður, er síðar giftist Brögger heilsala í Kaupmannahöfn. Eftir lát manns síns mun Margrét hafa horfið til átthaga sinna í Land- sveit og var hún um árabil ráðskona hjá Sigurði Magnússyni bónda á Leirubakka. Það var talið myndar- heimili og Sigurður bóndi ágætur maður. Bar hann sig vel er aldurinn færðist yfír. Hann var afkomandi Sigríðar í Skarfanesi, en hún var talin afkomandi Bjarna Thorarensen frá Hlíðarenda í Fljótshlíð, síðar amtmanns á Möðruvöllum. Guðni Jónsson sagnfræðingur og háskóla- kennari er var frá Gamla Hrauni á Eyrarbakka ólst upp hjá Sigurði Magnússyni á Leirárbakka. Finnbogi Lassen ólst upp hjá móður sinni og Sigurði Magnússyni, því eigi varð um hjúskap hjá foreldr- um hans. Það mun snemma hafa borið á góðri greind og bókhneigð hjá Finn- boga. Þá var Ófeigur Vigfússon prestur í Fellsmúla, lærdómsmaður og kennari ágætur. Hann var frá Fjalli á Skeiðum. Lærðu margir und- ir skóla hjá honum og dvöldu þar vetrarlangt. Finnbogi mun hafa gengið til hans og fengið kennslu hjá honum, er hann las undir gagn- fræðapróf. Það segir að Finnbogi var iðinn við lærdóminn. Eitt sinn er hann kom til læriföður síns með 80 danska stíla í einu lagi þótti sr. Ófeigi furðu mikið, en fór þó yfir þá alla. Finnbogi lauk gagnfræða- prófi 1926 og síðan tók hann að lesa undir stúdentspróf utanskóla sem áður og mun þá líklega hafa kennt honum sr. Ragnar Ófeigsson er var aðstoðarprestur föður síns. Var hann lærður maður og kennari góður. Finnbogi lauk stúdentsprófi 1930. Þá fór hann í háskólann og lagði sig eftir heimspeki og las mik- ið í þeim fræðum. Síðan hóf hann að lesa guðfræði og las mikið skýr- ingaritin á erlendum tungumálum sér til gagns og ángæju. Var ég þá bókavörður deildarinnar. Finnbogi útskrifaðist sem guðfræðingur vorið 1936. Voru þeir 7 sem tóku próf og urðu þeir allir prestar. Eigi tók Finn- bogi næstu árin prestskap en lauk kennaraprófi 1938. Þó kom að að hann hugði að hefja prestskap, enda vel lærður og trúaður maður. Dvaldi hann sumarlangt við predikunar- starf 1941 í Hvammsprestakalli í Laxárdal í Skagafirði. Fórst honum þetta vel og var vel látinn af söfnuð- inum sem trúr þjónn heilagrar kirkju. Honum var síðan veittur Staður í Aðalvík í Norður-ísafjarðar- prófastdæmi, að lokinni vígslu 19. nóvember 1941. Hann var settur inn í embætti af sr. Þorsteini Jóhannes- syni prófasti í Vatnsfirði og þjónaði þessu brauði í 4 ár, uns byggðin eyddist. Finnbogi hélt hús með móður sinni Margréti Finnbogadóttur er var furðu em. Þau dvöldu nú í Reykjavík árlangt, sótti hann þá um Hvamms- prestakall í Laxárdal er hann hafði áður þjónað. Var honum veitt það 1946. Þar þjónaði hann til 1975 er hann fékk lausn frá embætti eftir 29 ára þjónustu. Hér var hann vel látinn, átti samhug fólksins. Sr. Finnbogi var einnig veraldlega sinn- aður, hann var kosinn oddviti Skefil- staðahrepps í 8 ár. Lét honum fjár- málin vel, var enginn eyðslumaður í daglegu lífi. Á skólaárum okkar kom fram vakning i Guðfræðideildinni að kennt yrði á orgel til stuðning hinum verðandi prestskap. Var þá leitað til Páls Isólfssonar organista við Dóm- kirkjuna. Sr. Finnbogi var einn þeirra er naut þessarar kennslu, er varð honum til mikillar ánægju síðar meir. Enda eignaðist hann síðar org- el, píanó og harmonikku. Sr. Finnbogi varð snemma bók- hneigður og iðkandi lestur bóka til æfiloka. Á æskuárum sínum las hann „Þúsund og eina nótt“ og „Sög- ur herlæknisins". Minntist hann oft á 30 ára stríðið og hershöfðingja þar. Sr. Finnbogi var einn þeirra presta sem fór eftir lögunum um bókasafn prestakalla, það vom bæk- ur um guðfræðileg efni, prestunum til styrktar. Enda bám ræður hans vott um að hann var vel lesinn. Það var á Hólahátíð prestastéttarinnar að vígslubiskup Sigurður Stefánsson á Möðruvölium, fékk sr. Finnboga til að flytja erindi um guðfræði. Sr. Finnbogi flutti erindi um Postulasög- una og þótti vel takast. Sr. Finnbogi var einn af 5 prestum er talaði við útför sr. Helga Konráðs- sonar prófasts á Sauðárkróki. Var ræða hans ágæt. Við lát síns gamla kennara sr. Ragnars Ófeigssonar í Fellsmúla, tók sr. Finnbogi sig upp og fór aust- ur og flutti kveðjuorð við útför hans. Á afmælisfundi Prestafélags Hólastiftis, sem haldinn var á Sauð- árkróki, bar fundum okkar sr. Finn- boga saman í síðasta sinn. Ég hafði lagt svo fyrir að við sætum yið sama borð í veislunni. Það fór vel á með okkur, við vorum hressir í anda eins og í fyrri daga. Það má segja að sr. Finnbogi væri alinn upp við rætur Heklu, en það varð hans hlutskipti á prestskap- arárunum að búa við fætur Tinda- stóls. Sr. Finnbogi var borinn til moldar að Hvammi í Laxárdal við hlið móð- ur sinnar. Sr. Hjálmar Jónsson jarð- söng en 4 prestar í fullum skrúða ásamt 2 sóknarnefndarmönnum báru hann til grafar. Sr. Finnbogi var skáldmæltur. Þetta vers sem hér birtist er eftir hann, sem kveðja. Guð þín máttug mildi meinin læknar hörð, hæstum hlífiskildi haltu yfir jörð. Skini lífs frá landi ljúfust náðarsól, andi guð þinn andi yfir jarðarból. Blessuð sé minning hans. Pétur Þ. Ingjaldsson húsakynna. Iðulega sagði hún þegar hún var háttuð að hún vildi óska að öllum liði eins vel og sér. Kristinn hafði stundað sjó þau ár sem ekki fæddust börn en eftir komuna í Hringsdal var það ógerlegt. Þar bættust 4 börn í hópinn: Ásmundur Hreiðar 1927, Flosi 1929, María Soffía 1930 og Anna Kristbjörg 1931. En árið 1932 varð heldur bet- ur breyting á högum þeirra, þá tóku þau Höfða í Höfðahverfi á leigu, flutningnum gleymdi hún aldrei. Það var haft eftir einhverjum að svo var Kristinn barnmargur að þegar fyrsta barnið kom í hlaðið í Höfða, fór það síðasta úr Hringsdal. 4 árum seinna keyptu þau jörð- ina. Það voru mikil umskipti að mega hefja ræktun og uppbyggingu á eigin landi og hlúa að æðarvarpi en það hafði ekki fylgt með, meðan þau leigðu. Og enn bættust við börn, Jón Ingvi 1933, Jóhannes 1934, Ásgeir 1935 og Haraldur Kristófer 1938. En sorgin hafði líka knúið dyra, elsti sonur þeirra lést árið 1934, þtjá syni missti hún fullorðna: Ind- riða (1974), Kristmann (1977) og Valdimar Gest (1984). Kristinn lagði mikið á sig til þess að sýna staðnum sóma en hann and- aðist skyndilega 16. nóvember 1953. Sigrún taldi alltaf að bestu ár ævi sinnar hefðu verið hér í Höfða. „Hér er fallegt útsýni, upp Dalsmynnið, inn fjörðinn tii Akureyrar, og Kald- bakur er hvergi fallegri en hérna af hlaðinu í Höfða,“ sagði hún oft, þegar hún var að sýna gestum útsý- nið. Hún hafði mikið yndi af ferða- lögum, fór oft í bændaferðir og or- lofsferðir með þingeysku fólki. Þeg- ar hún varð 75 ára, gáfu börnin hennar henni ferð til ísrael. Það hafði alltaf verið draumur hennar eins og áður er frá greint. Sú ferð varð öllu lengri en áætlað var, því hópurinn lenti í 6 daga stríðinu.- Mikið lof bar hún ævinlega á farar- stjórann, sr. Frank M. Halldórsson, og ferðafélagana sem hún hélt mik- illi tryggð við. Einnig fór hún til Portúgal og Kaupmannahafnar þeg- ar hún varð 80 ára og seinasta ferð- in út var til Kanada 1975. Þar hitti hún marga sem hún átti frændsemi við. Einnig var henni minnisstætt ferðalag í kringum landið, sem hún fór 1980. Þá kom hún til frændfólks og vina í flestum sýslum. Þegar ég kom hér í Höfða árið 1970, tók hún vel á móti mér, og bjuggum við hér saman þar til sl. sumar, þegar hún veiktist og þurfti að fara á sjúkrahús. Okkur kom bara vel saman en oft sagði hún þegar við vorum ekki sammála að það væri nú ekki nema von, þar sem 1 um 60 ára aldursmunur væri með_ okkur. Hún tók þátt í bústörfum með okkur, hreinsaði t.d. dúninn. í Sauðburði hafði hún sérlega gaman j af og þegar hún treysti sér ekki til i að ganga í ijárhúsin, fékk hún ein- hvem til að aka sér svo hún gæti séð lömbin og heyrt jarminn. Hún lifði fyrir börn sín og afkomendur þeirra, en þegar hún lést átti hún 151 afkomenda, síðan hafa tveir bæst við. 1976 var haldið hér ættarmót og síðan á 4 ára fresti og mikið gladd- ist hún yfir að sjá allt fólkið og börn- in sem uxu svo fljótt. Síðast í sumar hélt hún upp á 97 ára afmælið sitt heima, en þá var mátturinn þrotinn og þörf fyrir sjúkrahúsvist. Mér er mjög minnisstæð sú stund í vor, þegar hún var viðstödd fermingu eldri dóttur okkar í Grenivíkurkirkju, í hinu versta veðri, en hún lét það ekki á sig fá, meira að segja fór hún upp að altarinu og kraup þar með fermingarbörnunum og fjölskyldum þeirra. Seinna sagði hún mér, að sér hefði ekki dottið í hug að hún myndi komast í kirkju þegar hún Asta Fönn yrði fermd og þetta yrði sjálf- sagt í síðasta sinn, sem hún færi þangað, sem og rættist. Dætur mínar, Ásta Fönn og Inga Hrönn, þakka ömmu sinni allar góðu - stundirnar sem þær áttu með henni, hún kenndi þeim svo margt, gætti þeirra þegar þær voru litlar og þær studdu svo ömmu sína þegar hún þurfti á því að halda, seinni árin. 24. júlí fór hún á sjúkrahúsið á Akureyri og í ágúst var hún flutt á Hjúkrunarheimilið Sel. Þar var hún til dauðadags. Þar hresstist hún svo og var svo ánægð, meira að segja var hún farin að grípa í prjónana aftur, en hún andaðist þar 7. desem- ber sl. Hún var jarðsungin frá Grenivikurkirkju, sunnudaginn 17. desember að viðstöddu fjölmenni. Ég bið Guð að blessa hana. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. (V.Br.) Þórdís Þórhallsdóttir t AÐALSTEINN EIRÍKSSON fyrrverandi skólastjóri Reykjanesskóla við ísafjarðardjúp og fjár- málaeftirlitsmaður skóla, Boðahlein 16, Garðabæ, lést 27. janúar sl. Útförin hefur farið fram í kyrrþey. Bjarnveig Ingimundardóttir, Auður Aðalsteinsdóttir, Ásgeir Valdimarsson, Páll Aðalsteinsson, Guðrún Hafsteinsdóttir, Þór Aðalsteinsson, Anna Brynjólfsdóttir, Halla Aðalsteinsdóttir, Sveinn Þórarinsson, Helga Maria Aðalsteinsdóttiriyiagnús Ingólfsson. barnabörn og barnabarnabörn. t Hjartans þakkir til allra þeirra er auðsýndu okkur samúð og veittu okkur styrk við fráfall og útför HELGU ÁSMUNDSDÓTTUR. Leifur Stefánsson og börn. Ásmundur Sigurjónsson, Lis Ruth Sigurjónsson, Pia Ásmundsdóttir, Kjartan Ásmundsson, Egill Ásmundsson, Stefán Yngvi Finnbogason, Hólmfríður Árnadóttir. t Innilegar þakkir til allra nær og fjær fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda- föður, afa og langafa, ÞORSTEINS GUÐMUNDAR ÞORSTEINSSONAR, Bogahlfð18. Veronika Konráðsdóttir, María Þorsteinsdóttir, Jóhann Þorsteinsson, Pétur Þorsteinsson, Þórarna Ólafsdóttir, Sveinn Þorsteinsson, Anna Ingólfsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.