Skólablaðið - 01.10.1910, Blaðsíða 3

SKÓLABLAÐIÐ
147
skólinn stendur, og þó að ekki væri þá annað gert en að láta
börnin kynna sér »kveriðt, þá er sumarið hentugur tími fyrir
prestinn að ná börnunum saman t. d, á sunnudögum. Væri
það gert að reglu að prestar »spyrðu börniu«, eða kendu þeim
kristindóm á hverjum sunnudegi, segjurn 3 stundir á dag, frá
því þau eru 10 ára og til fermingar, þá er engin hætta á því,
að þau yrði ekki þolanlega að sér, einkum ef hann verði nokkrum
tíma þar að auki til kenslunnar fermingarárið.
Með þeim hætti má óhætt telja kristindómsfræðslunni betur
borgið, heldur en þó að börn hafi þetta nám með öðru skóla-
námi allan veturinn.
Kirkjurækni er nú að flestra dómi í hörmulegu ástaudi víð-
as hér á landi; þykir ekkert tiltökumál þó að í sumum kirkjum
sé ekki messað oftar en 4 5 sinnum á ári. Mundu prestarnir
ekki draga fólkið að sér með því að halda kristilegan sunnu-
dagaskóla eftir messu? Mundu foreldrarnir ekki vilja sitja í kirkj-
unni eftir messu og hlusta á prestinn fræða börnin sín? og mnndi
það ekki vera góður skóli fyrir mæðurnar sjálfar, undirbúningur
til þess að geta frætt börnin heima?
Víst er um það, að þetta eykur prestunum vinnu um fram
það sem nú er. En þá er þess að minnast, að öðru kenslu-
eftirliti er nú létt af þeim, og svo hins, að þetta er þeirra skyldu-
starf. Kristind unurinn á að nátengja prestinn hverju heimili;
ekkert gerir það betur en kristindómsfæðslan sjálf.
Smágreinar um uppeldi.
(Eftir Guðmund Hjaltason.)
VI.
Hirtfngar.
1.
»Ekki gildir góðmenskan tóm, börnin þurfa oft aga, og hann
stundum strangan«. Margt er satt í þessu. Aga þarf oft. En
hvernig á hann nú að vera? Er ekki nóg að áminna, finna að,
gefa »nótur«, setja í einhvern »skammakrók?« »Nei, þetta er
ónógt. Það bítur ekkert á sum börn, og góðmenskan því síður