Morgunblaðið - 22.07.1999, Blaðsíða 48

48 FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÞURIÐUR
GUÐNADÓTTIR
Kæra frænka og vinkona. Mig
setti hljóða er ég frétti andlát þitt,
sem mér fannst ekki tímabært. Þú
sem varst næstyngst af níu systkin-
um og ferð fyrst, svona er lífið
óskiljanlegt.
Við Dídí, eins og þú varst alltaf
kölluð, fæddumst og ólumst upp í
sömu sveit næstum því á sama bæj-
arhlaðinu þar sem svo stutt var á
milli bæjanna. Við lékum okkur
mikið saman og æskan leið sem in-
dælt vor hjá góðum foreldrum.
^eiðir okkar lágu svo aftur saman í
Reykjavík þar sem við höfðum
stofnað heimili og eignast börn.
Stundum leið misjafnlega langur
tími á milli heimsókna, en við fylgd-
umst hvor með annarri.
Dídí var ákaflega fjölhæf kona.
Það var aðdáunarvert að sjá hve allt
lék í höndum hennar, hvort sem um
var að ræða húsverk eða handa-
vinnu. Og allt var svo vel gert. Dídí
var mjög dugleg að afla sér þekk-
ingar með því að sækja námskeið í
ýmsum föndurgreinum. Hún starf-
aði lengi við handavinnukennslu á
dvalarheimilinu Seljahlíð, þar kom í
Ijós hversu auðvelt hún átti með að
miðla öðrum og gefa af sjálfri sér,
“ÍVo ánægðir voru allir með tilsögn
hennar. Dídí var alltaf tilbúin til að-
stoðar ef leitað var til hennar, það
þekkti ég af eigin raun og hafðu
þökk fyrir, elsku Dídí mín.
Dídí og eiginmaður hennar, Páll
Hjartarson, áttu yndislegt heimili.
Allt var svo smekkiegt og fallega
komið fyrir. Einnig höfðu þau byggt
sér sumarhús í Fljótshlíðinni í landi
Kirkjulækjarkots, æskuheimilis
hennar.
Dídí mín, með þessum fáu línum
kveð ég þig með söknuði og fel þig
góðum Guð.
Hver miiming dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi,
Mn Ijúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verld var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Kæri Palli og böm, tengdaböm,
barnaböm og systkini. Eg votta
ykkur mína dýpstu samúð og bið
góðan Guð að styrkja ykkur öll í
ykkar miklu sorg.
Ragnhildur Guðrún Pálsdóttir.
Elsku Dídi.
Þegar söknuðurinn er svona sár
er svo gott að vita til þess að minn-
ingamar lifa að eilífu. I minningum
mínum ert þú alltaf brosandi eða
hlægjandi og með sama stríðnis-
glampan í augunum og amma Lóa.
Lít ég það margt,
semlíkjastþérvill
guðs í góðum heimi:
brosi dagroða,
blástjömur augum,
liljur ljósri hendi.
Ég vil biðja góðan Guð að vera
með fjölskyldu hennar og styrkja í
þessari miklu sorg.
Ester Sighvatsdóttir.
Hugurinn hverfur til fortíðar.
Hvar á lífsleiðina sem gripið er
niður er það nánasta umhverfí,
vinir og kunningjar sem skapa það
athvarf sem gerir okkur að því
sem við erum. Leiðin markast svo
ótrúlega fljótt. Ungir drengir sem
stigu sín fyrstu skref út í lífið röt-
uðu saman í grunnskóla og mynd-
aðist vinskapur sem hefur dugað í
gegnum árin. Hvað það er sem
myndaði þennan vinskap leiddi ég
ekki hugann að heldur voru vinirn-
ir sem klettar í tilveru minni, þar
með vinir í Grófarseli 17.
Árin liðu og samverustundum
fækkaði, stofnað var til lítilla fjöl-
skyldna. I vetur eignaðist ég svo
son. Ekki leið á löngu þar til gjafir
og kveðjur komu frá Palla og Dídí,
það var fylgst með í fjarlægð. Nú
er tími kominn til að mynda vina-
bönd barna minna líkt og hjá
manni sjálfum forðum. Þá rennur
upp fyrir mér hversu mikinn þátt
foreldrar okkar höfðu á þau
óvenjusterku vinabönd sem bund-
in voru á barnsaldri. Þau leiddu
okkur sára til sátta, frá reiði til
gleði, leiðbeindu okkur af festu og
öryggi í gegnum árin sem mótuðu
framtíðina.
Hjá Dídí kom maður inn sem
einstaklingur ekki sem barn eða
unglingur. Boðið var til sætis og
fréttir þegnar og gefnar, hlýtt yfir
ættir og uppruna, hlutverki manns
annars heimilis fullnægt, þar var
athvarf sem alltaf var opið, maður
alltaf velkominn. Það var svo fyrir
nokkrum dögum að ég, á vinnu-
stað mínum, steig út úr lyftu og
fyrir framan mig stóð Dídí ásamt
stoð sinni og styttu, honum Palla.
Það urðu fagnaðarfundir. Á þeirri
stundu varð mér ljóst hvers lags
var. Tjáningarmáttur Dídíar var
orðinn verulega skertur sökum
þess sjúkdóms sem leiddi hana að
lokum í burtu héðan. Þetta var
erfið stund, því frá svo mörgu var
að segja, margt hafði drifið á dag-
inn frá síðustu samverustund. En
gleðin skein úr augum og í þetta
sinn var það einræða frá mér sem
flaug um loftin, svo ólíkt því sem
áður var. Þessir erfiðleikar eru þó
hjóm á við sorg ykkar og söknuð
sem næst standið á þessari
stundu.
Ég vil þakka fyrir þann vinskap
sem myndaður hefur verið. Hann
er skilinn eftir til handa okkur
þeim sem eftir lifa.
Kæri Palli, Siggi, Guðni, Vigdís
og aðrir aðstandendur. Ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og hlut-
tekningu.
Guðmundur Damelsson.
Margar góðar minningar hrann-
ast upp þegar Dídí frænka er
kvödd. Við ólumst upp í fjölmenn-
um fjölskyldureit austur í Kirkju-
lækjarkoti í Fljótshlíð. Þá, sem
ávalt síðar, var Dídí jafnan glöð og
jákvæð og við sem vorum örlítið
yngri litum upp til stóru frænku
þegar við vorum litlar stelpur í
sveitinni. Við tókum fagnar.di á
móti henni þegar hún kom heim í
sveitina í fríunum sínum. Hún var
alltaf fín og vel til höfð og oft gaf
hún okkur föt sem hún var hætt að
nota. Árin liðu og við eignuðumst
allar heimili „fyrir sunnan“ og ald-
ursbilið minnkaði. Við áttum
margar góðar samverustundir í
fjölskylduboðum, saumaklúbbum
og á æskustöðvum austur í Fljóts-
hlíð. Þar höfum við allar eignast
sumarbústaði og kallaði Dídí og
Palli bústaðinn sinn Höllina. Þar
var tómstundum eytt í að byggja,
planta trjám og rækta fjölskyldu-
böndin í sveitakyrrðinni.
Dídí var einstaklega hlý og gef-
andi í allri viðkynningu. Hún naut
þess að hafa fallegt í kringum sig
og var lagin við að búa til margs-
konar hluti til að prýða heimili sitt,
svo sem glerskurð, útsaum, smíði,
postulínsmálningu og fatasaum.
Allt lék þetta í höndunum á henni.
Síðastliðin ár aðstoðaði Dídí gamla
fókið í Vistheimilinu Seljahlíð við
hannyrðir og föndur og er hennar
nú sárt saknað þar.
Það er erfitt að sjá á eftir fólki í
blóma lífsins. Baráttan við illvígan
sjúkdóm var erfið og hörð, við
fylgdumst með og vonuðum að
lækning tækist. Nú þegar skuggar
sorgarinnar hellast yfir okkur
skulum við minnast orða Helenar
Keller sem sagði: „Snúðu andlituni
móti sólu, þá sérð þú ekki skugg-
ann.“ Við eigum og geymum í
huga okkar góðar minningar og
þökkum allt það sem Dídí var okk-
ur fyrr og síðar. Dídí var elskuð og
studd af umhyggjusömum eigin-
manni og fjölskyldu sem við biðj-
um Guð að styrkja í þeirra miklu
sorg.
Hildur og Gerða.
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þásætteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Dídí frænka. Nú hefur þú
fengið að sofna eftir baráttu við
erfiðan sjúkdóm. Við vitum að þér
líður vel þar sem þú ert núna.
Takk fyrir allt sem þú hefur gefið
okkur.
Minning þín mun ávallt lifa í
hjarta okkar.
Kveðja,
Guðný Ósk, Valgeir
og Sigmundur.
Ævinlega var kátína og tilhlökk-
un þegar hópurinn úr félagsstarf-
inu í Seljahlíð hittist. Nú er stórt
skarð rofið í hópinn þegar Dídí er
á braut. Kynni okkar hófust í
Seljahlíð fyrir um 12 árum. Við
vorum ekki bara vinnufélagar
heldur urðum við góðar vinkonur
og þó nokkrar okkar séum komnar
í önnur störf höfum við alltaf mikið
samband og hittumst reglulega.
Ekki er hægt að hugsa sér betri
vinnufélaga en Dídí var. Hún kom
hress og kát í vinnu og gladdi alla
sem hún var í samvistum við. Hún
hafði lag á að snúa öllu til betri
vegar og var hvers manns hugljúfi.
Dídí var bráðskemmtileg og oft
mjög fyndin. Ekki þannig að hún
segði sögur eins og þær sem
ganga manna í milli, þótt hún
kynni það sannarlega, heldur var
hún svo orðheppin og fljót að sjá
broslegu hliðarnar á hlutunum og
hafði þessa skemmtilegu frásagn-
argáfu sem fáum er gefin. Mikið
vorum við oft búnar að hlægja
saman. Það var sama hvað Dídí
tók sér fyrir hendur, það var eins
og allt léki í höndunum á henni.
Hún var mjög flink handavinnu-
kona og hönnuður, opin fyrir öllu
nýju og fljót að finna hvað var
hægt að gera og hvernig. Dídí var
falleg kona sem hafði gaman af því
að vera vel til höfð og saumaði
gjarnan glæsiföt á sig til að vera
ekki alveg eins og hinir. í hvert
sinn sem við hittumst dáðumst við
að smekkvísi hennar og myndar-
skap. Kraftur hennar og jákvæðni
hafði áhrif á alla í kringum hana.
Dídí var mikil fjölskyldumann-
eskja og þó að hún væri vinamörg
og sinnti sínum vinum var það
alltaf fjölskyldan sem hún hugsaði
fyrst og fremst um og var henni
kærust.
Okkur er ljúft að minnast síð-
ustu ferðar okkar í haust þegar ein
af okkur hélt upp á afmæli sitt í
sumarbústað í Ólfusborgum. Und-
irbúningur ferðarinnar gaf okkur
tækifæri til að hittast og kynda
upp tilhlökkununa og gera sam-
veruna sem skemmtilegasta. Dídí
okkar geislaði þá af kátínu og
gleði. Hlátur þessarar helgar mun
um ókomin ár ylja okkur, þegar
söknuður eftir góðum félaga gerir
(Jónas Hallgrímsson.)
Útför
©
AGNARS W. AGNARSSONAR
verður gerð mánudaginn 26. júlí og hefst
kl. 10.00 í Fosvogskapellu.
Jarðsett verður í grafreit Ásatrúarmanna í
Gufunesi.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Kristjana Kristjánsdóttir
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SNÆBJÖRN JÓNASSON
fyrrverandi vegamálastjóri,
Laugarásvegi 61,
sem lést föstudaginn 16. júlí, verður jarðsung-
inn frá Hallgrímskirkju föstudaginn 23. júlí
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Styrktar- og Minningarsjóð
Sjúkrahúss Reykjavíkur í síma 525 1179.
Bryndís Jónsdóttir,
Sigríður Snæbjörnsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Jónas Snæbjörnsson, Þórdís Magnúsdóttir,
Herdís Snæbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð vegna andláts og út-
farar elskulegs mannsins míns, föður, sonar,
bróður, dóttursonar og tengdasonar,
MAGNÚSAR GUÐMUNDAR
MAGNÚSSONAR,
Safamýri 45,
Reykjavík.
Margrét Árnadóttir,
Erla Mist Magnúsdóttir,
Kristín Björnsdóttir, Magnús J. Magnússon,
Hulda Magnúsdóttir,
Björn Magnússon,
Eva Rakel Magnúsdóttir,
Björn Lárusson,
Árni Andersen, Erna Ólafsdóttir.
vart við sig. Við minnumst hennar
með þakklæti og gleði yfir að hafa
kynnst jafn ljúfum og elskulegum
einstaklingi og Dídí var.
Við vottum Páli, börnum, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
innilega samúð.
Arngunnur, Erla,
Olga, Rannveig, Rúna,
Sólrún og Ásgerður.
Elsku Dídí mín, mig skortir orð
hve örlögin geta verið grimm.
Hvemig er hægt að ætlast til þess
að við skiljum tilgang þess þegar
þú ert hrifin burt, burt frá þinni
elskandi fjölskyldu.
Hlýleiki þinn og dugnaður hreif
alla enda voru það forréttindi að
hafa fengið að kynnast þér.
Þegar elskuleg dóttir mín, hún
Rakel, kynntist þeim einstaka
dreng honum Sigga syni þínum og
fór að koma á heimili þitt og Palla,
sagði hún mér oft hvað þú værir
yndisleg, hlý og góð kona, það eru
orð að sönnu. Oft og mörgum sinn-
um spjölluðuð þið tvær um lífið og
tilverunna og hvað þú reyndist
henni vel á allan hátt.
Þú varst sannkallaður snillingur
í höndunum, sama hvort þú prjón-
aðir, heklaðir, saumaðir eða smíð-
aðir, allt sem þú gerðir var vandað
og fallegt, sannkölluð listaverk. Þú
kenndir henni Rakel minni þessa
listsköpun og er hún svo stolt af að
hafa átt þig sem tengdamóður.
Elsku Dídí, þú hafðir svo heill-
andi og góða nærveru og er hún
Rakel mín svo þakklát að hafa
fengið að vera hjá þér síðustu daga
þína hér í þessari jarðvist.
Litli prinsinn minn og þinn,
hann Sindri Páll, á eftir að sakna
Dídí ömmu mikið og einnig á hann
eftir að spyrja mikið um þig. Þeg-
ar hann verður eldri og skilur
meira verður honum svo sannar-
lega sagt hversu stórkostleg kona
þú varst.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum.
Tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og ieiðbeina áfram.
Lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góða vætti.
Góða tíð yfir kveðjuna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
Indælar minningar í hjarta okkar ber.
(PÓT)
Elsku Palli, börnin þín, tengda-
börn, barnabörn og aðrir ástvinir.
Guð gefi ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum og megi minningin
um yndislega konu ylja ykkur um
ókomin ár. Guð blessi ykkur.
Katrín Theodórsdóttir.
Með söknuð og sorg í hjarta
kveðjum við systur og mágkonu,
Þuríði Guðnadóttur, sem nú er látin
langt um aldur fram. Það eru ótal
ljúfar minningar sem við eigum eft-
ir öll árin sem leiðir okkar lágu
saman. Minningar um samveru-
stundir með þér og fjölskyldu þinni
munu lifa í hjarta okkar alla tíð og
létta okkur söknuðinn.
Margs er að minnast
margerhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér fylgi,
hans dýrðahnoss þú hljóta skalt
(V. Briem.)
Kæri Páll, hjá þér og fjölskyldu
þinni er söknuðurinn og sorgin
mikil og vottum við ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan Guð
að styrkja ykkur í sorg ykkar.
Sigmundur og Lóa.
• Fleiri minningargreiimr um
Þuríði Guðnadóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.