Morgunblaðið - 10.04.1992, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. APRÍL 1992
Minning:
Guðbjörg Guðbrands-
dóttir frá Loftsölum
Fædd 6. september 1902
Dáin 3. apríl 1992
í dag verður til moldar borin
tengdamóðir mín, Guðbjörg Elín
Guðbrandsdóttir.
Hún fæddist í september árið
1902 á Loftsölum í Mýrdal, þriðja
barn foreidra sinna, en þeim varð
17 bama auðið. Jökullinn í bak,
fjöllin, grasi vaxinn dalurinn, svart-
ur sandurinn, endalaus fjaran, þar
sem úthafsaldan brotnar með gný,
Dyrhólaey í suðri og Atlantshafið
suður úr öllu.
í þessu stórbrotna umhverfi ólst
Guðbjörg upp og bjó til 28 ára ald-
urs, er hún fiuttist til Reykjavíkur.
Árið 1941 lá leiðin yfir hafið, sem
hún ólst upp við, til New York. Þar
kynntist hún eftirlifandi eigin-
manni sínum, Daníel Franklín
Gíslasyni, verslunarmanni. Þau
eignuðust eina dóttur, Guðbjörgu
Elínu, þá nýkomin heim til Islands
aftur. Árið 1965 kvæntist ég dóttur
þeirra og var þar með tengdur
Guðbjörgu, þeirri traustu og góðu
konu.
Ferðalög voru hennar yndi hvort
sem var á fóstuijörðinni eða erlend-
is. Á þeirp 20 árum sem við hjónin
bjuggum erlendis komu Guðbjörg
og Daníel til okkar öll árin að einu
undanskildu. Heimsóknir þessar
tengdust öðrum ferðalögum, sem
við oft tókum þátt í. Eftir tilkomu
dóttur okkar, Ornu Bjarkar, auga-
steins ömmu sinnar, varð Portú-
galsdvöl árlegur viðburður, okkur
öllum til mikillar ánægju.
Ávallt bar hún hag okkar og
ættmenna sinna fyrir bijósti og
gerði öllum vel. Hún var með
„græna fingur" og ræktaði garðinn
sinn með skilningi á hringrásinni.
Nú er hún leggur í ferðina miklu,
sem er meiri en yfir hafið forðum,
kveð ég ásfkæra tengdamóður
mína.
Það vorar og gróður vaknar í
garði Guðbjargar og í huga okkar
sem eftir stöndum.
Árni Þórólfsson.
í dag verður til moldar borin
móðursystir mín, Guðbjörg Elín
Guðbrandsdóttir frá Loftsölum.
! Minning:
Hinn 5. apríl sl. lést langt um
aldur fram Ásgeir Beinteinsson,
píanóleikari. Ásgeir var einhver
mestur píanósnillingur sem við höf-
um átt, en heilsubrestur aftraði
honum frá því að njóta sín til fulls
nema skamma hríð.
Sem dæmi um atgervi Ásgeirs
má nefna að þegar hann braut-
skráðist úr Menntaskólanum á
Akureyri var hann fenginn til að
leika píanóverk ásamt því að flytja
stúdentsræðuna á frönsku, en hann
hafði dúxað í þeirri grein. Hann
var mikill málamaður og lagði sér-
Gæðaflísar á góðu verði

qpÍESSÍ
Stórhöfða 17, við Gullinbrú,
sími 67 48 44
Mig langar að minnast hennar með
nokkrum orðum. Hún lést á Landa-
kotsspítala eftir skamma legu á
nítugasta aldursári. Hún var alla
tíð líkamlega hraust, en minnið
farið að bila á síðustu árum. Verð-
ur hún öllum ec til þekktu harm-
dauði.
Guðbjörg var þriðja í röð barna
Elínar Björnsdóttur ög Guðbrandar
Þorsteínssonar bónda og vitavarðar
á Loftsölum í Mýrdal. Þau áttu
alls 17 börn en af þeim lifðu 15.
Um æsku og uppvöxt frænku
minnar veit ég Iítið og munu sjálf-
sagt aðrir gera því betur skil. Þeg-
ar ég man fyrst eftir henni á æsku-
árum mínum laust fyrir 1960 minn-
ist ég hennar eins og alla tíð síðan,
höfðinglegrar í lund og svipmikill-
ar, en umfram allt góðrar mann-
eskju. Ávallt boðin og búin að rétta
hjálparhönd þeim er þurftu. Aldrei
heyrði ég hana hallmæla neinum
og ávallt reyndi hún að leggja gott
til allra.
Guðbjörg giftist Daníel Gíslasyni
kaupmanni og eignuðust þau eina
dóttur, alnöfnu móður sinnar. Öll
þau ár sem ég man bjuggu þau í
Sörlaskjólinu. Voru þau höfðingjar
heim að sækja og sérstaklega sam-
hent í öllu. Ég man þegar þau hjón-
in skutu skjólshúsi yfir móður mína
og ijölskyldu hennar. Hafa þau
Guðbjörg og Daníel alla tíð sýnt
okkur mikla góðvild. Sést það best
í ótrúlegri ræktarsemi við móður
mína í langvarandi veikindum
hennar. Verður sú góðvild seint
fullþökkuð. Eins minnist ég allra
jólanna í Skjólunum. Verða þau
mér alltaf ógleymanleg.
Frá Loftsölum er komin allstór
ætt. Guðbjörg var mjög ættrækin
og ættfróð. Umhyggja hennar fyrir
systkinum sínum og afkomendum
þeirra var mikil. Hún var skörung-
ur og hefur mér ávallt fundist að
kjölfestan í ættinni hafi verið Guð-
björg. Er nú skarð fyrir skildi.
Vænt þótt henni um æskustöðvar-
nar og kom þar reglulega meðan
systkini hennar bjuggu þar. Upp í
hugann koma minningar þegar ég
var strákur. Væri von á Guðbjörgu
og Daníel lyftist lundin ennþá meir
staka rækt við íslenskt mál og
málfar. Að stúdentsprófi loknu nam
Ásgeir píanóleik hjá Árna Krist-
jánssyni í Tónlistarskóla Reykja-
víkur, en fór síðan til frekara tón-
listarnáms til Þýzkalands og Ítalíu.
Að loknu námi kom hann aftur til
íslands og hélt hér tónleika. Viðtök-
ur áheyrenda voru mjög lofsamleg-
ar enda bjó Ásgeir í senn yfir mjög
góðri tækni, fágun og frábærum
hæfíleikum.
Ásgeir Beinteinsson var einhver
tilfmningaríkasti maður og góð-
menni sem ég hef fyrirhitt. I önd-
verðu var það tónlistaráhugi sem
tengdi okkur sterkum böndum, og
vinátta okkar varð enn traustari
eftir að ég missti bróður minn fyr-
ir rúmum tíu árum. Þá kom Ásgeir
til mín með fangið fullt af blómum
og samhryggðist mér á sinn milda
og hlédræga hátt.
Vinátta okkar var síðan óslitin
þar til yfir lauk, og alltaf var Ás-
geir reiðubúinn að leggja mér það
lið sem hann hélt að mér kæmi best.
Engan hef ég þekkt á lífsleiðinni
sem kunni betur að njóta fegurðar
móður náttúru, litadýrðar, blóma
og gróanda. Þar speglaðist hans
eigin viðkvæmni og fullkomnunar-
þrá.
og hversdagsleikinn varð að
skemmtun.
Fátækleg orð ná sjaldnast að
lýsa ágæti manna. Móðir mín segir
oft „hún Guðbjörg er mikil mann-
eskja“. Það standa ekki margir
undir þeim orðum, en þau lýsa
Guðbjörgu Elínu Guðbrandsdóttur,
frænku minni, hvað best.
Fyrir okkur öllum liggur dauðinn
og sorgin fylgir honum óhjákvæmi-
lega. Fyrir okkur sem þekktum
Guðbjörgu Guðbrandsdóttur er þó
huggun að vita að orðstír deyr aldr-
ei, hveim sér góðan getur. Að
ferðalokum vil ég þakka frænku
minni samfylgdina í lífínu.
Kæri Daníel, Guðbjörg Elín, Árni
og Arna Björk. Missir ykkar er
mikill. Ég og fjölskylda mín sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur.
Gef dánum ró, en hinum líkn er lifa.
Elling.
í dag verður kvödd frá Nes-
kirkju Guðbjörg Elín Guðbrands-
dóttir, Sörlaskjóli 20, en hún lést
3. apríl sl.
Guðbjörg móðursystir okkar
fæddist á Loftsölum í Mýrdal 6.
september 1902, dóttir hjónanna
Elínar Björnsdóttur og Guðbrands
Þorsteinssonar bónda og vitavarð-
ar. Hún var þriðja í röðinni af
fimmtán börnum þeirra sem upp
komust, en það voru tólf systur og
þrír bræður. Nú eru fjórar systur
eftir á lífi, Marta, Sigurlín, Sigríður
og Matthildur, en látin eru Sigur-
veig móðir okkar sem var elst,
Guðbjörg, Vilborg, Þorsteinn,
Fanney, Steinunn, Björn, Daníel,
Þórunn, Lára og Anna.
Jörðin Loftsalir var rýr til bú-
skapar og þurfti því að hafa mikið
fyrir lífsbjörginni handa þessum
stóra hópi. En Guðbrandur nýtti
vel þau hlunnindi sem fylgdu jörð-
inni, sótti sjóinn fast, var formaður
á róðrarbátum við Dyrhólaey í
mörg ár og seig í björgin. Elín á
Loftsölum var mikil dugnaðar- og
rausnarkona og okkur hafa tjáð
gamlir Mýrdælingar, að þrátt fyrir
þungt heimili hafi hún oft getað
miðlað þeim, sem minna höfðu.
Guðbjörg líktist móður sinni bæði
í sjón og raun, hún var vel verki
farin og dugleg svo af bar og yfir
henni sérstök reisn.
Hér áður þótti það hin besta
menntun fyrir stúlkur að komast í
vist á góðu heimili. Eftir að hafa
unnið á ýmsum stöðum í Reykjavík
hleypti Guðbjörg heimdraganum
og réðst til Olafs Johnsons stór-
Ásgeir þurfti að axla meira mót-
læti en flestir aðrir á lífsleiðinni,
en hann bjó yfir þeim dýrmætu
mannkostum að vera rósamur og
ástúðlegur í umgengni þó að sorgir
og erfiðleikar væru honum fjötur
um fót. Svar hans við ótta og ein-
manaleika var trúin á hið góða í
veröldinni.
Nú þegar vorið fer að gægjast
undan vetrarsnjónum og allt fer
að blómgast með hækkandi sól
kveð ég Ásgeir vin minn í þeirri
staðföstu trú að hann njóti nú mildi
og blessunar hins eilífa vors.
Ég þakka honum samfylgdina.
Elín Dungal.
kaupmanns í New York, þar sem
hún dvaldi í nokkur ár. Þar kynnt-
ist hún eftirlifandi manni sínum,
Daníel Gíslasyni, sem starfaði þar
fyrir verslunina Geysi. Þegar þau
Guðbjörg og Daníel fluttu heim til
íslands byggðu þau sér hús í Sörla-
skjóli 20 og komu sér þar upp fal-
legu heimili, þar sem þau hafa nú
búið í meira en fjörutíu ár. Þar var
allt með einstökum myndarbrag
enda húsráðendur samtaka um að
gera allt sem best úr garði. Þau
voru miklur höfðingjar heim að
sækja og í Sörlaskjólinu var sann-
kallað skjól, sem margir nutu góðs
af.
Þau eignuðust dótturina Guð-
björgu Elínu, sem er sölufulltrúi
hjá Flugleiðum. Guðbjörg yngri er
gift Árna Þórólfssyni arkitekt og
er dóttir þeirra Anna Björk, sem
var augasteinn ömmu sinnar og
afa. Hún á að fermast í vor.
Guðbjörg og Daníel höfðu mikla
ánægju af ferðalögum og gerðu
víðreist bæði innanlands og utan,
allt fram á síðustu ár. Guðbjörg
dóttir þeirra bjó lengi erlendis
ásamt fjölskyldu sinni og heimsóttu
þau hana á hverjum ári og fór þá
fjölskyldan oft saman í frí á fjar-
lægar slóðir. Þau voru miklir
náttúruunnendur og stunduðu
gjarnan útilegur, enda er Daníel
gamall skáti. Það eru ekki mörg
ár síðan þau fóru hringveginn ein
í bílnum sínum. Einn staður var
þeim þó öðrum kærari og það var
Mýrdalurinn. Þangað fóru þau
marga ferðina og Guðbjörg dvaldi
á Loftsölum á hveiju sumri meðan
foreldrar hennar lifðu og síðar hjá
systkinum sínum sem þar bjuggu.
Þar undi hún sér alltaf vel.
Guðbjörg bar hag systkina sinna
mjög fyrir bijósti og reyndist þeim
jafnan vel. Systurnar frá Loftsölum
héldu alltaf mikið saman og þær
sem búsettar voru í Reykjavík
höfðu með sér saumaklúbb um
hálfrar aldar skeið. Þeim var öllum
sameiginleg þessi einlæga átthaga-
ást og voru óþreytandi að rifja upp
minningar frá æskuárunum á Loft-
sölum. Ekki má gleyma árlegu
ættarferðunum þeirra Loftsala-
systra og afkomenda þeirra, sem
Guðbjörg og Daníel tóku virkan
þátt í og voru ævinlega hrókar alls
fagnaðar. Þau voru miklir aufúsu-
gestir hvenær sem stórfjölskyldan
kom saman. Það sópaði að þeim
hvar sem þau fóru.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um Guðbjörgu frænku, allt
frá því að hún sendi litlum frænda
pakka frá Ameríku með ýmsum
sjaldséðum hlutum. Við fluttum til
Reykjavíkur sem unglingar ásamt
móður okkar eftir lát föður okkar
og bjuggum þá í Sörlaskjólinu
fyrstu árin. Því fylgdi öryggiskennd
að vera í nábýli við Guðbjörgu, hún
var traust og sterk og alltaf gott
að leita til hennar.
Guðbjörg naut góðrar heilsu
lengst af, en alla daga kemur kvöld.
Löng og farsæl ævi er á enda runn-
in og að leiðarlokum er okkur efst
í huga þakklæti fyrir velvild og
tryggð í gegnum árin.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við Daníel, Guðbjörgu Elínu,
Árna og Örnu Björk.
Blessuð sé minning Guðbjargar
frænku.
Halla og Sigrún Valdimarsdætur.
Föstudaginn 3. apríl lést í
Landakotsspítala elskuleg vinkona
mín, Guðbjörg Guðbrandsdóttir frá
Loftsölum í Mýrdal. Hún var dótt-
ir hjónanna Elínar Björnsdóttur og
Guðbrands Þorsteinssonar, sem
bjuggu á Loftsölum og var hún 3.
í röðinni af 17 börnum þeirra
hjóna. Þar af voru 14 dætur og
eru nú aðeins fjórar systur á lífi
af systkinahópnum.
Kynni okkar Guðbjargar voru
orðin löng, þau spönnuðu rúm 50
ár. Við sáumst fyrst í New York
á stríðsárunum, en þá var hún
starfandi á heimili sæmdarhjón-
anna Guðrúnar og Ólafs Johnsons,
stórkaupmanns þar í borg.
Það var á aðfangadagskvöld
1941 sem ég sá Guðbjörgu fyrst.
Þá var ég boðin sem endranær á
heimili Guðrúnar og Ólafs ásamt
mörgum öðrum íslendingum til að
halda hátíðleg íslensk jól. Mér varð
strax starsýnt á þessa myndarlegu
stúlku, sem bauð af sér svo góðan
þokka að góðvildin hreint og beint
geislaði af henni, enda löðuðust
allir að henni og eignaðist hún
marga trúnaðarvini meðal heimilis-
gestanna.
Okkur varð strax vel til vina og
hittumst oft á þeim árum. En ekki
minnkuðu tengslin eftir að við
fluttum báðar til íslands. Við höfð-
um báðar gift okkur um svipað
leyti og eignuðumst dætur með
fimm vikna millibili og einnig urðu
menn okkar góðir vinir.
í New York kynntist Guðbjörg
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Daníel Gíslasyni, sem var þar í
viðskiptaerindum, og giftu þau sig
sumarið 1944 í New York-borg.
Álít ég að það hafi verið mesta
gæfuspor þeirra beggja, því sam-
rýmdari hjón get ég ekki hugsað
mér. Aldrei minntist maður á ann-
að án þess að hitt kæmi upp í
hugann. Alltaf var talað um Daní-
el og Guggu í sömu andránni.
Þegar heim kom byggðu þau sér
reisulegt einbýlishús í Sörlaskjóli
20, þar sem þau bjuggu alla tíð.
Guðbjörg var sérstaklega myndar-
leg húsmóðir og fór það ekki fram-
hjá neinum sem kom á heimili
þeirra. í því sem öðru voru Daníel
og Gugga sem einn maður í að
gera heimilið sem smekklegast og
vistlegast.
Eina dóttur eignuðust Daníel og
Gugga, Guðbjörgu, sem starfað
hefur um áraraðir við flugmál,
fyrst hjá Flugfélagi íslands í Kaup-
mannahöfn og síðan hjá Flugleið-
um á íslandi. Er hún gift Árna
Þórólfssyni húsgagnaarkitekt og
er þeirra dóttir Arna Björk, sem á
að fermast nk. sunnudag.
Meðan Guðbjörg og Árni bjuggu
í Kaupmannahöfn voru tíðar ferðir
Daníels og Guggu þangað, því fjöl-
skyldan var einstaklega samheldin,
en fyrir rúmum sex árum fluttu
þau til íslands og hafa síðan búið
á efri hæðinni í Sörlaskjóli 20.
Gugga var alsæl að fá fjölskyld-
una heim og meira að segja í sama
hús. Var það ánægjulegt á báða
bóga, því Ánna Björk var sannkall-
aður sólargeisli afa og ömmu og
notalegt fyrir hana að geta leitað
til þeirra, þegar foreldrarnir voru
að störfum utan heimilis.
Þótt samfundir okkar Einars við
Daníel og Guggu yrðu færri með
árunum rofnuðu tengslin aldrei og
við litum alltaf á þau sem eina af
okkar bestu vinum. Við Gugga
fylgdumst alltaf hvor með annarri,
þó ekki væri nema gegnum síma,
og aldrei brást að Gugga spyrði
hvernig börnunum okkar liði og
íjölskyldum þeirra.
Hún var með eindæmum trygg-
lynd og mátti ekki vamm sitt vita,
en alltaf jafn hlý og skilningsrík
eins og hún hafði komið mér fyrir
sjónir á aðfangadagskvöld 1941.
Ég veit að söknuður Daníels er
mikill en eftir lifa minníngar um
einstaklega yndislega konu.
Við Einar vottum Daníel, Guð-
björgu og hennar fjölskyldu og
öðru venslafólki dýpstu samúð
okkar.
Blessuð sé minning Guðbjargar
Guðbrandsdóttur.
Margrét Thoroddsen.
Ásgeir Beinteinsson
píanóleikari
Fæddur 30. september 1929
Dáinn 5. apríl 1992