Morgunblaðið - 22.07.1999, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
4.
FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1999 47
niður fullt af blöðum, lögðum þau í
bleyti í nokkra daga, sigtuðum og
dreifðum á öll borð í húsinu, það var
allt undirlagt. Þetta voru sömu jólin
og við Vigdís hjálpuðum þér að
þrífa, það var ekkert smá jólahrein-
geming. Við moppuðum loftið og
veggina, það var allt tekið í gegn og
þú varst svo stolt af okkur stelpun-
um.
Þú varst frábær og stórkostleg
listakona í öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur. Þú varst svo vandvirk
og þolinmóð, allt sem þú saumaðir,
heklaðir, prjónaðir, föndraðir og
speglamir tveir og stofuborðið sem
þú smíðaðir fyrir síðustu jól, það er
svo fallegt.
Elsku Dídí mín, ég á svo erfitt
með að trúa því að þú sért farin frá
okkur, honum Palla þínum og böm-
unum þínum, þeim Björgvini, Vig-
dísi, Guðna og honum Sigga mínum.
Þú varst ekki bara mamma þeirra
heldur þeirra besti og traustasti
vinur. Svo ekki sé talað um barna-
börnin þín, en elsku litli Sindri Páll
minn skilur þetta ekki alveg. Hann
kom nánast til þín á hverjum degi
og þú varst alltaf svo góð við hann.
Honum fannst skrítið að sjá ömmu
sína svona veika, en hann kom okk-
ur oft til að hlæja.
Eftir eina lyfjameðferðina, þegar
þú misstir allt hárið, sagði hann:
„Amma þú ert svo fín, þú ert alveg
eins og Bubbi Mortheins“, og þegar
þú lást eitt sinn í rúminu og áttir
svo erfitt þá spurði hann hátt og
skýrt hvort hann mætti máta hárið
þitt.
Oft sé ég þig fyrir mér þegar ég
loka augunum, þá get ég ekki annað
en brosað því ég á bara góðar minn-
ingar um þig. Þú varst alltaf vel til
höfð, svo glæsileg og ég er svo stolt
og þakklát fyrir tímann sem við átt-
um saman. Þær stundir eru mér
dýrmætar. Þremur dögum fyrir
andlát þitt fórum við á spítalann. Þú
sast á rúminu og ég á stól við rúmið
og við vorum að spjalla, þú varst
orðin svo dugleg að tala með tækinu
þínu. Þú baðst mig um að rekja upp
nánast allan rauða gallann sem þú
varst að hekla handa henni Tinnu
Þuríði sem fékk ekki að kynnast
Dídí ömmu nema í þrjá mánuði. Eg
Pveit að Vigdís mun segja henni
mikið frá þér þegar hún eldist.
Daginn fyrir andlát þitt fórst þú
til tannlæknis. Palli bað mig um að
koma með sér og sú ferð gekk í alla
staði mjög vel. Þetta var í síðasta
skiptið sem ég fékk að vera með
þér. Elsku Dídí mín, daginn eftir
varst þú tekin burt frá okkur.
Megi góður Guð vera með okkur
öllum og styrkja okkur á þessum
erfiðu tímum.
Far þú í friði,
friúur Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Takk fyrir allt.
Þín
Rakei.
Ágæt kona Þuríður Guðnadóttdr
hefur kvatt, langt fyrir aldur fram.
Við sem eftir sitjum hvflum höndur
í skauti og getum lítt hafst að. Þeg-
ar örlögin grípa miskunnarlaust inn
í líf okkar reynum við að kryfja til
mergjar hin æðstu rök, en fá virðast
koma að gagni og engin sanngirni
virðist í nánd. Hvað skal gert þegar
engin orð né athafnir virðast duga?
Þegar stórt er spurt verður lítið um
svör. Því sit ég og reyni að setja
niður niður fáein orð á blað, sem
kannski skipta einhvern einhverju
máli.
I mínum huga var Þuríður mág-
kona einstök kostakona. Af sinni
sérstöku hógværð miðlaði hún góð-
semd og gleði í kringum sig með
þeim hætti sem henni var lagið og
allir skildu. Þuríður var sérstaklega
næm á fólk og kunni að nálgast
manneskjuna eins og við átti hverju
sinni. Hún miðlaði af reynslu sinni,
veitti góð ráð þannig að hver sem
settist niður hjá henni og ræddi
málin kvaddi töluvert rórri og ríkari
þegar hann fór en þegar hann kom.
Það eru ekki margar manneskjur
sem eru gæddar þeim mannskiln-
ingi að geta gefið öðrum án þess að
vita raunverulega af því. Nú verður
ekki framar spaugað og spjallað við
eldhúsborðið hjá Þuríði. Hugurinn
kemur samt sem áður til með að
hvarfla aftur og aftur til góðu
stundanna í návist hennar. Þvi tek
ég undir með skáldinu sem segir:
Hér endar gatan
en augaú heldur áfram
silfurhvítan veg
um vog og nes
og nemur land
við ljós
á vinarkumli:
tungl yfir eldfjalli
í auðninni
(Kvöldsýn; Einar Bragi.)
Ég og fjölskylda mín sendum öll-
um aðstandendum, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Megi sá sem
ræður hjálpa öllum að komast
óbrotnum í gegnum dimmt él.
Jón Hjartarson.
Elsku amma Dídí, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Við eigum eftir að sakna þín
mikið en nú vitum við að þér líður
betur hjá Guði. Elsku amma, minn-
ingin um þig á eftir að lifa með okk-
ur.
Þó missi ég heyrn og mál og róm
og máttinn ég þverra finni,
þá sofna ég hinst við dauðadóm,
ó, Drottinn, gef sálu minni
að vakna við söngsins helga hljóm
í himneskri kirkju þinni.
(0. Andrésdóttir.)
Þín barnabörn,
Ásgeir Amór, Sandra Dögg
og Þuríður Björg.
Lífið er stundum svo skrýtið og
ósanngjamt. Við bræðumir höfum
misst báðar ömmur okkar á síðast-
liðnu hálfa ári. Dídí amma er nú far-
in þegar svo mörg verkefni biðu
hennar, öll litlu barnabömin hennar
sem hefur fjölgað um fimm á síð-
ustu fimm árum. Við bræðumir
höfðu verið einu barnabömin henn-
ar í tæp 14 ár. Hún gerði mikið fyrir
okkur á þessum áram, hún var vön
að halda stórar og flottar veislur.
Ég (Ágúst) var ekki mjög hár í loft-
inu þegar ég pantaði að halda ferm-
ingarveisluna mína hjá ömmu. Og
svo fór að hún hélt báðar femingar-
veislumar fyrir okkur bræðurna.
Það vora heldur ekki fáar útileg-
urnar sem við fórum með Palla og
ömmu ásamt allri fjölskyldunni, en
nú á seinni áram sameinaðist fjöl-
skyldan á blettinum austur í Fljóts-
hlíð, þar sem amma og Palli höfðu
lítið sumarhús sem var ætlað til að
slappa af í ellinni með fjölskyldunni.
Við bjuggumst aldrei við því að
amma færi svo fljótt, þótt hún hafi
verið veik. Við héldum alltaf að hún
kæmist yfir þetta. Ætt hennar er
fremur langlíf og amma var
næstyngst af níu systkinum en er
fyrst til að fara. Við munum sakna
þín sárt, elsku amma okkar. Þú vild-
ir allt fyrir okkur gera og þú varst
okkur svo góð, því gleymum við
aldrei.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir sem ferðalag þetta þrá,
en þó eru margir sem ferðalginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann
og bíða.
(Tómas Guðmundsson.)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Þính- sonarsynir,
Ágúst Sigurður og
Sigþór Björgvinssynir.
Minningarnar hrannast upp og
tárin trítla þegar raunveruleikinn
rennur upp, Dídí er farin, ég sé
hana aldrei aftur í þessu lífi og það
er svo sárt. Þær eru margar spurn-
ingarnar sem koma upp í hugann á
svona stundu, eins og: Af hverju
þurftir þú að ganga í gegnum svona
mikil veikindi? Er einhver tilgang-
ur? og: Hver er hann þá? Hún var
einstök kona í mínum augum, bæði
falleg, góð og einstaklega skemmti-
leg. Einstök handverk eru eftir
hana bæði saumaskapur, prjóna-
skapur, smíðaverk og svona mætti
lengi telja, enda ber heimili hennar
merki þess. Hún varð þeirrar gæfu
njótandi að eignast góðan eigin-
mann og fjögur yndisleg böm sem
öll hafa komið sér vel áfram í lífinu
og ekki má gleyma að bamabörnin
hennar átta að tölu vora henni mikl-
ir gleðigjafar. Okkur systkinunum
reyndist hún líka hin besta móðir
þegar mamma var ekki til staðar.
Ekki var það síðra þegar ég varð
eldri, alltaf var hún til staðar ef
mamma var ekki nálægt. Dætram
mínum reyndist hún hin besta
amma enda kölluðu þau hana „Dídí
ömmu“. Mamma og Dídí vora alveg
einstaklega nánar systur, enda bara
tæpt ár á milli þeirra. Það leið
aldrei sá dagur að þær töluðust ekki
við, og stundum oft á dag, og var
það segin saga ef það var lengi á tali
heima hjá mömmu þá vissi maður
að hún var að tala við Dídí. Ef
mamma var ekki á landinu þá skipt-
ist hún á að hringja í mig og Mar-
gréti systur mína og þegar hana var
farið að lengja eftir henni þá talaði
hún mikið um hvað hún saknaði
hennar og að hún bara gæti ekki án
hennar verið. „Elsku mamma ég
veit að þér er eins innanbrjósts en
þú átt svo góðar minningar sem þú
átt eftir að ylja þér við og Guð gefur
þér styrk til að takast á við það sem
framundan er“.
Elsku Palli, Björgvin, Vigdís,
Guðni, Siggi og fjölskyldur, missir
ykkar er mikill en minningin lifír
um yndislega konu. Guð gefi ykkur
styrk til að takast á við þessa miklu
sorg.
Ingigerður.
Ekkert í þessum heimi er sjálf-
gefið, ekki einu sinni það að eiga
góða móður, hvað þá góða móður-
systur. Þetta hefur oft komið upp í
huga minn undanfarna daga eftir að
elskuleg móðursystir mín dó, langt
um aldur fram. Én lífið er miskunn-
arlaust og það er ekki spurt um stað
og stund þegar dauðinn knýr dyra.
Hún Dídí frænka mín var mér ann-
að og meira en bara frænka, mér
hefur alltaf fundist hún vera hinn
helmingurinn af henni mömmu
minni, svo sérstakt var þeirra sam-
band. Þegar ég var lítil stúlka og
foreldrar mínir þurftu pössun var
það auðvitað Dídí frænka sem pass-
aði mig og þegar ég eltist og for-
eldrar mínir vora erlendis þá
hringdi ég í Dídí og spjallaði við
hana af því mamma var ekki til
staðar. Það skemmtilega við þetta
var það, að Dídí hringdi í okkur
systurnar þegar henni var farið að
lengja eftir að Lóa kæmi heim, því
þær vora vanar að tala saman í síma
nokkrum sinnum á dag, þó að þær
hittust daglega þar sem þær unnu í
sama húsi.
Ég á svo margar og góðar minn-
ingar um hana Dídí frænku mína.
Það var alltaf svo gott að koma
heim til hennar, hvort sem það var
fyrir austan eða heima hjá henni,
hún tók mér alltaf eins og hún ætti í
mér hvert bein. Ekki var hún síðri
við bömin mín enda var hún í þeirra
augum „Dídí amma“. Dídí átti góð-
an mann og þakka ég hér með þeim
báðum fyrir hvað þau hafa verið góð
við mig og börnin mín. Tárin fylla
augu mín þar sem ég sit núna og
skrifa um hana Dídí frænku mína,
mér finnst sárt að eiga aldrei eftir
að sjá hana aftur, hlæja með henni,
föndra með henni eða nokkuð ann-
að. En ég ætla að ylja mér við góðar
minningar og þakka fyrir það að
hafa átt hana sem móðursystur, hún
var einstök sem slík.
Elsku Dídí nú er þjáningum þín-
um lokið og ég veit að þér líður vel
þar sem þú ert núna. Elsku
mamma, missir þinn er mikill en
minningin um góða systur lifir í
hjarta þínu að eilífu.
Eins og ég sagði í upphafi er ekk-
ert sjálfgefið í þessum heimi og vil
ég því þakka fyrir að hafa átt svona
góða frænku og elsku Palli, Björg-
vin, Vigdís, Guðni, Siggi og fjöl-
skyldur; þið erað lánsöm fyrir að
hafa átt yndislega eiginkonu og
móður, það kemur ekkert í staðinn
fyrir það. Guð gefi ykkur styrk til
að takast á við þessa miklu sorg og
þennan missi, en minningin um
góða konu lifir með okkur öllum.
Elsku frænka mín, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Margrét.
Elsku Dídí.
Við munum eftir þér daginn sem
þú dóst, það var eins og þrama úr
heiðskíra lofti. Við vildum ekki trúa
þessu, að okkar yndislega besta
Dídí „amma“ væri dáin. Hún átti jú
við mikil veikindi að stríða, við viss-
um það, en maður fattar bara ekki
alveg hvernig það er fyrr en það
gerist. Amma var nýbúin að tala um
bjartsýni í sambandi við þig og við
héldum að bænum okkar hefði verið
svarað. Ég held við séum bara ekki
búnar að ná því ennþá að þú sért
farin. Það verður skrítið að fara í
Fljótshlíðina og engin Dídí til að
heimsækja og fá kökur og kræsing-
ar.
En margt er til af yndislegum
minningum um þig og þær flestar
era úr Fljótshlíðinni. Álltaf þegar
við komum stjanaðir þú ávallt við
okkur og bauðst okkur hitt og þetta
og tókst sko ekki nei sem svari,
varst alltaf svo örlát og góð. Þegar
við komum í heimsókn í Perluna til
ömmu þá var alltaf kíkt í kfld og at-
hugað hvort Dídí væri í Höllinni og
þá fóram við með ömmu til Dídíar
og vorum að spjalla og hafa það
notalegt langt fram á kvöld. Síðasta
verslunarmannahelgi er ógleyman-
leg, það er skrítið að enginn átti von
á því að þú yrðir farin þá næstu, all-
ir höfðu það svo gaman við vorum
öll saman, þín fjölskylda og hennar
ömmu. Þú varst stjanandi í kringum
alla, við höldum það hafi ekki verí£,
fyrr en allir voru að fara, að þú lok?
ins gast hvflt þig, þú varst alltaf
þannig að þú vildir að öllum liði vel.
Þú varst svo góð að leyfa okkur
að kalla þig ömmu. Þú varst okkur
alltaf sem hálfgerð amma þú leyfðir
Biddu að kalla þig það vegna þess
að hún átti bara eina ömmu. Þegar
við fréttum af veikindum þínum í
byrjum mars, þá vissum við að þú
varst svo hraust og dugleg en við
vissum í rauninni ekki hvað var að,
krabbamein?! Þetta er bara orð í
okkar augum. Við komum á spítal-
ann og héldum að þú værir mikfl*-’
veik en nei, ekki hún Dídí, þú varst
bara sú hressasta og tókst þig bara
mjög vel út. Það skein af þér gleðin
og ég man eftir því þegar þú horfðir
í augun á mér og varst á móti birtu,
augun vora svo græn og falleg,
þessu augnabliki mun ég aldrei
gleyma. Mér þótti þú svo sæt og
alltaf þegar ég hugsa um þig kemur
þetta augnablik mér í minni. (Heið-
dís). Og á sunnudagsmorgnum þeg-
ar amma hringdi í mig og bað mig
um að koma í kaffi hjá Dídí. Alltaf
sagði ég já með glöðu geði, við feng-
um alltaf eitthvað gott að borða hjá
þér og sátum oft úti og þið amma
töluðuð um allt milli himins og jarð-
ar og skemmtuð ykkur svo vel sail^
an (Bryndís).
Við eigum ekkert nema góðar
minningar um þig og munum alltaf
geyma þær í hjörtum okkar, elsku
Dídí „amma“. Guð geymi þig, við
vitum að þú ert á góðum stað núna.
Elsku Palli, Björgvin, Vigdís,
Guðni, Siggi og fjölskyldur, við
sendum ykkur okkar dýpstu samúð-
arkveðjur á þessari sorgarstundu.
Bryndís og Heiðdís.
SJÁNÆSTUSÍÐU _
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
MAGNÚS TÓMASSON
frá Heiludal,
verður jarðsunginn frá Haukadalskirkju,
Biskupstungum, laugardaginn 24. júlí kl.
15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á S.E.M. samtökin.
Margrét Magnúsdóttir,
Ólafía Magnúsdóttir, Egill Stefánsson,
Ósk Magnúsdóttir, Sigurjón Guðmundsson,
Lára Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ELÍNBORG M. HALLDÓRSDÓTTIR
frá Kambshóli,
Melavegi 3,
Hvammstanga,
sem lést föstudaginn 16. júlí sl., verður
jarðsungin frá Hvammstangakirkju laugar-
daginn 24. júlí kl. 11.00 árdegis.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Jón Halldórsson, Jóhanna Þórarinsdóttir,
Elísabet Halldórsdóttir, Sigfús ívarsson,
synir, tengdadætur og barnabarn.
t
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
JÓNU SIGURJÓNSDÓTTUR,
Kársnesbraut 1b,
fer fram frá Grindavíkurkirkju föstudaginn
23. júlí kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Grindavíkurkirkju.
Valborg Ó. Jónsdóttir, Börkur Þ. Arnljótsson,
Guðlaug R. Jónsdóttir, Margeir Á. Jónsson,
Árni Þorvaldur Jónsson, Guðrún Halla Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.