Morgunblaðið - 25.03.1995, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 25. MARZ 1995 C 3
Morgunblaðið/Valdimar Kristinsson
æl
hverri sýningu og endurspeglar
n frístundahesti.
■ LINDA Tellington Jones lætur
hrossin ekki leggjast á bekk þegar
hún sáigreinir þau eins og venjuleg-
ir sálfræðingar gera við okkur
mannfólkið. Henni dugðu þrjár ljós-
myndir af hrossi og þar með gat
hún lýst fyrir eigendum hvaða per-
sónuleika hesturinn hans hefur að
geyma. Þeir voru margir sem nýttu
sér þjónustu hennar á Equitana.
■ ÞAÐ er ekki bara á meginland-
inu sem vegur hestvagnanna fer
vaxandi því merkja má aukin áhuga
á íslandi.
■ STAÐARHALDARARNIR á
Leirubakka í Landsveit þau Gísli
Sveinsson og Ásta Begga keyptu
einn vagn á sýningunni.
■ HYGGJAST þau Gísli og Ásta
Begga bjóða þeim gestum sem af
einhveijum ástæðum vilja ekki á
hestbak, í akstur á vagninum um
næsta nágrenni.

hvort þetta hafi einhveiju sinni verið
fært í tal. Hvað þrengslum fyrir skeið-
hestana viðkemur er til lausn sem var
reynd nú á dögunum. Opnað var inn
í ljósmyndarastúku við enda vallar og
með því var hægt að lengja brautina
um eina 20 til 30 metra. Að sögn Sig-
urðar Marínóssonar, sem sat einn
skeiðhestanna, reyndist þetta þó ekki
alveg nógu vel því nokkur stallur var
þegar hrossin komu inn í sandkass-
ann. Lítið mál er að laga þetta og
best væri að leggja hreinlega trébraut
út allan völlinn og má fullyrða að þá
fyrst færi að heyrast almennileg hljóð
ofan frá áhorfendum og íslenski hest-
urinn slægi almennilega í gegn á
kvöldsýningunum. Þeir sem séð hafa
sýningarnar á Equitana og geta borið
saman við það besta sem sést hefur í
reiðhöllinni skynja væntanlega hversu
sterkum viðbrögðum yrði hægt að ná
fram væri boðið upp á eitthvað í lík-
ingu við það á Equitana. Þá erum við
komin að peningunum og ætla ég mér
ekki áð blanda mér of mikið í þau
mál að öðru leyti en því að fullyrða
að peningarnir sem til þarf séu til og
þá er það bara spurningin um hvort
vilji sé til að beina þeim í rétta eða
skynsamlega átt eins og til dæmis
kynningu á íslenska hestinum á Equit-
ana.
_________________FRIALSAR IÞROTTIR______________
Martha Ernstdóttirsegistorðin samkeppnishæf
Þijdsku
aðþakka
hve lángt
éghef náð
Martha Emstdóttir flutti til Noregs í fyrra
þar sem hún æfír nú af kappi og hefur
gengið vel. Bryndís Hólm hitti hana að
máli á dögunum, en Martha keppir í dag á
heimsmeistaramótinu í víðavangshlaupi
Morgunblaðið/Bryndís Hólm
MARTHA og Jón á æfingu í Ekeberg-innanhússhöilinni í Osló:
„Á islandi þyrfti að byggja fjölnota íþróttahöll með hlaupa-
brautum - Þá myndi árangurlnn batna til muna.“
Eg var orðin svo yfir mig þreytt
á því á íslandi að vera á enda-
lausum þvælingi. Lífið gekk út á
að vinna, æfa og keppa og rembast
við að komast á toppinn. Þegar ég
fékk nóg hugsaði ég; annað hvort
fer ég til útlanda til að einbeita
mér að íþróttunum og gera hlutina
almennilega eða ég hætti bara, seg-
ir hlaupakonan Martha Ernstdóttir
í samtali við Morgunblaðið, en fyrir
rúmu ári pakkaði hún í tösku og
lagði land undir fót ásamt sambýlis-
manni og syni. Ferðinni var heitið
til Noregs, nánar tiltekið til Oslóar,
og var markmiðið að helga sig und-
irbúningnum fyrir Ólympíuleikana
í Atlanta 1996. Til þess að létta
henni undirbúninginn fær Martha
nú mánaðarlega styrk fram að leik-
unum frá Olympíusamhjálpinni,
ásamt sjö öðrum íslenskum afreks-
mönnum.
Mörthu hefur gengið mjög vel
að aðlaga sig íþróttalífinu í Noregi,
þar sem aðstæður eru eins og þær
gerast bestar. Norðmenn búa yfir
mörgum fjölnota íþróttahöllum og
fyrir hlaupara og aðra fijálsíþrótta-
menn eru æfingar á veturna því
engum hindrunum bundnar.
Martha æfir og keppir fyrir Osló-
ar-félagið, Bislett. Hún er ósjaldan
á ferð og flugi vegna alþjóðlegra
móta víða um heim og hefur tekið
miklum framförum. I vetur hefur
hún tekið þátt í Grand Prix móta-
röðinni í víðavangahlaupum, sem
er stigakeppni á vegum alþjóða
fijálsíþróttasambandsins, og með
góðum árangri tryggði hún sér þátt-
tökurétt á heimsmeistaramótinu í
víðavangshlaupi sem fer einmitt
fram í dag, laugardag, á Englandi.
Miklar framfarir á einu ári
„Hér í Noregi get ég virkilega
einbeitt mér að æfingunum og tek-
ið þær alvarlega. Áður fyrr var ég
alltaf að keppa erlendis við stelpur
sem voru miklu betri en ég, en eft-
ir að ég kom hingað út hefur mér
stöðugt farið fram. Nú er ég loksins
orðin almennilega samkeppnishæf,
enda æfi ég undir allt öðrum kring-
umstæðum. Á íslandi var ég alltaf
útkeyrð af vinnu og álagi, en nú
líður mér miklu betur bæði andlega
og líkamlega, enda er ég nú að
hlaupa allt að hálfri mínútu hraðar
en áður.
Ég æfi mjög mikið, tvisvar í viku
hleyp ég með þjálfaranum mínum,
sem mér finnst frábær. Auk þess
æfi ég með ákveðnum hópi. En í
rauninni hleyp ég mikið ein þegar
ég tek gæðaæfíngar og gerði það
reyndar mikið á íslandi. Ég hef
verið að einbeita mér að Grand
Prix stigamótunum í víðavangs-
hlaupi og það tekur dijúgan tíma
því fyrir vikið er ég mikið á flakki.
En sem betur fer er það nokkuð
sem ég þarf ekki sjálf að hafa
áhyggjur af heldur sér félagið mitt
alfarið um þau mál. Ég einblíni
bara á æfingarnar og keppi þegar
svo ber við. Það sem ber auðvitað
hæst í vetur er heimsmeistaramótið
í víðavangshlaupi,“ segir Martha,
en sem fyrr segir fer það fram í dag.
Síðasta ár hefur verið nokkurs
konar “come-back“ hjá Mörthu því
hún hafði verið í lægð og þurft að
hvíla sig vegna veikinda, sem fylgdu
í kjölfar of mikils álags og þreytu.
Martha segir þijóskuna í sér eiga
þar dijúgan þátt, því hennar mottó
sé að gera hlutina vel eða hreinlega
sleppa þeim. En þar kom að því að
líkaminn sagði; hingað og ekki
lengra!
Á góðri leið með
að eyðileggja mig
„Ég hreinlega fór yfir strikið"
segir Martha. „Ónæmiskerfið
hrundi hjá mér, ég fékk sveppasýk-
ingu í ristilinn og jafnvel astma því
orkan var hreinlega búin. Áhuginn
á hlaupunum var bara svo mikill
og ég ætlaði mér að komast á topp-
inn. Þtjóskan í mér, sem auðvitað
hefur haft mikið að segja fyrir þann
árangur sem mér hefur tekist að
ná í dag, togaði mig áfram og áður
en ég vissi af var ég á góðri leið
með að eyðileggja mig. Það sem
hins vegar bjargaði mér úr veikind-
unum voru náttúrulyf af ýmsu tagi
og nálastungur, því hefðbundin
læknisfræði greindi einhvern veg-
inn ekki hvað var að. Ég tók mér
kærkomna hvíld á meðan ég var
að ná mér. í kjölfarið fékk ég mik-
inn áhuga á náttúrulækningum og
þegar ég kom til Noregs þá kynnt-
ist ég svokallaðri hómópatíu, sem
gengur útá að örva orkustarfsemi
líkamans og notast við náttúrulegar
afurðir og aðferðir. Síðan ákvað ég
að mennta mig í þessu fagi, en í
því er lögð áhersla á að líta á mann-
eskjuna í heild sinni. Bara dæmi;
ef einhveijum er illt í hnénu þá er
ekkert endilega einblínt á það, held-
ur teknir fyrir bæði líkamlegir og
andlegir þættir og reynt að rekja
eymslin til þeirra," útskýrir Martha
af brennandi áhuga.
„Undir hómópatíu flokkast um
2000 lyf, sem öll eru unnin á sér-
stakan hátt. Ég held að hin klass-
íska hómópatía sé lítt þekkt á ís-
landi, án þess þó að ég viti það.
Markmiðið er að reyna að draga
úr pilluáti og sýklalyfjum, sem að
mínu mati er að fara með mannkyn-
ið. Hómópatamir vinna mikið með
astma- og exemsjúklinga og ofvirk
börn, svo dæmi sé tekið, og þeir
þykja hafa náð mjög góðum ár-
angri. Mér finnst þetta mjög spenn-
andi og skemmtilegt fag og í raun
hefur það alveg heltekið mig. Ég
er menntuð í sjúkraþjálfun og hef
starfað við það síðan 1989. Þegar
ég fer aftur heim til íslands, þá
held ég áfram að starfa sem sjúkra-
þjálfari, en með hómópatann mér
við hlið“.
Sambýlismaður Mörthu er lang-
stökkvarinn Jón Oddsson, sem í
mörg ár hefur keppt með landsliði
íslands í fijálsum íþróttum. Undan-
farin misseri hefur Jón átt við
meiðsli að stríða, en er nú allur að
ná sér. Hann ákvað að setjast á
skólabekk í Noregi og stefnir að
því að ljúka meistaragráðu í við-
skiptafræðum í vor. En hvernig
finnst Mörthu og Jóni samanburð-
urinn vera við æfingar og árangur ^
Norðmanna í fijálsum íþróttum?
Norðmenn meðvitaðir
um hvað þarf
„Norðmenn hafa á undanförnum
misserum verið að uppskera árang-
ur markvissrar gæðaþjálfunar. Þeir
hafa byggt upp frá grunni og alveg
uppí topp og öll aðstaða er fyrir
hendi, hvort sem er í borgum eða
bæjum. íþróttafélögin eru sterk og
þau hlúa vel að sínu fólki. Fyrir þá
er skara framúr er Olympia Toppen
sá vettvangur sem tekur við og
fylgir íþróttamönnunum alla leið“,
segir Martha.
Og Jón bætir við; „Norðmenn
ákváðu á sínum tíma að búa til
topp afreksfólk, ekki bara í fijálsum
íþróttum, heldur einnig í öðrum '
greinum, svo sem á skíðum og í
fótbolta. Markmiðið var að skapa
einstaklinga og félagslið á Evrópu-
og heimsmælikarða. Þeir sem velj-
ast inní Olympia Toppen fá mjög
mikla alhliða aðstoð og í raun verða
íþróttamennirnir að atvinnumönn-
um. Afrekshópurinn í fijálsum
íþróttum heitir „Team Telenor“, en
Telenor, Póstur og sími þeirra Norð- m
manna, er helsti styrktaraðili. Svo
er hver einstaklingur með sinn sér-
staka styrktaraðila þannig að fjár-
hagslega _eru íþróttamennimir vel
staddir. Á íslandi vantar peninga
til að styðja almennilega við bakið
á fólki og því eigum við í raun svo
fáa virkilega afreksmenn".
En hver er þá lausnin og hvað
þarf að koma til?
„Á íslandi þyrfti að byggja fjöl-
nota íþróttahöll með hlaupabraut-
um til að fijálsíþróttamenn og aðrir
gætu stundað sínar æfingar af
krafti á veturna", segir Jón.
„Þá myndi árangurinn batna til
muna“, bætir Martha við. „Hér í
Osló getum við að minnsta kosti
tvisvar í viku tekið gæðaæfingar
og það skiptir miklu máli. Maður
finnur svo sannarlega muninn á því
að hlaupa inni á veturna, í stað
þess að beijast á móti stórhríðinni
á íslandi eða hlaupa hring eftir
hring á harðri steypu í bílageymslu
Kringlunnar. íslenskir ftjálsíþrótta-
menn missa oft margar vikur úr
æfingum vegna veðurofsa. Einu
hlaupabrautirnar eru í Baldurshaga
og þær eru einungis 50 metra lang-
ar“.
Og Jón bætir við; „Brautimar í
Baldurshaga eru í raun mjög góð-
ar, en það er náttúrlega vitað mál
að aðstaðan þyffti að vera umfangs-
meiri. Baldurshaginn er mér afar
kær og þar hef ég yfirleitt náð að
stökkva vel. Fyrir mig sem lang-
stökkvara nægir Baldurshaginn, en
til að taka almennilegar hraða- og
hlaupaæfingar þarf auðvitað meira
innanhússpláss. En einhvern veginn
vantar vilja og skilning yfirvalda
til að taka á þessum málum og
Fijálsíþróttasambandið hefur lengi
búið við fjárskort þannig að til sam-
ans kemur þetta niður á heildar-
starfinu.
Fjálsíþróttasambandið hefur nú
hrundið af stað því ágæta framtaki -
FRÍ 2000, sem miðast við að velja
ákveðinn úrvalshóp. Þetta er í
fyrsta sinn sem menn taka á málun-
um markvisst og kerfisbundið og
vonandi að það skili sér þegar fram
líða stundir“.
Höfundnr stundnr blnðanminsku
í lausamennsku.