Skírnir - 01.01.1836, Blaðsíða 101
101
t
Sorglcgt er aií líta sól viS upprmia
hniga æginu í,
E4r fjölskreytt blómstr á fögru vori
fölnuS falla af.
f
Leyfar jaríneskar lbt hér eptir
andinn ódauðlegi
Boga Johannes Benedictsens,
t:r borinn var i heim þenna (kaupmanni Jens Jacoh
lletiedictsen og raad. Önnu Mariu BeiXerlictscn)
þann 19da decbr. 1831,
eu burtkallaóist j)a«an aptr þann 7da nóv. 1835.
Hans varS foreldrum söknuðr sár
og þeim öllum, er hann rétt þekktu.
Hann var afbrigSi á aldri sínum,
»ð framför og fjöri, jiaS flestum þókti;
gáfum sérlegum gædd var sálin,
nárnfýsi staklegri, ei námskröptmn minui,
greind ypparlcgri og góSu hjarta.
Er nú úngviðiö úr reit spiltum
héðan burtu hafiS,
og i akr Jrann, lrvar æ mun {iróast,
af höfundi sjálfum sett.
1>Ú maSr ! þarna sérð,
{>ér hvörsu háttaS er,
æfi {>ín er vegferS,
opt hún snögglega þver,
misfljótt þvi inarki náum,
alla þó loks að einu ber.
Vors Boga Ufsins I«i8,
Ijóslega sanuar þaft,
flughratt sitt skapa skeið
;kundaði hann merkjum a!(,
er hann nú yfir {>essi
fluttr í himins friSarstaS.
Sól fegri sál hans blið
sæltt þar njóta má
eylifðar alla tíð,