Um jarðarfarir, bálfarir og- trúna á annað líf. Eftir G. Björnsson. (Alþýðufyrirlestur i Reykjavík 15. desember 1912). Alexander died, Alexander was bnried, Alexander retnrneth in to dust; the dust is earth; of earth we make loam: And why of that loam, whereto he was converted, might they not stop a beer-barrel ? H aml e t. Ýmsir góðir menn hafa þrásinnis mælst til þess, að eg gengist fyrir líkbrenslu hér á landi. Og ýmsir beztu prestarnir hafa margbeðið mig að reyna til að ráða bót á því, sem þeir telja heimskulegt og óholt í útfararsiðum okkar. í Þorlákssögu helga segir svo, að »guð hefir til- sett lækna, at þeir skulu stundum mega at Drottins vilja með skömmum sárleikum stöðva löng óhegindi«. En eg hefi lengi hikað mér við þessu læknisverki. Þetta er afarerfitt mál, eitt allra-erfiðasta viðfangsefni holl- ustufræðinnar. Hollustufræðin segir: Lik eruhættuleg, þau eru óhrein; oft eru þau sóttmenguð, og öll rotna þau von bráðar. Þessvegna á ekki að handfjatla þau að óþörfu; það á að flytja þau tafarlaust burt af heimilinuílokaðri trékistu, og það á að jarða þau strax, fjarri mannabú- stöðum; enhollaster þó að brenna þau, því að þá er girt fyrir alla hættu af sóttkveikjum og rotnunareitrum. En meðferðin er, eins og þið vitið, alt önnur. Líkin 7
Beinir tenglar