Göngu-Hrólfur - 24.12.1872, Blaðsíða 3
— 5.
— G. —
leikiir í þrcm sýningum, eptir Indriða Ein-
arsson». Akreiri 1872. [VlII+80=] 88 bls.
í 8°. Kostar túmark. [Fæst í Finsens bóka-
verslun). Vér skulum fara nokkrum orðum
um leik þennan síðar; en látum þegar þá
ósk í Ijósi, að sem flestir vildi kaupa bók-
ina. — «Mannamunum heitir róman, sem
Jón nokkur Alýrdal, snikkari, liefir samið og
látið prenta á Akreiri i haust. En eigi er
sú bók hingað komin suðr enn.
f KIUSTJÁN skáld JÓNSSON.
Visur eptir séra Mattias Jokkumsson,
kveðnar í samkvæmi 1869.
1.
Vantar nú í vinahóp
— völt er lífsins glíma —
þann, er yndi’ og unað skóp
oss fyrir skemrnstum tíma.
2.
I’egjum! Dauðans regin-rán
rymur hátt á ströndum: .
Nú er kempan Kristíán
krepptur heljar-böndum.
3.
Áður stóð með horn í hönd
halurinn sálarsterki;
harpan kvað sem björ við rönd
og hringum ofna serki.
4.
Ógnum slungin unglings sál
ægði flestum beimum;
heit sem bál og beitt sem stál
bjó hún í öllum heimum.
5.
Nú er harpan hljóð og ein
hryggðarþrumu lostin;
að eins heyrist óma kvein
eptir strenginn brostinn.
6.
tað, sem brann i bragnings sál
á bárum kaldrar æfl,
glampa skal, sem brenni bál
brims á þrúðgum sævi.
7.
Beztu ljóðum listamanns
leynir ei nóttin svarta;
fóstran góða, gamla hans
gevmir þau ðll í hjarta.
8.
Nær munu I'jöllin forn og köld
Fróns á norður-jöðrum
aptur fylla skarð í skjöld
með skáldum slíkum öðrum.
9.
Goða- voða-fríði -foss,
og fagri Herðabreiði!
Verið um aldur kumbl og kross
Kristjáns yfir leiði.
(Aðsent). PRESTASKÓLAHÚSIÐ í RVÍK.
Það hefir borist oss til eirna, að stúdentar
á prestaskólanum (í Rvík) hafi nú borið sig
upp undan húsnæði því, er hingaðtil hefir
verið uotað tilþessað halda firirlestra á (
guðfræði, og barið því við, að húsið í sjálfu
sér ifir höfuð að tala væri aldeilis óbrúkandi
( þeim tilgangi, og komið fram með gild rök
og ástæður fyrir því:
1. að húsið væri, nú þegar so margir
menn sæktu prestaskólann, oflítið og sérílagi
óhentugt; því er nl. so varið, að í þí eru
tvær stofur, og hljóta stúdentar að sitja
í þeim báðum tilþessað komast firir; en
kennarinn, er les firir, sitr í þeirri fremri og
einsog hverjum manni gefr að skilja, getr
hann eigi séð ifir þá, sem á hann lieira, og
þeir, er sitja í innri stofunni, heira oft eigi
til hans, og geta þí eigi skrifað eftir honum,
og er það stórmikill hnekkir og tímatöf að
að iána hjá öðrum firirlestra og skrifa þá
upp að kvöldinu.
2. að það væri so lágt undir loftið í
þí, (nfl. prestaskólahúsinu) að oft væri þar ó-
þolandi firir loftleisi, og bætist þaráofan að
ofnarnir í þí eru mjög bágir, og rjúka þeir
oft so, að það hefir eigi borið allsjaldan við,
að hætta hefir mátt við alla firirlestra vegna
svælu heila daga.
3. að húsið væri so gisið, að oft væri
þar óþolandi vegna kulda, einkum þegar norð-
anveðr eru, þegar stendr beint uppá það, og
so stundum óþolandi hiti, auk margs annars.
Alt það, sem hér að ofan er talið, miðar eigi
alllítið til uð spilia heilsu bæði keunarauua