Vísir - 29.10.1962, Blaðsíða 15
VlSIR . Mánudagur 29. október 1962.
15
Cecil Saint - Laurent:
NÝ ÆVINTÝRI
KARÓLÍNU
takast á, heyrðist rödd skip-
stjóra:
— Tvær hersnekkjur á stjóm-
borða.
Skipverjar þustu í áttina til
skipstjóra og hópuðust um hann
spenntir.
— Stjörnuskinið er dofnandi
og ég vona, að myrkrið hlífi
okkur. Jafnvel þótt þeir viti um
okkur munu þeir vart reyna að
elta okkur fyrr en birtir.
Rétt fyrir sólaruppkomu kom
þéttings úrkoma, en stóð stutt,
og fyrstu geislar morgunsólar-
innar lýstu upp kyrran sjó,
þokuslæðingur var yfir, svo að
skipstjóri var í vafa um stefn-
una. Nægilegt kul var, svo að
tók í segl, og Pomona skreið
hægt af stað. Morgunverði var
frestað vegna þess, að skipverj-
ar allir höfðu verið á verði alla
nóttina, og Karólína varð að
hjálpa matsveininum að vanda.
Þrátt fyrir það, sem gerzt hafði
kvöldið áður var hann vingjarn-
legur og þau störfuðu af kappi,
þar til neyðarkall heyrðist og
ruku þau þá á þilfar.
Fyrsti stýrimaður og tveir
skipverjar aðrir voru að úthluta
vopnum. Enn var allmikil þoka,
þótt klukkan væri orðin tíu.
Karólínu voru fengin þung vopn
í hendur, sem hún taldi að sér
mundi verða um megn að hand-
leika — auk þess sem hún hafði
aldrei handleikið vopn fyrr.
Ekki var henni að fullu ljóst
hvað olli hugaræsingu manna,
fyrr en hún sá eins og risavax-
inn skugga af ferlíki síga í átt-
ina til Pomonu, en þetta var
ensk korvetta og brátt gat hún
Iesið nafn hennar gullnu letri á
hliðinni: Rubý.
Enska hersnekkjan var nú svo
nærri, að glöggt heyrðust fyrir-
skipanir yfirmanna. Var nú kall
að til skipstjórans á Pomonu á
óaðfinnanlegri frönsku að draga
niður franska fánann, en hann
og skipverjar allir fara í bátana
og koma yfir í Ruby sem fangar.
Hið fyrsta, sem Karolínu
flaug í hug, að nú væri fengin
fyrirtaks lausn á vanda hennar.
Þegar'hún kæmi um borð í her-
skipið gæti hún þegar farið -á
fund skipherrans og krafizt þess;
að hún sætti ekki sömu meðferð
og fangar, heldur yrði farið með
hana sem franska flóttakonu,
sem leitaði skjóls og verndar
ríkisstjórnar Englands.
En á þilfari Pomonu glamraði
nú í sverðshjöltum. Jean, sem
var skytta, var að velta kúlum
að fallbyssu sinni, og enn nálg-
aðist Ruby, og virtist vera til-
gangurinn að ráðast til upp-
göngu á Pomonu á hléborða.
Ruby var nú f ágætu færi frá
Pomonu, en allt í einu kom vind
hvina, sem jók hraða hennar, en
einnij hersnekkjunnar, með
þeim afleiðingum, að hún rakst
á Pomonu og brotnaði borð-
stokkurinn er hann varð fyrir
stefni hennar.
Karolína hafði varpað sér nið
^ur á þilfarið og bjóst við skot-
hríð úr ensku fallbyssunum, en
ekkert virtist gerast. Vindurinn
jókst og skipin höfðu ekki losn-
að hvort frá öðru.
— Af hverju skýtur enginn?,
spurði Karólína.
— Asni, sagði hásetinn við
hlið hennar. Fallbyssunum var
miðað á hina hliðina.
— Þeir munu þá ráðast til
uppgöngu?
— Já, sérðu hvernig skipstjór
inn nýr saman höndunum af á-
nægju. Vegna þess hversu þeim
fórst klaufalega geta þeir ekki
ráðist til uppgöngu frá hlið og
verða að koma í röð eftir bug-
Skáldsaga frá
tíma frönsku
stjórnarbylting-
arinnar - fram-
hald Karólínu.
spjótinu, og á þann hátt geta
þeir ekki notað sér liðsmun.
Þetta var rétt ályktað. Sjó-
liðsforingi f hvítum einkennis-
búningi fikraði sig áfram eftir
PIB
IPENHAGEM
S63
—Stóra systir mín verður tilbúin eftir eina mínútu, en sú mfnúta ei
Iengsta mfnúta, sem þér hafiö upplifað —--------.
bugspjó' i.aby og á eftir hon-
um komu sjóliðar í röð, sem
æptu og sveifluðu vopnum sín-
um. Skipverjar á Pomónu biðu
átekta nokkur augnablik og
hófu svo skothríð. Karólína tók
fyrir eyrun og þrýsti sér eins
fast og hún gat að þilfarinu, en
félaginn við hlið hennar gaf
henni olnbogaskot og æpti:
— Eftir hverjum andskotan-
um ertu að bíða? Skjóttu!
Skjálfandi höndum greip hún
byssuna og fór eins að og félagi
hennar, miðaði og þrýsti á gikk
inn, en atfurkastið var svo kröft
ugt, að hún hugði sig hafa axlar
Q
I
A
. 9
fI 5T007 OM THE
LOO<OUT PLATFORMv
PLEASE7 5ECAUSE
THE JUMGLE MIGHT
WAS FEACEFUL—
— Ég var á verði’í gærkvöldi,
hóf Moka frásögnina.
— Ég stóð uppi í varðskýlinu,
mjög ánægður, vegna þess að
nóttin var svo friðsæl.
En skyndilega fór allt í upp-
nám. Risastór kattardýr stukku
yfir grindverkið, hlupu um í leit
að fórnarlömbum, sem þau síðan
tættu í sundur.
giTg'-v.Tjn
Barnasagan
KALLB m*- V.
m super-
filmu-
fiskurinn
,
„Hvað segið þér?“ hrópaði
Kalli öskureiður, „á ég að draga
þennan hval gegnum landið?
Herra minn. Eg er sjómaður, en
ekki traktorstjóri".
„Ekki þennan æsing, skip-
stjóri", svaraði Jósep Bizniz og
strauk seðlaveskið ánægður á
svip. „Súperskópfilmufélagið hort
ir ekki í peningana sína“. Þessj
orð róuðu Kalla, , _ nú sneri hann
sér hrosandi að meistaranum.
„Já, já, smáferð inn í landið
getur orðið reglulega skemmti-
leg“, sagði hann. „Þér komið
með ef þér viljið“ „Gjarnan"
svaraði meistarinn, „en þér meg-
ið kalla mig gamla olíukönnu, ef
ég skil eitt orð af þessu öllu sam-
an. Hvalir veiðast á hafi en ekki
inni í landi“. „Satt er það“, svar-
aði Kalli, „en mér þætti gaman
að vita hvað er að baki öllu
þessu“. Herra Bizniz öskraði af
hlátri. „Sjáið sjálfir piltar, en þið
megið trúa að það er allt i iagt
með hann“. Hu ...“. heyrðist frá
stýrimanninum, „höldum okkur
heldur heima, Kalli. Þetta mun
aðeins færa okkur erfiði og ó-
hamingju".
brotnað, og samtímis sá hún
enskan liðsforingja hrapa af
bugspjótinu. Hafði hann fallið
fyrir kúlu hennar eða einhverrs
annars? Hafði hún orðið manni
að bana? Nei, hugsaði hún, það
getur ekki hafa verið ég, sem
gerði þáð —• skothríðinni var
haldið áfram, ensku sjóliðamii
féllu hver af öðrum. Sársauka-
kennd vein heyrðust og köll
þeirra, sem skipuðu fyrir.
Nú virtist svo sem hinn enski
skipherra hefði hætt við að ná
Pomonu á sitt vald á framan-
greindan hátt, því að eigi fórt
fleiri eftir bugspjótinu. En alh
í einu heyrðist ógurlegur hvell
ur, brak og brestir, og Pomont
nötraði stafna milli. Á báðurr
skipunum kváðu við villidýrslef
óp og skotið var í ákefð. And
artak hélt Karólína, að púður-
tunnur Pomonu hefðu sprungif
og henni og öllum væri bráðui
bani búinn. Þegar hún gat áttac
sig varð hún þess vör að skip
verjar horfðu allir í sömu áti
— á aðra enska hersnekkju
sem enginn hafði veitt athygl
í hita bardagans, og Iá nú langí
með hinni hlið Pomonu. Sjólið
apar í reiðann og hentu sér nið
ar á henni höfðu klifrað sen
ur á þilfar skipsins. Karólím
horfði dauðskelkuð á skipstjón
Pomonu, sem skipaði mönnurr
sínum aftur á, til hinztu varnar
Hann var rólegur og sveiflað
sverði sínu yfir höfði sér, en þac
mátti augljóst vera, að mec
þessum tilgangi gat það eit1
náðst að falla með sæmd.
Ódýrir krep-
nyíonsokkar
kr. 49.00