Lögberg - 21.09.1922, Blaðsíða 2

Lögberg - 21.09.1922, Blaðsíða 2
LÖGBERG, WMTUDAGINN 21. SEPTEMBER, 1922. Sturla Þórðarson Sjö alda afmæli ur og náði honum á vald sitt, en drap hann þó eigi. Yiðskift- um iþeirra lauk með bardaganum á örlygsstöðum í Skagafirði (12- Eigi verður því í móti mælt, að'38). par voru þeir annarsvegar marirhafa ágætir menn uppi ver- Sturla Sighvatsson og faðir hans ið me ðþjóð vorri á ýmsum tím-jo? bræður, en hins vegar Gizur um og ætti oss að vera bæði Ijúft porvaldsson og Kolbeinn ungi og skylt að minnast slíkra manna, Arnórsson, höfðingi þeirra Skag- er nytsemdarverk hafa unnið og firðinga. par unnu þeir Gizur verið að öðru leyti sómi þjóðarinn- J fullan sigur. peir féllu þar ar sökum mannkosta og allrar báðir, Sig'hvatur og Sturla í or- framkomu. Einn slíkra manna' ustunni, en eftir toardagann lét er Sturla pórðarson, skáldið og'Gizur drepa hina sonu Sighvats sagnritarinn, og stendur í þeim þrjá, en einn komst undan á greinum, svo og að mannkostum, flótta. Sturla pórðarson var í svo framarlega í flokki, að nær J orustunni í liði nafna síns. Hann engum má framar skipa þeirra komst undan á flótta í kirkju í manna, er uppi voru á hans dög- Miklabæ, og voru honum gefin um. N4 vill svo til, að sérstök grið. En eigi mundi hann er ástæða þess, að vekja mönnum gleyma þeim atburðum, er þar minning þessa manns, þar sem á gerðust, og hvilíkt skarð þá var þessu ári er sjö alda afmæli hans, höggvið í ætt þeirra Sturlunga, og er þá grein iþessi rituð að eins en eigi mundi honum þykja það til þess, að minna á þenna 'hinn' en eigi mundi honum minna iþykja merka sagnritara og s’kjáld hið það skarðið, er Gizur hjó í ætt þá ágæta, en eingi er þess kostur í er hann vann það smánarverk, að stuttri grein, að rita nákvæmlega hann drap Snorra Sturluson í um æfi hans og ritstörf og skáld- Reykholti (1241), en hann mundi skap. j Sturla skoða höfuð ættarinnar, Sturla pórðarson er fæddur 29. enda taldj hann sér skylt að júií 1214.' Faðír háns var pórð-jhefna Snorra, ef þess mættí auðíð ur, elzti sonur Sturlu pórðarson- verða. Fyrir því er hann í ar í Hvammi og konu hans Guð- sambandi við Órækju Snorrason, nýjar Böðvarsdóttur, en bræður fóru >eir her.íerð á hendur Giz' pórðar voru þeir Sighvatur, höfð- uri. °« fundukt í Skálaholti, og ingi mikill, og Snorri sagnritar- |hófst bar bardagi, en biskup fékk inn frægi og skáld gott, höfund- stöðvað og varð griðum komið á. ur (Sirorra-)Eddu og Heims-:Su för varð því árangurslaus og kringlu. pórður bjó að Stað á ófriður var eftir sem áður. peir Ölduhrygg og var höfðingi mikill Gizur Kolbeinn ungi gerðu og goðorðsmaður. Hann átti (Oiziir- og Kolbeinn ungi gerðu frillu þá er póra hét, og áftu þau,samband milli sín m°ti þeim ó- sex börn saman. Elztur barnanna rækl'u sturlu> °S áttu þeir var Ólafur, kallaður “hvitaskáld”,,fund allir v\ð Hvítárbrú, og skyldi lögsögumaður og lærður vel. pá vera sáttafundur, en þar voru þeir Sturla, er hér er nokkuð ritað um. sturla °S Órækja sviknir og fang- í fyrstu barnæsku ólst Sturla upp a'ir> °S fór Sturla norður með með ömmu sinni, Guðnýju Böð-1 Kolbeini og varð að Iheita utanför|í fyrstu, þá kom brátt þar, að varsdóttur, og gað hún honum alt s*nni, en Kolbeinn leysti hann frá(hann náði fullri hylli konungs og fé eftir sig, en Snorri tók það alt bvi ,heiti> en lét hann sverja eiðjtók konungur hann íl ráðuneyti í sínar hendur, og hafði Sturla þess> að aldrei skyldi hann i móti I«itt. pessi sinnaskifti konungs ekki af fénu. Sturla hefir ver- Kolbdni vera, hver sem í móti j voru mjög að þakka drotningu, er ið mjög bráðþroska, því að 13 v*ri °S urðu 11 hinir beztu menn j talaði vel máli Sturlu. Sturla ur manna, en Gizur komst undan á furðulegan hátt, þar <sem hann falst í sýrukeri og varð eigi fundinn. Gizur fór utan 1254 og kom eigi aftur fyr en 1258. 1255 var bardaginn á pveráreyr- um. par börðust þeir porgils skarði og Sturla við þá Hrafn Oddson og Eyólf ofsa porsteins- son. Sturla tók þeim stað hvar þeir skyldu iberjast, og gekk hann í fyrstunni fram frá öðrum mönn- um, og er porgils mælti við hann, hví hann færi svo óvarlega, svar- aði Sturla þessu: “Lát mig sjá fyrir báti mínum sem auðit má verða”. porgils hljóp þá fram til hans og sagði, að þeir skyldu báðir saman vera. pau urðu lok bardagans, að Eyólfur ofsi féll, en Hráfn komst undan á flótta. Sturla átti þá drjúgan þátt í því, að hefna Halls tengda- sonar síns og Flugumýrarbrennu. Síðar sættust þeir Hirafn og Sturla og héldu vel sættina. pá er Gizur var orðin jarl á íslandi, gerði hann Sturlu lendan mann sinn. Sturla ihafði ávalt staðið fast á móti því, að konung- ur næði undir sig goðorðum Snorra Sturlusonar og gerði skip- un í héruðum og næði völdum í 'andi, og bar því konungur þung- an hug ti] hans. En er Sturla sá að ekki var hægt að spyrna á móti broddunum, gaf hann upp mótstöðuna og sór ásamt öðrum Iíákoni konungi land og þegna 1262. Árið eftir neyddi Hrafn Oddson hann til utanfarar, en þá vildi svo vel til, er Sturla kom til Noregs, að Hákon var úr landi farinn vestur til Skotlands, og kom eigi Iífs aftur. pað var því Magnús konungur lagabætir, er hann hitti fyrir í Noregi, og þótt konungur sýndi honum fálæti Þjáðist í mörg ár af Eczema. 2. íslendingasaga (Sturlunga- saga) í ritsafni því hinu mikla, er nefnt er Sturlunga, og hefst rit Sturlu á sögu afa hans Sturlu í Hvammi, og er sagan óslitin að dauða Snorra, eða til 1241; og hafa sumir ætlað, að saga Sturlu endi þar, en dr. Finnur ætlar, að sagan nái alla leið til 1260 eða rúmlega það. Saga Sturlu má með réttu heita íslendingasaga, og er langmerkasta ritið í öllu safninu. 3. Hákonarsaga Hájconarson- ar gamla, Noregskonungs. pessa ' FRUIT-A-TIVES” HREINSUÐU HÖRUND HENNAR Pointe St. Pierre, P. Q. “Eg þjáðist í þrjú ár af ill- kynjaðri Eczema pótt eg leit- aði ýmsra lækna, gerðu þeir mér ekkert gott. pá notaði eg eina öskju af “Sootha-Salva” og tvær af “Fruit- a-tives” og hendur mínar eru nú hreinsaðar. Verkurinn er farinn sögii samdi Sturla á árunum 1263 og ekki látið á sé bera aftur. 64 eftir áskorun Magnúsar petta álít eg undravert, þar sem konungs, þegar eftir dauða Há- ekkert meðal hafði áður nein á- konar konungs. Sagan er sam- hrif, unz eg notaði “Sootha- in af mikilli snild og er eitt hið á- Salva" og ‘.‘Funit-a4ives”, hið reiðanlegasta sögurit. undraverða ávaxtalyf.” 4. Saga Magnúsar konungs Madame PETER LAMARRE. lagabætis, samin um 1280. Af 50 askjan, 6 fyrir $2.5C, skerfur henni eru ehki nema tvö lítil brot. til reynslu 25c. Hjá kaupmönn- ];Það er hin síðasta saga um nor- nm eða sent með pósti frá Fruit- rænan keuun?> °& lýkur þar hin- a-tives Limited, Ottawa. ,um mikla sögubálki íslendinga _______________________________j um konunga í Noregi. i pað væri óbætanlegt skarð í sölsa undir sig ríki annara né sögu íslands og Noregs, ef Sturla eignir. Hann var tryggur vin- hefði eigi ritað sögurit sín, og er ur vina sinna, og aldrei rauf mikils um vert, hversu vel og ná- hann að fyrra bragði orð né eiða. I Eingi styrjaldar maður var hann, I en þó fullhugi. Hann var hreinlífur um kvennafar, og eigi i hafði hann frillur neinar, svo sem ihöfðingjum var títt á ,þeim dög- J um, og hefir hann verið ágætur eiginmaður konu sinni og góður | faðir börnum sínum. Hann jvar vitsmuna maður hinn mesti ! og fróðleiksmaður mikill í sögu og | skáldskap Svo sagði pórður ka- kali við hann að það jværi sér sagt, að hann væri mest- jur maður og vitrastur í þeim ! sveitum af hans frændum. Sá, vetra fór hann með goðorð föður síns, og hefir því þá kunnað lög- ekil af hendi að inna svo ungur, úr Vestfirðingafjórðungi sverja eiðinn með honum. um Kolbeins unga, svo og hefnajog mun átt ihafa þátt í samning föður síns og þeirra ’bræðra. Hann j bókarinnar, og var bókin að reið þá til fundar við Sturlu mestu samþykt á alþingi árið pórðarson og skoraði á hann til eftir< sturla var þ& lögmaður, liðveizlu. En Sturla færðist hinn fyrsti ’hér á landi, og var undan og kvaðst hafa unnið eiða lögmaður yfir öllu landinu til að dvaldiþ á í Noregi til 1271, og kona hans kom og þangað til hans pá er pórður kakali Sighvats- 0g mat drotning hana mikils og og þá er ihann var 17 ára son k°m ut til íslands 1242, vildi sýndi henni alúð og vináttu. 1271 að aldri, lét faðir hans hann vera hann að vonum ná ríki og eign- fór Sturla aftur út hingað með í sveit Guðmundar biskups Ara- j um tóður síns, sem var alt í hönd-jlögbók þá, er Járnsíða er nefnd, sonar, er þá var á umferð með fjölda fólks í héraði pórðar, og átti Sturla að skipa fólkinu á gist- ingar og sjá um, að alt færi spak- lega, og hefir það eigi verið vandalaust, því að fólkið var margt og óspakt. Nokkru síðar var Sturla riðinn við deilu milli föð Kolbeini og vildi eigi rjúfa eið- ana; svo var hann drenglyndur, 1276, er lögmenn urðu tveir, en siðan yfir Norður og Vesturlandi ur síns og órækju S:>orra3onar, °S má þó vita að hugur mundi,tij 1282. 1277 skrifaði Árni kvæmlega hann segir frá og á- reiðanlega. petta starf hans verður varla metið og þakkað, svo sem vert væri. pessi eru kvæði Sturlu pórðar- sonar: 1. pverárvísur, um bardag- ann á pverárgrund í Eyjáfirði 19. júlí 1205. Kvæðið er ort til Porgils skarða, en ekki er annað til en þessi vísuhelmingur: pik sák, pórgils vekja þingmót Heðins snótar; járnfaldinn gekk aldar oddr í ferðar broddi. 2. pórgilsdrápa, erfidrápa um er setti saman Sturlungusafnið, pórgils skarða (d. 22. jan. 1258). kveður svo að orði um Sturlu:,úr þeirri diápu eru til þjár vís- “ok treystum vér honum bæði vel ur: til vits ok einarðar at segja frá, 3. Hrynhenda, kvæði um Há- i því at hann vissum vér alvitrast- kon konung Hákonarson, ort an ok hófsamastan,” og er það j 1263, eitt hið glæsilegasta kvæði góður vitnistourður af manni, er: að fornu. Til er 21 vísa. par var Sturlu samtíða og þekti hann, í er þetta: enda er það efalaust, að Sturla j Norðr líkar þér alt at auka hefir verið skarpvitur og djúp- yðart vald um heiminn kalda, hygginn og jafnframt óhlutdræg- gegnir munu því firðar fagna, ur sem söguritari. Hann var fjörnis alfr, und leiðarstjörnu; , talinn forvitri og draumspakur. þengill hefir þar annarr engi, pá er pórður Narfason, er síðar alvaldr, en þú ríki haldit, varð lögmaður (1296—1297; lengra reiða þjóðir þangat 11300), var með Sturlu einn veturjþína dýrð en röðull skíni. j > Fagradal, þá var það eitt sir,n, • 4. Hákonarkviða eða Hákon- jað einn af frændum pórðar kom armál, hefir verið sextugt kvæðf, ,þahgað á skipi, en er hann fór og eru til 42 vísur. petta ®et .heimleiðis, gerði á veður mikið, og eg til sýnis: ugðu menn, að hann mundi týn-j Flugu hræleiftr og er sætt var á komin fundust bvetja hann, til að hefna Sighvats biskup porláksson konungi og segir, að af Sturlu stæði minna gagn en þörf væri á, og þar þeir bræður, pórður og Snorri, og j f°ðurbr°ður síns og frænda sinna, bundu það þá fastmæium, að:er fellu í örlygstaðabardaganum,___________ frændsemi þeirra og vinátta,0? sv° þess> er þeir Órækja voru þyrfti ráð fyrir að sjá. En rkyldi aldrei slitna, meðan þeir sviknir við Hvítárbrú. En svo fór porvarður pórarinsson s.krifaði lifðu báðir, og fór þá Sturla til að Kolbeinn að ástæðulausu bjójkonUngi sama sumarið á þessa Snorra í Reykholt, og var með Sturlu banaráð og sendi menn til|jeið: “Á þingi voru í sumar réðu honum um sinn. j höfuðs honum. pá Þ°ttist; þeir Rafn og biskup, ihöfðu skamt Sturla var alla stund mjög rið- Sturla laus við eifr sinn og fylgdi ok meðallagi skilvíst, að því er inn við deilur Sturlungaaldar-j P°rði dyggilega, unz pórður fór|Sumum mönnum þótti; lögsögu- innar. pá er Sturla Sighvats- utan 1250, og kom aldrei síðan til maðr var úgreiðr ok skaut flestum son kom aftur úr utanför sinni fslahds- pað ár var Sturla lög- málum undir biskups dóm ok (1235) og ætlaði sér að brjóta I sögmnaðiir, og hafði það starf ájannara manna, þeirra er sýndist; landið undir vald Hákonar kon-lhendi í tvö ár. af löréttumönnum nýttist lítit” ungs Hákoriarsonar, urðu fyrstu! Pa er porgils skarði Böðvars-jpeim höfðingjum hefir því þótt viðskifti þeirra Sturlu Sighvats-,son kom út hingað 1252, til að,sturla atkvæðalítill um þessar sonar og Snorra Sturlusonar og reka konungserindi, og koma ríki mundir, enda var hann nú farinn órækju, sonar Snorra. Sturla, Snorra á konungsvald, fundust ‘að eldast og mæðast. En þess pórðarson var í flofcki Órækju, og þeir Sturla að Helgafelli og féll ber og að gæta, að hér áttu hlut með honum var hann í Reykholti, i m-eð þeim heldur fálega, og aagðiiað máli hinir mestu stórbokkar og þá er Sturla Sighvatsson sveik Stiarla svo, að honum var óþokki iofsamenn, og hefir Sturla viljað órækju á fundi, er til sátta hafði,miki11 a allri skipun Hákonar kon-jkomast hjá að skera úr málunum, verið lagður, lét fara með hann 'unKs °g vildi draga porgils frá enda var honum von afarkostá upp í Surtshelli og misþyrma konungstrúnaði. Og er þeir af hvorumtveggja þeirra. Má íhonum þar. Sturla pórðarson fundust nokkrp síðar aftur, urðu1 ast, og var póður mjög hugsjúk- ur um frænda sinn. pá mælti Sturla: “Vertu kátr, p'iðr, ekki mun Bárður frændi þinn drukna í þessari ferð.” Nokkru (síðar um vorið tók Bárður sótt. pá spurði pórður Sturlu, hvort Bárður mundi standa upp úr sótt- inni eða eigi. “Skil ek nú”, seg- ir Sturla, “hví þú spyrr þessa, en ifá mér nú vaxspjöld mín,” lék hann þar að um hríð. Litlu jsíðar mælti Sturla: “úr þessarí sótt mun Bárður andast,” og svo ivarð. Um morguninn, er ör- lygstaða bardagi varð daginn ! eftir, spurði Sturla Sighvats- son nafna sinn pórðarson, hvort hann ætlaði, að þeir Kolbeinn og (Gizur mundu koma að sunnan. Sturla kvaðst það ætla, að þeir kæmu. “Hvat drevmdi þik,” at hjararleiki geigurlig á Gauts himin; en randalfr rífandi fór böðvarský blóðs eldingum. 5. Hrafnsmál, kvæði um Há- kon konung, ort 1264, og er alt til. í því kvæði kemur sérstak- lega fram hin fnábæra og óvið- jafnanlega braglist skáldsins par í er þessi vísa: Glumdi á gjalfrtömdum Gestils skeiðlhestum eldr of aHvaldi ægis nafnfrægjum; —■ skein af skautvönum skeiðum brimreiðar 7 f ,sól of sigdeili snotran óþrotlig. 6. Hákonarflokkur, drápa með fékk engu um ráðið, en við engUjeníiar sættir milli þeirra. Sturla var honum hætt sjálfum, og varð.°K Hrafn Oddson bundust þá sam- frá að hverfa. 1237 andaðist! tökum og fóru að porgilsi í Stafá- pórður faðir hans, og fékk Sturla .holti °% náðu honum á vald sitt, þá Eyri í Eyrarsveit og tók vlð^k v9rð það að sætt, að porgils búi þar. Sama ár varð Snorri, skyldi fara með 'þeim að Gizuri að fara úr landi sökum yfirgangs Porvaldssyni og eigi skiljast við Sturlu Sighvatssonar, og hófust þá viðskifti þeirra Stur!u Sig- hvatssonar, og Gizurar porvalds- sonar.^er mestur hötfðingi var þá á Suðurlandi. pá var svo mál- komið, að Sturla pórðarson fylti flokk nafna síns móti Gizuri. tyr en aðrir hvorir væru í helju. pessa sætt bundu þeir með eið- um. En porgils hélt ekki sætt þessa, og varð þetta ráð að engu. Um veturinn eftir stofnaði Hen- rekur biskup á Hólum til sátta- fundar, eigi gekk saman, því að er Sturla Sighvatsson sveik Giz- Hann var í Apavatnsförinni, þá Peir StUrla svöruðu því, að þeir vildu eigi hafa konungsskipun á héruðum. En loks sættust þeir þó frændur Sturla og porgils 1253. Sturla seldi porgilsi sjálf- dæmi fyrir Stafholtsförina, og cravXí , íi • i «... . . . því vera, að hér komi fremur fram varfærni og hyggindi af '’endi Sturlu, en 'beint skortur einurðar og skörungsskapar. 1277 fór Sturla aftur utan, dvaldi í Noregi um veturinn og hafði fulla ihylli konungs, og var þá "herraður”. Tvö síðustu ár- in sem hann lifði, var .hann valda- laus. Hann andaðist í Fagur- ey á Breiðafirði 30. júlí 1284. Leingstum æfinnar hafði hann búið að Staðarhóli, og þangað var lík hans flutt og jarðað þar að Péturskirkju Postula, er hann hafði elskað mest allra helgra manna. Sturla pórðarson átti konu þá er Helga hét pórðardóttir, Narfa- sonar. . pau áttu fjögur böm. - -~,Ingibjörg gift Halli Gizurarsyni g . i porgils mikil fégjöld á hend- og Var þá að eins 14 ára. Síðar „ nU”l’ en ^af honum upp alla giftíst hún pórði porvarðssyni úr ,a ,að skllnaði- Peir bundu Saurbæ. Snorri tók Staðarhól að a J ^UJ,,na as^mæ^um» og föður sínum lifandi, var erlendis í góðri virðingu með Magnúsi mam of the skin eða hörundefejuríJ, er þrá. kvenna og fæ«t metJ þvl aB nota Dr. Chase’a Olntmena. Allskonar höfisjúkdómar, hverfa vl« notkun þes«a meöals og hörundifl verður mjúkt og fagurt. Fœat hj4 öllum lyfsölum eöa frA Edmanion, Batee k Co., Limlted, Toronto. ókeypis sýniehorn sent, ef blaö þetta er nefnt. OnChase’s Ointmenf endist það vel Sama árið sættust þeir Sturlá og Gizur, og var það ráðið, að Hallur Gizurson skyldi fá Ingi- bjargar Sturludóttur. Gizur hafði þá keypt Flugumýri og reist þar bú, og var þar brúð- kaupið haldi með rausn mikilli En það hjónaband var stutt, því þá er boðsmenn voru á burtu farn- ir, komu óvinir Gizurar, lögðu e!d í bæinn og brendu. Foringi brennumanna var Eyólfur ofsi porsteinsson. par létust allir aymr Gizurar, Hallur, ísleifur, Ketilbjörn, svo og Gró kona hans. Alls lézt þar hálfur þriðji tug- konungi og var “herraður”. pórð- ur varð ihirðprestur Magnúsar konungs, en Guðnýju átti Kálfur Brandsson, Kolbeinssonar. Sturla pórðarson verður ágæt- asti maðurinn, sem uppi var á Sturlungaöldinni og sögur fara af. Hann stendur ihreinn fyrir augum vorum innan um allan saurugleik aldarinnar siðspill- inguna, grimdina, undirferlið, ó- orðheldni, eiðrof og fjárdrátt sviksamlegan. Hann var frið- samur og sáttfús og Sýndi aldrei öðrum að ósekju ofsa né yfir- gang, og aldrei reyndi hann að j segir Sturla Sighvatsson. “Mik dróttkvæðum hætti um Hákon jdreymdi” segir hann, “at ek varjkonung, ort 1264, og eru til 11 |í Hvammi á föðurleifð minni, ok vísur. |þar várum vér allir fyrir handan 7. Kvæði um Magnús konunjj |á upp frá Akri; kross stóð hjá oss Hákonarson, lagabæti, dróttkvætt á Holtshnjúknum, hár ok mikill. jog eru að eins til tvær vísur. jpá þótti mér hlaupa skriða úr Annars segir í Sturlungíu, aj (fjallinu mikil, ok var smágrjót Sturla 'hafi ort mörg kvæði um ! eitt alt, nem aeinn steinn, hann Magnús konung, en efasamt mun jVar svá mikill sem hairíar hlypi vera að svo hafi verið. ! at oss, ok þótti mér undir verða 8. Sturla orti og 2 kvæði um Jmargt várra manna, ok margt Birgi jarl Magnússon, en ekkert |komst undan, en Vigfús Ívar3scn er til af þeim kvæðum. kenda efc at undir varð, en þá í Sturlungu eru fjórar lausa- vaknaða ek.” Sturla Sighvats- vísur dróttkvæðar eftir Sturlu. |Son svaraði: “Opt verðr s >eipr Að Iokum vil eg endurtaka það í svefni.” — Vér hljótum að dáðst að Sturla pórðarson vildi, að ís- að Sturlu pórðarssyni sökum still- lendingar héldu hinu forna frelsi ingar hans, samvizkusemi, óhlut- sínu og réðu sjálfir sér og landi drægni, vitsmuna og annara sínu, og stóð fast á móti því, að er- mannkosta, er hann var gæddur, lendur konungur næði landinu á og hann verður oss kærastur allra vald sitt. þeirra manna, er þá voru uppi, íslendingar minnumst iþessa á- og teljum vér hann sóma þjóðar- gæta landa vors 28. júlí 1914. innar og einn hinn bezta fslend- j ing, er vér skoðum hanu sem mann að eins, en þá er hitt ótalið,' hvílíkur nytsemdar maður hann j var sem sagnritari, og að hann j var skáld eitt hið bezta, er uppi hefir verið á landi voru. Sögurit Sturlu pórðarsonar eru þessi: 1. Landnáma. Svo segir Finnur prófessor Jónsson, að hér sé varla um sjálfstætt sögurit að ræða, heldur ihafi Sturla að eins j aukið frumritið með; ættartölum j og smásögum um hitt og iþetta. petta rit Sturlu er til, og er nefnt j I Sturlubók. Finnur prófessor telur líkindi tíl, að Sturla hafi j skeytt Kristnisögu aftan við Land- j námu og farið með hana á líkan hátt. —Almn. hins ísl. pjóðvfé. Jón Janusson. J-Em ^JLLETT companv lihJS 0 TORONTO. CANAO A COPENHAGEN Þetta er tóbaks-askjan sem hefir að innihalda heimsin bezta munntchpk. Munntóbak Búið til úr hin- um beztu, elstu, safa - mestu tó- baks blöðum, er ábyrgst að vera algjörlega hreint Hjá öllum tóbakssöium Fréttaritarinn í Markerville. pað er þá loksins leirskládið hann Jónas J. Húnford, sem eg á tal við. Já, ekki var við góðu að búast, og sannarlega er hann ekki þess virði að vera rétt kjafts- högg af ærlegs manns hendi. — Eg að eins vil minna lesendur greinar minnar 17. ág. s. 1. í Lög- berg, sem þó vitanlega hlýtur að vera öllum í fersku minni, sem stíl- að var til þessarar makalausu persónu, að þar var ekki tekið til íhugunar eitt einasta orð eða setning úr fréttum hans. Heldur eingöngu úr forsmáninni til mín og annara, sem knýtt var aftnan í ihans svo kallaða fréttabréf, og verður höfundinum til ævarar.di skammar lífs og liðnum. Einnig tilfærði eg orðrétt alt “skítkast- ið” og vitfirringvaðalinn, sem engum heiðvirðum manni var sæmandi að láta á prent frá sér fara, og því síður nokkru blaði að flytja. Og yfirgengilegt var það að Heimskringla skildi efcki slá stóru striki yfir þenna argvít- uga þvætting, og frelsa þannig gamla fréttasnattann sinn frá stórhneiksli. Og í annan stað sýna að hún væri annað meira og betra til almennings, en að vera saurblað. pví eins og eg tók fram, þá kom þetta fréttum alls ekkert við. Nú sárskamm- ast hann sín, hann skepnan í Hkr. 6. þ. m. En af ímynduðu stærilæti, fyrir það að hafa verið snatti í 25 ár, ^em auðvitað þurfti hvorki heila eða hugsun til, að eins ofurlítið af vandvirkni, þá nær hans verri maður yfirráðum, og ryður nú á mig þeim ósköpum af skömmum, að slíks eru fá dæmi sem betur fer. Og svo er hann að reyna að klína sumu af vand- ræðum sínum á Hkr., að hún hafi prentað alt vitlaust fyrir sér, og upp af því megi hann nú súpa. Já, vesalingurinn, hann átti þó sannarlega annað skilið fyrir góða smalamensku. Efalaust er það og verður þessi Húnford einn (sem vill steia af mér allri æru ef gæti), sem ber mér það á brýn, að eg í rit- verkum mínum fari í kringum málefnin eins og “köttur í kring- um heitan graut”. Heldur mun það vera hinsvegar, að eg hefi gengið helst til hreint og ibeint að verki og fyrir það aflað mér bæði vina og óvina. Ekki dettur mér í hug að nefna nafn sk’áldsins, sem helzt til lengi hefir verið þvætt um, í sambandi við jafn illvígan ræfil og hér á hlut rð máli. pað er eins langt þeirra í milli að andlegu atgervi, sem austurs og vesturs. Og því skáldinu mesta vansæmi. • Svo að endingu vill þessi snatti fara að leggja mér lífsreglur. Já, drottinn minn! pá kemur nú ekki ráð úr refshala, eða hitt þó held- ‘ur. pað er ofmikill ihelgidóm- ur að setja hér vers eftir Hallgr. prest Pétursson. En flónið hafði tvær hendingar hans fyrir “Motto”, sem ekkert kom málinu við. pví hér um bil allir Vest- ur-íslendingar þefckja minn penna málróm — ef svo mætti að orðl komast . —.En versið er svona: “Lætur ,hann lögmál byrst lemja og hræða, eftir það fer hann fyrst, að friða og græða.” Undarlegir geta mennirnir ver- ið. petta virðist hafa vakað fyr- ir blessaðri skepnunni. Fyrst að ausa yfir mig öllu því níði sem hans vesæla sál fær saman hnoð- að, og kalla mig “Lalla” í öðru hverju orði, sem eflaust á að merkja alt annað en vinagælur. Síðan að græða öll sárin, og setja bráðum sjötugan drenghnokkann á kné sér. ipú veist það ekki Húnford minn, hvernig sá maður þyrfti að vera, sem réðist í að knésetja mig. Hann þyrfti að( vera góður maður með göfuga sál, einlægar og hjartanlegar tilfinningar. peim manni mundi eg þola flest, og hans áminningum fyigja, þó gam- all sé orðinn. > En eftir rithætti (þínum að dæma þá átt þú ekkert af þess- um kostum. pér vildi eg standa sem lengst ’burtu frá, og eíga iþig sem óvin en ekki vin. því ekkert er skaðlegra í heimí þessum en að gera slæma menn sér að vinum. Á nú þetta nofckuð skylt við það að fara í kringum málefnið eins og köttur i kringum heitan graut? Eg held ekki. Og svo mátt þú nú Húniford minn fara í friði, og eg vildi Ihelzt að þú kæmir aldrei fyrir ærlegra manna sjónir. Lárus Guðmundsson Frá íslandi. Síldaveiðiskipin eru nú öll lögð út, og hefir lítið eitt veiðst af síld á Siglufirði og Akureyri. Austanlands hefir nofckuð veist. Guðjón Samúelsson bygginga- ráðunautur ríkisins var nýlega hér í bænum, til þess að gera á- ætlun um götuskipun ibæjarins samkvæmt ákvæðum Alþingis um skiipulag bæja. Lét hann vel yfir húsaskipuninni hér í bænum og taldi tiltölulega íítils við þurfa til Iagfæringar. Um fyrri helgi lagði hann af stað 'landveg til Reykjavíkur og með honum Sigurður Guðmundsson skóla- meistari- íLandsbankaseðlarnir eru aftur komnir í umferð. pættir úr sögu Eyjafjarðar á fyrri hluta 19. aldar hefir Hall grímur Hallgrímsson sögumeist- ari ritað í Dag og gefur út sér- prentaða. Mjög fróðlegir þættir, efnið unnið úr skýrslum embættismanna sem liggja í Kaup mannahöfn, og geyma feikna fróðleik. Nýreist er kirkja á Fjarðar- öldu við Seyðisfjörð. Var Vest- dalseyrarkirkja rifin og efnið not- að í nýju kirkjuna. Flokkur enskra leikenda er kominn til bæjarins til þess að kvikmynda hina frægu sögu eft- ir Hall Caine: Týndi sonurinn, sem fer fram hér á iandi. Styrkur Styrkur vöðvanan er ekki sama og tauga styrkur. Af þessari ástæðu, þjáist fólk oft, sem lítur vel út, af taugabilun, svefnleysi og geðstygð, eru einkenni tauga- veiklunar, ásamt meltingarleysi og þreytutilfinning. Lesið þetta bréf frá Ontario- manni: Mr. W. L. Gregory, Charles St. E. IngersoH, Ont., sfcrifar: “Eg hafði þjáðst lengi af melt- ingarleysi og stýflu. Stndum fylgdu þrálátir verkir í maganum, ásamt svefnleysi. Eg var orð- inn svo biilaður, a ðeg gat ekki stundað vinniu mína nema með höppum og glöppum. pá fór eg að nota Dr. Chases Nerve Food og hlaut af því mikla blessun. Melt- ingin komst skjótt í gott lag og svefnleysið ásótti mig ekki leng- ur Eg hefi mælt með Dr. Chas- e’s Nerve Food við marga vini mína, sem taugaveiklaðir voru á líkan hátt og eg, og þeir hafa allir fengið heilsubót. Dr. Chase’s Nerve Food 50 cent askjan, hjá öllum lyfsölum, eða Edmanson, Bates & Co., Limited, Toronto.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.