Morgunblaðið - 31.03.1994, Blaðsíða 74

74
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. MARZ 1994
FRAMHALDSSKOLAR
Mælskulist í hávegum höfð
Urslit í Mælsku- og rök-
ræðukeppni grunn-
skóla Reykjavíkur og ná-
grennis réðust í Verzlunar-
skóla íslands á mánudags-
kvöld, þegar lið Fellaskóla
bar sigurorð af liði Hvassa-
leitisskóla eftir harða
keppni. „Er íslensk æska
á villigötum?" var um-
ræðuefni kvöldsins og voru
ræðumenn Fellaskóla and-
mælendur. Á myndinni má
sjá ræðumann kvöidsins,
Ingu Björk Ingadóttur, úr
liði Fellaskóla ásamt tima-
vörðum kepnninnar, en 93
stig samkvæmt dómblaði
Morfís skildu liðin að þegar
yfir lauk.
Morgunblaðið/Þorkell
MORE
More tölvan njtnr
vaxandi viiisælda
Veistn af hverin?
PCI/ISA 486 tölvur
P24T, SX/DX/DX-2.
25-66MHz örgjörvar.
128/256/512KB flýtiminni.
2 til 128MB vinnsluminni.
3 PCI og 4ISA tengiraufar.
32 bita PCI SCSI stýring.
Flash EPROM BIOS.
VESA/ISA 486 tölvur
P24T, SX/DX/DX-2.
25-66MHz örgjörvar.
1 til 32MB vinnsluminni.
2 VL-Bus 32 bita tengiraufar.
7 ISA 16 bita tengiraufar.
PCI/EISA Pentium tölvur
60-66MHz.
256/512KB flýtiminni.
2 - 192MB vinnsluminni.
3 PCI og 5 EISA tengiraufar.
Flash EPROM BIOS.
VÍRUSVÖRN I BIOS
LOCALBUS
PENTIUM READY
ZIF SÖKKULL
"GREEN COMPUTER"
More tölvumar eru einfaldlega í
hópi þeirra bestu sem fáanlegar em
á markaðnum í dag. Það sannar
fjöldi smárra og stórra fyrirtækja
sem hafa valið More. Stækkunar-
og tengimöguleikar eru allir til
staðar í tölvunum og því einfalt og
ódýrt að auka afl tölvunnar eftir því
sem verkefnin vaxa. ViewSonic
skjáir fylgja öllum More tölvum.
View Sonic
ViewSonic skjáimir fást frá
14" til 21" og mæta þeim
kröfum, sem gerðar eru til
skjáa í dag. MPR-II staðallinn
fellur þar undir. Þeir hafa
afbragðs skerpu og ekkert
flökt og nýta myndflötinn vel.
Allir ViewSonic skjáir standa
á veltifæti.
Bæði 20" og 21" skjáimir hafa
"Dual Page Display",
"ViewMatch" litastýringu og
21 forritanlegar skjástillingar.
^BOÐEIND-
Austurströnd 12 • Sími 612061 • Fax 612081
Morgunblaðið/Guðrún Guðlaugsdóttir
Leó Jónasson og langafabarnið Hilmar Freyr Björnsson.
afElj
AHir eiga að vera
ungir til dauðadags
eftir Guðrúnu Guðlaugsdóttur
Látið þetta bara á borðið þar
sem hinar gjafimar eru, það
þarf sennilega vörubíl til þess að
koma þessu öllu heim,“ sagði hinn
níræði bóndi Leó Jónasson á
Svanavatni þegar fólk rétti að
honum afmælisgjafir í marglitum
pappír 28. mars sl. Fyrir utan
Félagsheimili Rípurhrepps skein
sól í snjóugar hlíðar Staðarfjalla
og klaki var enn í Héraðsvötnum
sem umlykja Hegranesið. „Ég
valdi mér sæti við innganginn til
þess að fólk gæti byijað á að heilsa
afmælisbarninu. Mér finnst skökk
aðferð að hugsa eftir á, það gefst
yfirleitt illa,“ segir Leó.
Leó er einn þriggja eftirlifandi
af 32 börnum Jónasar Jónssonar
bónda og yfirsetumanns í Hróars-
dal. Leó er sonur Jónasar og þriðju
konu hans Lilju Jónsdóttur.
„Pabba tókst að koma öllum
sínum 28 börnum sem upp komust
til manns án þess að þiggja neina
styrki,“ segir Leó. „Þrátt fyrir
bústörfin og alla ómegð gaf hann
sér tíma til að taka á móti 600
börnum og sjálfmennta sig í
ensku, þýsku og öllum Norður-
landamálunum," bætir hann við.
Sigríður Herdís, fósturdóttir
Leós færir honum kökur. „Þeir lifa
lengst sem lengst éta,“ segir Leó
og tekur til matar síns. „Ég er
ekki í sykurbindindi, þeir sem það
eru verða hugsunarsljóir,“ segir
hann og fær sér sopa af vínblöndu
úr glasi sínu. „Allir eiga að vera
ungir þar til þeir deyja, ég ætla
að vera það,“ bætir hann við og
horfir brosleitur yfir salinn sem
nú er þéttsetinn fólki.
„Bráðum kemur Jói í Keflavík,
hann ætlar að syngja fyrir okkur,
það er mikið söngfólk í þessari
ætt, ég er alinn upp við mikinn
söng. Hann Jói er dóttursonur
Jósteins elsta bróður míns, hann
er löngu dáinn,“ segir Leó og
hnykkir til höfðinu í átt að um-
ræddum Jóa, sem skyndilega er
kominn upp á svið ásamt þremur
öðrum félögum Mánakvartettsins.
Jói kemur kunnuglega fyrir sjónir.
Þarna er kominn Jóhann bróðir
Kristjáns Jóhannssonar stórsöngv-
ara. Jóhann er bóndi í Keflavík í
Hegranesi og hefur mikla og und-
ur fagra tenórrödd, svo bjarta að
manni verður helst hugsað til Stef-
áns íslandi, sem einnig var Skag-
firðingur. „í gamla daga söng ég
með Stebba, hann var frændi minn
og tveimur árum yngri en ég,“
segir Leó og raular með einsöng
Jóhanns. „Eg hef ekki eyðilagt í
mér lungun,“ segir hann kankvís
eftir sönginn.
Eftir dijúgan samsöng er komið
að ræðunum. Sumar þeirra eru í
bundnu máli, svo sem sú sem Sig-
ríður Friðriksdóttir flytur móður-
bróður sínum:
Leó hyllum hér í kvöld
heill hann stóð að verki.
Hefur næstum heila öld
hafið bóndans merki.
Leó hefur alið allan sinn aldur
í Hegranesi, lengst af sem bóndi
á Svanavatni. Konu sína, Sigríði
Árnadóttur, missti hann árið 1988
en sonur hennar Ásgrímur stjórnar
þessari veislu stjúpföður síns.
„Hann og systkini hans, Héðinn
og Baldvina voru orðin stálpuð
þegar við Sigríður giftumst. Hún
var ekkja og ég var í fyrstu hik-
andi við að biðja hennar, hélt
kannski að það yrðu vandræði
þegar við kæmum „hinum megin“.
En svo kom hinn látni maður henn-
ar til mín í draumi og sagði: „Ég
stend með þér.“ Þá var engin fyrir-
staða lengur,“ segir Leó.
Sveitungar hans þurfa nú sumir
að fara heim til mjalta. „Þið kom-
ið bara aftur á eftir,“ segir Leó
milli kveðjukossanna. „Varaðu
þig, maður, einn hélt upp á afmæl-
ið sitt til klukkan fimm um nóttina
og bar ekki sitt barr eftir það,“
segir Sigríður systurdóttir hans.
Leó hlær hátt. „Uss, slíkt hendir
ekki mig. Guð gaf mér þessa voða-
lega góðu skapgerð sem aldrei
bilar. Ég tek sæll og glaður við
öllu sem að höndum ber,“ segir
hann svo og sýpur á glasi sínu.
Veislan var í fullum gangi og
gestir enn að drífa að þegar blaða-
maður neyddist til að kveðja hið
níræða, glaðbeitta afmælisbarn.
Það er ekki ofsögum sagt að Skag-
firðingar kunna að skemmta bæði
sér og öðrum.