Norðanfari - 19.01.1878, Blaðsíða 1

Sendur kaupendum hjer á landi
kostnaðarlaust; verð hverra 10
arka af árg. 1 kr., einstök nr.
16 aura, sölulaun 7. hvert.
mWAIll
Augiýsingar eru teknar í blað-
ið fyrir 8 aura liver lína. Við-
aukablöð eru prentuð á kostnað
hlutaðeigenda.
17. ár.
Akureyri, 19. janúar 1878.
Nr. 5—6.
Branðatnat
sainið 1868, staðfcst 6. júlí 1870.
(Framhald, sjá nr. 3—4).
Sunnlendingafj órðungur:
Kangárvalla prófastsdæmi: Kr. a.
Eyvindarhólar 948 46
Holt undir Eyjafjöllum . 1543 10
Stóridalur • 356 44
Fljótshlíðarping 566 81
JBreiðabólstaður í Fljótshlíð . 2345 87
Landeyjaping . . 1099 44
Keldnaping 733 04
Oddí á Itangárvöllum 2207 69
Stóruvellir ...... 710 48
Efriholtaping 753 00
Kálfholt 1061 85
Vestmannaeyjar 1619 69
12 prestaköll samtals 13945 87
Hvert að meðaltali 1162 15
Árness prófastsdæmi:
Stórinúpur ...... 406 92
Hruni 1185 16
Hrepphólar 549 50
Ólafsvellir 564 02
Hraungerði 1213 04
Gaulverjabær 1139 10
Stokkseyri ...,., 1626 58
Torfastaðir .,..., 847 73
Míðdalur 443 46
Mosfeli í Grímsnesi .... 432 77
Klausturhólar . . , . . 641 58
Júngvellir 649 35
Arnarbæli 1437 73
Selvogsping 440.33
14 prestaköll samtals 11577 27
Hvert að meðaltali 826 95
Gullbringu- og Kjósar prófastsdæmi •
Staður í Grindavík , . , 493 25
Étskálar 1379 85
Kálfatjörn .,,... 1192 54
Garðar á Álptanesi .... 2015 79
Reykjavík ...... 3049 60
Mosfell í Mosfellssveit 722 00
Kjalarnesping 687 06
Reynivellir 628 40
8 prestaköll samtals 10168 49
Hvert að meðaltali 1271 06
Borgarfjarðar prófastsdæmi:
Saurbær á Hvalfjarðarströnd 828 29
Garðar á Akranesi .... 1167 00
Melar 776 48
Hestping 703 29
Lundur 516 00
Reykholt 1196 14
6 prestaköll samtals 5187 20
Hvert að meðaltali 864 53
1 Sunnlendingafjórðungi voru þannig
1870 40 prestaköll, er öll voru metin 40878
83 a., eður að jafnaðartali hvert 1021 kr.
97 a.
^Manntalið var sama ár 21579, en kirkj-
ur 78 og prestar 39. Til jafnaðar voru pá
r391V<31r* menn, en i prestakalli
þegar tekjum brauðanna er skipt nið-
ur a manntalið, kemur á mann 1 kr. 89 a.
rúmlega. (NiðurL síðar).
Til íslendinga!
í lok alpingis fálu pingmenn mjer í
sumar, eins og á pinginu í hitt eð fyrra, að
bera konungi vorum sínar pegnlegar kveðj-
ur og lieilla óskir. Eptir að jeg var kom-
inn til Kaupmannahafnar, var pað ein mín
hin fyrsta ferð að leita fundar við konung,
og bera honum pessar kveðjur af hendi al-
pingis. Hann ljet í ljósi sem áður sitt
mildilega hugarfar til pjóðar vorrar og um-
hyggjusemi fyrir velferð og framförum lands
og lýðs i öllum greinum, sem bezt má verða,
og tók jeg einkum fram við hann pau at-
riði, sem oss lægi rikast á geði, og vjer
mundum framast æskja að framgang fengi
meðal peirra mála, sem alping hefði haft
meðferðis, sem væri gufuskipsferðirnar kring-
um lslands strendur, að pær yrði sem hag-
anlegastar, og gat jeg pess, að alping hefði
borið fram til stjórnarinnar nýjar uppá-
stungur um petta efni, sem pað vonaði að
mundi ávinna sjer styrk konungsins og leíða
mál petta til heppilegri lykta en hingaðtil,
sem helzt væri pörf á. Konungur tók pví
máli vel og ljúflega, og kvað pað mundi
hitta fyrir fúsan hug hjá sjer til að fylgja
máli voru svo sem bezt mætti vei'ða, og í
öllum efnum og málum vorum lýsti hann
hinum beztu fyrirætlunum, sem oss gat ver-
ið auðið að óska oss. Vjer getum án efa
öruggir treyst pví, að ráðgjafar hans munu
finna hjá honum fúsan vilja til að færa
hagsmunamál vor til bezta vegar, eptir pvi
sem auðíð er. Að lyktum samtals vors fól
hann mjer á hendur að færa íslendingum
vinsamlega kveðju og mildilegt loforð um
sína konunglega hylli, hvenær sem par til
gæfist færi.
Kaupmannahöfn, 6. nóvember 1877.
Jún Sigurðsson.
Kirlíjugardarnir.
„Gröfum og gröfum,
glamra rekur
á brotnum kistum
og bleikum kögglum,
gægjast hálffúnar
höfuðskeljar
moldar fram
úr myrku djúpi11.1
Ljóðhendur pessar má heimfæra til
hinnar hroðalegu aðferðar, er jeg hefi sjeð
viða á landi hjer, við greptrun framliðinna,
par sem líkin eru alltaf grafin niður í sama
kirkjugarði öld eptir öld, án pess að stækk-
aður sje reitur framliðinna eða byggður nýr.
Slíkt má vekja gremju ættingja og vina
hins framliðna, að sjá fyrst kistu hans brotna,
og síðan beinum hans fleygt víðsvegar við
gröfina, og eigi ætið goldinn varhugi við að
láta pau öll niður aptur. J>að má eigi
minna vera — pess utan sem búið er að
borga legstaðinn — en að jai-ðnezkar leyfar
hins andaða „legg(i)st og hvilist í friði“,
—- eins og hið sæla skáld sagði, — held-
ur en að verða fyrir járnkarla-árásum
grafarmanna, og annara, sem gæta eigi að
helgi legstaðarins, sem vigður er til hvilu-
rúms hinna örendu. Mjer hefir opt verið
1) Sjá Ljóðabók Kr. Jónssonar, bls. 42.
misboðið að sjá penna aðgang gr afarmanna
andspænis kristilegu og siðferðislegu sjónar-
miði, pví pessi harðneskjulega venja er ó-
samboðin menntun og upplýsing pessara
tíma. En pað er vonandi að hún leggist
af, og annaðlivort verði stækkaðir kirkju-
garðarnir eða nýjir byggðir, eptir pví sem
á stendur, eins og gjört hefir verið á ein-
stöku stöðum, t. a. m. í lleykjavík og á
íllugastöðum í Fnjóskadul. En verði mál-
efni pessu eigi gaumur gefinn, sýnist rjett-
ast að nema brott 7. vérsið úr 393. sálmi
nýju sálmabókarinnar, pví pað er pýðingar-
laust, og ætti pá betur við að bæta inn í
hana framan rituðum ljóðbendum lianda
grafarinönnum, cr peir ganga að verki
sínu, að vinna á bcinum franiliðinna,
]>ví í bókina vantar vers við slíka at-
höfu.
Ritað á Allraheilagramessu 1877,
Gamall ferðalangur.
Stcfnuni að vissu takmarki!
Hvað kemur til pess að vjer erum svo
óánægðir með lífið, jafnvel áður enn hið
verulega mótlæti sækir oss heim, svo sem
ástvinamissir, lieilsubrestur og fl. ?
Án efa er stefnulcysið í lífinu mikil or-
sök í óánægju vorrí með hið yfirstandanda
og kvíða fyrir hinu ókomna. Vjer stönd-
um agndofa á æskuskeiði, á skeiði pví, sem
ílestar götur eru færar, og margar leiðir
kunnar; á peiin tíma, sem hentugastur er,
að álykta og skoða, hafna og velja. Með
hangandi höndum og sofandi sálu, látum
vjer ólgandi öldur timans, bera. oss fram
og aptur á hinum sólbjarta morgni æsk-
unnar og um hádegi æfinnar, og gætum
eigi að hvað pær hafa hrakið oss, fyrr enn
sólin er farin að lækka á lopti og kvöld-
skuggarnir nálgast; pá fyrst lítum vjer
skjálfandi í kringum oss, og sjáum á bak
við oss hinn burtliðna blíða dag, en fram
undan oss kolsvart kvíða-myrkur. |>á fyrst
spyrjum vjer sjálfa oss: Hvað á jeg að
gjöra? Hvort á jeg að stefna? — J>essi
spursmál ættum vjer að leggja fyrir oss
strax í æsku, og munum vjer pá með Guðs
hjálp, ráðum vina vorra og af eigin hvöt-
ura, geta leyst úr peim.
Tökum pví i tíma fyrir oss vissa
stefnu. Verum staðfastir i huga, ódeigir,
hyggnir og ötulir. Stefnum að takmarki
heilla og hagsælda, sem samkvæmt er til-
gangi lífsins, og eflir mest og bezt pá full-
komnun, sem vjer erum skapaðir til.
J. E.
Júbilkennara-tal á íslandi
væri mjög fróðlegt að fá ritað og gefið út,
og ættu peir sem föng hafa til pess, að
leysa pað starf af hendi; yrði pað eigi örð-
ugt starf, par sem má fara eptir „Giess-
ings Jubillære“, sem telur alla íslenzka
júbilkennara til 1786, en síðan eru nægar
skýrslur fyrir hendi fram á pennan tíma;
ritið yrði ei mun lengra en 8 arkir, pví
júbilkennendur eru eigi öllu fleiri en 50,
og óparfi væri að telja upp ættbálk peirra
eins langt og ýtarlega og gjört er í „Giess-
ings Jubillære“. 45.