Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1919, Blaðsíða 17

Ælttfrædislegar athugasemdir
við Ljósvetningasög’u.
Eftir Matthías Þórðarson.
Hjer verður farið eftir útgáfu Bókmentafjelagsins: íslenzkar forn-
sögur I, Km.höfn 1880. Gruðmundur Þorláksson bjó þá söguna, og
Víga-Glúms sögu (»Glúmu«), sem er í sama bindi, til prentunar.
Sú útgáfa mun best enn og er þó ekki alls kostar góð.
Nafni sögunnar er haldið hjer, einkum af því að það er með
vissu mjög gamalt, finst í öðru skinnhandritsbrotinu (A. M. 561 (3)
4í5). Guðmundur Þorláksson skifti henni i tvent: A. Guðmundar
saga ens ríka og B Eyjólfs saga og Ljósvetninga. Sú skifting er á
nokkrum rökum bygð að vísu, en ekki er hjer þó um tvær sögur
að ræða. Rjettast væri að kalla. söguna Möðrveliingasögu.
Ástæða væri raunar til þess að gera hjer ýtnsar athugasemdir
við söguna og sömuleiðis þessa útgáfu af henni og samanburð á
handritum þeim, sem af henni eru til, einkum A skinnhandritaleif-
unum, Á. M. 561 (3) 415 og 162 C. fol., en þar eð það yrði ekki vel
gert, nema í helsti löngu máli fyrir þetta ársrit, skulu hjer að eins
gerðar nokkrar athugasemdir við fáeinar ættartölur og reynt að
lagfæra þær; fylgir hjer með ættartöluágrip, sem þeim mun gott að
átta sig á, er þetta kunna að lesa. — Guðmundur og aðrir áður
tóku eftir ýrnsum ættartölugöllum á sögunni og hafa reynt að leið-
rjetta suma þeirra.
I. Fimti kapítuli sögunnar er sjálfstæð og einkarskemtileg frá-
sögn um giftingu Þórdísar, dóttur Guðmundar ríka. Getur verið, að
þeirri frásögn sje skotið inn í söguna síðar af öðrum en höfundi
hennar, svo sem haldið hefur verið fram. í lok kapítulans er sagt
frá því, að þau Þórdís og Sörli Broddhelgason ættu tvo sonu, Einar
og Brodda, og síðan er, án sýnilegs samhengis við það eða annað í
frásögninni, bætt við: »Dætr þrjár átti Kolbeinn og Guðríðr. Eina
dóttur, Guðrúnu, átti Sæmundr fróði, ok tvær dætr hans (þ. e. Kol-