Lögberg-Heimskringla - 21.12.1972, Blaðsíða 1

Jan. 73
•Eergst'einn Jonsson,
Eox 218
REYKJAVrK; Iceland
Næsto blað 11. janúar
Með þessu blaði endurlekur Lögberg-Heimskringla innilegar hálíðar kve'ðjur og óskar
lesendum sínum gleði og góðs gengis á komandi ári, kveður svo í svipinn, en guðar aflur
á skjáinn 11. janúar, þegar menn eru farnir að ná sér eflir hálíðarnar, vilja sitja í mak-
indum og lesa blað.
Önnur hálíð er samt í vændum innan skamms. Þjóðræknisþingið á að standa dagana
26. og 27. janúar. Er það nánar skýrt í auglýsingu á öðrum stað í blaðinu.
Hö gberg - ^etmöfer ingla
Stofnað 14. jan. 1888 Stofnað 9. sept. 1886
86. ÁRGANGUR - WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 21. DESEMBER 1972 © NÚMER 39
Vinirnir gleymdu ekki að
minnasf gullbrúðkaupsins
aði í Winnipeg, hefir setið í
stjórnarnefndum Þjóðræknis-
félagsins og Icelandic Cana-
dian Club, og verið virkur
meðlimur F y r s t a lúterska
safnaðar ií Winnipeg. Hann
stundaði prentiðn við viku-
blaðið Lögberg og gerðist for-
stjóri útgáfufélags þess. Þeg-
ar íslenzku blöðin Heims-
kringla og Lögberg samein-
uðust, tók Jóhann stöðu hjá
Wallingford Press, þar sem
blaðið er nú prentað. Hefir
hann ætíð borið hag blaðsins
fyrir brjósti og reynst því
haukur í horni í hvívetna.
Hann hefir sitið í útgefenda-
stjórn blaðsins og var formað-
ur hennar síðastliðið ár.
Jóhann er góður raddmað-
ur, hefir yndi af tónlist og
söng, syngur í söngflokki
Fyrsta lúterska safnaðar og
tilheyrði Karlakór Islendinga
í Winnipeg á meðan hans naut
við. Píanóið stendur líka á
Joe og Svana Beck eru þau
venjulega kölluð, v i n s æ 1 u
hjónin við Ingersoll götu í
Winnipeg, sem flestir Islend-
ingar og ótal annarra manna
í borginni þekkja. Fullum
nöfnum heita þau Jóhann
Þorvaldur og Arnbjörg Svan-
hvít. En ylríkt vinarþel segir
bezt til sín þegar gripið.er
til stuttnefnanna, og því er
eðlilegt að þau leiki á allra
vörum þegar tálað er um Jó-
hann og Svanhvíti Beck.
Gestrisni og góðvild hafa
búið um sig á heimili þeirra
í hálfa öld, og þeir munu nú
orðnir nokkuð margir sem þar
hafa átt athvarf á meðan þeir
komu fyrir sig fótunum í
Winnipeg. Er það haft eitir
fleirum en einum að húsmóð-
irin hafi hlynnt að þeim eins
og hún ætti í þeim hvert
bein. Og þegar jólin nálgast
hvarla víst hugir margra að
hvíta húsinu sem stóð við göt-
una, og stendur þar enn, með
b r o s a n d i húsráðendur við
opnar dyr, og ylmandi jól í
hverjum krók og kima, því
Joe og Svana eru fundvís
á þá sem gætu orðið útundan
og einmanna um jólin. Það
hefir verið yndi þeirra beggja
að miðla jólagleðinni, svo að-
eins eitt sé talið af því sem
þau hafa látið af hendi rakna
í kyrrþey, svo hlýrra og bjart-
ara yrði um þá einstaklinga,
sem urðu á vegi þeirra.
Þau leggja líka ómældan
skerf til ýmsra félagsmála ís-
lendinga í Winnipeg. Svana
er alltaf boðin og búin til
að taka þátt í hinum erfið-
ustu og tímafrekustu störfum
er konur taka að sér í Fyrsta
lúterska söfnuði, Þjóðræknis-
félagi íslendinga í Vestur-
heimi og öðrum samtökum
íslendinga í borginni. Ekki
eru þau heldur orðin fá litlu
börnin sem hún hefir tekið
inn á heimilið og annast um
lengri eða skemmri tíma þeg-
ar þeim lá á að öðlast tafar-
laust móðurlega aðhlynningu.
Jóhann er félagslyndur og
ósérplæginn starfsmaður hvar
sem hann kemur við félags-
mál. Hann var einn af for- að stór hluti af Hrauninu
ustumönnum Good Templara I verði tekin undir hús. Er það
reglunnar á meðan hún starf-1 illa farið, því Hraunið er mjög
Jóhann og Svanhvít Beck
sínum stað og gegnir sínu
hlutverki á heimilinu, því
börnin hafa erft tónlistargáf-
una og notið menntunar á því
sviði.
Því var ekki ætlað að spyrj-
ast utan fjölskyldunnar að
hjónaband þeirra Joe og
Svönu ætti 50 ára afmæli 2.
Framhald á bls. 3.
Frétfabréf úr Eyjum
Þá kemur þriðja og síðasta
fréttabréfið úr Eyjum á þessu
ári. Ef einhver afkomandi út-
flytjanda frá Vestmannaeyj-
um hefur lesið þessi bréf
þætti mér gaman að vita gm
það. —
í gamla daga var fyrst rætt
um tíðina. Sumarið var vot-
viðrasamt með afbrigðum, en
veðurfar hæglátt. 1 byrjun
ágúst kom norðanátt með góð-
um þerri, stóð í tæpan hálfan
mánuð. Þessi kafli bjargaði
heyskapnum.
Nú eru fáir bændur í Eyj-
um og fer víst fækkandi.
Magnús Magnússon k e y p t i
kúabú bæjarins í Dölum eftir
1960 og hefur rekið þar mynd-
arlegan búskap. Talið er að
hann sé að hætta. Þorbjöm
í Kirkjubæ rekur stórt kúabú.
Það mætti segja mér, að hann
þraukaði lengst við búskap-
inn.
í Eyjum er land þröngt og
íbúðarhúsin leggja undir sig
meira og meira af landinu.
Skipulagið gerir nú ráð fyrir
eftirsótt útivistarsvæði.
I haust hefur verið erfið tíð
til sjósóknar, því oft hefur
verið vindasamt. I sept. stund-
uðu 56 bátar veiðar héðan, 52
með botnvörpu og 4 með net.
Heildaraflinn frá áramótum
til sept. loka var 34.132 lestir.
Er þá humar ekki meðtalinn,
en sá aíli var ekki mikill. —
Tveir bátar hafa verið og eru
enn á síldveiðum í Norðursjó.
— Það er uggur í mörgum
v e g n a stórum minnkandi
þorskafla ár frá ári.
Nokkrir nýir bátar hafa
bætzt í Eyjaflotann frá ára-
mótum. Gunnar Jónsson 150
tonn, eigendur Jón Valgarð
Guðjónsson og Einar Sigurðs-
son (Einar ríki). Surtsey 105
tonn, eigendur Erling Péturs-
son og Einar Sigurðsson. Þá
hefur Sveinn Hjörleifsson út-
gerðarmaður keypt 268 tonna
bát, var smíðaður árið 1967.
Ennfremur eru væntanlegir 4
bátar fárra ára gamlir. Þeir
eru frá rúmum 2900 tonnum
upp í 294 tonn. Þá er bréfrit-
arinn kom fyrst til eyja (1930)
þóttu 20 tonna bátar mikil
skip.
Nú á að fara að gera út
skuttogara frá Eyjum. Hann
heitir Vestmannaey og er tæp
500 tonn, smíðaður í Japan.
Menn eru nú að fara héðan
til að sækja togarann. Er tal-
ið, að ferðin heim taki um
tvo mánuði.
Síðasta laugardag í sept-
ember fór fram útför þriggja
mætra borgara frá Landa-
kirkju. Séra Þorsteinn L.
Jónsson jarðsöng. Hann þjón-
ar nú Ofanleitissókn einn, en
séra Jóhann S. Hlíðar, prest-
ur hér í 18 ár, var nýlega kos-
inn sóknarprestur í Nessókn
í Reykjavík.
Allir voru þessir menn
tengdir sjávarútveginum og
hinni öru þróun hans. Ólafur
Isleifsson var formaður lengi.
Hann var sonur ísleifs Guðna-
sonar frá Hallgeirsey í Land-
eyjum, bróður Jóns bónda þar
og ágætis formanns með Sig-
ursæl. Móðir Ólafs var Sigur-
laug Guðmundsdóttir, skapt-
fellsk greindarkona. Ólafur
var aflamaður, mikill sjósókn-
ari, en farnaðist vel. Hann var
sérstakur hirðumaður með
Framhald á bls. 7.
íslenzka kennd
í barnaskólum
á Gimli?
Allt bendir nú til að ís-
lenzkar menningarerfðir eigi
langt líf framundan í höfuð-
stað Nýja íslands, sagði for-
seti Gimlideildar Þjóðræknis-
félags íslendinga í Vestur-
heimi, Mrs. Laura Tergesen,
á skemmtisamkomu deildar-
innar. Samkoman var haldin
á Fullveldisdegi íslands, 1.
desember. Mrs. Tergesen
sagði að líkur væru_ til að ís-
lenzka yrði kennd í barna-
skólum á Gimli, og að nokkr-
ir sjálfboðar hefðu allareiðu
gefið kost á sér til aðstoðar
við slíka tilsögn.
Aðal tilgangur samkomunn-
ar var að hefjast handa um
viðhald og fegrun gamla ís-
leznka grafreitsins á Gimli. Á
allur arður af samkomunni að
ganga í sjóð því málefni til
stuðnings. Mrs. Tergesen
skýrði sögulegt gildi þessa
elzta íslenzka grafreits í Kan-
ada, og kvað hann þess verð-
an að honum sé haldið við.
Sjóðurinn verður í vörzlum
Gimli bæjar, og undir umsjón
nefndar, sem samanstendur af
bæjarráðsmönnum og með-
limum Gimlideildar Þjóð-
ræknisfélagsins. Mrs. Terge-
sen sagði að gjafir í sjóðinn
yrðu þakksamlega þegnar, og
mættu sendast til gjaldkera
Gimlibæjar, Mr. Abe Berg-
man, eða til Mr. Adolf Holm,
gjaldkera Gimlideildar Þjóð-
ræknisfélagsins. Hún þakkaði
bæjarstjóranum, Mrs. Violet
Einarsson og bæjarráðinu fyr-
ir að hafa annast grafreitinn
eftir föngum upp til þessa..
Söngflokkurinn frá Árborg
jók mjög á unað kvöldsins.
Hann hafði valið margt úr
„Sound of Music“, en ein-
söngvarar voru Mrs. Geral-
dine Finnson, Mrs. Kristine
Johnson, Mrs. Foster og Mr.
David Gíslason. Mr. Steindór
Holm skýrði efni söngleiksins
og kynnti söngfólkið. Kórinn
söng einnig nokkra sálma og
þjóðsöng Íslands, Ó, guð vors
lands. Kórnum stjórnaði Mrs.
Kristine Johnson, Mrs. Magn-
i ea Sigurdson annaðist undir-
leik en Mr. Bill Pálson kynnti
Framhald & kls. 3.