Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 58

Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 58
210 Það er gott að vera listamaður og vita það ekki, eða gleyma því. Hverjir hafa ort fyrir börnin hinar minnisstæðu þulur og meinlausu barnaljóð um ungviðið, krummann, hvolpinn, ketlinginn, lambið, folaldið og kálfinn? Hver hinar fögru fugla- og dýra- og grasavísur, eða um sumar og vetur, sólarljóð, sjófara- og ferða- vísur? Hverjir hafa með þeim kveðskap lagt fyrsta grundvöllinn hjá börnunum undir listir og líf, fegurð og frama, mannúð og meinleysi? Ekki mörg stórskáldin, ekki hinir fornu sögumenn, engir stórspekingar. Pað hafa gert mæður og feður, eða fóstrur, afar og ömmur; en þó fyrst og fremst hin einföldu góðu alþýðu- skáld, er voru mannvinir, dýravinir, barnavinir og guðsvinir, menn, sem voru, en vissu ekki, að þeir voru líka skdld. — eins og mælt er um málárann Correggió, að hann hafi mælt í æsku, er honum var gert skiljanlegt, hvab list vœri. Pá sá hann, að hann var fæddur meistari og mælti: Eg er líka mdlari! Guð gefi oss marga þesskonar listamenn! þingvellir við Öxará. Peir eru œruverðasti staður, sem vér eigum til, JÓN SIGURÐSSON. I. Fáir íslendingar munu koma svo í fyrsta sinn á f’ingvelli við Öx- ará, að eigi dáist þeir að náttúrufegurðinni og í hug þeirra vakni end- urminningar um helztu viðburði, sem tengdir eru við sögu þessa merkis- staðar. Þetta tvent: söguviðburðirnir og náttúrufegurðin, hlýtur að snerta tilfinningar allra, sem staddir eru á þessum fornhelga stað. Þar má segja, að saman sé komið flest það, sem einkennilegast og fegurst er í íslenzkri náttúru, og þar hafa einnig gerst margir merkustu viðburð- irnir í sögu íslendinga. Um náttúrurfa á þingvöllum er þetta að segja í stuttu máli: Í’ar er eldbrunnið hraun með hrikalegum gjám og gjótum, skógar og grös- ugir vellir, silfurtær á, tignarlegur foss og fiskisælt stöðuvatn. Umhverfis þessa fögru og einkennilegu mynd liggur fjallahringurinn sem traustur varnarmúr, hár og hrikalegur; gjörir hann »Vellina« enn þá tilkomu- meiri og tignarlegri. Enda kvað skáldið svo um f’ingvelli: »Gat ei nema guð og eldur — gjört svo dýrðlegt furðuverk.« Er sem nátt-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.