Vísir - 02.06.1964, Blaðsíða 15

VÍSIR . Þriðjudagur 2. júní 1964.
15
Oskar svaraði reiðilega:
— Þér haldið þó ekki að ég
sé lögreglu-snuðrari?
— Ég held ekkert um það eða
í annað, þar sem ég veit ekki
hver þér eruð, og ef þér eruð
í lögreglunni eða vinnið fyrir
hana ,er það mál, sem yður
kemur við, en ekki mér. Þeir
hafa verið einir tveir eða þrír
að snuðra hér upp á síðkastið,
en mér líkar ekki að menn séu
að koma hingað þeirra erinda,
— til þess að snuðra um beztu
viðskiptavini mína.
— Þér getið verið alveg ró-
legur, það eru ekki neinir kær-
leikar milli mín og lögreglunn-
ar, það getið þér bölvað yður
upp á, ég hef sannast að segja
orðið hart úti vegna heimsku
hennar, alsaklaus maðurinn, og
þegar ég nú er hingað kominn
er það til þess að afhenda dálítið
sem maður, sem setti í rúðu,
gleymdi - það var hjá systur
minni, sem hann setti í rúðu,
skal ég segja yður.
Oskar tók demants-glerskera
upp úr vasa sínum, alveg nýjan.
— Maðurinn gleymdi nefni-
lega þessum hérna.
— Ja, hver skollinn, hann er
alltaf 25 franka virði.
- Hann fannst ekki fyrr en
í morgun.
— Og þér búizt við, að hafa
upp á honum hér?
- Já, er þetta ekki vinsæl-
asti samkomustaður þeirra á
kvöldin?
- Satt er það. Vitið þér hvað
hann heitir?
- Ég hef ekki hugmynd um
það, það var af tilviljun, að
hann var beðinn að setja í rúð-
una. Hann kom nefnilega að
húsihu rétt í þeim svifum er ráð-
an brotnaði fyrir slysni, og
bauðst sannast að segja til þess
að setja í nýja rúðu.
— Jæja, þá verðið þér að bíða
þar til þeir koma. Þeir neyta
fjölmargir kvöldverðar hér.
Þá vildi ég gjarnan fá eitt-
hvað að borða meðan ég bíð.
Látið mig fá eitthvað, sem þér
hafið tilbúið - mér er sama
hvað það er.
- Þér skuluð ekki þurfa að
kvarta, 'sagði Pastafrollas og fór
og gaf sig á tal við eina frammi-
stöðustúlkuna, sem brátt kom
með disk, sem spaghetti var á.
Um klukkan 9 var orðið þarna
margt um manninn. Hinn gild-
vaxni knæpustjóri kom þá til
Oskars og hvíslaði að honum:
— Nú eru þeir næstum allir
komnir.
— Þá skuluð þér spyrja fyrir
mig.
Pastafrollas bað um hljóð og
spurði hvort nokkur hefði týnt
nýjum demants-glerskera.
- Hvar fannst hann? spurði
einhver.
— I Barignolles-hverfi, gall
Oskar við.
—' Bezt að spyrja Carlo og
Peretti. Þeir starfa þar.
— En þeir eru ekki komnir,
sagði Pastafrollas.
En þeir komu skömmu síðar
og Pastafrollas sá svo um, að
hann komst í kynni við þá, og
lét hann setjast hjá þeim, en í
þessum svifum kom Luigi inn,
og hann veitti strax Oskari at-
hygli, enda auðþekktur, þar sem
hann var með hendina í fatla.
Og Luigi læddist milli borða og
fann sæti við borð rétt hjá borði
því, þar sem þeir sátu Oskar,
Carlo og Peretti.
27
Óskar hafði ekki veitt komu
hans athygli.
— Leyfist mér að spyrja, hef
ir annar ykkar týnt demants-
glerskera? spurði hann.
Þeir kváðust báðir vera með
glerskera sína á sér og sýndu
honum þá.
- Já, en þessi glerskeri, sem
fannst, mun hafa týnzt fyrir
nokkrum dögum, og svo sýndi
hann þeim glerskerann, sem
hann hafði sýnt Pastofrolla.
Luigi hlustaði af mikilli at-
hygli og ekki án nokkurs beygs.
- Vitanlega gæti einhver
stéttarbróðir hafa týnt honum,
en annars höfum við aðeins ver
ið þama seinustu átta daga, eða
síðan Donato var lagður í
sjúkrahús.
Nú varð Luigi alvarlega skelk
aður.
— Hver er þessi Donato?
spurði Óskar.
— Samlandi okkar og stétt-
arbróðir. Hann fékk allt í einu
þá flugu í kollinn að vilja starfa
í öðru hverfi, en það varð hon-
um ekki til neinnar heppni, því
að þegar hann var tekinn til
starfa hérna megin fljótsins,
varð hann fyrir slysi. Það var
ekið á hann og hann meiddist
svo, að hann liggur í sjúkrahúsi.
Hann getur vel hafa týnt hon-
um, verið kenndur, því að hann
átti það til að skvetta í sig.
— Hvar fannst þessi gler-
skeri? spurði hinn, Carlo að
nafni.
- í íbúð kaupkonu.
— Hjá kaupkonu, sagði Per-
etti, já, þá getur svo sem meir
en verið að hann hafi týnt hon-
um.
Það var sem gneistar hrykkju
úr augum Luigi, er hann heyrði
þetta, en Óskar einbeindi sér
að því að hugleiða það, sem
hann hafði heyrt.
— Af hverju haldið þið að
það hafi verið hann? stamaði
hann loks.
— Já, ég minnist nokkurs,
sagði Peretti. Hann sagði mér
fyrir nokkru — var þá vel híf-
aður — að hann hefði sett í
rúðu hjá kaupkonu og fengið
500 franka fyrir.
Luigi óskaði sér þess, að hann
gæti kreist líftóruna úr Peretti
fyrir að masa um þetta, en vit-
anlega gat hann ekkert aðhafzt,
en Óskar virtist nú orðinn alveg
rólegur.
- Jæja, ég þakka ykkur nú
fyrir, sagði hann, segið honum,
þegar hann er kominn á fætur,
að hann geti vitjað glerskerans
í lögreglustöðina í Batignolles.
— Það skulum við gera.
Óskar reis á fætur og kvaddi
þá, og er hann gekk út, tók
hann eftir Luigi, sökum þess
hve fölur hann var, en hann
hafði um nóg annað að hugsa,
svo að hann veitti honum ekki
frekari athygli.
„Jæja“, hugsaði hann, „þá
höfum við sama sem gómað
manninn með vasabókina, og á
morgun fáum við að vita hver
borgaði honum 500 frankana".
Klukkan var að verða tíu.
Hann gat ekkert aðhafzt frek-
ara, þar sem Donato lá særður
í sjúkrahúsi, en hann gat ekki
sloppið, og því óhætt að fresta
aðgerðum til morguns.
Þegar Óskar Rigault var far-
inn, gaf Luigi sig á tal við þá
Peretti og Carlo og spurði þá:
- Er það satt, sem þið sögð-
uð þessum manni - liggur Don
ato í sjúkrahúsi?
- Já.
- í hvaða sjúkrahúsi?
- Hotel Dieu sjúkrahúsi,
sjúkrastofu númer 9. Ég hef
heimsótt hann.
Luigi þakkaði þeim upplýs-
ingarnar og fór.
„Þú ert slunginn, Óskar Rig-
ault“, hugsaði hann, „en það
mun reynast verst fyrir þig
sjálfan".
Hann náði í leiguvagn og lét
aka til Dauphinegötunnar.
„Sé hann kominn heim, hlýt-
ur hann að vera háttaður", hugs
aði hann. „Sé hann sofnaður,
læt ég til skarar skríða, en sé
hann ekki kominn, bíð ég hans
í einhverju dimmu skoti í íbúð-
inni. Eða þá í kytrunni, þar sem
óuppbúna rúmið er.
Þegar vagninn stöðvaðist, sló
klukka í kirkju þarna í hverf-
inu ellefu.
„Það er of snemmt“, hugsaði
Luigi, kveikti sér í vindli og
fékk sér göngu næstu klukku-
stund um hafnarbakkana, en um
miðnæturbil lagði hann leið
sína til hússins, sem Óskar
bjó í.
.v.v.v.v.v.v.v.v.v
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
vatnsstíg 3. Sími 18740
SÆNGUR
REST BEZT-koddar.
Endumýjum gömlu
sængumar, eigum
dún- og fiðurheld vei.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
V.
i

bílar
Höfum nýlega
10 — 17 farþega
Merzedes Bens-bila
( styttri og lengri
ferðir.
HÖPFERÐABÍLAR S/F
Staar 17229, 12662, 15637
Ég sýni Gano miskunn vegna Ég skipa þér Gano að hafa þetta spjót þitt var brotið af andstæð-
þess að ég vil halda frið víð spjót um hálsinn, þangað til þú ingi þínum. Gano er niðurlútur
Batusifólkið og vera vinur þess, hefur séð tvö tungl. Það mun en í augum hans glampar ægileg
segir Tarzan. Já, svarar Mambo. vitn*. um þá skömm, að Batusi- heift og hefnigirni og hann sver
þess eið, að hann skuli ekki
hætt fyrr en 'honum hefur tekizt
að myrða Tarzan.
V I Ð SELJUM:
Zodiac ’60 Renault station
R-4 ’63 Consul Capri ’63
NZU-Prins ’62, Record' ’60
Volvo station 445 ’59
Mosckwits ’59 Chevrolet
Impala ’59 Chevrolet st. ’56
Chevrolet ’55, Commer ’63
með 12 manna húsi Chevro
let ’55 B-3100 sendiferða-
bíll.
iIÍS ráúðárá"
SKÚLAGATA SS — SfTVlX USU
TIL SOLU
Til sölu í smíðum 2ja og 3ja herb.
íbúðir fokheldar og tilbúnar undir
tréverk.
Tvíbýlishús í Kópavogí. Hvor hæð
algerlega sér. Glæsilegar íbúðir.
Bílskúrsréttur með báðum.
Seljast fokheldar.
Einbýlishús í smíðum við Holta-
gerði í Kópavogi, um 190 ferm.
Stór bílskúr. Selst fokheld.
Einbýlishús við Fögrubrekku í
Kópavogi á tveim hæðum. »
Innbyggður bílskúr. Fokhelt.
Iðnaðarhús við Auðbrekku, þrjár
hæðir, 140 ferm. hver hæð.
Selst fokhelt.
Höfum kaupendur að litlum íbúð-
um 2ja og 3ja herb. Einnig 6 og
6 herb. íbúðum, einbýlishúsum og
bújörðum.
JÓN INGIMARSSON, lögmaður,
Hafnarstrætj 4 . Sími 20555.
Sölum. SIGURGEIR MAGNÚSSON
Kvöldsími 34940.
i3 Seljum dún og fiðurheld
JÉtpj ver.
Endurnýjum
gömlu
sængurnar.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN.
Hverfisgötu 57A. Sími 16738.
SENDIBÍLASTÖÐIN H.F.
BORGARTÚNI 21 SÍMI 24113
HerrcssokScar
crepe-nylon kt 29.00
Míklatorg)