Alþýðublaðið - 07.10.1960, Blaðsíða 4

r KflRL ÍSFELD er skyndi-
lega'tiorfinn úr hópi samtíð-
armannanna. Hann léztl i vik-
unni, sem leið, og verður háf
"tnn út. í dag.
Ikiiig upptalning á störfum
mamwtis mundi óþörf, því að
Kar) var löngu þjóðkunnur
fyrir hlaðamennsku sína og
ritstorf. Hann starfaði við AL
þýðnbiaðið langt áraskeið, var
því næst ritstjóri Vinnunnar
_ stúttari fima og lauk svo blaða
mennaku sinni í þjónustu Vís
is.’Greínar hans um bókmennt
ir og ieiklist vöktu athygli
alþjóðar, en að mínum dómi
var talaðamennskan Karli ís-
feld naumast að skapi, þegar
undan er skilin ritstjóru
Sunnudagsblaðs Alþýðublaðs-
í Áps og Vinnunnar. íslenzk
blaðamennska var á kreppu-
árunum og jafnvel leng-
ur tniskunnarlaus þr,æl-
dómur vinnutfminn ótak-
markaður og launín stíjúpmóð
urlegar við nögl skorin, en Karl
óhl'ífinn og samvizkusamur
og síeif sér þess vegna ut dag
hvei'n að kalla. í næturvinnu
þýdtii hann svo ókjör af bök
um ííl að sjá sér og' sínum far
borða, en slíkt starf leggur
engihn 'á sig nema í vandræð-
um.. Loks þótti svo Karli nauð
syníegf, meðan hann var og
bét. að' stytta sér öðru hvoru
stundir með vinum og kunn-
ingjum, sitja að spjalli og'
sumbi' til að lifa samkv’æmt
-þeirn viturlegu kenningu, að
maður er manns gaman. Þetta
'líf krafðist ærinnar karl-
unennsku, og þó að Karl væri
ungnr vel íþróttum búinn,
varð þessi mannraun honum
o-'urefli. Hann drap sig á
vimiu, sem oftast var erfið
og l&íS;rrleg í senn og gaf
harla íítið í aðra hönd. Karl
Isfeld fékk eftirminnilega að
kenna á því, að hann var
menntamaður í vist fátækrar
þjóðar.. Mér þykir ósannilegt,
að hann' hafi átt fyrir útför
sinni á dánardægri. Samt eru
afkþst hans ótrúlega rnik’l á
ekk; lengri starfsævi.
Karl Ís'íeld þýddi af vélræ'n
um hi’aöa, en túlkaði þannig
ísknzkum lesendum bækur
eins og „Ævintýri góða dát-
ars Syejks í heirnsstyrjöld-
i”ii“, .,»Sól og syndir“, „Og sól
in rennur upp . . ,,Einn gegn
öl'um", „Netlurnar blómgast"
og síðari hlutann af ,,Önnu
Kareninu11, að fáir samtíðar-
m°nn hans gerðu betur, Þess
U’" árangrj náði Karl aðeins
V gna þess, eð hann var frá
bær smekkmaður á mál og
s' ' orðsnjall og fjölhæfur og
a;V ’áunarlega snarpur á geyst
u spretti. Þó er ívímæla-
1 ’st mest um vert þýðingu
I ’s í Kalevala, en við það
fi'arf naut hann sæmiU’gra
vinnuskilyrða, unz hei'lsan
1. okt. 1960
bilaði. Hins vegar leyiðu
annirnar honum sjaldnast að
frumsemja, brauöið, mjólkin,
fiskurinn og kjötið — ekkert
af þessu gat bcðið óvissra
tekna. Samt staist hann til
að yrkja ljóð og skriia smá
sögur, þegar aðrir voru iöngu
sofnaðír. Hann varð einnar
ookar maður, úrval af kvæb-
um hans birtist í kverinu
,,Svörtum morgunfrúm“ fyrir
no'kkrum árum. Bókin muu
þó nógu stór, því að Ijóðin
vltna iim mannræna alúð og
fíngerða smekkvísi, og kann-
ski verður síðar róði'zt í heild-
arútgáfu þess, sem Kai’l lét
eftir sig, enda myndj það
komast mætavel fyrir á fimm
tán prentörkum. En sannleik-
urinn er sagna beztur. HanrT
varð aldrei það skáld, sem
vonir stóðu til, hvorki í
bundnu máli né lausu. For-
vitnilegust’u blómin í garöi
Karls ísfelds skutu aðeins
kollimim upp úr moldinni.
Þau kól í suimarmálahreti
þessararr íslenzku mannsævi.
Hitt vissu allir, sem t;l
þekktu, hvert skyn hann bar
á skáldskap og hversu hann
unni bókmenntum og l'stum.
Og á keppnisvelli orðUstar-
innar var hann óvehju-
legur íþróttamaður. Stund-
um var hann öllum til-
gerðarlegri, þegar hæst
skyldi flogið eða dýpst kaf-
að, en bezt lór honum látlaus
háttprýði einfaldrar framsetn
ingar, og sennilega var hun
helzt í samræmi við eöU Iians
og tilfinningu. Eða vmnugleð-
in, þegar vel lá á honum. Þá
var hann eins og slyngur
sláttumaður á renni'sléttum
teigi norður í Þingeyjarsýslu,
gleymdi stund og stað og naut
þess að leysa verkefni sitt af
hendi. Einu sinni ias hann mér
þýddan snilldarkafla í lágum
og þröngum kjallara ve.shir á
Grandavegi dimma nótí að
vetrarlagi, og allt í einu var
veðrið í sögunni komið inn ttil
ok'kar, anganin af skóginum,
kyrrð vatnsins í námundan-
u-m og döggfallið á grær.um
stráunum. Og svo fundum við
einhvers staðar innj í skáp
flösku af suðrænu vípi. Þá
varð sumar og sól í stofukytr-
unni, hátt til lofts og vítt til
veggja og við miklir me'jm
af því afreki einu að vera U1
og þekkjast.,
Margir íslendingar haia víst
haldið síðasta aldarfjórðung,
að Karl ísfeld værj einstak-
lega skemmt'legur af því hvað
hann kom vel og hnyttilega
fyrir sig orði og gerðist mál-
hress og fyndinn á mannamót
um. Vissul'ga var honum sú
list lagin. En Karl gat eigi að
Framhald á 10. siðu
a lönd hafa
matfön
MATVÆLA- og landbúnað-
arstofnun SÞ (FAO) hefur
sent á markaðinn „Product'-
ion Yearbook11, sem m. a- geí-
ur yfirlit y.'ir hvað hver íbúi í
nokkrum tilteknum löndum
,'hefur að jafnaði að borða. Að-
ur en tölurnax um hitaeining-
ar eru tilfærðar er samt rétt
að geta þess, að útreikningur-
inn er gerður á grundvelli upp
gjörs í matvörubúðum, þ. e.
a. s. hann tekur til þeirra mat
vara, sem ibúar umræddra
landa eiga kost á. Enn er að
geta þsss, að þær mafarbirgð-
ir, sem eru á boðstólum, gefa
ekki endilega rétta mvnd af
því hvað borðað er Tölurnar
hafá þannig að geyma talsvert
magn af hi'taeiningum, sem á
hverjum degi fara í öskutunn-
una, t. d. sem matarúrgangur.
Þegar þetL er haft í huga
-sýnir yfirlitið að írland gefur
íbúum sínum kost á mestu
magni hitaeininga til daglegr-
ar neyzlu, þ. e. 3500. Næst
kemur Nýja Sjáland með 3430
hitaeiningar á íbúa daglega og
síðán Danmörk með 3350 hita-
eini'ngar.
Síðan er röðin þessk Bret-
land 3260, Ástralía 3200, Sviss
3180 og Kanada 3110. Barida-
ríkin og Argentína hafa hvort
um sig 3100 hitaeiningar til
dagiegrar neyzlu fyrir hvern
íbúa, Noregur hefur 3080 og
Finnland 3070 hitaeiningar.
Meðal landanna, sem yfi'rlit-
ið 'tekur til. er Indland með
minnst magn af hitaeiningum
eða 1800. Pakistan hefur 2010
hitaeiningar á íbúa.
í Mið- og Suður-Ameríku er '
Argentína hæst með 3100 hita-
einingar, í Afríku og Asíu er
Tyrkland hæst með 2890 hita-
einingar á íbúa,
„Producý'on Yeai'book“ sem
og aðrar útgáfu Sameinuðui
þjóðanna og sérstofnana þeirra
er hægf að panta hjá.Bóka-
verzlun Sigfúsar Eymundssorj
ar í Reykjavík.
LÖGREGLUSTJÓRA-
EMBÆTTIÍ) á Keflavíkur
flugvelli sendi Seðlabank-
anum fyrir nokkru 25
króna seðil, sem embætt-
ið vildi fá úrskorið hvort
væri falsaður.
Seðillinn var þannig á
litinn, að augsýnilega
þótti að um lélega eftir-
líkingu væri að ræða.
Auk þess var seðillinn
styfffcri en 25 krónu seðlar
Seðlabankans.
Úrskurður bankans: —
Seðillinn hefur lent í
efnalaug, hlaupið og upp-
litast.

SAMEINUÐU þjóðunum hafa
barizf opinberar skýrslur um
vandamálin, sem skapazt hafa
í vestaíríska Malí-rikjasam-
bandinu, sam hlaut sjállstæði
nýlega.
Frá báðum aðilum í ríkja-
sambandinu — Senegal og
fyrrverandi frönsku Súdan --
hafa Hammarskjöld fram-
kvæmdastjóra borizt greinar-
gerðir. Er þar gerð grei'n fyrir
ástandinu, sern skapazt hefur
efifir að stjórnin j Senega: á-
kvað að draga sig iát úr ríkja-
sambaíndinu og Týsa yfir sjáif-
stæði Senegals.
Grpinargerðirnur eru undir-
ritaðar af Modibo Keita for-
ssetisráðherra Malí-ríkjasam-
bandsins (og leioioga Súdaris)
annars vegar, og hin.s vegar af
Mamadou Dia íorsætisráð-
herra Senegals.
Keita fer þess á leR að ör-
yggisróðið verði þegar kvatt
saman og herstyrkur frá SÞ
sendup á ve'þ-vang. Lamadou
Dia lýsir því hins vegar yfir,
að það ríki fullkomin ró og
regla. Hins vegar muni stjórn
in í Senegal ,,með anægju taka
á móti hverjum þeim sendi-
manni Sameinuðu þjóðanna,
sem vilji fullv's’sa sig um sann
leikann í málmu“. Hann bætir
við, að lýðveltít'ð Senegai hafi
Frh. á 14. síðu.
Alþýðublaðíð