Fréttir - 12.06.1918, Blaðsíða 4

4
FRETTIR
meðal Halldór Júlíusson sýslum.,
með syni.
Hann fer upp í Borgarnes í dag.
Með honum fara: Kirk verkfræð.,
Þorlákur Einarsson og G. Grön-
vold.
»Hvítingur«
(mótorskip) kom í gær norðan
frá Akureyri. Hann fékk versta
veður á leiðinni, laskaðist eitthvað
og kom leki í hann.
Veðráttan.
Áttin, norðan norðanlands, sunn-
an og suðvestan sunnanlands. Hit-
inn frá 2—7 slig, minstur á Gríms-
stöðum, mestur hér. Létt skýjað.
Stórstúkuþinginu
var slitið í gær. Stórtemplar og
öll framkvæmdarnefndin var end-
urkosin í einu hljóði og ritstjóri
blaðsins »Templar« sömuleiðis.
Þinglokadaginn hafði útbreiðslu-
sjóði Reglunnar borist í gjöfum
frá meðlimum og fylgismönnum
bannstefnunnar 1300 krónur. Er
það meira fé, en háttvirt Alþing
svifti Regluna síðastl. ár, þótt ekki
sé það jafn mikið og þingið hefur
varið til þess í hvert sinn, að rif-
ast um, hvort veita skyldi henni
1000 kr. styrk á ári!
Færist Reglan nú í ásmegin og
hefur áhugi, framkvæmdarhugur
og fórnfýsi einstaklinga í Reglunni
sjaldan verið meiri. Mun þar nokkru
um valda ósanngirni Alþingis um
fjárveitingar til Reglunnar og fé-
lagsskapur Andbanninga. »Fátt er
svo með öllu ilt, að ekki boði
nokkuð gott«.
Knattleikurinn
í gær fór þannig, að »Fram«
sigraði með 6 á móti 1. — Setti
»Rvíkur« þetta eina mark í byrjun
leiksins, en eftir það voru »Fram«-
menn altaf með knöttinn. Gekk
Friðþj. Thorsteinsson bezt fram í
að skora mark, því hann gerði öll
þessi 6 mörk. — í kvöld keppa
»Fram« og »Valur«.
cJCaifar Rarlaug ar og Rölé 6ö6
fríst rísamt massage, sunnudaga ekki síður en virka
daga, á Hötel Island. Sími 394. Viðtalslími kl. 12-6.
f Séra Gísli Jónsson
á Mosfelli í Grímsnesi drukknaði
í Pverá á ferðalagi í Rangárvalla-
sýslu í fyrra dag.
Jarðarför Bjarna Póróarsonar
frá Reykhólum fór fram í gær
frá Fríkirkjunni að viðstöddu miklu
fjölmenni og mikilli viðhöfn. Mun
þetta verið hafa einhver veglegasta
útför nokkurs bónda hér á landi.
cTfíassagalœRnir Suémunéur c&dtursson.
Srátíir
eru víðíesnasfa öfaéié i Bœnum.
Ekkert dagblað bœjarins selst jafn vel.
Areiðanlega bezt að auglýsa í FRÉTTUM.
L A X
fæst í dag- í
Cymbelina hin fagra
JPessi óviðjaínanlega á^ætissag'a
áturfé
Hafnarstræti
Sími 211
fæst nú hjá
Þór. B. Þorlákssyni,
bæði öll og einnig einstök Ixefti.
Prentsmiðjan Gutenberg
Guy Boothby: Faros egypzki.
149
þegar við vorum staðin upp frá borðum, en
eg fór upp á þilfai og kveikti mér þar í
vindli. Sólin var að hverfa undir hafsbrún-
ina og hvíldi óumræðileg kyrð yfir öllum
hafgeimnum. Sást varla nokkur gári á haf-
fletinum, en varsíminn aftur af skipinu sýnd-
ist ná alla leið til hinnar hverfandi sólar.
Það var eitthvað háleitt við þessa aftankyrð
og undrafegurð, líkast eins og ládeyða sú,
sem oft er undanfari brims og bálviðris, Eg
sá, að skipherrann stóð við dyrnar á reyk-
ingasalnum, og gekk eg til hans og spurði
hann, hvernig honum litist á veðrið.
»Eg veit ekki hvað eg á að segja um það«,
svaraði hann á frönsku, »en loftvogin hefur
fallið talsvert siðan í morgun. Eg held helzt,
að hann ætli að hvessa«.
Það hélt eg líka, og skiftumst við svo á
fáeinum orðum og síðan gekk eg aftur á og
settist hjá þiljuglugganum. Glugginn stóð op-
inn og gat eg séð ofan í salinn. Rafljósin
glitruðu á veggjaskrautinu og endurljómuðu
í speglunum, en ekki var neinn maður þar
niðri, svo að eg gæti séð. Eg var i þann
veginn, að standa upp og ganga burt, en þá
heyrði eg einhvern óm frá svefnklefa Valerie
og sat eg þá kyr. Það var einhver að tala
þar inni og heyrði eg, að það var kvenmaður,
en þar sem eg vissi, að enginn kvenmaður
150
annar en hún var á skipinu, þá fór mér að
verða órótt, því að málrómurinn var hvell
og skerandi og lét illa i eyrum mínum. Nú
varð þögn og heyrði eg þá annan málróm,
og kannaðist þar þegar við Faros.
Eg ætlaði mér ekki eiginlega að standa á
hleri, en af einhverjum óskiljanlegum hvöt-
um leiddist eg til að leggja við eyrun.
»Þú getur ekki óhlýðnast mér«, sagði Faros
á þýzku. »Haltu svona í höndina á mér,
lokaðu augunum og segðu mér hvað þú
sérð«.
Nú varð svo löng þögn, að eg hefði getað
talið til fimtiu. Þá svaraði kvenmannsröddin
í sama róm og áður:
»Eg sé sandauðn, sem nær svo langt sem
augað eygir í allar áttir, nema eina, þar liggja
að henni hæðir eða hálsar. Svo sé eg tjalda-
þyrpingu og i tjaldinu, sem næst er, liggur
maður á sóttarsæng og engist sundur og
saman«.
»Er það hann — maðurinn, sem þú þekkir?«
Nú varð enn þögn og þegar kvenmaður-
inn svaraði, var málrómurinn enn óþýðari
enn áður.
»Það er hann«.
»Hvað sérðu nú?«
»í*að er myrkur alt i kringum mig og eg
sé ekkert«.
151
»Haltu í höndina á mér og bíddu við —
þá sérðu betur. Svona, nú eru augu þín
farin að venjast myrkrinu, og nú skaltu lýsa
fyrir mér staðnum, sem þú ert stödd á«.
Enn varð þögn og síðan tók hún aftur til
máls:
»Eg er nú stödd í dimmum helli eða skúta.
Undir Ioftinu eru gildar stoðir, útskornar
með þeim hætti, sem eg hef aldrei séð áður.
Á loft og veggi eru málaðar myndir og þarna
á steini liggur — dauður maður«.
Nú varð svo löng þögn, að eg fór að halda,
að mér hefði heyrst yfir næstu spurningu og
jsvarið við henni, og að þessi undarlega yfir-
heyrsla væri á enda. En þá heyrði eg, að
Faros sagði:
»Legðu höndina í lófann á mér og horfðu
aftur«.
Svarið, sem nú kom, var enn undarlegra,
en hin svörin.
»Eg sé dauðann«, sagði kvenmannsröddin
— »eg sé dauðann, hvert sem litið er. Hann
æðir um alt nótt og nýtan dag og öll skepnan
stynur«.
»Það er gott — eg er ánægður«, sagði
Faros. »Legstu nú út af og sotnaðu. Eftir
einn klukkutíma áttu að vakna, og þá áttu
ekkert að muna af því, sem þú hefur birt
mér«.