Morgunblaðið - 11.06.1999, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJARNI GÍSLASON,
Stöðulfelli,
sem lést þriðjudaginn 1. júní, verður jarðsung-
inn frá Skálholtskirkju laugardaginn 12. júní
kl. 13.30.
Jarðsett verður að Stóra Núpi.
Bryndís Eiríksdóttir,
Margrét Bjarnadóttir, Viggó Þorsteinsson,
Eiríkur Bjarnason, Ásdís J. Karlsdóttir,
Sigríður Bjarnadóttir, Guðmundur B. Kristmundsson,
Guðrún Elísabet Bjarnadóttir, Benedikt S. Vilhjálmsson,
Jón Bjarnason, Lilja Árnadóttir,
Oddur Guðni Bjarnason, Hrafnhildur Ágústsdóttir,
Guttormur Bjarnason, Signý B. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓN SIGURÐSSON,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðvikudaginn
9. júní.
Ólöf Jóna Sigurgeirsdóttir,
Ólafur Jón Jónsson, Gerður Petrea Guðlaugsdóttir,
Ásgeir Jónsson,
Elísa Guðlaug Jónsdóttir, Valtýr Þórisson,
Guðjón Bjarki Ólafsson, Jón Axel Ólafsson,
Ásgeir Ingi Valtýsson, Vignir Daði Valtýsson.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BÖÐVAR SVEINBJARNARSON
frá ísafirði,
lést laugardaginn 5. júní.
Kveðjuathöfn verður haldin í Bústaðakirkju
föstudaginn 11. júní kl. 13.30.
Útförin fer fram frá (safjarðarkirkju föstudaginn
18. júníkl. 14.00.
Bergljót Böðvarsdóttir, Jón Guðlaugur Magnússon,
Eiríkur Böðvarsson, Halldóra Jónsdóttir,
Kristín Böðvarsdóttir, Pétur S. Sigurðsson
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GUÐNÝ JÓSEPSDÓTTIR
frá Breiðumýri,
til heimilis á Uppsalavegi 10,
Húsavík,
lést á Sjúkrahúsi Þingeyinga miðvikudaginn
9. júní.
Sigurður Sigurjónsson,
Jósep Sigurðsson, Guðrún Árný Guðmundsdóttir,
Sigurjón Sigurðsson, Elln Hildur Jónsdóttir,
Örn Sigurðsson, Sólveig Guðmundsdóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
PÉTUR ÁGÚSTSSON
múrarameistari,
lést á Landakotsspítala þriðjudaginn 8. júní.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
18. júní kl. 13.30.
Guðrún Kristjánsdóttir,
Sigurbjörg Pétursdóttir,
Ágúst Pétursson,
Kristján Pétursson,
Ell Pétursson,
Lára Pétursdóttir
og fjölskyldur.
LAUFEY
INGADÓTTIR
+ Laufey Inga-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. sept-
ember 1969. Hún
lést á líknardeild
Landspitalans hinn
4. júni síðastliðinn.
Foreldrar Laufeyj-
ar eru: Ingi Sigurð-
ur Þórðarson og
Anna Friðrikka Jó-
hannesdóttir. Systk-
ini Laufeyjar eru:
Ragnheiður Halla,
Daðey Björk og Sig-
urður Björn. Börn
Laufeyjar eru: 1)
Gunnar Reynar, f. 12. janúar
1986. 2) Anna Friðrikka, f. 30.
ágúst 1990. 3) Ingi Sigurður, f.
18. júní 1996.
Utför Laufeyjar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku litla stelpan mín.
Eg þakka þér fyrir yndislegan
tíma og ótæmandi sjóð minninga
sem mun halda áfram að gleðja líf
mitt og bæta.
Þótt þú sért horfin mér og sökn-
uðurinn sé mikill, þá skildir þú eftir
dýrmætan fjársjóð í blessuðu böm-
unum þínum. Sá fjársjóður minnir
mig á að lífið heldur áfram og blik í
auga bams eða kunnugleg svip-
brigði fylla mig þakklæti fyrir allt
það góða sem lífið hefur gefið mér.
„Þó ég sé látinn harmið mig ekki
með támm, hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta. Eg er svo
nærri að hvert eitt tár ykkar kvelur,
þótt látinn þið mig haldið. En þegar
þið hlæið og syngið með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu“. (Óþ.
höf.)
Þín elskandi móðir,
Anna Friðrikka.
Elsku Laufey okkar.
Það eru svo margar flóknar til-
finningar sem fylgja því að kveðja
þig í hinsta sinni. Ölýsanlegur sökn-
uður blandast djúpu þakklæti og
létti, loksins ertu frjáls til að lifa og
leika eins og þér einni er lagið.
Það em mikil forréttindi að fá að
vera systir þín, þú varst í miðjunni
hjá okkur systmnum á meira en
einn hátt. Þú hefur alltaf verið sú
sem hefur haldið okkur saman sem
einni heild og núna líður okkur sem
kjarninn sé farinn.
Allar götur frá því að við vomm
lítil böm, gegnum táningsárin til
þessa dags, minnumst við þín sem
aðalstjömunnar, með húmorinn og
glettnina alltaf stutt undan, bæði á
góðum og erfiðum stundum.
Síðustu mánuðir hafa sýnt okkur
enn einu sinni þína einstöku hæfi-
leika til að gleðjast og gera gott úr
öllu. Söknuðurinn er sár og við
kveðjum þig með támm en minning
þin lifir í hjörtum okkar.
Elsku systir, Guð blessi þig.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er ver.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
vera betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið líður alltof fljótt.
Horfið er nú sumarið og sólin
í sálu minni hefur gríma völd.
I æsku léttu ís og myrkur jólin;
nú einn ég sit um vetrarkvöld.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að segja,
að sumarið líður alltof fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifumar
ég reyndar sé þig allsstaðar.
Pá næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Ragnheiður Halla
og Daðey Björk.
Elsku Laufey.
Svo djúp er þögnin við þína
sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum
væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn
blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumamótt,
og svanur á bláan voginn.
(DavíðStef.)
En nú þegar sárastá sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir,
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
Guð geymi þig Laufey mín.
Petra.
Mig langar svo til að skrifa heilan
helling en einhvern veginn er svo
erfitt að finna réttu orðin því það
væri hægt að skrifa margar blaðsíð-
ur, en elsku Laufey mín, nú veit ég
að þjáningum þínum er lokið og þú
getur farið að skemmta þér á ný.
Þrátt fyrir mikil veikindi vildirðu
ekki ræða þau, þú vildir bara vera
með í kjaftasögunum og heyra eitt-
hvað skemmtilegt og aldrei heyrði
ég þig kvarta. Meira að segja þegar
ég kom til þín fyrir mánuði og leið
ekki vel, ég reyndi að fela það og ég
reyndi að láta sem ekkert væri, en
þú sást í gegnum mig og varst minn
besti stuðningur því þú sagðir svo
margt sem fékk mig til að líða vel,
þú sagðir að það væri allt í lagi að
láta sér líða illa, að vera neikvæður,
niðurdreginn því þú þekktir þetta
svo vel, elsku Laufey mín. Þegar
maður gerði einhverja vitleysu og
vantaði huggun varstu alltaf tilbúin
að hlusta en þú gast tekið mann í
gegn og varst ekkert að skafa utan
af því. Eg man að stundum hugsaði
ég, oh, hún þykist vita allt, en þegar
á hólminn var komið þá hafðir þú
alltaf rétt fyrir þér. Ég kallaði þig
stundum litla sálfræðinginn minn
því þú varst alltaf tilbúin að gefa
ráðleggingar og leiðbeina manni í
lífinu. Þú varst hrókur alls fagnaðar
og gast rætt við alla því það var
sama hvort rædd voru stjórnmál,
tilfinningar eða bara eitthvað, þá
varstu alltaf með á nótunum og
fylgdist vel með öllu, ég man að ég
öfundaði þig svo á þessu, enda ef
mann vantaði að vita eitthvað
spurði maður þig og það klikkaði yf-
irleitt ekki, þú hafðir svarið á reið-
um höndum. Ég man þá góðu tíma
fyrir og eftir að við eignuðumst
dætur okkar á sama tíma árið 1990
og eru dætur okkar enn þá bestu
vinkonur þrátt fyrir aðskilnað í þrjú
ár á meðan við bjuggum í Dan-
mörku. Ég man London ferðina
okkar árið 1989 og Spánarferðina
árið 1987 þegar við fórum fimm
stelpurnar saman. Ég man allar
góðu stundimar okkar og verða
þessar minningar varðveittar og
geymdar í hjartastað. Elsku Laufey
mín, ég sakna þín og á aldrei eftir
að gleyma þér því þú varst kær vin-
ur og yndisleg manneskja í alla
staði. Elsku guð, viltu varðveita vin-
konu mína og halda strákunum í
fjarlægð því svona falleg manneskja
verður alls staðar vinsæl. Elsku
Anna Friðrikka, Daðey, Ingi, Gunn-
ar, Siggi, Ingi litli, Anna Friðrikka
litla og Ragga, ég bið guð að styrkja
ykkur og varðveita.
Sigþrúður, Diljá, og Krislján.
Elsku Laufey, besta og yndisleg-
asta vinkona sem verður alltaf í
hjarta mínu, ég á aldrei eftir að
gleyma þér, því hvar ætti ég að
finna aðra eins og þig? Þú varst og
verður alltaf einstök í mínu hjarta,
það er svo erfitt að hugsa til þess að
heyra aldrei í þér aftur eða sjá þig,
en ég veit þú verður alltaf hjá mér
þótt ég sjái þig ekki né heyri í þér.
Ég sakna þín svo mikið og engin orð
geta lýst þeirri tilfinningu að missa
bestu vinkonu sína, við höfum
þekkst alla okkar ævi, þú varst
æskuvinkona mín, besti vinur minn
og stóðst alltaf við hliðina á mér al-
veg sama hvað bjátaði á, alltaf gat
ég leitað til þín og þú til mín. Þegar
við töluðum um börnin okkar, sögð-
um við alltaf htla frænka eða litli
frændi eins og við værum systur.
Ég man þegar við fórum okkar
fyrstu ferð saman til Spánar 1987,
sem var ógleymanleg og við töluð-
um oft um þessa ferð og hlógum
mikið af vitleysunni sem við upplifð-
um sem var yndisleg og ég gleymi
aldrei. Við gerðum svo margt sam-
an að það væri hægt að skrifa marg-
ar bækur um uppátæki okkar, því
þau voru ansi mörg. Ég sakna svo
allra þinna eiginleika, sem voru sér-
stakir, þú hlóst svo fallega og hafðir
svo skemmtilega kímnigáfu, gast
komið öllum til að hlæja, fólk laðað-
ist að þér. Það var hægt að tala um
allt við þig, þú varst svo gáfuð,
hress, falleg og skemmtileg að mað-
ur gat stundum sprungið úr hlátri
þegar þú byrjaðir með þína frábæru
kímnigáfu, en þú gast verið svolítið
sérstök, því þú varst svo ákveðin og
hreinskilin. Ég er svo ánægð að þú
gast farið í þína draumaferð í febrú-
ar í miðjum veikindum, þú geislaðir
svo af hamingju þegar þú komst
heim að ég hélt að það hefði gerst
kraftaverk og værir ekki veik leng-
ur. Elsku Laufey mín, við gátum
ekki talað um veikindin þín því það
var of sárt, þú vildir frekar njóta
þess að rifja upp allt sem við geng-
um í gegnum saman og við hlógum,
grétum, föðmuðumst og sögðum
hvað við elskuðum hvor aðra mikið.
Ég verð alltaf þakklát fyrir að hafa
fengið að vera við hlið þína fram á
síðustu stundu og öll fjölskylda þín
var yndisleg og veitti mikinn stuðn-
ing að engin orð fá því lýst. Elsku
Laufey mín, ég sakna þín mikið og
gleymi þér aldrei, ég veit þú gætir
mín.
Elsku Anna Friðrikka, Ingi, Dað-
ey, Ragnheiður, Gunnar Reynar,
Sigurður, Anna Friðrikka og Sig-
urður Ingi, ég votta ykkur öllum
samúð mína og megi guð styrkja
ykkur og varðveita því missirinn er
mikill.
Halldóra Blöndal.
Það er svo skrýtið að sitja hér og
rita þessi orð um hana Laufeyju, og
ég sem hélt að við myndum alltaf
vera saman. Sitja hvor sínum megin
við símalínuna og spjalla, orðnar
eldgamlar og gráar, en svoleiðis
virðast hlutimir ekki eiga að vera.
Mér finnst eins og það hafi bara
verið fyrir örstuttu að þú komst í
bekkinn hjá okkur í Fellaskóla og
áttir síðan eftir að vera með í sama
bekk alveg þangað til að gagn-
fræðaskóla lauk, og lífið tók við.
Einhvem veginn var Laufey
alltaf á undan okkur hinum stelpun-
um í þroska andlega, og sýndi það
sig enn betur þegar hún var að fá
staðfestingu á þessum sjúkdómi
sem síðar átti eftir að hafa betur,
því miður. Þó svo að Laufey vissi í
hvað stefndi þá talaði hún um að
vera jákvæð og þakklát fyrir það
sem hún hefði áorkað í lífinu og
hvað hún ætti, mann setti hljóðan,
að heyra hana tala svona og svo var
maður sjálfur að bölsótast yfir svo
nauðaómerkilegum hlutum að það
tæki því ekki einu sinni að tala um
það. Ég tel að ég hafi lært mikið af
Laufeyju og hvernig hún tókst á við
þessi örlög sem henni voru búin.
Laufey átti stórkostlegan vin í móð-
ur sinni og leitaði mikið til hennar
þegar hún þurfti á því að halda,
maður gat ekki annað en dáðst að
sambandi þeirra mæðgna, svo sér-
stakt var það. Oft hringdi ég í Lauf-
eyju þegar eitthvað bjátaði á í mínu
lífí, ég gat alltaf gengið að því vísu
að hún myndi hlusta og sem skipti
miklu máh, ekki dæma, því hún var
alveg einstaklega skilningsrík. Oft
hefði mátt gagnrýna það sem ég var