Morgunblaðið - 24.10.1998, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1998 55
yfirgefinn í marga daga á eftir,
enda saknaði ég þín mikið.
Tíminn leið, við töluðum saman
nokkrum sinnum, eftir að þú varst
farinn heim, til að segja hvor öðr-
um fréttir af því sem gerst hafði í
millitíðinni.
Þegar mamma hringdi í mig að
morgni laugardagsins 15. ágúst og
sagði: „Heiðar, ég verð að segja
þér rosalega, rosalega slæma frétt,
bróðir þinn, Hjalti Óli, er dáinn.“
Það var eins og tíminn hefði numið
staðar. Ég vissi ekki hvað ég átti
að segja eða gera, mér fannst
einsog lífið hefði engan tilgang
framar fyrir mig, mér fannst ég
vera einn og yfirgefinn hér í
Þýskalandi, ég gat bara grátið og
hugsað til þín. Það fór í gegnum
huga minn á nokkrum sekúndum:
Hvar ertu núna? Hvað gerðist? Af
hverju þú? Ég vildi bara komast
strax heim til Islands, heim til fjöl-
skyldunnar, til mömmu og pabba,
heim til þín.
Elsku vinur og bróðir, ég þakka
þér fyrir öll þau handtök og stund-
ir sem við áttum saman í gegnum
þitt stutta líf. Það er rosalega sárt
að missa svona góðan vin, góðan
bróður eins og þú varst.
Anja og Olína Jóhanna þakka
þér fyrir allar þær indælu stundir
sem þær áttu með þér í gegnum
tíðina.
Það sem við höfum nú er falleg
minning um þig, bróðir, vinur og
frændi, sem á eftir að lifa í huga
okkar þangað til við hittumst næst.
Kveðja frá foreldrum og bræðr-
um.
Við áttum ungan eðalhlyn,
sem yndi veitti á leið.
Við áttum hann sem okkar vin,
um átján ára skeið.
En seint um kvöld einn sumardag,
er sól í ægi hvarf,
þá söng hans harpa síðasta lag,
þá síðast vann hann starf.
Við kveðjum þennan unga hlyn,
með ekka og tár á kinn.
Við kveðjum þennan góða vin.
Við kveðjum hann um sinn.
(Eiríkur Hjaltason.)
Heiðar, Anja og Ólína Jóhanna.
-

þurfti enginn að fara í grafgötur
um hvar hann hafði þann mann í
meginefnum. Heill og hollur. Fyrir
hugskotssjónum er örlítið mynd-
skeið. Ég kem að dyrum í
Smiðjugötu 13. Kíki aðeins í dym-
ar á seglaverkstæðinu hjá Bjarti
og skipti við hann nokkrum orðum,
drep síðan á dyr hjá Siggu og hún
kemur til dyra með málbandið um
axlirnar og saumasvuntuna framan
á sér og er glöð að sjá mig og af því
að eiga nýbakaðar pönnukökur
handa mér. Við setjumst inn í eld-
hús og tökum upp spjall um trúna
og trúarlífið á Isafirði, hún áhuga-
söm og sigurviss í baráttu hins
góða. Hún fer að hella uppá á með-
an. Bjartur reiknar rétt út tímann
og kemur þegar hún er búin að
leggja á borð og öll setjumst við
saman. Bjartur blandar sér ekki
mikið í okkar ræður en lætur sér
vel líka og leggur gott eitt til. Þeg-
ar við gerumst of heit kælir hann
okkur niður með glettnislegri at-
hugasemd. Talið beinist á almenn-
ari brautir og við erum áður en
varir farnir að tala um síldveiðar í
Álftafirði. Siggu þykir ekkert að
því að dragast út úr samræðunum
en svo endar samtalið í spjalli um
líðandi stund og við kveðjumst.
Þau verða bæði í kirkju á sunnu-
daginn eins og oftast og það verður
gott að horfa á þau af stólnum und-
ir ræðunni. Bjartur verður rósam-
ur á svip en á andiiti Siggu mun ég
sjá hvort ég er á réttri línu með
mitt mál.
Ég er þakklátur fyrir þessi heið-
urshjón og tala fyrir munn fjöl-
menns hóps kristinna á Islandi þeg-
ar ég þakka verk Sigríðar Ólafar
Jónsdóttur í víngarði Drottins.
Guði séu þakkir sem gefur oss sig-
urinn fyrir Drottin vom Jesúm
Krist!
Jakob Hjálmarsson.
RAGNAR
BJÖRNSSON
+ Ragnar Björns-
son fæddist 27.
mars 1926 í Torfu-
staðahúsum, Torfu-
staðahreppi í Vest-
ur-HúnavatnssýsIu.
Ragnar var kvadd-
ur frá Dómkirkj-
unni 19. október.
Útför hans fór fram
frá Hvammstanga-
kirkju 20. október.
Ragnar Bjömsson
er aUur. Hann var ein
meginstoð org-
anistastéttarinar, alla
ævi virkur.
Hann var glæsilegur fulltrúi Is-
lands á erlendri gmnd, en um
margra ára skeið fór hann í org-
eltónleikaferðir víða um lönd, aUt
fram til þess tíma er hann var að
taka upp baráttu við sjúkdóm þann
sem nú hefur lagt hann að veUi.
Hann hreifst ungur af orgelinu og
orgeltónlist Bachs og annarra
tónskálda orgelsins, sat um árabU
við fótskör Páls Isólfssonar og varð
síðar til þess að taka við org-
anistastöðu hans í Dómkirkjunni.
Ragnar Bjömsson sat lengi í
stjóm Félags íslenskra organleik-
ara, lengst af sem ritari. Hann vann
félaginu af alúð og skulu hér færðar
fram þakkir fyrir það fórnfúsa
starf.
Úr röðum þess ört vaxandi hóps,
sem í dag fæst við orgeltónleika-
hald, mun hans sárt saknað og þess
minnst að hann hélt merkinu á lofti
sem brautryðjendur á þessu sviði
hófu tU vegs.
A þeim tíma sem Ragnar var
virkur organisti í Dómkirkjunni var
hvorki það starf né önnur slík met-
in til launa sem vert hefði verið, þá
var enginn maður á íslandi sem
hafði orgelleik að aðalstarfi. Nú
munu þeir brátt fylla þriðja tuginn.
Ragnar var í hópi þeirra manna
sem börðust fyrir því að þessi störf
yrðu metin að verðleikum. Þótt
hann á sínum tíma drægi sig út úr
félagsstarfinu, fann ég það glöggt
þegar við hittumst að hann fýlgdist
vel með framvindu mála og gaf oft
góð ráð.
Félag íslenskra organleikara
vottar minningu Ragnars Bjöms-
sonar virðingu sína og ástvinum
hans öllum dýpstu samúð.
Kjartan Sigurjónsson,
formaður FIO.
Ragnar, þakka þér fyrir þessi tíu
ár sem ég hef þekkt þig og fengið
að vera nemandi þinn. Margt hefur
breyst á þessum tíma, þar á meðal
þú og ég, en samt fannst mér þú
alltaf vera eins. Þú varst einn af
stólpunum í lífi mínu - tvisvar í
viku öll þessi ár hef ég farið niður í
tónlistarskóla að hitta þig. Þú hafð-
ir alltaf mikið á þinni könnu, jafnvel
of mikið, en barst þó ávallt hag
nemenda þinna fyrir brjósti. Þú
gast verið strangur en þó alltaf
réttlátur. Þú bjóst yfir einstökum
baráttuvilja og ósérhlífni.
Ragnar, takk fyrir að hafa fengið
að kynnast þér.
Þinn nemandi
Hilmir
Kær vinur okkar, Ragnar
Bjömsson, er fallinn frá. Það var
sá mikli ógnvaldur krabbameinið
sem vann stríðið. Það sem okkur,
sem fylgdumst með baráttu Ragn-
ars við sjúkdóminn, kom mest á
óvart, var hve mikinn styrk, æðra-
leysi og kraft hann átti í þeim
mörgu orastum sem honum tókst
að vinna. Sigrún var aldrei langt
undan. Sem klettur stóð hún við
hlið bónda síns og gaf honum allan
sinn styrk, ást og umhyggju. Þegar
minnsta stund var milli stríða sat
Ragnar önnum kafinn, upp við
dogg í rúminu sínu á spítalanum
eða í sófanum heima hjá sér, við að
fullgera ópera sem
hann hafði í smíðum,
eða við að skipuleggja
skólastarfið. Þetta
gekk stundum svo
langt að hann mátti
naumast vera að því
að tala við þá sem
heimsóttu hann. Þetta
var hreint með
ólíkindum!
Ég kynntist Ragn-
ari árið 1963 þegar
mér tókst að komast
inn í Karlakórinn
Fóstbræður, mér til
mikillar ánægju.
Nokkram áram síðar urðum við
Kolbrún félagar í Dómkómum þar
sem við áttum margar góðar
stundir með RB við orgelið. Þá
hófst vinátta fjölskyldna okkar,
sem haldist hefur síðan. Einnig
minnumst við með gleði stundanna
í Grandarlandinu, ekki síst
áramótagildanna þar sem ríkti
söngur, leikir og gleði, ungra sem
aldinna.
Ragnar var mikilvirkur í tónlist-
armálum. Meðal annars stofnaði
hann Oratóríukór Dómkirkjunnar,
sem auk Dómkórsins starfaði í
nokkur ár við kirkjuna. Hann lagði
mikinn metnað og alúð við báða
kórana, eins og raunar allt sem
hann tók sér fyrir hendur, og undir
stjóm Ragnars héldu þeir fjölda
tónleika.
Ragnar var mikili tónlistarmað-
ur, einkum frábær orgelleikari,
sem gerði garðinn frægan vítt og
breitt um Evrópu og vestan hafs.
Ég var viðstaddur nokki-ar æfingar
þegar hann var að undirbúa org-
eltónleika og í eitt skiptið voram
við einungis tveir í Kristskirkju.
Það var ólýsanleg stund og tók mig
drjúgan tíma að ná mér til jarðar
aftur. Ragnar réðst í að stofna
Nýja tónlistarskólann, sem starfað
hefur með miklum glæsibrag, sem
ekki er síst að þakka hve lánsamur
hann var með val kennara og sam-
starfsfólks. Skólinn er meðal ann-
ars glæsilegur minnisvarði um tón-
listarferil hans. Ýmis áhugamál átti
Ragnar, svo sem siglingar og
sjóstangveiði, en þar lágu leiðir
okkar einnig saman. Við fjárfestum
í 18 feta plastbáti, innréttuðum
hann sjálfir, gerðum sjókláran og
hófum að sækja sjóinn. Árangurinn
var misjafn, eins og gengur og ger-
ist í útgerðinm, en við höfðum
óblandna ánægju af þessu. Að vísu
þurfti að draga bát okkar sækóng-
anna einu sinni eða tvisvar til hafn-
ar, en svona er lífið. Það var aldrei
lognmolla yfir Ragnari Bjömssyni,
alltaf einhver kraftur sem hreif
mann, og hugmyndaflugið var öld-
ungis meira en í meðallagi.
Við fjölskyldan þökkum Ragnari
hjartanlega fyrir trygga og trausta
vináttu og allar samverastundir
sem við áttum með honum,
Sigrúnu og fjölskyldu þeirra. Við
biðjum Guð að blessa minningu
hans og styrkja þá sem syrgja góð-
an dreng.
Far í Guðs friði.
Svavar, Kolbrún, Sif og Silja.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum íylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
+
Faðir minn, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi okkar,
AÐALSTEINN ÓLAFSSON,
Lyngholti 20,
Akureyri,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánudaginn 19. október,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 27. október kl. 13.30.
Sigfús Aðaisteinsson, Ragnheiður Baidursdóttir,
Guðmundur Ingvi Gestsson, Júlíana Tryggvadóttir,
Halldór Gestsson,
Sigurður Gestsson, Ingibjörg Jósefsdóttir,
Björn Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
EIRÍK EYLANDS,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 22. október.
Þórunn Eylands
Margrét Eylands, Frank Brandsás,
Þóra Eylands, Hörður Sigurðsson,
Elísa og Eirík.
+
Móðir okkar,
KRISTBJÖRG LÍNEY ÁRNADÓTTIR
frá Garði,
dvalarheimilinu Lundi,
Hellu,
lést fimmtudaginn 22. október.
Borghildur Garðarsdóttir,
Hulda Garðarsdóttir,
Pátl G. Björnsson.
+
Móðursystir okkar,
ÞÓRDÍS BRIEM
fyrrv. bókavörður,
Bogahlíð 20,
Reykjavfk,
lést fimmtudaginn 22. október.
Fyrir hönd vandamanna,
Eggert Ásgeirsson, Páll Ásgeirsson.

+
Ástkær móðir okkar,
SUMARLÍNA MARGRÉT KRISTJÁNSDÓTTIR,
Suðurgötu 6,
Sandgerðl,
andaðist á Landspítalanum fimmtudaginn 22. október.
Börnin.
+
INGÓLFUR DAVÍÐSSON
grasafræðingur,
lést að morgni síðasta sumardags, 23. október.
Fjölskylda hins látna.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
STEINS SÍMONARSONAR,
Arnarhvoll,
Dalvík.
Alda Stefánsdóttir,
Stefán Steinsson,
Sfmon Páll Steinsson, Sigurlaug Stefánsdóttir,
Sigurlína Steinsdóttir, Samúel M. Karlsson
og barnabörn.