Fjallkonan - 07.01.1885, Blaðsíða 1

Fjallkonan - 07.01.1885, Blaðsíða 1
1. BLAÐ. BEYKJAVIK, 7. JANÚAB. 1885. Til kaupenda „Fjallkonunnar“. „Fjallkonan44 kemrútá þessu ári, 1885, tvis- var í mánuði, eða snemma og seint í mánuði hverjum. Hún kostar tvau- krónur (erlendis 3kr.), og skal and- virðið greitt til undirskrifaðs útgefanda hennar fyrir lok júnímánaðar næstkomamli, 1885. þeir, sem selja fimm exemplör af blaðinu, eða útvega fimm njja kaupendr, fá ið sjötta exemplar ókeyp- is, og sölulaun eftir sömu tiltölu ef peir selja meira eða útvega fleiri kaupendr. peir sem vilja takast á hendr útsölu blaðsins, eru beðnir að láta mig vita pað sem allra fyrst. Auglýsingar eru teknar í blaðið fynr sama verð eða heldr minna enn í önnur blöð. þeir, sem vilja koma auglýsingum í blaðið, verða einungis að semja um pað við mig. þeir, sem semja um, að auglýsa stöðugt í blaðinu, geta fengið pað fyr- ir mjög lítið verð. þá, sem ef til vill hafa fengið eitthvað of- sent af 19. blaði Fjallkonunnar, er út kom 18. oktbr. síðastliðinn, bið ég að senda mér pað með fyrsta pósti. Óborgað verð blaðsins fyrir 1884 óska ég að fá með næsta pósti. Reykjavík, 5. janúar 1885. S'unn-'t. S-tejánóóon. Kvenfrelsi. pað er sjaldan, að kvenfrelsi er nefnt á nafn í íslenzkum blöðum, og þó kvenfólkið hér á landi sé dálítið farið að rísa upp úr dái menningarleysis, vankunnáttu og ófrelsis, þá er eigi þess að vænta, að jafnmikill áhugi sé vaknaðr meðal kvenþjóð- arinnar hér á landi fyrir almennum réttindum sem í öðrum löndum, þar sem mentun kvenna er fullkomnari. Vér verðum að játa, að mentunarmál kvenna hér á landi eru enn skamt á veg lcomin, þrátt fyrir það, þó einstakir menn hafi gengið vel fram í að beina því máli áleiðis, einkum með því að stofna kvennaskólana, sem vitanlega er ábótavant í mörgu, enn geta verið mjór mikils vísir. Vér megum vona, að íslendingar láti eigi sitt eftir liggja, að veita kvenþjóðinni smámsam- an meira jafnrétti enn nú á sér stað, og verði eigi eftirbátar nágrannaþjóðanna í þeirri grein, enda hefir alþingi með lögum um kosningarrétt kvenna, dags. 12. maí 1882, þar sem sjálfstæðum konum er veittr kosningarréttr í sveitamálum og kyrkjumálum, orðið á undan öllum nágrannaþjóð- um vorum, og benda nú einkum Norðmenn á dæmi íslendinga í þessu atriði og hvetja til að breyta eftir því. Vér ættum því síðr að láta hér við staðar nema. Kristindómrinn og skynsemin segir oss, að guð hafi skapað alla jafna sem bræðr og systr og börn ins sama föður; að kon- um og körlum séu af náttúrunni veitt öll in sömu réttindi til að leita sælu sinnar og fullkomnunar, álíka og blámenn og Indíánar eru jafnfrjálsborn- ir af náttúrunni sem hvítir menn. Og þó hafa menn verið að leitast við að sanna það af ritn- ingunni, að konan eigi að vera manninum undir- gefin; enn það getr engan veginn samrýmzt við anda kristindómsins. þ>að er ekki fyrr enn á þessari öld, að alment er farið að viðrkenna jöfn- uð karla og kvenna. Ameriku-menn hafa orðið einna fyrstir til að viðrkenna réttindi kvenna, og baráttan í Ameriku um afnám þrælahaldsins ruddi braut frelsishreyfingum kvenfólksins. Ef vér lesum veraldarsöguna, sjáum vér, að kvenfólkið hefir á öllum öldum og í öllum lönd- um átt við harðan kost að búa, þótt ánauð þeirra hafi eigi verið alstaðar jafnóbærileg. Enn svo mikið er víst, að ánauð og vanvirða kvenfólksins hefir jafnan verið bölvun lands og lýða og steypt voldugustu þjóðum í glötunina. Hvað var það sem steypti Aþenuborg og Róm? Fremst af öllu það, að konur vóru þjáðar og svívirtar og svo þrælahaldið; yfir höfuð ekkert annað enn ófrelsi lýðsins. Meðan meiri hluti mannkynsins er þannig sviftr réttindum og seldr í ánauð, þá er ekki sannra framfara að vænta. Nú er margt talað um framfarir í heiminum og svo þykir, sem öllu fleygi fram, enn þessar framfarir ganga flestar í sérstakar stefnur, og eru minni enn þær sýnast. í sumum greinum eru framfarirnar mjög lítlar, svo sem í öllu inu siðferðislega. Enda liggr í aug- um uppi, að mannkynið eigi muni geta náð sönn- um þroska í siðgæði meðan meiri hluti þess, kvenfólkið, sem að öllum jafnaði er ríkari að siðgæðum, er engu látinn ráða. jpað getr eigi verið aðal-ákvörðun kvenna, að giftast og þjóna manninum. Fyrst og fremst eru konur miklu fleiri enn karlar, og svo eykst tala þeirra með ári hverju, er ekki gifta sig, svo að mikill þorri af þeim verðr að vera ógiftr. Hagir ógiftra kvenna verða þó sjaldnast betri enn hinna sem giftar eru, enda ná þær að tiltölu eigi jafnháum aldri sem giftar konur.

x

Fjallkonan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fjallkonan
https://timarit.is/publication/122

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.