Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Blaðsíða 57

57
Þar munu eptir
undrsatnligar
gullnar töflur
í grasi finnasTc,
þœrs í árdaga
áttar höfðu.
Það er ljóst, að þær töflur, sem völvan hjer segir
að muni finnast »í grasi« eru hinar sömu, sem Æs-
ir ljeku sjer að »í túni« í árdaga og talað er um
í 8. er., enda veit jeg ekki til, að nokkur hafi efast
um það. Völvan, eða rjettara sagt höfundur Völu-
spár, hugsar sjer því túnið grasi vaxið, eða með
öðrum orðum í íslenskri þíðingu. I Goðrúnarkv.
hinni fornu (II) segir Atli í 40. er.:
Hugðák hér í túni
teina fallna,
þá es ek vildak
vaxna láta.
Það er auðsjeð, að teinar tákna hjer smáar eða ung-
ar plöntur, sem líka eru kallaðar teinvngar (viðar-
teinungr er haft um mistilteininn í SnE. I, 172), og
leiðir af því, að höfundur kvæðisins hlítur að hafa
hugsað sjer »túnið« sem völl enn ekki sem húsagarð
eða bæjarhús. Þetta styrkist og af því, að bæði
teinar og tún koma firir í líku sambandi í vísu Gísla
Súrssonar, sem eflaust á að rita þannig:
Teina sák í túni
tálgríms vinar fálu
Gauts þess ’s geig of veittak
gunnbliks ok þá rnikla1,
og taka þannig upp: »Sák teina ok mikla þá itúni
fálu rs vinar rs tál-gríms, þess gunnbliks Gauts, es of
1) Gísla s. Súrss. 1849, 33., 117. og 162. bls.