Morgunblaðið - 30.04.1992, Blaðsíða 30
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1992
so
Minning:
Eggert Eggerts
son, Arnbjargarlæk
Fæddur 17. júlí 1897
Dáinn 25. apríl 1992
Góður vinur okkar og félagi,
Eggert Eggertsson, fæddist á Há-
varðsstöðum í Leirársveit 17. júlí
1897. Foreldrar Eggerts hétu Egg-
ert Ólafsson og Halldóra Jónsdóttir.
Attu þau ellefu börn og var hann
fjórða elsta.
Tíu ára að aldri fór hann að
Hurðarbaki til þess að vinna fyrir
sér. Þar var hann hjá Þorsteini
Bjarnasyni og Guðrúnu Sveinbjam-
ardóttur. Eggert dvaldi á Hurðar-
baki til ársins 1921. Um tíma var
hann þó kaupamaður á Breiðabóls-
stað í Reykholtsdal og einnig á
Stóraási í Hálsasveit. Veturinn
1920 til 1921 var Eggert í Hvítár-
bakkaskóla. Um haustið 1921 fór
Eggert að Reykholti til séra Einars
Pálssonar og Jóhönnu Briem Egg-
ertsdóttur.
Vorið 1923 kom Eggert að Arn-
bjargarlæk og gerðist vinnumaður
hjá langafa okkar, Davíð Þorsteins-
^syni. Á Ambjargarlæk var Eggert
allt til ársins 1948, með nokkrum
hléum þó. Fór hann síðan að Norð-
tungu og var þar til ársins 1949.
Haustið 1949 gerðist Eggert bóndi
á Bjargarstöðum í Miðfirði en hélt
þó til á Aðalbóli. Árið 1967 brá
hann búi en hélt áfram til á Aðal-
bóli og síðar að Grundarási. 1970
fluttist Eggert aftur að Ambjargar-
læk og átti þar heimili til dauða-
dægurs. Fyrst var hann til heimilis
hjá afa okkar og ömmu, Aðaisteini
IJavíðssyni og Brynhildi Eyjólfs-
fJóttur, og síðan hjá föður okkar
og móður, Davíð og Guðrúnu.
Öll afspurn af Eggert frá eldri
tíma ber vitni um það hversu harð-
gerður hann var, fylginn sér og
hamhleypa til allra verka. Þessu
kynntust við af eigin raun þótt
Eggert væri kominn á fullorðinsár.
Hann var okkur góður félagi í leik
og starfi og var ætíð til staðar er
eitthvað bjátaði á. Þær eru margar
minningamar sem koma upp í huga
okkar þegar við lítum til baka.
Flestum okkar systkinanna kenndi
hann að dansa og voru sporin pspart
stigin á stofugólfínu. Ekki vorum
við há í loftinu og því lét hann
okkur standa á tám sér og sveiflaði
okkur til og frá. Eggert hafði gam-
an af spilamennsku og ekki síður
af tónlist en hafði þó aldrei tæki-
færi til að læra á hljóðfæri. Eggert
hafði mikla kimingáfu og ól hann
upp í okkur svolitla striðni og ekki
síður þann kost að líta alltaf á björtu
hliðarnar. Þróttur Eggerts var mik-
ill langt fram eftir aldri og þótti
okkur það mikill áfangi að vinna
hann í kapphlaupi þá kominn á ní-
ræðisaldur. í herbergi Eggerts
leyndust miklir fjársjóðir sem litlum
börnum þótti gott að komast í, enda
voru þeir byggðir súkkulaðkúlum
og öðra góðgæti. Vissi það því allt-
af á gott þegar Eggert kallaði á
okkur inn í herbergið sitt. Rímur
og annar kveðskapur voru í miklu
uppáhaldi hjá Eggert og kunni hann
ógrynni öll af vísum sem hann
reyndi að kenna okkur, með mis-
jöfnum árnagri þó.
Síðustu ár sín átti Eggert við
veikindi að stríða en var þó ætíð
traustur félagi. Um leið og við
kveðjum kæran vin okkar með sorg
í hjarta vitum við að nú er hann
kominn þangað sem hann þráði að
fara, á ný til móður sinnar sem
hann varla hafði séð frá 10 ára
aldri. Blessuð sé minning hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Binna, Inga, Rósa,
Maren og Addi.
Það var um aldamótin, maður
kemur gangandi yfir heiðina. Hann
er með hest sem á hvílir einhver
þúst og þegar að er gáð sést að
þústin er strákstauli, varla meira
en tíu ára gamall. Maðurinn er
þungur í spori, hann er að láta
barnið frá sér. „Pabbi, mér er kalt,“
segir drengurinn. „Gakktu þá,“ seg-
ir faðirinn. Og strákur fer af baki
og gengur við hlið föður síns, hon-
um hlýnar fljótt. Leiðin ofan af
heiði og niður í Borgarfjörð er löng
fyrir litla menn og ekki dugar að
dragast aftur úr. Þessi litli drengur
hét Eggert Eggertsson og hann
átti eftir að ganga miklu lengra á
ævinni. Drýgstan hluta ævi sinnar
var hann vinnumaður. Það átti ekki
fyrir honum að liggja að kvænast
eða verða barna auðið en að Am-
bjargarlæk í Þverárhlíð varð hann
þeirrar gæfu aðnjótandi að eignast
fyölskyldu. Hann korh fyrst að bæn-
um á þriðja áratug .aldarinnar, en
frá árinu 1970 var Arnbjargarlækur
heimili hans og annars staðar vildi
hann helst ekki vera.
Það er ekki langt síðan ég kom
fyrst þangað að bænum en fljótlega
kynntist ég Eggerti. Hann var við-
ræðugóður og vildi vita sitt af
hveiju um mig. Þegar ég sagði
honum að ég hefði gaman af fjali-
göngum, spurði hann hvort ég hefði
gengið á Baulu og þegar svarið var
neikvætt sagði hann að það yrði
ég að gera, útsýnið væri svo gott
yfir Borgarfjörðinn. í hvert sinn
sem ég kom spurði Eggert alltaf
hvort ég hefði nú gengið á Baulu,
en það hef ég enn ekki gert. Egg-
ert var ijúfur maður og fólki leið
vel í návist hans. Hann hafði yndi
af söng og kveðskap, náttúrulega
rímuðum, og kunnu býsnin öll af
vísum. Hann hafði líka gaman af
að segja frá, hann var húmoristi.
Böm hændust að Eggerti, á Arn-
bjargarlæk var hann hluti af fjöl-
skyldunni og þar verður hans sakn-
að. Ég mun ekki gleyma þessum
harðgerða manni og þegar ég geng
á Baulu í sumar veit ég að hann
verður með mér til að njóta útsýnis-
ins.
Einar Örn Sigurdórsson.
í dag verður gerð frá Akranes-
kirkju útför Eggerts Eggertssonar,
Ambjargarlæk, Þverárhlíð í Mýra-
sýslu. Eggert Eggertsson var fædd-
ur á Hávarðsstöðum, Leirársveit,
Borgarfjarðarsýslu, 17. júlí 1897
og var því á 95. aldursári er hann
lést. Foreldrar Eggerts voru hjónin
Eggert Ólafsson, Jónssonar frá
Hurðarbaki og Hallóra Jónsdóttir,
Hannessonar frá Skáney. Eggert
og Hallóra eignuðust ellefu börn
og var Eggert fjórða elsta barn
þeirra.
Þegar Eggert var á tíunda ári
var hann settur í fóstur að Hurðar-
baki til frænda síns, Þorsteins
Bjarnasonar bónda þar, og Guðrún-
ar Sveinbjarnardóttur. A Hurðar-
baki dvaldi Eggert til 24 ára aldurs
en 1920-1921 var hann í Hvítár-
bakkaskóla og kostaði nám sitt
sjálfur. Eftir dvölina á Hurðarbaki
réðst Eggert í vinnumennsku til
séra Einars Pálssonar í Reykholti
og var þar í eitt og háift ár. 1923
fór Eggert í vinnumennsku að Am-
bjargarlæk til Davíðs Þorsteinsson-
ar og Guðrúriar Erlendsdóttur. Dav-
íð og Guðrún bjuggu sem kunnugt
er stórbúi á Arnbjargarlæk og
höfðu fé á Svartagili auk þess sem
þau áttu margar bújarðir. Sama ár
og Eggert kom að Arnbjargarlæk
var byggt þar núverandi íbúðarhús
eitt fyrsta steinhús í sveit á íslandi
og með glæsilegustu byggingum
þeirra tíma. Þetta mikla menningar-
heimili og stórbýli að Ambjargar-
læk hafði áhrif á þá fjölmörgu sem
þar bjuggu um lengri og skemmri
tíma. Þar vora þá að alast upp böm
Davíðs og Guðrúnar, Aðalsteinn,
Guðrún og Andrea. Þar bundust
vináttubönd sem aldrei rofnuðu.
Að Arnbjargarlæk var Eggert bú-
settur til 1947 er hann fór að Norð-
tungu til Andreu dóttur Davíðs og
Guðrúnar og Magnúsar Kristjáns-
sonar frá Hreðavatni. 1950 flutti
Eggert að Aðalbóli i Miðfirði, V-
Húnavatnssýslu og hóf störf við
félagsbúið að Bjargarstöðum. Þar
stóðu fyrir félagsbúi Halldór Páls-
son, búnaðarmálastjóri, Marinó Jó-
elsson frá Skáney, Jón Hannesson,
Deildartungu og Sigurður Jóhann-
esson frá Þorvaldsstöðum ásamt
Eggert. Félagsbúið leigði jörðina
Bjargarstaði og rak þar fjárbú sem
Eggert annaðist. Eggert keypti síð-
ar hlut Marinós, Jóns og Sigurðar
og átti búið ásamt Halldóri. Var
Eggert til heimilis að Aðalbóli en
þar bjuggu Benedikt Jónsson og
kona hans Ólöf Sigfúsdóttir 1967
hættu Eggert og Halldór búrekstr-
inum og næstu þrjú ár var Eggert
að mestu í Miðfirði, að Aðalbóli og
Grundarási hjá Aðalbimi syni Bene-
dikts og konu hans Guðrúnu Bene-
diktsdóttur eða þar til hann flutti
aftur að Arnbjargarlæk. Þar bjuggu
þá Aðalsteinn, sonur Davíðs og
Guðrúnar, og Brynhildur kona
hans. 1973 tóku þau Davíð Aðal-
steinsson og Guðrún Jónsdóttir við
búi foreldra Davíðs að Ambjargar-
læk.
Faðir minn Sveinbjörn Tímóteus-
son og Eggert kynntust ungir menn
í Borgarfírðinum og voru um tíma
vinnumenn að Arnbjargarlæk. Náin
og mikil vinátta var alla tíð milli
þeirra. Eggert var okkur börnum
Sveinbjörns sannur vinur, velgjörð-
armaður og félagi. Hann kvæntist
aldrei og átti engin börn en var
einstaklega barngóður maður.
Hann þekkti ekki hugtakið kyn-
slóðabil og kom eins fram við alla
en sérstaklega voru það börn sem
hændust að honum og „afabörnin"
urðu mörg í Miðfirði, Þverárhlíð og
Reykjavík. Eggert Eggertsson var
maður fremur lágur vexti, léttur á
fæti, glaðvær og átti auðvelt með
að sjá björtu hliðarnar á tilveranni.
Hann var einstaklega vel látinn af
öllum sem honum kynntust, sam-
viskusamur í störfum og ábyggileg-
ur í samskiptum. Bros Eggerts og
hláturmildi lífgaði upp á umhverfið
og allar stundir í návist hans vora
sannar sólskinsstundir. Vélmenning
og tæknibylting 20. aldarinnar
höfðuðu ekki til Eggerts, allt var
unnið með gamla laginu. Eggert
fæddist og ólst upp í sveit og starf-
aði þar alla tíð og þótt fyrir kæmi
að hann skryppi bæjarferð eða jafn-
vel út fyrir landsteinana vildi hann
alltaf komast sem fyrst heim í sveit-
ina, þar átti hann heima í orðsins
fyllstu merkingu.
Eggerts Eggertssonar verður
ekki minnst án þess að láta í ijós
aðdáun og þakklæti til hjónanna á
Arnbjargarlæk, Davíðs og Guðrún-
ar, og fjölskyldunnar allrar fyrir
þá hlýju og umhyggju sem þau
sýndu Eggerti.
Nú þegar leiðir skilja er margs
að minnast og margt að þakka.
Þakkarskuldin verður aldrei greidd.
Megi stilling hans og æðruleysi,
bros hans og hin létta lund verða
okkur leiðarljós í misvindum lífsins.
Magnús, Helga og ég sendum hlýj-
ar kveðjur að Árnbjargarlæk og í
Þverárhlíðina. Við vottum Ólöfu
systur Eggerts og aðstandendum
innilega samúð.
Guð blessi minningu Eggerts
Eggertssonar.
Pétur Sveinbjamarson.
ERFIDRYKKJUR
Perlan á Öskjuhlíð
sími 620200
BLÓM
SEGJA ALLT
Mikið drval
blómaskreytinga
fyrir öll tækifæri.
Opið alla daga frá kl. 9-22.
Sími 689070.
t
Elskuleg eiginkona mín,
INGUNN BIERING,
Grundarlandi 23,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn 28. apríl.
Henrik P. Biering.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
HULDA H. ÓLAFSDÓTTIR,
Fýlshólum 7,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum 29. apríl.
Kolbrún Sigurjónsdóttir, Arnar Guðmundsson,
Sigurjón Arnarsson, Herborg Arnarsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, systir og amma,
SVAVA JÓNSDÓTTIR PERSSON,
éður Nýjabæ,
Akranesi,
andaðist í Danmörku 1. apríl sl.
Fyrir hönd barna, systkina og barnabarna,
Erna Oddgeirsdóttir.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Rauðalæk31,
Reykjavík,
lést á heimili sínu 26. apríl.
Sævar Hallgrímsson, Brynjólfur Einarsson,
Elisabet Jónsdóttir, Sigríður Halla Sævarsdóttir,
Ædís Björk Einarsdóttir, Sóley Sævarsdóttir
og barnabarnabarn.
t
Móðir okkar, systir, amma og langamma,
MARGRÉT ÞORLÁKSDÓTTIR,
Súðavík,
sem lést 27. apríl, verður jarðsungin frá Súðavíkurkirkju mánudag-
inn 4. maí kl. 14.00.
Ingibjörg Ólafsdóttir, Ragnheiður Ólafsdóttir,
Kristján Þorláksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar,
PÁLMI SIGURÐSSON
frá Steiná í Svartárdal,
Grettisgötu 77,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fíladelfíukirkjunni f Reykjavík mánudaginn
4. maí kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda.
Ingibjörg Perla Pálmadóttir,
Gunnar Pálmason,
Sigurður Pálmason,
Súsanna Pálmadóttir.