Skólablaðið - 01.02.1915, Blaðsíða 1

SKÓLABLAÐIÐ
NÍUNDI ÁRGANQUR
Reykjavík, I. febr. | 2. tbl.
Kaupstaðabörn og sveitabörn.
Margíi- gullhamrar hafa íslensku þjóöinni veriö slegnir fyrir
g a f u r. Og vera má, að til sanns vegar mætti færa, aö hún
sé ýmsum ö'Srum þjóSum betur gefin. En samanburSurinn
er erfiöur og sjálfsagt varhugavert aS tala alt of ákveöiS um
yfirburði hennar aö þessu leyti. Eitt er þó víst, og þa'ð er þaS,
að margan gáfumann og atgerfismanninn hefur þessi þjóS
alið, bæSi fyr og síSar, ekki fjölmennari en hún er.
Einhverju sinni var piltur í skóla, sem var svo trúaður á
gáfur sínar, að hann taldi sér óþarft aS líta i bók. Honum
varS þó ekki fótaskortur við próf; öllu gat hann svarað
af „gáfum sínum og skynsemi“, að því er honum sag'S-
ist frá.
Þeim, sem halda því fastast fram, aS alþýðufólk hér á
landi þurfi ekki að halda á skólafræSslu, er vist líkt variS og
skólapiltinum; þeir halda að íslenska þjóSin viti alt „af gáf-
um sínum og skynsemi“, sem hún þarf aS vita; skólar séu
henni þvi óþarfir meö öllu.
ASrir segja þetta misskilning og þykir þaS oftrú á gáfun-
um íslensku og skynseminni. ÞjóSin þurfi aS vísu að læra ýmis-
legt og mentast, en vegurinn til þess sé ekki að ganga í skóla,
síst af öllu í barnaskóla, heldur séu heimilin bestu
mentastof nanirnar, vel aS merkja s v e i t a-heimilin.
Reynslan er fengin, segja þeir, sveitabörn eru skyn-
söm börn og vel uppalin; kaup’staðabörn eru
heimsk og illa vanin. Heimilin hafa sett sitt