Þjóðólfur - 10.03.1860, Blaðsíða 1

Símfslofn „þjoðúlfs" ei i Aðnl-
stræli nr. 6.
pJÓÐÓLFR.
1860.
AuelýsinffRr ftg lýsinsrar uím
ein8l«kl«*£r málel'ni, eru teknarf
blariið fyrir 4sk. á liverja sinó-
letrslmu; kanpendr blaósins
fa helmíngs afslatt.
Sendr kaupendnm kostnaAarhiust; verð: órg., 20 ark , 7 mörk ; hvert einstakt nr. 8 sk.; sölulaun 8. hver.
12. ár.
10. marz.
13.—14.
— Met> norfcanpóstinum, sein kom hér næstl.
sunnudag, 4. þ. mán., bárust engi markverb títindi;
ekki var þafc heldr mefc sendiinanni, sem kom hér
vestan af Isafirfci, 6. þ. mán. Ur öllum áttum
spyrst hifc bezta vetrarfar og beztu skepnuhöld;
bráfcapestarinnar, sPm hefir verifc svo skæfc um mörg
hin undanförnu ár, liefir nú í vetr svo afc segja
hvergi orfcifc vart svo afc teljandi sé. — Matarbyrgfc-
ir voru nokkrar nm byrjun ársins í flestuin kaup-
stöfcum fyrir norfcan og austan, nema á Akreyri, en
lánskornifc frá stjórninni b.Ttti og verulcga úr þeim
skorti er yfir voffci mefcal almenníngs í Skagafjarfc-
ar og Húnavatnssýslu, þar sem stjórnin sendi til
Húnavatnssýslu 800 tunnur, eins og þjófcólfr gat í
haust, en til Skagafjarfcarsýslu, á Ilofsós, 600 tunn.
— Eptir bréfum og skýrsltim er vér höfum nú
mefctekifc vífcsvegar úr hérnfcum landsins mefc mifcs-
vetrarferfcunum, þá hafa kaupendr „þjófcólfs"
sumpart ekki fa>kkafc eins freklega eins og á horffcist
og ýmsir útsölumenn höffcu ráfcgjört í hanst, en
sumpart heldr fjiilgafc af nýju. Vér getum þannig
nú talifc vísa 1200—1220 kaupendr afc þessu 12.
ári blafcsins (afc mefc tiildum 10 expl. er hinn sami
einstaki mafcr kaupir eins og fyr), og er þafc afc eins
60—80 kaupendum færra en þegar þeir voru flestir,
nl. afc 10. ári (1858), því þá seldust rúm 1280 expl.
— Á 44. bls. þ. árs þjófcólfs var þess getifc,
eptir munnlegum fregnum, afc foreldrar einir (þ. e.
fafcir og stjúpa) vestr á Mýruin hafl misbofcifc einu
barni sínu mefc því afc svelta þafc, og hafi barnifc
sífcan dáifc*. Amtmafcrinn í Vestramtinu liefir skot-
ifc hérafcsdóminuin til yfirdómsins, og er oss því fært
afc leifcrétta liinar fyrri missagnir afc því þrennu,
fyrst, afc foreldrarnir eru búsettir afc Miklaholti í
Ilraunhrepp, (ekki í Uorgarhrepp), þarnæst, aö for-
eldrarnir urfcu ekki alveg uppvís afc þessari mefcferfc,
þótt innsveitis orfcasveymr vrcri fyr upp kominn, fyrenn
uin lok nóvbr. mán. f. á., þegar bóndi einn baufc
’) I dómstefnuniii í hórafci er þeim geflfc afc lók: „afcþau,
mefc illri raefcferfc í sveiniuum Gufcbraudi (s»o hi-t piltrinn),
haU verií ors'k í daufca haus‘.
foreldrunum afc taka piltinn, og flntti hann burtu;
þafc hifc þrifcja, afc piltrinn dó 2 vikum sífcar, 12.
des. f. á., og var hann þá látinn ójarfcsettr um sinn,
en sýslumanni skýrt frá málinu; brá hann þá vifc
og tók í þvf frumpróf og haffci alveg lokifc þcim
fyrir nýár; kallafci hann og til hérafcslæknirinn um
þafc leyti, til afc kryfja líkifc og gjöra læknislega
skofcun þess og kvefca sífcan upp álit sitt uin hvafc
daufca piltsins liafi valdifc. Ilérafcslæknirinn kemst
þar afc þeirri nifcrstöfcu: ,.afc álíta verfci, afc lángvinnr
skortr á nægilegri og hollri fæfcu, ásamt mefc skorti
á nægilegri afchjiikrun og þjónustu („Pleie") hafi
leitt piltinn til daufca".
(Afisent).
Ilerra ritstjóri! Eg hefi, eins og aö líkindum
fleiri, verifc afc bífca þess, afc „vinr yfcar", sem þér
fyrir skemstu niinntuzt á í þjófcólfi, mundi koma
fram mefc ritgjörfc sína um „glefcileikana í Reykja-
vík“, en fyrst hann er ennþá ókominn, dirfist eg afc
senda yfcr línur þessar og minnast lítifc eitt á þetta
efni, þvf eg ætla, afc þafc spilli engu og sé enda
þess vert, afc fleiri en einn láti til sín hevra og segi
álit sitt uni skemtanir þessar, og virfcist þá ekki
illa til fallifc, afc þeir smáu komi fyrst fram, en
hinir stóru á eptir. Segi eg þafc þegar í upphafi
lesendum þjófcólfs, afc „eg er ekki sá sem koma
skal“, þeir verfca afc bífca hins, „sem er manna fær-
astr" til afc segja álit sitt um glefcispil þessi; hann
mun koma þó seinna verfci.
þeir, sem komnir eru til vits og ára, og bera
nokkurt skynbragfc á hvafc gjörzt hefir og gjörist
enn í öfcrum löndum, þeir vita, afc hjá öllum mennt-
ufcum þjófcum cru leikhús (Theatra) og leikarar í
miklum metum; þeir vita, afc slíkar stofnanir og
slíkir menn eiga mjög mikinn þátt í menntunar-
framför þjófcanna; þeir vita, afc þafc er ekki eintóm
skcmtun, efca eintóm dægrastyttíng, sem menn sækja
í lcikhúsin, heldr hitt, aö af því afc sjá og heyra
þesskonar leika mefc athygli og eptirtekt, geta menn
orfcifc bæfci frófcari og betri eptir. f leikjum þoss-
nm eru mörg merkileg atrifci sýnd úr sögu mann-
kynsins, en hún er öll næsta frófcleg, í þeiin eru