Verkamaðurinn - 20.05.1939, Blaðsíða 1

Prófessor
Sigfús Einarsson
fénskáld.
Sffórn fasisfans Jak-
ob Möller lætur sima
fyrlrskipun til fó-
geta skrifstofunnar
um að auglýsa ekki
i „Verkam.“ málgagni
Sameiningarflokks
alþýðu.
Svörum ofbeldis-
stfórninni með því
að sameinast gegn
lýðræðisbrotum
hennar.
Fyrir nokkrum dögum var sím-
að úr hinu háa stjórnarráði fasist-
ans Jakobs Möller til Þorláks
Jónssonar, starfsmanns á skrif-
stofu bæjarfógeta Akureyrar. Var
honum stranglega fyrirskipað að
birta ekki 2 stórar auglýsingar
um verðlagsákvæði í blaðinu
„Verkamaðurinn“, heldur skyldu
þær aðeins birtar í blöðum Breið-
fylkingarinnar hér á Akureyri.
Þorlákur Jónsson tjáði sig strax
andvígan slíkum aðförum, enda
væri þetta þverbrot á þeim regl-
um um birtingu opinberra aug-
lýsinga, er gilt hefðu hingað til á
fógetaskrifstofunni hér og mundi
því þessar nýju reglur mælast illa
fyrir og valda óánægju. En rök lýð-
ræðissinnans voru ekki tekin til
greina, fyrirskipuninni um aug-
lýsmigabannið á „Verkam.“ skyldi
stranglega framfylgt.
Þessi ofbeldis- og hefndarráðstöf-
un Breiðfylkingarstj ór nar innar,
sem er óvéfengjanlegt brot á lýð-
ræðinu, sýnir glögt að hin nýja
ríkisstjórn hikar ekki við að fórna
lýðræðinu fyrir nokkra tugi
króna. Hvatamenn þessarar of-
beldisráðstöfunar vita vel að and-
staða Sameiningarflokksins gegn
Breiðfylkingu þjóðsvikaranna,
verður ekki heft með slíkum að-
gerðum eimun saman, enda mun
þetta aðeins vera einn þátturinn í
fyrirhuguðum ofbeldisráðstöfun-
um J. Möllers gegn þeim eina
flokki, sem er trúr lýðræði og
mun óskiptur neyta allra sinna
krafta til að verja lýðréttindi og
frelsi þjóðarinnar.
Jóns Sigurðssonar mun ekki þola
slíkt ofbeldi, sem er framið undir
því yfirskyni að verið sé að verja
lýðræðið (!) Hin frjálshuga, þrótt-
mikla íslenska þjóð mun rísa upp
sem einn maður gegn ofbeldi og
hefndarráðstöfunum þeirrar
stjórnar, sem fetar nú í fótspor er-
lendra fasistaforingja og neytir
illa fenginnar valdaaðstöðu til
þess að reyna að kyrkja þann
flokkinn, sem berst í fylkingar-
brjósti alþýðunnar gegn gjald-
þrotastjórn íslenska afturhaldsins,
gegn stjóm þeirra manna, sem
þora ekki að ganga til kosninga og
láta sína gömlu kjósendur njóta
þess sjálfsagða lýðræðis að dæma.
Alþýðusinnar, arftakar Jóns
Arasonar og Jóns Sigurðssonar,
svarið ofbeldi „fimmburanna“.
»Skjótt hefir sól brugðið sumri,
því séð hef eg fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri«.
Þessi orð Jónasar Hallgrímsson-
ar komu ósjálfrátt í huga mér, er
ég heyrði í útvarpsfréttum fregn-
ina um andlát próf. Sigfúsar Ein-
arssonar hinn 10. þ. m. Hann var
í sannleika hinn fannhvíti svanur
íslenzkrar söngmenningar um
meir en þriggja áratuga skeið,
svanur, „er svo vel söng, að sólin
skein í gegnum dauðans göng“.
Með honum er í val fallinn einn
af ágætustu sonum íslands á þess-
ari öld, afburðamaður, sem öll ís-
lenzka þjóðin stendur í mikilli
þakkarskuld við.
. Sigfús Einarsson fæddist á Eyr-
arbakka 30. jan. 1877 og ólst upp
í foreldrahúsum, unz hann gekk í
Latínuskólann í Reykjavík. Varð
hann stúdent 1898. Lagði hann þá
leið sína til Kaupmannahafnar og
tók að nema þar lögfræði.
Snemma mun hugur hans hafa
hneigzt til sönglistar, enda var
hann af sönghneigðu fólki kom-
inn, hinni svo nefndu Bergsætt.
(Af þeirri ætt eru margix af
helztu tónlistarmönnum þessa
lands, og má þar nefna þá bræður:
Bjarna, ísólf og Jón Pálssyni,
Friðrik Bjarnason, Pál ísólfsson
o. fL).
Það var því eigi undarlegt, þótt
sönglistin tæki huga hans föstum
tökum, er h^pn fór að kynnast
söngmenningu stórborgarinnar.
Tók hann þá að leggja stund á
hljóðfæraleik, söng og tónfræði
jafnhliða laganáminu. Lærði hann
að syngja hjá merkum söngkenn-
ara, Vald. Lincke, en tónfræði
nam hann hjá hinu fræga tón-
skáldi August Enna. Um þetta
leyti stofnuðu ísl. stúdentar í
Kaupmannahöfn söngfélag, og
varð Sigfús söngstjóri þess. Hélt
söngsveit þessi samsöngva í
Kaupmannahöfn, og hlaut hún og
söngstjórinn hið mesta lof í dönsk-
um blöðum og töldu ritdómarar
hana bera mjög af dönskum söng-
sveitum og jöfnuðu til Finna.
Þessi glæsilega byrjun mun
hafa ýtt undir hann að gefa sig
allan við tónlistinni, enda lagði
hann nú lögfræðina alveg á hill-
una. Dvaldi hann í Kaupm.höfn
til 1906 og stundaði nám sitt af
kappi.
Tekst Ctiamberlain
að hindra samningana
við Sovétríkin?
Bretska stjórnin hefir nú geng-
ið frá svari sínu við tillögum
sovétstjórnarinnar um bandalagið
gegn ofbeldinu. Ekki er enn kunn-
ugt um það, hvernig svar Cham-
berlain-stjórnarinnar hljóðar, en
af fyrri reynslu má ætla, að tölu-
vert skorti á að svar hennar feli í
sér einlægan vilja til þess að
Bandalagið gegn ofbeldi einræð-
isríkjanna verði myndað.
Fullyrt er að franska stjórnin
sé á ferðinni með miðlunartillög-
ur, sem hún telur að báðir aðilar
geti auðveldlega fallist á. Opin-
berlega hefir enn ekkert verið
birt um hvemig þessar miðlunar-
tillögur séu. En með tilliti til
hinnar nánu samvinnu Daladier
við Chamberlain í Miinchen i
haust kæmi engum á óvart þó að
miðlunartillögumar séu undarlega
keimlíkar stefnu Chaunberlains,
(Framhald á 4. síðu).
Norðarlondin svara Hitler.
Svíþjóð, Noregur og Finnland nelia að g'era ör-
yggissállmála vlð nazislana, en Stauning
gleypli agnið.
Hefir danska sljórnin ðekið ákvörðun sína fi
samráði við stjórn Jakobs Möllers?
En hinum háu herrum mun
skjátlast. Þjóð Jóns Arasonar og
Stauning.
Nýlega bauð þýska nazista-
stjórnin Norðurlöndunum 4 að
gera öryggissáttmála við Þýska-
land. Þetta tilboð nasistastjórnar-
innar var eingöngu sprottið af á-
skorun Roosevelt forseta Banda-
ríkjanna á dögunum til þýsku
stjórnarinnar um að hún gæfi yf-
irlýsingu um að Þýskaland myndi
ekki ráðast á 30 ríki, er forsetinn
tilgreindi í orðsendingu sinni; átti
tilboð nazistastjómarinnar til
Norðurlandanna að vera tilraun
til að eyða hinum sterka grun um
ofbeldisfyrirætlanir Þýskalands,
gegn fjölmörgum þjóðum.
Útvarpsfregnir herma, að Norð-
urlöndin séu nú búin að ákveða
svar sitt, og hafi Svíþjóð, Noregur
og Finnland neitað að gera örygg-
issáttmála við stjórn, sem allur
heimurinn veit af undangenginni
reynslu, að þverbrýtur alla samn-
(Framh, á 4, síðu).