Skírnir - 01.01.1910, Blaðsíða 40

Góður fengur.
Smásaga eftir Jóhann Sigurjónsson.
Jón í Seli yar fátækur leiguliði. Hann var dugn-
aðarmaður, og Björg kona hans var nýtin og spar-
söm; en þau áttu fyrir ómegð að sjá, og Selið var
harðbalajörð, slægjurnar rýrar og túnið grýtt og gras-
lítið. Jóni hafði boðist betri og hægari jörð, en hann
sat kyr. »Selið er nógu gott handa mér,« var hann
vanur að segja, þegar nágrannarnir ráðlögðu honum að
flytja; annars voru þeir hættir að ráðleggja Jóni. Og hvað
sem kostunum leið, þá var Selið falleg jörð. Hún var
sjálfvarin á tvær hliðar; hafið varði að norðan og Svartá
að austan; landrýmið var stórt, og þó að mikið af því væru
sandar og hraun, var altaf skemtilegt að hafa olnbogarúm.
Komið gat það fyrir, þegar vel lá á Jóni, að hann raup-
aði af því að Selið væri fallegasti bletturinn á jörðinni,
en hitt var þó dýrmætara að smáhlunnindi fylgdu Selinu;
það voru rjúpur í hrauninu, silungur í ánni og selaslang-
ur út með sandinum.
Þetta var tíunda árið, sem Jón bjó í Selinu. Vetur-
inn var óvenjulega harður; það var komið fram undir
páska, en jörðin var alhvit, frost og stillur höfðu gengið
undanfarandi daga. Litið var um björg í kotinu, en munn-
arnir níu, sem þörfnuðust saðningar.
Jón var að korna úr fjárhúsunum; hann var búinn að
gefa seinni gjöfina; hann gekk í hægðum sinum upp túnið,
— Skuggi labbaði á eftir; hann var bæði fjárhundur og
skothundur, en líktist húsbóndanum í því að hafa mest