Norðanfari - 04.02.1865, Blaðsíða 2

f GUÐMONDUR þORLEIPdSON.
16. júlím. suinastl., andabist merkisbdnd-
jnn Guíimundur forleifsson á Mánaskál í Húna-
vatnssýslu 56 ára al& aldri, foi eldrar hans voru
þau gúbkunnu heifeurshjún þorleifur sálugi þor-
kelisson sem vai hreppstjóri í Svínavatnshrepp
yfir 20 ár, og Ingibjörg Gubmund dóttir, 6em
lengi bjuggu í Stóradal. Arib 1833 giptist
Giibmundur sálugi eptirlifandi konu sinni Ragn-
liei&i Magnúsdóttur, prests Magnússonar frá
Giaumbæ í Skagafjarfearsýslu, móbir hennar
Sigrífeur Halldórsdóttir Vídalins umfcobsmanns
ab Reinistabaklaustri; meb konu siuni eignafc-
ist hann 8 börn, af hverjum 4 dóu f æsku,
en 4 lifa öil mannvænleg, Gufcmundur og Sig-
ríbur, um tvítugs aldur bæ&i ógipt á Mána-
skál, Gubrún gipt Sigurbi Jóhannessyni sama-
sta&ar og Ingbjörg seinni kona Erlendar Pálma-
sonar í Tungunesi, Gubmundur sálugi var
smifcur góbur á þaí) sem hann haf&i vanaf;
hann var um tíma hreppstjóri f Vindhælis-
li.reppi, hann var skynsamur, gætinn hreinskil-
inn, triggur og vinsæll, og varbi efnum sínum
eins mikib öfcrum til gags og sjálfum sjer, og
var þafc eitt til merkis þar um, afc hann tók
2 fátækra manna börn, og ól þau sómasam-
lega upp fyrir ekkert, og kvafc herra prófastur
J. þórfcarson á Aufckúlu þannig afc orfci í á-
gætri ræfcu er hann flutti vifc jarfcarför Gufc-
mundar sáluga : sHann liffci sem sannur sóma
mafcur, og geymdi ekki þau gæfcin, sem Gufc
hafði gefifc honum, handa sjálfum sjer heldur
áleit þau, eins og þau í sannleika voru, mefcal
til þess afc gjöra öllum gott, og ávinna sjer
þá vini, er mefctækju hann í eilífar tjaldbúfcir“.
E P,
f BERGL.IÓT JÓNSDÓTTIR.
Bergljót Jónsdóttir kona S Skugabjörgum
fædd 4 febrúar 1796 á j>verá í Skagafirfci,
dvaldi í foreldra húsum til 1818, fluttist þá
afc Teigi í Óslandshlífc og giptist þar 29.
nóvember nú eptirlifandi manni sínuin Gunn-
lögi Jónssyrii, fluttist árifc eptir afc Brekkukoti
í sömu sókn, ári sífcar afc Gröf á Höffcaströnd
hvar þau dvöldu 3 ár, þafcan afc Skuggabjörg-
um vorifc 1823 bjuggu þar f 35 ár, sífcan í
húsmennsku 5^ ár, andafcist 1. desemberm.
1863 á 68. aldurs ári, þau áttu saman 11
börn 6 syni og 5 stúlkur, lifa af þeim 4 synir
og 1 dóttir.
Hún var sifcprúfc og ráfcvönd sómakona,
sem vann dyggilega mefc trúmennsku skyldu-
verkin stjettar sinnar; hún var glafclynd og
alúfcieg vifc fólk, greifcvikin og gestrisin, svo
hún svalafci mörguin þyrstum, saddi svanga
Og hýsti vegfarendur; nú uppsker hún líka
ávextina þar af í dýrfcinni hjá Gufci sínum.
S. P.
JÓN SIGURÐSSON í HINDISVÍK,
10. júnf 1863 andafcist ab Hindisvík á
Vatnsnesi merkisbóndinn Jón Sigurfcsson á 71.
aldursári. Hann var fæddur afc Stöpum 29.
des. 1793 og ólst þar upp í foreldrahúsum
þangafc til haim sjálfur reisti þar bú vorifc
1826. Árifc eptir gekk hann afc eiga Mar-
grjetu Jóhannesíirdóttur fyrrum prcsts afc Vestur-
hópshólum Olafssonar; lifir þessi kona hans enn
og börn þeirra 4, 1 8onur og 3 dætur sem öll
eru gipt. Vorifc 1837 fluttist Iiann, frá Stöp-
um afc Hindisvík og bjó þarsífcan til daufcadags.
Mefcan hann var enn ókvæntur heima í
foreldrahúsum var hann valinn mefchjálpari og
forsöngvari vifc sóknarkirkju sína afcTjörn, og
gegndi þeim starfa mefcan hann lifii; var hon-
um þafc lagifc sem margt annafc, því afc hann
var raddmafcur gófcur og hinn lagvissasti Hann
gegndi hreppstjórn í Kirkjuhvainins hrcpp
frá því árifc eptir hann reisti bú og þangafc
til hann flutti úr hreppnum; nokkru sífcar var
hann fengin til afc taka afc sjer hreppstjórn í
j>verárhrepp, sem hann þá haffci á hendi eitt-
hvafc 6 ár,- og enn gegndi hann þar afc nýu
hreppstjórn fyrir bænastafc hreppsmanna sinna
hifc sífcasta ár sem hann liffci. þóttu jafnan
öll hreppstjórnar verk hans fara í mestu snifc-
uirt’. Búmafcur var hann og gófur, forsjál! og
reglusamur, og haffci hina beztu greind á öliu
sem búskap snerti; bætti hann og mjög á-
búfcarjörfc sína bæbi afc túni og vandafcri liúsa-
gjörfc, og vann a& því afc mestu leyti aleinn.
Öll 8íörf sem bann tók sjer fyrir, eins hin op-
inberu og vandameiri, sem hin hversdagslegu,
og hvert sem þau reyndu meir á sálar efca
líkams atgjörvi, fór honnm jafnvel úr hendi,
því hjá honura virtist allt verba jafnt samfara, .
ljós greind og glöggskyggni á hverju sem var,
hagsýni, hngvit og lagvirkni, alúfc og vand-
virkni. Jón sálugi var fjölhæfasti gáfumafcur,
og sjer í lagi hafði hann á æsku-armn verifc
hneiglur til bóknáins, var hann og aila æfi
mikill frófcleiks og menntavinur, enda var liann
svo vel afc sjer í mörgtim greinum t. a. m.
hærri reikningi og mælingarfræfci, sagna- og
landafræfci, og jafnvel í cMisfræfci, afc furfca
mátti þykja, hvafc langt hann hafði komist á-
leifcis tilsagnarlaust, einungis af lestri fræfci-
bóka mest danskra. En um þetta var fáum
full kunnugt, þvf hann var svo frásneiddur
því afc vilja láta mikifc á sjer bera, I allri
hegfcun og framgöngu, var hann hinn sifcprúfc-
asti mafcur og mesta ljúfmenni, gestrisinn og
hýbýlaprúfur, og hinn hjálpfúsasti vifc hvern
sem leitafci hans liðsinnis, en jafnframt var
har.n stafcfastur, fastlyndur og kjarkmikill ef
á þat> reyndi. í öllum greinum var liann
hinn vandafcisti mafcur og samvizkusamasti, og
ávann sjer þvf afc maklegleikum ást og virfc-
ingu æfcri sem lægri manna, er honum voru
kunnugir, og þótti jafnan vera prýfci og sómi
síns sveitarfjelags. S. J.
t PJETUR HJÁLMARSSON.
(19. febrúar 1864).
Heilagi himnanna Drottinn!
og iiimins álráður,
þú, sem í hæfcunum hæstu
og helgidóin byggir,
þú, sein afc himins hersveitum
og hnatta milljónura
takmörkufc takmörk æ setur
þau takmörk ei raskast.
Takinarkafc hvafc eitt þú hefir
í heim’ einnig þessum
svo fast afc fellur til jarfcar
ei fugl einn sá minnsti
utan þd algjört þafc leyfir
afc allsherjar skclfir
megi sinn benda upp boga
og ban’ örfum skjóta.
Skyldu þá takmörk en trausfu
ei til vor ná líka
meira sem melnir afc vorum
enn margir smáfuglar?
Skyldi vor skapastund eigi
í skorfcnr fast bundin
sú, er frá vcröld og vinum
lijer verfcum afc skiljast?
Ó, jú, því allt er ákvarfcafc
af alföbur sjálfum
hann hefir tilsett þann tíma
nær tökumst vjcr hjefcan
Á stranglcga tilsettum tíma
hann til sín rjefc heimta
Pjetur af æskuleifc ára
þafc oss vekur harma.
Sorgin mjög hart slær afc hjarta
á harinþrunguuni föbur
sem Iítur þafc Ijósifc hjcr slokknaö'
er Ijós var hans augna,
og íielkalda dökkblæju daufca
of dáins líkama
grúfa, hann getur ei varifc
sig glóandi tárum.
Brennandi hvarmskúrir hrynja
mefc harmstmium þungum
nifcur af náfölum kinnum.
Frá naufcbeygfcurn hjörtum
fóstra og fóstru liins látna,
þau fá valla drukkifc,
sorgaiina bikar hinn beiska
sem bar þeirn nú daufci.
þau sem frá fjörstnndum fyrstu
sem foreldrar beztu
uppólu sjer þann til sonar
er sjá þau hjer dáinn;
sjá nú í svartnætti grafar
hjer sviplega genginn
ástvin, sem unnu þau heitast
af öllum á jörfcu.
Sjá þau — til grafar hjer ganga —
mefc grátbólgnum augum
glefcinnar gulllegu vonir
f gráthjúpi dökkum;
sjá þau nú himin og haufur
mefc harmskýjum þakin
og allt er þau umhverfis líta
mefc angurblæ daufca.
Iluggiin er hveim, sem afc gráta
ef harma þeir gófcann,
hún slær á harmanna dimmu
svo hirnnesku ljúsi;
hjer var og gófcann afc gráta
af Gufci vel skaptann,
gufcrækinn, gáfaðann, siilltann,
og glafcann hvervctna.
Dagfar mefc dyggfcum hann prýddi,,
og daglega breytti
eins og til himins hann ætti
ab aptni strax koma,
og standa þar stillis afc bofci
hjá stóli hans sonar,
meí) reikning af aihöfnum acD
og eptir þeim dæmast.
Stendur uú stiliis afc hofci
hjá stóli Gtifcs sonar,
leystur úr líkamans fjötrum
og lofsyngur Droltni,
Pjetur, á himnanna hæfcum
mefc heilögum englum,
skrýddur Gufcs útvaldra skarti,
sem skærara’ er sólu.
Iluggun er öllum scm harma
f harmadal þessum,
afc hugsa til fagnafcarfundar
á friðarins landi,
og aptur þar ástvini hitta,
sem áfcur hjer skildu,
unafcs í alsælu kjörum
á eilíffcar vori.
J. Á.
MANNALÁT OG SLYSFARIR.
9. f. m. dó hásfrú Margrjet Pjetorsdnttir Einarssonar
Ólafssonar Hjaltestofc, kona snikkara herra Stepháns Thor-
arensens á Litlubrekkn í Möfcrnvallaklaiistnrs sólui, eptir
nær því 5 ára þnnga sjókdómslegn. Hún var í hjónabandi
mefc manni sínnm á 9. ár, og eignafcist mef) honnm 2
drengi sem heita Olafnr og þórfcnr.
Seint f næstl mán. haffci mafcnr. sem hjet Olafur
Jónsson og átti heima á Skeggjabrekku í Ólafsflrfci hjer
nm C tugnr afc aldri, orfcifc bráfckvaddnr nm þafc leyti
hann var aíi hátta: 28. f. m. afc Sanrbrúargerfci í Lanf-
áskúku, sem stendnr f bratta skammt frá sjú, var dreng-
nr á 14- ári sem hjet Stefán þorsteinsson afc renna sjer
á skífcnm þar nálægt bænum, en missti annafc skífcifc frá
sjer, er hann ætlafci afc aá, en þegar fram á bakk-
ann kom , var þar hengja mikil sem sprakk fram mefc
drengiun og fjell otan á hann ^ en afc litlnm tfma náfcist
hanri og var þá iirendnr Frá Æfcey sem stendnr skamnit
frá landi nokkvu fyrir ntan Kaldalún á anstanverfcn isa-
fjarfcardjúpi, hiiffcn fyrir júlin 7 efca 8 menn á skipi farifc
í hákarlalegn, en ofsaveímr komifc) nppá, svo mennirnir
tjndnst.
Eit/aiidi oi/ dbyrydarmadur BjÖrn JÓnsSOI)
Prcutafcur í prentsm. á Akureyri. B. M. Stepháusson.