Fréttir - 06.12.1918, Blaðsíða 3

FRÉTTIR•
3
Fréttir.
Rosta 5 anra eintakið í lausasölu.
Fyrir fasta kaupendur 1 kr. á mánnði,
Aii{;lý!4iiifjavorð: 50 aura
hver centimeter í dálki, miðað við
fjórdálka blaðsíður.
Afgreiðsla í Au.stur-
Mtrœtl 17, sími 1331.
Við anglýslng'nm er tekið á af-
rreiðsinnni og í prentsm. Gntenberg.
Útgefandi:
Félag í Beykjavíli.
Ritstjóri:
Guðm. Guðmundsson,
■káld.
t
Ungfrú Bjarney Engilbertsdóttir, frá Hænuvík við Patreksfjörð,
andaðist í Vestmannaeyjum í gær (4. des.) — Petta tilkynnist hér með
vinum hinnar látnu.
5. desember 1918.
Fyrir hönd fjarstaddra ættingja
Bjarnveig Guðjónsdóttir, Kerpúifsstöðum.
deildar«, handa t. d. dönskum
stúdent, er vildi auka þekkingu
sína’á þýzkri tungu og bókmentum.
Greifswald er lítil, aðlaðandi
borg, og yfir henni hvílir forn blær.
í*ar á torginu eru tígulegar kaup-
hallir frá 15. öld, og ráðhús reist
á endurreisnartímabilinu, En því
miður varð fyrir augum »Kriegen-
brunnen« — tildursmíð, en eink-
um byrgði þó sýn nútíðarpósthús
tómlegt, og ósvífnilegt álitum, reist
í gotneskum stíl. En slíkar og því-
líkar nýtízku ruddasmíðar í forn-
um borgum hafa eigi verið þess
megnugar að gera að engu áhrif
hinna fagurlega sveigðu gatna og
hinna mörgu snotru húsa, er gafli
snúa að götunum. Liggja steinþrep
upp að dyrum húsanna. Yfir kirkj-
ununum er miðaldablær og um-
hverfis þær stór svæði og gróa þar
hávaxin linditré, er bera við rauða
múrveggi. Aðlaðandi, langar og
lágar húsaraðir bera við gömlu
virkisgarðana frá dögum Napóle-
onsstyrjaldanna. Lykja þeir um
Ffrst nii m
verður skrifstofutími undir-
ritaðra styttur um einn
klukkutíma á dag-, þannig
að lokað verður kl. 5 síðd.
6. Johnson & Kaaber.
Garðar Gíslason.
JNlathan & ölsen.
H- Heneciiktsson.
Oitrlol.
Nokkur tonn af vel að-
greindum Stálfjallskolum
fást keypt á kr. 110,00
heimflutt. — Tekið við
pöntunum á skrifstofu
Ó. Benjamínssonar sími 166.
alla borgina, utan þar sem bog-
hliðin rjúfa þá. Þeir eru kyrlátir
og þögulir, stórfenglegir yfirlitum,
með breiðum veggflötum.
Venjulega er ódýr skólaveran
hjá stúdentunum í Greifswald. —
Háskólinn hjálpar þeim til þess,
að öðlast góðan og hæfan bústað,
Eins og oft er í litlum háskóla-
borgum er náin kynning milli nem-
enda og kennara, sem oft nær
einnig til félagslífsins. Góðar borg-
aratjölskyldur taka tveim höndum
kynningu við ungu stúdentana. —
Menn iðka mjög hljóðfæraslátt í
borginni og hafa yfirleitt mikinn
áhuga á andlegum efnum. í há-
skólabókasafninu rikir frábært
frjálslyndi og lipurð gagnvart þeim,
er þar sitja að störfum, og stúdent-
arnir hafa lestrarsal þar sem þeir
geta fengið blöð og tímarit. Auk
þessa eru hinir sérstöku salir og
bókasafn norrænu mentadeildar-
innar.
Það er eigi erfftt að komast til
Greifswald frá Norðurlöndum, og
31
32
sinn hlæjandi og segir: »Pabbi — eg — giftist —
Victor!«
Hann hafði ekki full-skilið þessi fáu orð, þegar
maður Clöru kom inn, rösklegur, fríður enskur herra-
maður, með hamingjunnar bros í augnaráði sinu.
»Joster! Hvað eruð þér að gera hér? Clara, hvað
á þetta að þýða? Segið þér mér hvernig á þessu
stendur, Joster! Eg er orðinn sljór og ruglaður;
ekkert er ljóst fyrir mér, nema —«
»Nema pabbi«, segir Clara hlæjandi, og faðmar
hann enn fastar að sér, »nema að við erum öll þrjú
saman aftur, þú — og eg — og Victor«.
»En Joster —«
»Gerðu það fyrir mig, föðurbróðir minn, að kalla
mig ekki Joster framar«, segir ungi maðurinn gletni-
lega, »nema að þér falli léttara að fyrirgefa mér
undir því nafni. Geturðu nokkurn tíma fyrirgefið
mér?«
Baróninn réttir honum hönd sína og þrýstir fast
hönd hans, en honum koma enn engin orð af vörum.
»Eg veit nú varla hvað eg á að gera, föðurbróðir
minn«, segir Victor, og leggur lófann blíðlega á höfuð
Clöru.
»Eg get ekki þakkað þér fyrir að þú hefur gefið
mér konuna mína, því að þú neitaðir mér um hana;
og þó á eg að þakka þér, af því að þú vildir gefa
mér hana og hafðir heitið því«.
»En í hamingju bænum«, segir Sir Victor loksins;
»því sagðir þú mér aldrei frá þessu?«
-»Nei, það hefði skemt alt fyrir mér, þó að eg viti
að eg get aldrei nægilega afsakað, að eg skuli hafa
bakað þér nokkra hugarkvöl og söknuð. Nú getum
við ekki annað gert en bæta það upp, og freista þín
til að gleyma því. Og þegar öllu er á botninn hvolft,
þá var það þó nærri því náttúrlegt, að mig langaði
til að hafa það svona — að ávinna mér sjálfur ást
þeirrar meyjar, sem vildi eiga mig, eins og aðrir
menn gera, en búast ekki við því, að hún vildi verða
mín, að eins fyrir það, að hún hafði verið heitin
mér á barnsaldri, án þess að vera sjálf um það spurð.
Eg fann það á mér, að hlýðnin við þig mundi
knýja hana til að eiga mig: en eg óskaði að ástin
knúði hana til þess — ást, sem reyndist sterkari en
hlýðnin; ást, sem þyrði að mæta allri mótspyrnu.
Satt að segja féll mér það þungt, Victor föðurbróðir,
að halda áfram að dyljast þannig; en án þess hefði
eg aldrei notið þeirrar óumræðilegu sælu, sem eg nú
nýt. Pú hlýtur að fyrirgefa mér? Pað virtist svo hart
að mega ekki eiga minn kost á hættu, eins og aðrir
menn, svo að eg var ánægður að standa jafnvel ver
að vigi en flestir aðrir menn«.
»Eg hefði nú annars átt að geta gizkað á það«,
sagði Sir Victor, og liorfði tárvotnm augum ýmist á
dóltur sína eða mann hennar; »eg hefði átt a&þekkja
svo upplag þitt, Victor«.
»Já, og viðurkendir líka rétt minn til að þjóna
sérvizkulund minni, meðan eg væri enn ókvongaður
— eins og þú sagðir sjálfur við vesalings Joster,
kvöldið sem Clara kom heim«.
»Æ, mintu mig ekki á það, — ekki núna, Clara;
vissir þú hver Joster var?«
»Nei«, svarar hún, og verður nú alt i einu alvar-
leg; »eg hafði ekki hugmynd um það fyr en eg
var komin í kirkjuna, til að setjast á brúðarbekkinn.