Sunnanfari - 01.03.1912, Blaðsíða 4

20
sem manni heíir láðst að ilrýgja — það er
að segja ef nokkuð getur verið syndsamlegt
við ástina.
Jón klæjaði illa bak við eyrað. »Mikill
böluaður erkiauli gat eg verið!«
Sigurður var nú kominn fram og sá þá
Ijóshærðu stika burt og Jón standa eftir.
Sigurður var einn af þeim mönnum, sem ekki
þurfa að láta segja sér alla skapaða hluti.
Hann rak upp skellihlátur. »Bö—ölvaðurw,
sagði hann og tók stökkið upp stigann.
»Þarna ertu, sagði kaupmaðurinn, og klapp-
aði á öxlina á Jóni. »Væri ekki þénugt að
fá sér einn bitter núna, áður en við förum
í land?«
»Nei takk, nei, nei!« sagði Jón úti á þekju.
»Nú, bölvaður«, sagði hinn, alveg hissa og
horfði á eftir honum upp stigann. »Bíddu
þangað til eg býð þér aftur«, meinti hann.
Þegar upp á þilfarið kom, var Ferðalangur
að fara ofan í bátinn. Hann hafði ekki
fríkkað síðan seinast og var ekki búinn að
gleyma gærkveldinu. Og Jón þýddi síðasla
hornaugað, sem hann lánaði honum úr stig-
anum, eitthvað á þessa leið: »Bíddu við,
drengur minn! Eg hefi þá til einskis komist
undir mannahendur fyrir fantaskap, ef eg
skal ekki muna þér þctta við tækifæri«. En
ekki var það nema eitt orð, sem hann sleit
út á milli tannanna um leið: — »Bölvaður«,
sagði hann.
Og stúlkan! — Hún sagði ekkert. — Þess
þurfti ekki heldur. Jón vissi að sín synd var
ein af þeim, sem aldrei að eilífu verða fyrir-
gefnar. — En aldrei stígur hann svo á skips-
fjöl síðan, að hann sjái ekki fyrir sér blá,
andvaka ásökunaraugu og heyrist vera and-
varpað:
»Ó! — Farðu bölvaður!«.
.4.
Páll Sveinsson bókbindari
var fæddur í Vík í Mýrdal 24. Febrúar 1818,
sonur Sveins læknis Pálssonar og Pórunnar
Bjarnadóttur landlæknis, dótturdóttur Skúla
fógeta. Páll fór ungur til Kaupmannahafnar
og nam þar bókband og rak þann starfa þar
leingi, en jafnframt því gerðist liann forleggj-
ari, og gaf út flestar þær bækur, sem fólki
hér á landi var mest skemtan og mannfögn-
Páll Sveinsson bókbindari.
uður að á síðara hluta 19. aldar svo sem er
»Púsund og eiu nótl«, »Ný sumargjöf«, »Und-
ina«, ))Pöglar ástir«, ))Pílagrimur á*tarinnar«,
Axel eptir Tegnér, Bandinginn i Chillon eptir
Byron, og enn fleira. Voru bækur Páls allar
ineð góðum frágangi og flestar með hand-
bragði vorra beztu manna. Fyrir forlagsstarf
sitt er því Páll mörgum minnisstæður hér á
landi, og á það skilið að eptir honum sé
munað. Páll þótti einkennilegur maður að
mörgu, en jafnframt hjálpsamur maður og
góðmenni. Hann andaðist í Khöfn 1874
ókvæntur og barnlaus.