Vísir - 01.04.1968, Blaðsíða 12

12
m
VlSIR . Mánudagur 1. apríl 1968.
TgKUR ALUS KONAR KLÆÐNINGAR-
FLJÓT OG VÖNDUO VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆDUM '0,- '' '
\úit
BOLSTR U N
LAUGAVEG 62 - 5lM|10825
HEIMASlMI 83634
EKKERT HAPPDRÆTTI
HÉRLENDIS
BÝÐUR JAFNHÁAN
VINNING
Á EINN MIÐA
á laufið, nóg til þess aö japanska
vélbyssuskyttan lækkaöi enn miðið
með þeim afleiðingum aö kúla
hæfði Wartell í vinstri fótinn.
„Heilaga guðsmóðir“, æpti Wartell
af sársauka og barðist viö að missa
ekki meðvitund. Hann setti aðra
hleöslu i hríðskotariffil sinn og lét
hríöina dynja á þeim japönsku.
Við skinið af svifblysinu, sá
Grenier að Wartell særðist. Hann
reis upp á hné, skorðaði riffilinn
við trjágrein, miðaði, vandlega á
japönsku vélbyssuskyttuna og
þrýsti á gikkinn. Sá japanski hneig
dauður fram á byssuna og Grenier
varð gripinn annarlegu stolti. Hon-
um fannst sem hann hefði gengið
undir prófraun og staðið sig betur
en nokkur hefði trúaö.
Tokuzo hafði ekki orðið þess var
fyrr, að skotið væri þaðan, sem
kúlan kom, er varð vélbyssuskytt-
unni að bana. Hann var fljótur að
átta sig á hlutunum, skipaði öörum
úr liði sínu að fara að vélbyssunni
og beina henni upp í ásinn í þá
stefnu, sem skotið kom úr.
Fyrstu kúlurnar rótuöu upp sverð
inum skammt frá staðnum, þar sem
Grenier lá. Hann hörfaði óöara
á bak við stóran stein, þar sem
hann sá sér óhætt, og mátti ekki
seinna vera, því aö nú hættu kúl-
urnar sundur limið, þar sem hann
haföi legið. Ein þeirra hæföi sendi
tækið, sem hann hafði skilið viö
sig, og reif það sundur. Sandur og
möl þeyttust í allar áttir og Gren-
ier varö að leggjast með andlitiö
fast að steininum, svo að hann
fengi sandhríðina ekki framan í
sig.
Truflunin, sem hann hafði vaidiö
þeim japönsku með skotinu, varð
nóg til þess aö Wartell gat komizt
í öruggt var, og Ross gafst tóm til
að fella þann japanska, sem tekið
hafði við stjórn : vélbyssunni. Og
ekki nóg með það — hann felldi
einnig þann, sem hugöist koma í
hans stað. Svifblysiö var nú út-
brunniö og enn myrkara virtist í
kjarrinu en nokkru sinni fyrr. To-
kuzo liðsforingi hafði misst meira
en helming manna sinna og hinir
voru skeifdir og ráðvilltir. Hann
bar litla málmblístru að vörum sér
og gaf merki um að hörfa. Skot
hríðinni linnti og Tokuzo hélt með
það, sem eftir var af liði sínu, f átt
ina til Pangassan.
Andartaki síöar skreiö Grenier
gætiiega niður brekkuna. „Halló
strákar", kallaöi hann lág. „Wartell
Ross, Maccone ...“
„Hérna“, var svarað í þykkninu.
Hann skreið á hljóðið. Loks kom
hann augu á Wartell, sem sat uppi
við tré og athugaöi sár sín.
„Iila særður?“ spurði Grenier
skelfdur. Hann sá þó samstundis
að spurningin var óviðeigandi. Fót
urinn leit út eins og hann heföi
lent f þreskivél.
Wartell herti bindinu um lærið of
anvert við sárið. „Nógu illa, geri
ég ráð fyrir“, svaraði hann. Þrátt
fyrir það greip hann óðara til hríð-
skotariffilsins, þegar nokkurt þrusk
heyrðist f námunda við þá.
„Það er Corey“, var mælt lágri
röddu. í sömu andrá sveigði hann
limið til hliðar og kom fram úr
myrkrinu. Miya fylgdi honum fast
eftir.
„Þú misstir af öllu fjörinu, ,
Steve“, sagði Wartell léttur í máli. i
„Það segir þú,“ varð Corey að :
oröi um leið og hann kraup fyrir !
framan hann og athugaði sárið. j
Hann stakk hendinni ofan i tösku '
sína eftir umbúðum.
„Láttu þaö vera“, sagði Wartell i
harðneskjulega. i
..Hvað áttu við?“
HÆTTVLEC
Kvikmyndasaga eftir Jack Pearl
Grenier minntist skipunar Wartells,
að hann ætti að sitja kyrr og láta
ekkert til sín heyra á hverju sem
gengi. Það var sú skipun, sem hon
um bar að hlýöa.
„Fjandinn hafi það“, tautaði
Grenier.
Gat það talizt til óhlýöni að sjó
liði bjargaði lífi nauðstaddra fé-
laga sinna?
Grenier vissi ekki svar við því.
En eitt vissi hann. Sem manni var
honum ofraun, að sjá þá japönsku
fella félaga hans og hafast ekki að,
þegar hann þurfti einungis að taka
mið og hleypa af skoti til að bjarga
lífi þeirra. Hættan fyrir hann sjálf
an og senditækið gat ekki orðið
meiri fyrir það, hugsaði hann með
sér. Hann skreið nokkum spöl svo
hann hefði óhindrað mið á þann
japanska við vélbyssuna.
Aðstaöa Wartells og félaga hans
varð vonlausari meö hverju andar
taki. Vélbyssukúlumar hvinu stöð
ugt lægra og lægra og nær þeim.
Wartell reyndi að hörfa lengra inn
í kjarrið, en viö það kom hreyfing
AÐRIR VINNINGAR:
5 BIFREIÐAR
244 VINNINGAR
HÚSBÚNAÐUR Á KR.
5—50 ÞÚS.
SENDI
FÖR
„Vertu ekki að eyða sárabindum ,
og pensilini á mig“, svaraði Wart i
ell. „Það tekur því ekki“.
EIlffBYI.ISH:US EFTIR BlGIIír

„F.rtu brjálaður maður“, varð í
Corey að orði. „Okkur tekst þetta, ■
vertu viss“.
„Nei", svaraöi Wartell. „Þiö I
verðið að skilja mig eftir hér“. í j
sömu svifum veitti hann Miyu al-
hygli, þar sem hún stóð í skugg- I
anum á bak við Corey. „Hvaðan úr
CATCMNGA V/NE W/TH
A JOLJ THAT WOULD
HAVE P/SJO/NTEO THE
ARM OEA LESSER MAN,
TARZAN ARRESTS
‘ THE/R HALL...
/X '

„Jane...“
Tarzan tekst að grípa í
stöðva þannig fall þeirra.
C l **7 *y I
trjágrein og
Loksins er Jane örugg I faðmi Tarzans
eftir að hafa sýnt aðdáunarvert hugrekki
og' brestur í grát...
„Tarzan, guði sé lof'
fjandanum kemur þessi kvenmað-
ur?" spurði hann.
„Þetta er Miyazaki" svaraði Cor
ey. „Frá Langasandi í Kaliforníu".
„Er hún með upplýsingar?“ ■
„Já“, svaraði Corey. Það var
eins og hann rankaði við sér.
„Senditækiö?" spurði hann og sneri
sér að Grenier. „Hvar er sendi-
tækið?“.
ff==>BUAJ£ieAH
RAUOARÁRSTÍG 31 SÍMI 22022
MIWIIIIIIIIWlillMÉIilillili Hll IU IIIIIIITiri liEHIilJlil
llett
LEIKFIMI_____
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
^ Margir litir
■jlf Ailar staerðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bleikir, hvítir
Táskór
Ballet-tösfcor
^^allettbúJin
i?
UERZLUNIN
^je/MILÍmGÍLLt
1.1 rT' BRMRABOROnRSiíli 22
SÍMI 1-30-76
lnlRimPl.lnli.iri M II I I I I I I I I I I I I | 1 | | t|| |
■
Frá Jfeklu