Alþýðublaðið - 30.05.1962, Blaðsíða 15

1
í> 0 í> C> FRA SOVÉT
,.Eg man ekki eftir neinu öðru
í bili, félagi,” sagði hann. —
„Mörg smáatriði munu koma til
og við verðum að ráða fram úr
þeim hverju sinni. En ég hctfi,
að við getum byrjað.”
„Eg er sammála, félagi. TVtál-
ið getur nú gengið sinn gang. Ég
mun gefa út nauðsynleg fvrir-
mæli.” Harðneskjuleg og valds-
mannsleg röddin varð mann-
legri. „Eg er þakklát fyrir sam-
vinnu yðar.”
Kronsteen beygði höfuðið lítil
lega í viðurkenningarskj'ni. —
Hann snérist á hæli og geKk
hljóðlega út úr herberginu.
Telekryptontækið fór í gáhg.
Rosa Klebb hreyfði sig í stóln-
um og teygði sig eftir einum sim
anum. Hún váldi númer.
Klukkan hálf átta að morgni
fimmtudagsins 12. ágúst vaknaði
Bond í þægilegri íbúð sinni við
trjáum prýtt torg nálægt King's
Koad, og fann til fyrirlitningar
yfir því að hann var þegar hund-
leiður á deginum, sem hann átti
fyrir höndum. Leiðindi, og eink-
um og sér í lagi það ótrúlega á-
stand að vakna leiður, voru eini
lösturinn, sem Bond fordæmdi
algjörlega.
Bond teygði út handlegginn eg
liringdi tvisvar bjöllunni til að
lilkynna May, hini ágætu skozku
ráöskonu sinni, að hann væri að
koma til morgunverðar. Síðan
fleygði liann lakinu skyndilega
ofan af nöktum líkaina sínum og
sveiflaði fótunum fram úr.
Það var aðeins ein leið til að
fást við leiðindi — sparka sjálf
um sér út úr þeim. Bond lagðist á
gólfið og lyfti sér tuttugu sinnum
og gaf sér enga hvíld. Þegar hand
leggir hans þoldu sársaukann
hægt upp með handleggjunum
ekki lengur, .velti hann sér á
bakið, hélt handleggjunum með
síðunum og lyfti íótleggjunum
hægt upp, hvað eftir annað, þar
til magavöðvarnir voru helaumir
orðnir. Hann stóð á fætur, og
þegar hann hafði snert á sér tærn
ar tuttugu sinnum, snéri hann sér
að liandleggja- og brjóstkassaæf-
ingum og öndunaræfingum, þar
til hann snarsvimaði. Lafmóður /
áreynslunni gekk hann inn í bað
þerbergið og fékk sér mjög heitt
og síðan ískalt bað í fimm mín-
útur.
Þegar hann var svo búinn að
raka sig og komin i létt föt, stakk
hann berum fótunum í „klossa"
og gekk gegn um svefnherbergið
inn í setustofuna ánægður yfir
að hafa, að minnsta kosti í bili,
svitað út úr sér leiðindin.
May, gömul. skozk kona með
sem hún setti á borð í gluggaút-
stálgrátt hár, kom inn með bakka,
skotinu ásamt The Times, eina
dagblaðinu, sem Bond nokkurn
tíma las.
Bond bauð henni góðan dag og
settist að borðum.
„Góðan dag“. Hún beið við
borðið meðan Bond braut blaði«
til að lesa fréttasíðuna í opnunni.
„Þessi maður kom aftur í gær
kvöldi út af :sjönvarpinu.“
„Hvaða maður var það?“, Bond
leit yfir fyrirsagnirnar.
„Þessi maður, sem alltaf er að
koma. Hann er búinn að koma
sex sinnum síðan í júní. Maður
skyldi ætla, að hann hefði gefizt
upp við að reyna að selia okkur
tæki eftir það, sem ég hafði að
segja hónum strax í fyrsta skipti
um það syndsamlega tæki. En
ekki -aldeilis. Býður upp á afborg-
anir.“
„Gefast þeir aldrei upp þessir
sölumenn?". Bond lagði frá sér
blaðið og teygði sig eftir kaffi-
könnunni.
„Ég lét hann aðeins hafa það í
gærkvöldi. Truflandi fólk, þegar
það er að borða. Spurði hann
hvort hann hefði nokkur skilríki
til að sanna hver hann vær.“
„Það hefur líklega slegið hann
út af laginu." Bond fyllti stóran
bollann upp að börmum af svörtu
kaffi.
„Ekki aldeilis. Tók upp með-
limaskírteinið sitt úr verkalýðs-
íélaginu. Sagðist hafa fullan rétt
til að vinna fyrir sér. Hann var
lír Rafvirkjasambandinu. Eru þeir
ekki kommúnistar?"
„Jú, rétt er það,“ ságði Bond.
Hann tók að einbeita sér. Gat
það verið, að ÞEIR hefðu auga
mcð honum? Hann fékk sér sopa
úr bollanum og setti hann frá sér.
„Hvað sagði þessi maður nákvæm
lega, May?“ spurði hann kæru-
leysislega, en horfði á hana.
„Hann sagðist vera að selja
sjónvarpstæki gegn umboðslaun
um í frístundum sínum, og hvort
við værum viss um, að við vildum
ekki kaupa. Hann segir, að við
séum ein af þeim fáu við torgið,
sem ekki hafa sjónvarp. Ég býst
við, að hann sjái, að það er ekkert
loftnet á þessu húsi. Hann er allt
af að spyrja, hvort þér séuð
heima, svo að hann geti talað við
yður um það. Ósvífnin! Ég cr
hissa, að hann skuli ekki hafa
reynt að ná í yður, þegar þér
lan Fleming
komið heim eða farið út. Hann er
alltáf áð spyrja hvort ég eigi von
á yður heim. Auðvitað segi ég hon
um ekki neitt um ferðir yðar.
Þokkalegur maður, ef hann væri
ekki svona ýtinn.“
Þetta gat verið, hugsaði Bond.
Það eru margar aðferðir til að
ganga úr skugga um, hvort hús-
eigandi er heima eða ekki. Útlit
þjónustufólksins og viðbrögð þess
— kíkt inn um opnar dyr. „Það
þýðir ekkert fyrir yður, því að
hann er ékki heirna", mundu vera
einkennandi viðbrögð, ef íbúðin
væri auð. Ætti hann að tilkynna
öryggisdeildinni þetta? Bond
yppti ólundarlega öxlum. Fjand-
inn hafi það. Það var sennilega
ekkert í þessu: Hvers vegna ættu
ÞEIR að hafa áhuga á honum"
Neyðarástand í N.-Nígeríu
LAGOS, 29. maí (NTB-Reuter)
Þjóðþing Nígeríu samþykkti með
yfirgnæfandi meirihluta atkvæða í
dag þá tillögu stjórnarinnar að
lýsa yfir neyðarástandi í Vestur-
Nígeríu þar sem tveim fundum
fylkisþingsins lyktaði með uppþot
um sl. föstudag.
Þingið vítti flokkinn sem fer
með völd í Nígeríu en ættbálka-
höfðinginn Samuel Akintola hefur
verið rekinn úr flokknum. Akin-
tola var áður forsætisráðherra V.-
Nígeríu og þegar hann sagði af sér
urðu uppþot í þinginu sl. föstudag
og flokkurinn klofnaði. Flokkurinn
er sakaður um að hafa misnotað
völdin.
Abubakar Baawa Balewa forsæt
isráðherra skýrði þinginu frá því,
að engin lögleg stjórn væri til í
inn með tillögu sambandsstjórnar
Vestur-Nígeríu, og aðaltilgangur
innar væri að koma aftur á lö I
og reglu og góðri stjórn í lands-.

hlutanum.

INDVERJAR ’
MÓTMÆLA i
NÝJA DELHI 29. maí (NTB-AFP)
í mótmælaorðsendingu dagsettri
21. maí mótmæla Indverjar nýjuin
árásaraðgerðum Kínverja í Lagád
ah í norð-austur-Kasmír. Mótmæla
orðsending þessi er svar viff orff
sendingu Kínverja frá 11. mai þár
sem Indverjar voru sakaðir um
ögranir og þess var krafizt aff her
sveitir Indverja yrðu dregnar itl
baka.
Og ef eitthvað var til íþessu , þá
væri það alveg eftir öryggisdeild-
inni að skipa honum að skipta um
bústað.
„Ég býst við, að þú hafir hrætt
hann í burtu í þetta skipti,"
sagði Bond og brosti til May. „Ég
býst ekki við, að þú sjáir hann
aftur.“
„Ja-á,“ sagði May efablandin.
Að minnsta kosti hafði hún fylgt
skipunum hans um að segja frá
því, ef hún sæi „einhvern hanga
í grennd við húsið“. Hún fór fram
í svarta einkenningsbúningnum,
sem hún neitaði að fara úr, jafn-
vel í ágústhitanum.
Bond snéri sér að morgunverC-
inum. Venjulega voru þaff smá-
atriði eins og þetta, sem komu
heila hans til að starfa, og víff
önnur tækifæri hefði hann ekki
verið í rónni fyrr en hann hefffi
leyst það vandamál, hvaff maffur
frá kommúnistísku verkadýffsfél-
agi væri alltaf að vilja kringum
heimili hans. En nú, eftir margra
mánaða athafnaleysi og notkunar
/ /
/ /
HAB 7. JUNIHAB 7. JUNI
7. JÚNÍ HAB 7. JÚNl HAB
HAB 7. JÚNÍ HAB 7. JÚNÍ
7. JÚNl HAB 7. JÚNl HAB
HAB 7. JÚNÍ HAB 7. JÚNÍ
7. JÚNÍ HAB 7. JÚNÍ HAB
HAB 7. JÚNÍ HAB 7. JÚNl
7. JÚNl HAB 7. JÚNl HAB
HAB 7. JÚNl HAB 7. JÚNÍ
7.

•VöÆ
! >
.1
HAB 7. JUNIHAB 7. JUNÍ
tassessizzsssm
ALÞYOUBLADIÐ - 30. maí 1962 Í5