Vísir - 20.06.1968, Blaðsíða 12

12
V1 S IR . Fimmtudagur 20. júní 1968.
i
ANNE LORRAINE:
GENCI
— Hvers vegna? hváði Mary. —
í fyrsta lagi hef ég ekkert gaman
af að dansa, og í öðru lagi hef ég
engan tíma til þess. Ég verð svo
þreytt ef ég vaki fram eftir á
kvöldin, og þá mundi ég ekki
geta unnið fulla vinnu daginn eftir.
Frú Manson varp öndinni aftur.
— Þú ert flón, sagði hún ofur blátt
áfram. —Ég ræö þér til að hætta
að taka sjálfa þig svona hátíðlega
væna mín. Ef þú værir dóttir mín
mundi ég segja þér berum orðum,
að þú getir aldrei orðið duglegur
læknir ef þú lærir ekki að hvíla
þig og njóta lífsins. Læknirinn verð
ur að vera afar þolinmóður, og það
ert þú. En hann verður líka að
vera hjartahlýr og nærgætinn og
umburðarlyndur — hvemig ætti
hann annars að geta hjálpað sjúkl-
ingum í þrengingum þeirra? Þið
læknamir eruð sífellt að uppgötva,
að fleiri og fleiri sjúkdómar eigi
rætur sínar að rekja til sálarinnar.
Hvernig ættir þú að hjálpa og ráð-
leggja sjúklingum, ef þú hefur aldr-
ei lifað eðlilegu lífi sjálf?
Mary brosti vingjarnlega. — Nú
ertu að bulla, sagði hún. — Og
þú veizt það sjálf. Hugsa þú um
bækumar þlnar og láttu mig um
mitt! Og þú skalt hætta að hafa
áhyggjur af mér. Ég er fullkomlega
ánægð og hamingjusöm. Ég geri
það sem ég hef alltaf óskað mér
að fá að gera, og ég starfa í sjúkra
húsinu, sem ég vildi helzt komast
í. Er hægt að krefjast meira?
Frú Manson stóð upp og nú wr
hún reið? — Jæja, þá er ég t að
bulla, sagði hún stutt. — Faðir
minn var vanur að segja: „Það er
oft vitglóra í mikilli vitleysu." —
Ætli hann hafi ekki haft rétt fyr-
ir sér. Þér finnst ég vera nöldur-
kind og sletti mér fram í það sem
mér kemur ekki við, og það er
ég lika. En ég er hissa á, að þú
sem ert svo hyggin skulir ekki
skilja, að það felst meira en lær-
dómurinn einn í læknisstarfinu.
Ef ég þyrfti á huggun og skilningi
aö halda mundi mér aldrei detta í
hug að fara að leita í kennslubók
í' læknisfræði. Mundu þaö, doktor
Marland! — Vertu læknir — fyrir
alla muni — en vertu manneskju
legur læknir!
Mary brá í brún og sárnaði þessi
ádrepa og var í þann veginn aö
standa upp frá borðinu. En frú
Mason strunzaði framhjá henni og
út úr dyrunum. Mary sat ein eft-
ir við borðið og varð hissa er hún
tók eftir að hún var skjálfhent og
máttlaus f hnjánum. Skringilegt at-
vik, hugsaði hún með sér. Hvað
gekk að frú Manson? Hún hafði
alltaf verið svo róleg og stöðug
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
i
Tökum aö okkur hvers konaj múrbro'
og sprengivinnu l húsgrunnum og ræs
am Leigjum út loftpiessur og vfbrs
sleöa Vélaleiga Steindórs Sighvats
ionar Alfabrekku við Suðurlands-
braut slmt 10435
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Simi 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annast
lóöastandsetningar, gref hús-
grunna. holræsi o. fl.
jSántiK
n BOLSTRUN
Tt'kUR ALLS KONAR KLÆÐNINGAR
VLJÓT ,OG VÖNÐUO VINNA
ÓRVAL AF ÁKLÆOUM
LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
í rásinni, en nú varð hún fjúk-
andi vond, út af því einu að Mary
vildi ekki fara á skemmtun!
Hún hló og einsetti sér aö glevma
þessu. Þegar Kenning læknir kom
að borðinu hennar, heilsaði hún
honum vingjarnlega.
— Mætti ég tefja yður í fimm
mínútur, læknir, byrjaði hún. —
Ég var að þrátta um sjúkdómstil-
felli við frú Manson, og mér datt
í hug hvort...
Gamli maðurinn leit framan í
hana og sá að hún var rjóð. —
Þér verðið að afsaka mig, ef yöur
finnst ég ekki vera hjálpsamur,
sagði hann. — Ég er gamall mað-
ur og fyrir löngu kominn að þeirri
niðurstöðu, að maður á að greina
hvíldina frá starfinu. Þegar ég er
að vinna þá hef ég allan hugann
við það. En ég vinn aldrei meðan
ég er að drekka te, og þá hugsa
ég eingöngu um magann, rabb viö
kunningjana eða reyfaralestur.
Hann hló. — Þér megið ekki
stökkva upp á nef yður, góða mín
— það fer yður ekki vel!
Mary sat grafkyrr og starði á
þennan gamla vin sinn. Hún var
bæði hissa og reið og langaði mest
til að gráta.
— Þér verðið að afsaka, að ég
er yður til leiðinda, læknir, byrjaði
hún. — Það er svo að sjá, að ég
sé flestum til leiðinda.
Hún horfði ekki á hann meðan
hún var að segja þetta, annars
mundi hún hafa séð votta fyrir
meðaumkun í augunum á honum.
Hann sagði lágt: — Þá mundi ég
reyna aö bæta úr því! Og svo fór
hann.
Mary sat eftir með tárin í aug-
unum. Kenning læknir — maður-
inn sem hafði orðið fyrstur til að
dást að henni fvrir dugnað hennar,
— maðurinn ,sem hafði kennt
henni svo að segja allt, sem hún
kunni f læknisfræði — hafði talað
við hana eins og maður mundi
tala við erfitt vandræðabarn. Hún
hafði gert ráð fyrir, að hún hefði
eigi aðeins áunniö sér velvild hans
heldur einnig álit hans. En nú var
svo að sjá, sem hann væri leiður
á henni. Hún var orðin vön því,
aö hinir læknarnir yrðu gramir þeg
ar hún bar eitthvað undir þá, en
þetta var öbærilegt! Hvernig átti
hún að geta lifað hérna, ef eng-
inn vildi umgangast hana?
Mary stóð upp í hálfgerðu
flaustri og gekk fram að dyrunum.
Þar munaði minnstu að hún ræk-
ist á unga, granna stúlku með
dökk. augu og úfið hár. Hún brosti!
til Mary og nefndi hana skírnar-1
nafni, en slíkt þótti ekki viðeigandi J
i sjúkrahúsinu. — Halló, Mary |
sagöi hún. — Hvernig gengur það?
Ég vonaði að ég gæti fundið þig
héma, því að það er sjúklingur
í Charlesdeildinni...
— Það eru margir sjúklingar í
þeirri deild, sagði Mary stutt í
spuna. — En ég á frí í dag, og
þú líka. Afsakaðu mig!
Hún fór út, og Melanie John
sjúkraleikfimikennarinn góndi
hissa á eftir henni.
Einhver kallaði til hennar úr
hinum enda salarins, og hún gekk
að borði, sem margir stúdentar
sátu við, og settist hjá þeim.
Þetta er í fyrsta skipti, sem ég
hef séð Mary reiða, sagði hún. —
Hvað gengur að henni? Ég ætlaði
bara að spyrja hana um sjúkling,
en hún svaraði mér út af.
Kenning gamli var að tala við
hana, sagði einn stúdentinn. —
Hann hefur kannski skammað hana
þú veizt hvað hann getur verið ó-
notalegur.
Mary var þreytt og döpur þeg-
ar hún fór upp í herbergið sitt i
læknabústaðnum. Hún hugsaði til
föður síns, eins og alltaf þegar
illa lá á henni. Hann var eini mað
urinn sem skildi hana.
Uppi f herberginu var útsýni yf-
ir garðinn kringum sjúkrahúsið,
og nú settist hún og fór aö skrifa
föður sínum. En hún var ekki í
skapi tií að skrifa og tók því
símánn í staðinn.
Þegar hún heyrði málróm föður
síns rétti hún ósjálfrátt úr sér. —
Pabbi, mig Iangaði bara til að tala
viö þig. Nei, það var ekki neitt
sérstakt. Ég — var bara svo þreytt,
og fannst ég vera svo einmana.
Hún heyrði rödd hans, rólega
og skýra. — Það er ekki þér líkt,
Mary. Það gengur vonandi ekkert
að þér? Þú hefur ekki áhyggjur af
neinum sjúklingum?
— Nei, það er ekkert þess konar.
BIFREIÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónsföð, blfreiðaþjónusta
LAUGAVEGI118 (ekið inn frá Rauðarárstig).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bif-
reið yðar, einnig tökum við að okkur þvott,
hreinsun á sætum, toppum, hurðarspjöldum
(leðurlíki). Bónum og ryksugum.
SÍMI 21145.
.Þetta er Basilosaurus, nokkurs kon-
ar fomaldarhvalur. — Hvar er ég eigin-
lega?
Hún reyndi að hlæja. — Ég fékk
bara svoddan heimþrá allt í einu.
Ég hef séð nokkur einkennileg til
felli í dag, og datt í hug að þú
vildir heyra um þau.
Hún hélt áfram að segja honum
frá og reyndi að láta ekki á því
bera, að hún hafði ekkert gaman
af því, en smám saman hvarf
þreytan og áhuginn óx og gamli
ákafinn kom upp í henni. Þau töluðu
lengi saman og loks bauð hún
góða nótt.
Hann bauð líka góða nótt og
bætti við með hægð: — Mary,
hvað gengur eiginlega að þér? Þú
iðrast vonandi ekki eftir að pú
valdir St. Péturs-spítalann?
Hún reyndi að hlæja. — Að þú
skulir geta spurt svona, pabbi! Ég
kann vel við mig héma, það veiztu.
Ég er ánægð og líöur vel. Góða
nótt, og guð blessi þig!
5TOOHI«gs,''Í^qsOD05EU
tK • ,-
SÍMl ^
BELTI og
BELTAHLIJTIR
á BELTAVÉLAR
Keðjur Spyrnur Frambjól
Bofnrúílur TopprúIIur
Drifhjól Bolfar og Rær
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæSavara
á hagsfæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA x
VERZLUNARFÉLAGIÐe
SKIPHOLT 15 —SÍMI 10199
FÉLAGSLÍF
Knattspymudefld Vikings.
Æfingatafla frá 20. mai til 30.
sept. 1968:
1 fL og meistaraflokkur:
Mánud. og þriðjud. kl. 7,30—9.
miðvikud og fimmtud. 9—10,15.
2. Hokkur:
Mánud. og briðjud. 9—10,15.
Miðvikud op fimmtud. 7,30—9.
3. flokkun
‘ Mánud. 9,-10,15, þriðjud. 7,30-
9 og fimmtud. 9—10,15.
4. flokkur:
Mánud og priðjud 7—8. Mið
vikud. op fimmtud. 8—9-
5. flokkur A. og B.:
Mánud op þriðjud 6—7. Miö
vikud. og fimmtud. 6,15—7.15.
5. flokkur C. og D.:
Þriðjud. og fimmtud. 5.30—6.30
Stjómin.
/