Vísir - 24.07.1964, Blaðsíða 4

/>
S2BSI
V í S I R . Föstudagur 24. iúlí 1964.
Langar mest af öllu til að
iæra og geta sungið betur
Rætt við unga dægurlagasöngkonu, Helgu Sigþórsdóttur frá Einarsnesi
,,Það var ekkert að fást \ ið
tuttugu og tveggja punda la :-
inn — það var sá 16 punda,
sem ég veiddi seinna, það var
hann, scm ætlaði að gera út
af við mig. Og svo þegar ég gat
ioksins kippt honum upp á eyr-
ina, þá er allt laust úr honuni.
svo að ég verð að fleygja mér
ofan á hann . . .“
Það er gamall og góður kunn
ingi minn og veiðifélagi úr
Austfjarðaánum, sem er .tð
segja mér frá frækilegri viður-
eign sinni og nokkurra breið
vískra stórlaxa fyrir skemmstu
Við áttum dýrlega daga, nann
og ég, í Vopnafirðinum, Breið
dalnum og úti við Unuós síðasi-
liðið sumar svo bauðst honum
tækifæri til að skreppa austur
á Breiðuvík í sumar, en ntér
ekki, og er þarflaust að vera
að greina frá því, að ég öfund-
aði hann. Engu að síður — cða
kannski einmitt þess vegna —
hafði ég litið inn á athafna-
svæði hans á Röðli, til að inna
hann frétta; annars eru veit
ingastaðir eitt af því, sem ég
veit að er ti! í borginni og síð-
an ekki söguna meir. Hvaða
erindi á maður lika þangaö,
sem ekki er von í laxi nema
soðnum, ekki einu sinni von :
ufsa nema sem niðursoðnum —
sjólaxi. Aftur á móti er veiði
saga í stnu fulla gildi, og mað-
ur leggur eyrun við henni, hva'
svo sem’hún er sögð.
ÓVENJULEGA
VEL SUNGIÐ
Leggur eyrun við henni —
það er nú það. Þarna gerðist
semsé það, að ég var allt í eintl
farinn að leggja eyrun við ailt
öðru; dægurlagi sungnu kven-
mannsröddu — eða réttara sagt.
kvenmannsröddu sem söng dæg
urlag. Það skal þurfa dálítið
til að maður, sem alltaf heft'r
útvarpstónlistina glymjandi i
eyrum sér i tíma og ótíma, og
hefur vanið sig á það af frá-
bærri viljafestu og illri nauðsyn
að loka hlustunum fyrir henni.
fari allt í einu að hlusta á þann
söng; til þess þarf að vera vel
sungið — og í þetta 'skipti
fannst mér óvenjulega vel sung-
ið. Djúp altrödd, breiðari og ó-
þvingaðri en búast má við þeg-
ar um lítt lærðar söngkonur et
að ræða, laus við alla tilgerð.
Mér datt sem snöggvast í nug
að enn hefði ég víst aldrei aft
blaðaviðtal við innlenda dæg-
urlagasöngkonu; þar vantaði í
safnið, en svo hvarf ég frá því
aftur, og ætlaði að fara að
spyrja kunningja minn nána,-a
um laxana — hann hafði nefni
lega ekkert minnst á þann
þriðja, sem hann dró; sá var
víst ekki nema sex punda. En
það fórst fyrir, því að nú hófst
annað dægurlag, sungið af
sömu stúlku — en það hefði ég
svarið fyrir, hefði ég ekki
heyrt; og séð það ,sjájfur. þívi
var það ekkj lengur altródd,
. heldur sóprsmrödd, ótrúlega hí
og hreimmikil; dægurlaga söng-
kona, sem ræður yfir svo ó-
venjulegu raddsviði er þó sann-
arlega blaðaviðtals virði, nugs-
aði ég. Og kunningi minn
keypti sig frá því að minnast á
þann sex punda með því að
bera þau boð til stúlkunnar, að
mig langaði til að tala við hana;
mér sýndist hann hálft í hvoru
feginn. kannski ekki því, að
ég skyldi vilja tala við hann
he'dur hinu, að hann sk.vkli
s'eppa við að tala um þriðia
laxinn.
SÖNGUR OG TÓNLIST
í BÁÐAR ÆTTIR
Dökkhærð stúlka, fríð sýn-
um, lágvaxin og með björt, hug-
ul augu; dálítið forviða, þegar
ég fer að spyrja hana um ætt
hennar og uppruna, en svavar
þó greiðlega og hispurslaust.
Helga Sigþórsdóttir frá Einars-
nesi í Borgarhreppi... nei, það
er ekki langt síðan hún fór að
syngja dægurlög opinberlega;
ekki nema ár og henni finnst
það skammur tími, þegar hún
lítur til baka. Hún á sex syst-
kini, tveir bræður elztir, svo
hún. Sönginn og tónlistar-
hneigðina sækir hún í báðar
ættir — afi hennar i móðurætt,
Guðmundur á Valbjarnarvöllum
byrjaði sem kirkjuorganisti að-
eins tíu ára gamall, en Jón G.
Þórarinsson, lúðrasveitarstjóri
er föðurbróðir hennar. Sjá:f
söng hún fyrst „opinberlega'*
sjö ára á skólaskemmtun og við
fangsefnið var „Litla flugan“
hann Fúsa, en Sigfús gaf henrii
lagið á nótum í viðurkenning-
arskyni, og það viðurkenningar-
skja! á hún ennþá. Já, það var
skyldi ala með sér slíka löng-
un og svo fór að ekki varð
meira úr söngnáminu — nár-
greiðslunáminu ekki heldur, og
þetta urðu henni sár vonbrigði,
sem hún hefur enn ekki gleymt.
LÖNGUNIN
SEM LÉT EKKI í FRIÐI.
Því næst tók Helga Sigþórs-
dóttir að vinna fyrir sér við
afgreiðslustörf í mjólkurbúð og
annað þess háttar, en löngunin
til að tjá sig í söng lét har.a
ekki i friði. Svo sá hún aug-
lýsingu í blaði — einhver vilöi
.* , . . ____ fá dægurlagasöngkonu til próf-
nu i sgpgi jb fÍSWrvhi&l í^úaoiiftftnifjchiíií' náði. sambandi . við
nesi, og hun heldur að oll syst- “
kini sín leiki á eitthvéréKljöð-^ 11
færi.
Og þegar hún lagði leið sína
hingað suður til hárgreiðslu-
náms, greip hún fegins hendi
eina tækifærið, sem ungri og
peningalausri stúlku bauðst
hér til söngnáms. Það var iijá
hljómsveitarstjóra KK-sex-
tettsins; óþarft er að kynna
hann nánara, jafnvel ég veit
hver hann er. En þó að hún
vanrækti ekki námið á neinn
liátt vegna söngsins, kunni
„meistarinn" því illa, einhverra
hluta vegna, að nemandinn
rfu am. 'Eiriar Logi. sem stjórnaði hliöm
sveit á flugvellinum, hún för
heim til hans og honum leizt
svo vel á rödd hennar, að harm
réði hana til að syngja með
hljómsveit sinni. Það gekk vei,
hún kveðst hafa lært mikið af
því og nú syngur hún á Röð'i
með hljómsveit Trausta Thor-
bergs.
AÐ GETA SUNGIÐ BETUR
„Hijómsveitin er ákaflega
samhent, og það er fyrsta skil-
yrðið til þess að söngurinn
verði eins góður og efni standa
til. En mig langar til að lær.a;
mig langar að finna að ég
kunni að syngja. Ég hef mikla á
nægju af jazz og sígildri tónlist
og eiginlega hef ég áhuga á öíl-
um góðum söng. Það er mér víst
í blóð borið. Og eins það, að
ég hef ákaflega gaman af að
syngja, ég held að ekkert vildi
ég fremur gera — og að u.ig
langi ekki til annars meir en
að geta sungið betur . . . .“
Og nú er hljómsvc ''nni og
gestunum farið að þýkja nóg
um hve lengi ég ræðl við söng
konuna. Hún kveður og gengur
upp á hliómsveitarpallinn. Hvor
röddin skyldi. ,y.erða þar næst?
Þá héfur 'ihnlenoaægúrla'ga-
söngkona bæzt í viðtalasáfnið;
og ég segi innlend, því að ein-
hvern tíma átti ég viðtal við
Alice Babs. þegar hún var hér
á ferðinni. Og nú skal kunn-
ingi minn verða minntur á að
hann eigi eftir að segja mér
frá orrustunni við sex punda
laxinn . .
En hvað sem öilum laxi llð-
ur — mikið er það gaman,
svona sem tilbreyting, að eiga
tal við manneskjur, sem finnst
að þær eigi mikið eftir ólært
og langar einskis til meir en
að mega gera betur. — Ig
LAXARÆKT gefur góða
raun hjá japönskum manni
íslenzkur maður, sem nýlega
var á ferðalagi austur í Japan,
tók þar eftir athyglisverðri frélt
í blaði einu, sem gefið er út
á ensku í Tokyo. Þar sem hann
bjóst við að fréttin myndi vekia
sérstaka athygli i hópi lax-
veiðimanna sendi hann Vísi úr
klippuna tíl birtingar.
Hið japanska blað skýrir frá
þvi, að japönskum áhugamanni
í fiskirækt hafi nú tekizt það.
sem talið hefur verið ófram-
kvæmanlegt fram að þessu, að
rækta lax í eldistjörnum lík’t ig
silungar hafa verið ræktaðir.
Japani þessi, sem heitir Tada
hira Kaneno er 57 ára að aldri.
Hann er ekki atvinnumaður í
fiskirækt, heldur hefur han.’i
stundað hana sem áhugamál og
frístundagaman. Sjálfur er hann
eigandi opinberra baðhúsa og
efnaður maður.
Kaneno hóf tilraunir sínar
með laxarækt veturinn 196?
Þá fékk hann sér 2400 laxaseyði
2.5 cm. að lengd eins og auð-
velt er að fá í laxaeldisstöðum.
En svo kemur nýjungin. Hann
sleppti seiðunum ekki í á, svo
að þau gætu leitað til hafs,
heldur i 15 ferm. sjógeymi.
Eftir mikla vandvirkni het'ur
honum tekizt að rækta í þess
um saltvatnsgeymi 200 laxa.
sem eru 30 cm. að lengd. Hefur
þetta leitt til þess, að Kaneno
hefur nú hafið tilraunir í íaxa
rækt í miklu stærri stfl. Spurn-
ingin er hvort hægt sé að fram
kvæma hana sem atvinnugrein
Kaneno segir, að aðalatriðið
til þess að ala megi það laxa-
afbrigði, sem hann hefur sé,
að halda stöðugum 20 stiga hita
í vatninu eða eilítið lægra en
20 stig.
Þetta heppnaðist honum, rreð
því að blanda sjóinn, sem venju
lega er um 23 stiga heitur, með
nokkru af brunnvatni, sem var
14 stiga heitt. En einnig skipli
mjög miklu máli, að hann beitti
mikilli vandvirkni við eldi fisks
ins og hafði súrefnisblöndun
nákvæma.
Á myndinni sjást hinir yfirbyggðu sjógeymar, sem laxinn
var ræktaður í og í horninu mynd af Japananum Kaneno.
Kaneno gerir nú tilraunir rrt-S
21 þúsund laxaseiði, sem hann
geymir í fjórum sjógeymum. El
þessar tilraunir heppnast vei,
er búizt við að fyrsti eldislax
inn komi á markaðinn i október.
Hið japanska blað hefur einr
ig rætt við veiðimálastjóra Jaj
ans, Kazuo Kobayashi og segir,
að hann hafi hælt tilraunum
Kanenons og að þær geti mark-
að tímamót og orðið undirstaða
nýrrar atvinnugreinar.
Þetta er athyglisverð frétt fyr
ir laxveiðimenn. Margir eru
þeir ábyggilega hér á landi-, sem
hafa látið sér koma til hugar
slíka laxarækt hér á landi,
jafnvel hugsanlegt að einhverjir
hafi gert tilraunir með hana í
sjávarlónum, þó littlar sögur
fari af því.

T