Norðurljósið - 14.10.1891, Blaðsíða 2

74
NORÐURIJÓSIÐ.
1891.
að borða pær. Ekkert hefir staðið garðyrkjunni meir fyrir
prifum, en vanpekking á pví, að gjöra sér að mat pær
jurtir, sem ætlaðar eru til manneldis.
E. H.
Mor ö.
í síðastliðnura mánuði varð vinnumaður á Mýri í
Bárðardal, Jón Sigurðsson að nafni, rúmlega tvítugur að
aldri. uppvis að pví að hafa myrt vinnukonu frá Svartár-
koti í sömu sveit, er hét Guðfinna Jónsdóttír, og var 40
ára gömul. Hafði hún að undanförnu haft kunningsskap
við penna Jón og var punguð af hans völdum og hafði hér
um bil hálfgengið með er morðið var framið. Kom Jón
pessi að Svartárkoti 12. sept s. 1. og gisti par ura
nóttina. Morguninn eptir talaði hann við Guðfinnu eins-
lega fram í stofu og hélt síðan burtu. Guðfinna kom
pegar inn i baðstofu og var hin glaðasta. Hafði hún pá
orð á pví, að Jón hefði verið fremur venju hlýlegur við
sig. Skömmu síðar gekk hún á tal við húsmóður sína, og
bað hana að lofa sér að bregða sér burtu. Var pá hvasst
veður og taldi pví húsmóðirin úr fór hennar, enda kvaðst
liún naumast mega missa hana, en lét pó tilleiðast að
gefa henni fararleyfi. Skipti Guðfinna pegar fötum og
batt klút um höfuð sér og hvarf burtu.
Nú er frá Jóni að segja, að hann fór frá Svartárkoti
að Víðirkeri. Var pá verið að rétta par fé, pví menn
höfðu verið í kindaleit um daginn. Átti sumt af fénu að
fara vastur yfir Skjálfandafljót. Bjóst Jón til að fara á-
samt öðrum með pann rekstur, en kvaðst samt purfa að
sækjaj 2 kindur, er hann póttist hafa séð verða eptir við
Svartá. Beið hann pegar hvatlega burtu, en kom til baka
nálægt klukkutíma liðnum kindalaus og náði rekstrarmönnun-
um neðar við ána. Tók hann pá umsvifalaust kind úr fjár-
bópnum og óð með hana út i ána. Héldu menn síðar,
að hann mundi hafa gjört pað til pess að reyna að dylja
samferðamenn sína pess, að hann var blautur, pegar hann
kom úr kindaleitinni frá Svartánni. þegar Jón hafði svo
lokið fjárrekstrinum. reið hann heim til sin.
Nú víkur sögunni að Svartárkoti.” Guðfinna kom ekki
heim um kvöldið, og pótti heimilisfólkinu pað kynlegt, en
hélt að hún mundi hafa gist á öðrum bæ. En vinkona
hennar par á heimilinu, hafði illan grun á burtuveru henn-
ar, og lagði af stað snemma næsta morgun að leita hennar,
en kom heim svobúin að kveldi dags. Var pá brugðið við
og fengnir 13 menn til að leita hennar daginn eptir. En
peir urðu einskis visari. Daginn eptir, 16. sept., var enn
leitað, og fannst Guðfinna pá dauð, liggjandi á grúfu á
grynningum í Svartá, og fiaut varla yfir líkið. Var líkið
flutt heim að Svartárkoti og bóndi brá pegar við að út-
vega kistuna. J>ótti mönnum nú að fráfall stúlkunnar
hafa borið nokkuð kynlega að, og ýms atvik urðu til pess
að kveikja pann grun hjá mönnum, að hún rcundi hafa
dáið af mannavöldum. Sendi pá séra Jón þorsteinsson
á Halldórsstöðnm í Bárðardal til Benedikts sýslumanns
Sveinssonar á Héðinshöfða, og skýrði honum frá málavöxt-
um. Brá sýslumaður skjótt við og reið upp að Svartár-
koti og sendi jafnframt til amtmanns og bað hann að skipa
héraðslækni þorgrím Johnsen á Akureyri til að skoða
líkið og skera upp, pví héraðslæknir Ásgeir Blöndal liafði
slasazt og \ar ekki ferðafær. Sendimaðnrinn kom á Ak-
urejri 22. sept. og læknirinn fékk morguninn eptir skipun
um að fara. Lagði hann pá af stað samdægurs, og kom
að Svartárkoti pann 24., stundu af hádegi. Var Benedikt
sýslumaður par fyrir önnum kafinu að halda próf yfir fjárleit-
armönilUnum, Eu Jón Sigurðsson sá, sem áður er talað
um, og pegar var grunaður um að hafa valdið dauða stúlk-
unnar. var par ekki víðstaddur. Kom sýslumanni og lækni
pá saman um, að réttast væri að hiUn grunaði maður væri
við líkskurðinn, og var pví sent eptir honum ; en hann
kom ekki fyr en undir kvold, svo læknirinn varð að fresta
likskurðinum til næsta dags. Afhenti sýslumaður lækninum
líkið pvegið og kistulagt, og var pað siðan tekið upp úr
kistunni, lagt á fjalir og líkskurðurinn gjörður í viður-
vist Jóns Brá honum pá talsvert, en sat pó rólegur
meðan á likakurðinum stóð. 011 prjú hol líkamans voru
opnuð, höfuð, brjóst og kviður og dró læknirinn pá álykt-
un af pví sem við líkskurðinn kom í Ijós, að stúlkan hefði
dáið köfnunardauða, hefði verið köfnuð áður en liún kom
í vatnið og pví ekki drukknað í ánni. Sýslumaður reið
pangað. sem likið fannst í ánni, og fann hann par við ána,
nokkruin föðmum ofar en líkið fannst, karlmannsspor mjög
einkennilega lagað Hann stakk upp hnaus með sporinu
í og hafði heim með sér að Svartárkoti í kassa. þá sendi
bann og skrifara sinn að Mýri til að taka Jón fastan og
heimtaði skó pá, er liann hafði á fótum pann dag, er
stúlkan dó. Reyndist pá, að vinstri skór hans passaði al-
veg í sporið, sem sýslumaður hafði fundið
Yar Jón pegar tekinn undir rannsókn og viðurkcnndi
hann fljótlega, að hann hefði myrt stúlkuna við Svartá, er
hann reið pangað frá fjárrekstrarmönnunum sem áður
er getið. Hafði hann áður en hann reið frá Svartárkoti
á sunnudaginn beðið Guðfinnu að hitta sig á tilteknum
stað við Svartá pann sama dag. Var hún komin pangað
á undan honum og kastaði kveðju á hann, er hann kom;
en hann gegndi henni engu, en lagði pegar höndur á hana, tróð
vetlingunum sínum upp í hana og hélt fyrir nefið og munn-
i inn á henni, par til hún var dauð. Að pví búnu fleygði
hann líkinu í ána og reið burtu. þegar Jón hafði játað
á sig glæpinn, var liann fluttur til Húsavíkur og settur í
öruggt varðhald Er nú fallin héraðsdóæur í málinu, og
hann dæmdur til lífláts, og hefir verið fluttur á fangahúsið
á Akureyri.
Öllum ber saman um að sýsluraaður, læknir og aðrir,
sem hafa fengizt við petta mál hafi sýnt einstakan dugnað
og ötulleik við að leiða sannleikann í ljós.
-----------# -
Úr (lalnuim.
»|>ess er vert að geta, sem vel er gjört«.
Eins og mönnum er nú kunnugt "orðið, hafa kaupmenu
nýlega sett upp verð á hinu gamla eða fyrirliggjandi korni
í verzlunum sinum, og pað svo stórkostlega, að pað nemur
7 krónumgá hverri tunnu; petta er mjög óskiljanlegt, par
sem víst er og satt, að einn kaupmaður á Akureyri, herra
Sigfús Jónsson, seldi eptir uppsetninguna, allt pað
korn, — 60 tunnur — sem hann pá átti til, fyrir sama
verð og áður, p. e. 18 krónur tunnuna.
Hvernig mun standa á pví, að herra Sigfús gat selt
— eflaust sér skaðlaust — fyrir petta verð samskonar
korn, sem hinir aðrir kaupmenn póttust purfa að færa
ujip um 7 krónur ? Uin spurningu pessa læt eg hér
ósagt.
Hitt er tilgangur pessara fáu lína, að vekja athygli
almennings á pví, að pessi eini kaupmaður hefir sýnt með
pessu mjög virðingarvert drenglyndi og ósérplægni,
og pað svo, að almenningur ætti hiklaust að votta htvnum
pakklæti sitt, með pví að efla verzlun bans með mikið
auknum verzlunarviðskiptum framvegis; pví pað er sann-
færing mín, að pótt hanu liefði átt 600 tunnur korns, peg-
ar „hvellurinn“ kom, hefði hann eflaust selt pær allar með