Vísir - 06.06.1968, Blaðsíða 4

skyldunni. Þaö ségt á því, hvemig
hann svarar spumingunni um það
hvers vegna hann hefur valið sér
bústað í Mtinchen en ekki í Ruhr
héraðinu sjálfu, þar sem verk-
asniðjumar eru. „Auðvitað gæti
y «ig búið i Diisseldorf, en það er í
námunda við Essen. Hvað mund-
uð þér gera, ef þér væruð erfða-
prins og land yðar yrði snögg-
lega lýðveldi? Erfðaprins, sem
«>:enn jafnvel öfunda, þótt hann
sé f útlegð? Er ég sat dag einn
á bar við Rivieruna, réðust nokkr-
Rolls-Royce með innbyggðum bar
sem tveggja metra hár bílstjóri
ekur. Sá vegur 250 pund og getur
verið lífvörður ef með þarf. Arndt
á einnig skemmtisnekkju, sem
er 31 metri á lengd, sem kostaði
1.8 milljónir marka.
Að lokum má nefna veiðihöll-
ina við Werfen ' Austurriki, með
72 herbergjum og 16.000 ekrum
lands. Kostnaðurinn við viðhald
hallarinnar nemur milli fjórðungs
og hálfrar milljónar þýzkra
marka.
Sonur Alfrieds Krupps
— Hefur nóga peninga en leitar hamingjunnar —
Með elnu pennastriki hafnaði
hann þeim kosti að erfa 150 ára
iðnaðar-helmsveldi og halda uppi
heimsfraegu nafni. Um leið hlaut
hann bó árlegan styrk, sem nem-
ur rúmlega tveimur milljónum
marka. Arndt von Bohlen und
Halbach, einkasonur hins fræga
iðnjöfurs Alfried Krupp von
Bohlen und Halbach, hefur litla
trú á gildi peninganna. Hann tel-
ur, að hamingjan verði ekki
keypt með beim einum. Faðir
hans lézt á sfðastliðnu ári, en
sonurinn hafði ekki áhuga á að
taka að sér rekstur fyrirtækis-
ins. Hann fór f þess stað að
leita hamingjunnar.
Nú kynnu menn að spyrja,
hvað þessi ungi „playboy" eigi
við með hamingju. Hvemig er
hún skýrgréind? Er það hamingja,
að sitja veizlur eða kvöldverðar-
boð með draumaprinsessum, eða
Rolls-Royce-bifreiðin?
Þessu hefur Amdt von Bohlen
reynt að svara.
YFIRDROTTNUN.
Það hefur ekki gerzt án bitur-
leika, að hann hafnaði fyrirtask-
um föður sfns, þar sem starfa
rúm 100.000 manns. „Ég hefði
ofurvel getað stjómað þessu
veldi", segir hann. „Ég hefði get-
að haldið nafni forfeðra minna á
lofti, ef ég hefði haft jafn góða
samstarfsmenn og pabbi." Þetta
er hans skoðun, þótt faðir hans
hafi eitt sinn skipað honum að
snerta ekki við fyrirtækinu og
hann líti á föður sinn sem ofur-
menni, eins og raunar aðra Krupp
jöfrana. „Pabbi stjórrrði ekki.
Hann drottnaði."
Það er ekki auðyelt að fleygia
þvl frá sér eins og skítugri flík,
að menn eru fæddir í Krupp-fjcS-
ir ferðalangar á mig og skömm
uðu mig fyrir að drekka upp fé
þeirra og skipuðu mér að fá mér
vinnu."
ÓHAMINGJA.
Hvað um föður hans? „Líf hans
var eilíft strit, ábyrgð, vonbrigði
og auðmýking. Ég kenndi í brjósti
um hann. En pabbi var stórsnjall
og'hann þekkti starf sitt til hlít-
ar. Hann var sannkallaður heið-
ursmaður og stóð við orð sín“.
Arndt reiðist, þegar hann hugsar
um örlög föður sfns, sem var
dæmdur fyrir stríðsglæpi árið
1945. „Hann var óhamingjusam-
ur og varð að þola miklar raun-
ir“. Þetta er ef til vill megin-
orsök þess, að sonurinn ætlar sér
að lifa Iffinu á annan hátt og ekki
láta prússneska skyldurækni
angra sig. Enda átti hann slæma
æskudaga. „Ég hef vaxið upp i
heimavistum og ég á engar fall-
egar endurminningar".
ENGINN SKORTUR .
„Það er alltaf verið að tala um
þessar tvær milljónir marka, en
ég fæ heldur meira auk vaxta af
einkaeign minni."
Arndt von Bohlen skortir ekk-
ert af veraldlegum gæðum.
Hann á 200 fermetra fbúð i Pac
elli-höllinni í Schwabing og segir,
að gestir sínir geti búið á gisti
húsum á sinn kostnað. I-Iann á
listasafn, þar sem meðal annars
eru verk eftir Rubens og Van
Dyck og aðra málara. Ennfremur
1 arf eftir föður sinn, sem hann
vildi þiggja, hlaut hann sumarhús
við Marrakech í Marokko. „Um
það vissi ég ekki fyrr en pabbi
var dáinn", én Hassan n Mar-
okkokonungur gaf honum hús
þetta.
ÞAÐ VAR AST.
Arndt von Bohlen hefur átt vin
gott við fjölmargar þekktar stúlk
ur, leikkonur og prinsessur. Svo
virðist sem samband þeirra hafi
ekki verið alvarlegt.
— Gina Lollobrigida?
— Faileg umgjörð fyrir mig og
aðra.
— Soraya prinsessa?
— Hún var mér ekki til öþæg-
inda .
— Liz Taylor?
— Fyrir augtð var bún mér
bezt.
— Hildegard Knef?
— Það var ást við fyrstu sýn.
segir hann og roðnar við. Enda
hefur hann á borðinu ljósmynd af
þeirri leikkonu með eiginhandar-
áritun og kveðju frá henni.
Hann viðurkennlr að lif sitt
hafi pkti hróazt sem hann hefði
kosið. Helzt vildi hann gerast
bóndi, begar hann var yngri. Nú
verður hann að selia 6100 hektara
bújörð f Rrasiliu. Hann ætlar að
gerast listsafnari og bankamað-
ur. Spurningunni um, hvort hann
sé enn að leika sér svarar hann
bannig að lokum: „AHir vilia vera
að skipta sér af mér og færa til
verri vegar allt sem ég geri“.
-----------------------------^
Arndt von Bohlen á meöal annars Rolls-Royce með innbyggöum
bar.
Hinar ógnvekjandi
stórhelgar
Tvær mestu ferðahelgar árs-
Ins eru tvímælalaust hvltasunnu
helgin og verzlunarmannahelg-
in, en þá þyrpist fólk út úr bæn-
um tll að lyfta sér upp Sú tízka
hefur og skapazt, að unglingar
taki sig upp hópum saman til
að leggjast út, og valda þá auð-
vitað áhyggjum, hvort sem það
er að öllu leyti ástæðulaust eða
ekkl. En það sem mér hefur
fundizt eftirtektarvert undan-
farin ár, og sannaðist reyndar
nú fyrir þessa helgl, er
óttinn sem fram kemur í blöð-
um og er reyndar bergmál frá
lögreglunnl, að eitthvað voða-
legt muni ske. Öttavaldurinn
er tvenns konar, í fyrsta lagi
vegna hinnar gffurlegu umferð-
ar og í öðru lagi vegna ungling
anna.
Unglingarnir hóa sig saman f
stóra hópa og setia sig niður
á ákveðnum stöðum, sem á
verzlunarmannahelginni er aöal-
lega Þórsmörk, sem frægt er
orðið að endemum, og á hvfta-
sunnuhelghmi eru það aftur á
móti ýmsir staöir, sem nær
líggja, enda vart fært um lang-
ar leiðlr. Það þykjr tilheyra
hvftasunnuhelginni, að ungling-
amlr hafi með sér svo og svo
mikið áfengi, sem lögregian ger-
ir sföan mikla ieit að á leiðinni,
og gerir upptækt. Er það alla-
vega mikilsveröur mælikvaröi á
helgina, hvort mikið eða lítið
magn er tekið af unglingunum,
enda er það árlegur fastur sið-
ur að taka blaðamyndir af fengn
um og jafnvel sjónvarpsmynd í
þetta sinn. Var fengurinn ekki
sérstaklega mikill aö þessu sinni
og er tvennu kennt um, jírferð-
inu og veðurfarinu.
Mér er ekki grunlaust um, að
þessi skrínaleikur f sambandi
við áfengisflutninginn og leit-
ina í farangri unglinganna sé
farinn að verða eins konar sport
hjá uppreisnargjömum ungling-
um, þvf þeir þykja hreint ekki
litlir karlar, sem komast
með sfnar flöskur, eina
eða fleiri, alla leið á leiðarenda.
Er sú ánægja hreint ekki litil,
og þykir strákunum þetta heljar
mikill hasar að geta platað lögg
una að þessu leyti.
Áfengisneyzla unglinganna er
út af fyrir sig sorgleg stað-
reynd, og mikiö vandamál, en
það er mjög vafasamt, að þessi
farangursleit lögreglunnar sé
heppileg til úrbóta. Sá háttur
að rifa upp farangur stórhópa
unglinga, sem fara úr bænum
um þessar helgar hlýtur að vera
samt sem áður mjög vafasöm
aðgerð, því að sem betur fer,
eru þeir fleiri sem eru saklaus-
ir að þessuin brennivínsflutn-
ingum úr borginni, en verða
samt fyrlr harkalegri farangurs-
leit af hálfu lögreglunnar og ó-
þægindum. Aflar lögreglan sér
þannig óvildar hjá stórum hópi
unglinga í stað þeirrar virðingar
sem æskileg væri.
Einnig stingur þessi' áfengis-
leit mjög f stúf við þá miklu
og góðu samvinnu sem lögregl-
an hefur á selnni árum, lagt mik
ið upp úr við borgarana, og er
kannski lykillinn að þeirri stór-
bættu umferðarmenningu, sem
orðin er á götunum. Góð sam
vinna milli löggæzlu og almenn
ings hefur miklu góðu kornið
til leiðar, þess vegna finnst
mér þessi meðferð á ungling-
unum stinga óþyrmilega í stúf
við þá ágætu framför.
Einhvern veginn finnst mér, •
að það hljóti að verða að finna •
einhverjar aðrar leikir til úrbóta J
á þvi vandamáli, því þessar •
skærur hafa ekki gefið góða J
raun, og drykkjuskapurinn hef- •
ur alls ekki minnkað á stór- •
helgunum, og á venjulega veður •
farið eða ófærðin einhvern þátt •
f málum þegar betur tekst til. 2
Lögreglan þarf að finna nýjar •
leiðir í þessum málum fyr- •
ir næstu verzlunarmannahelgi, J
og það hlýtur að vera hægt, •
því lögreglunni er virkilega •
margt til lista Iagt, það sann- •
aði hún á H-daginn, en einmitt •
hún á kannski einna mestan þátt J
í þvi hve vel tókst til með þá •
breytingu. •
Áfengisvandamál unglinganna •
á ekki að byrja aö leysa úti á •
þjóðveginum, og þarf að bjTja *
að kryfia máiið annars staðar. •
Til dæmis er það mörgum urn- •
hugsunarefni, hve auðveldlega J
unglingar frá 14—21 árs komast •
yfir drykkjarföng í eins stórum •
stíl og raun ber vitnl. Hvernig •
er það mögulegt? •
Þrándur í Götu. !
••••••»•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••«••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••^
I