Morgunblaðið - 20.08.1994, Blaðsíða 1
JMtrgtiitMaMfe
MENNING
LISTIR
PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS LAUGARDAGUR 20. ÁGÚST 1994 BLAÐ'
Frú Reardon
við Gienrow-
an. 1946.
„Ég kom út í
garðinn og
æpti til lög-
reglunnar að
þyrma mér.
„Ég er bara
kona, leyfið
mér að
sleppa með
börnin mín.
Útlaganir
skipta sér
ekki af okk-
ur...ekki
gera þetta.“
Á ÁRUNUM 1946 og ’47 dvaldist ástralski málarinn
Sidney Nolan á heimili efnaðra hjóna sunnarlega í
Ástralíu og á eldhúsborðinu þeirra málaði hann nokkra
tugi málverka sem segja sögu útalagans Ned Kelly.
Nolan varð þritugur um það leyti er hann lauk við
myndirnar, myndir sem styrktu Ned Kelly í sessi sem
frægasta útlaga Ástralfu, og urðu þess valdandi að
nokkrum árum síðar var Sidney Noian orðinn þekkt-
asti myndlistarmaður þessa sama lands. Nolan gaf
hjónunum myndirnar, en ekki fyrren hann hafi raðað
27 þeirra upp ítímaröð sem segja sögu Kellys síð-
ustu tuttugu mánuðina sem hann lifði og þannig hafa
þær verið sýndar síðan. „Sagan af Ned Kelly" er sýnd
i Metropólitan safninu í New York í sumar og nýtur
mikilla vinsælda safngesta.
Vörn Aaron Sherritts (uppljóstrara sem sagði til Kellys).
1946. „Frú Sherritt: Þeir (lögreglan) voru í þessari stöðu
þegar Dan Keily var í herberginu. Ég var sett undir rúmið.
Dowiing lögregluþjónn dró mig niður, sfðar greip Armstrong
í mig, og þeir tveir ýttu mér undir.“
Imeira en eina öld hefur útlaginn
Ned Kelly verið þjóðhetja í
Ástralíu, en hans er minnst sem
heiðarlegs uppreisnarmanns, sem
um leið var bæði hestaþjófur og
bankaræningi, og ögraði því yfir-
völdunum.
Hann var af
írsku bergi Rómuð myndaröð ástralska
brotinn og á málarans Sidney Nolans er
úr 1870, þeg- nu synd i New York
ar fátækir írsk-
ir landnemar voru arðrændir og
beittir hverskyns rangindum af
breskum landeigendum, þá tók
Kelly málstað þeirra og óneitan-
lega á öfgakenndan hátt. Hann
kvað það vera ætlun sína að
hrinda af stað „víðtækari slátrun
á landeigendum en heilagur Pat-
rekur stóð fyrir á snákum og frosk-
um á írlandi." Ned Keliy var þó
ekki svo róttækur í athöfnum, en
í tuttugu mánuði var hann á flótta
ásamt þremur félögum sínum, og
á þeim tíma tókst þeim ætíð að
sleppa frá, hrekkja og jafnvel fella
lögreglumenn sem veittu þeim
eftirför í sífellt stærri flokkum.
Ef Kelly tók gísla á meðan á
bankaráni stóð, þá sleppti hann
þeim ekki aðeins ómeiddum, held-
ur heilluðum af sannfærandi t^li
hans. Ef hann kaus að slá upp
veislu með mönnum sínum, þá
átti hann til að gera það um há-
bjartan dag, með hljóðfæraleikur-
um, og fá lögregluþjóninn á staðn-