Vísir - 02.07.1968, Blaðsíða 4

Hávaert óp rauf þögnina. síðan
komu fleiri, svo að fólk opnaði
glugga i nærliggjandi húsum tii
að heyra og sjá, hvað um væri
að vera. Að vísu voru menn
öllu vanir í austurhverfum New
York-borgar, en þetta var þó full
mikið af þvi Eóða. Það reyndist
vera kornung stúlka, sem svo
hátt hafði hrópað. Blaðamaður,
sem kom að í þessu, sá nokkra
iögregluþjóna drösla henni út úr
gistihúsi einu. Honum datt strax
í hug, að um eiturlyfjamál væri
að ræða, svo að hann ók í hum-
átt á eftir lögreglubifreiðinni til
stöðvarinnar. Þetta vár svo sem
ekki í fyrsta sinn, að ung stúlka
hafði boðið karlmanni með sér
inn á gistihús til að vinna sér inn
fé til að kaupa eiturlyf og greip
síðan tii þess óyndisúrræðis aö
hnupla svolitlu aukalega úr vös-
um hans, er hann gerðlst ofur-
ölvi. Þegar slikar stúlkur eign-
uðust nægilegt fé, keyptu þær sér
marihúana, sem þær deildu oft
með skólasystrum sinum. Síðan
fóru þær aftur af stað til að vinna
sér inn meira.
Á lögreglustöðinni sór stúlku-
kindin og sárt við lagði, að hún
hefði alls ekki brotið af sér. Hún
hélt áfram að æpa. Hið tóma
veski aðdáandans sagði sína sögu:
Stúlkan hafði framið byrjenda-
glöp með því að stela svo miklu
frá „viðskiptavini" sínum, að
hann hafði ekkert til að greiða
með hin umsömdu viðskipti. Er
kvenlögregluþjónn leitaði á stúlk
unni, fannst talsverð fjárhæð í
brjóstahaldara hennar. Ákærand-
inn, miðaldra maður, hafði sig
þá á brott. Stúlkan fékk þó ekki
að fara án sakar, þótt ákæran
væri dregin til baka. Lögreglan
varð að tilkynna foreldrum henn-
ar um atburðinn.
í handtösku stúlkunnar fannst
hálfmolnuð tafla, sem var rann-
sökuð á rannsóknarstofu. „1
„röntgen“tækinu sást, að í töfl-
unni voru 75 af hundraði diacetyl
morfín, sem er betur þekkt sem
heróín. Þarna var um að ræða
ólögleg efni. Á heimili stúlkunnar
fundust auk þess sprauta, nokkur
heróínhylki og fleiri töflur.
Foreldrarnir trúðu ekki sínum
eigin eyrum. „Anna er svo góð
stúlka,“ sagði móðirin. „Hún kaup
15 ÁRA Á VALDI EITURLYFJA
Erlendur stjórnurerindreki hugðist hufu hennur lákea uð féþúfu
ir alltaf blóm handa mér fyrir það
litla fé, setn henni áskotnast." Á
borðinu stóð blómakarfa. Lög-
regluþjónn einn kom auga á poka,
sem lá við hlið hennar, og las
eftirfarandi boðskap: „Bióm yöar
haldast lengur, ef þér setjiö eina
Flora Bona töflu í vatnið. Flora
Bona gefur plöntunni eðlilega
næringu." Þetta voru einnig eit-
urlyf, þött sakleysislega væri um
þau búið. Lögreglan hugðist rann
saka blómaverzlunina, sem af-
greiddi blómin, og kom fyrir verði
við heimili Önnu til að fylgjast
með komu næstu sendingar.
Anna; hafði ekki einu sinni náð
16 ára aldri, en hún var orðin
háð eiturlyfjunum. Um leið og
hún kom heim, leitaði hún að
sprautunni, sem lögreglan hafði
skilið eftir og sprautaði sig í hand
legginn.
Saga hennar var ekki ólík sögu
margra annarra á þessum síóðum.
Þótt ung væri, var henni oft boö-
ið í veizlur með ungum stúlkum.
í fyrstu dral.k hún aðeins áfengi,
en síðar fóru þær að reykja
maríhúana-vindlinga. Að lokum
tóku þær til við „speedballs",
heróín blandað kókaíni. Neyzlan
fór vaxandi, og verðið hækkandi.
Fljótlega þurfti Anna aö eyða 50
dölum á dag! Til þess að fá fé
til þess varð hún að stela, svíkja
út úr fólki, eða, selja blíðu sína.
Án umhugsunar fór hún með ó-
kunnugum karlmönnum á gisti-
hús, en það gekk of hægt að afla
fjár þannig, svo að hún tók að,
hella svefnlyfi í kaffið, svo auö-
velt væri að hnupla veski vin-
anna. 1 áðurnefndu dæmi hafði
viðskiptavinurinn ekki tæmt boll-
ann sinn.
svo að hún varð að dropum, um
leið og vélin hitnaði. Er henni
væri ekið af staö, mundu verða
spor, ósýnilega berum augum, en
unnt var að fylgja þeim með út-
fjólubláum geislum. Bifreiöir
lögreglunnar voru svo úr garði
geröar, að unnt var að rekja spor-
in. Þannig eltu tveir lögregluþjón
ar Caravaninn.
Eftir alllangan akstur stöðvað-
ist bifreiðin utan við hús nokk-
urt. Er þangaö kom, hevröu lög-
reglumennirnir háværar raddir,
og kona hrópaði: „Ekki að
skjóta!" Skothvellur glumdi við.
Verðir laganna fundu bílstjóra
Caravansins, þar sem hann lá í
blóði sínu, og komu honum á
sjúkrahús. Hann var særður til
ólífis. Áður en hann andaöist,
tókst honum samt eftir erfiðar
tilraunir, að stynja upp. nafninu
CHO-U-A. Síðan gaf hinn 23 ára
Harold George upp andann. Eftir
mikil heilabrot kom lögreglumönn
um í hug nafnið Jc Fuca, sem
var 60 ára knæpueigandi, sem
hafði gerzt sekur um lagabrot
áður. Lögreglan njósnaði nú um
hann. í knæpunni „Villiköttur-
inn“ heyrðist hann ræða við und-
irmenn sína um væntanlega send-
ingu ejturlyfja, sem erlendur
stjórnarerindteki átti að flytja
inn í landið.
„Diplómatinn“ frá Guatemala.
Sambandslögreglan bandaríska
komst í málið við þessa þróun.
Tollverðir höfðu ekki heimild til
að rannsaka farangur stjórnarer-
indreka erlendra ríkja, en einhver
ráð varð samt að hafa. Vörður
var settur við öll landamæri, og
upplýsinga aflað um væntanlega
erlenda erindreka. Frá flugvelli í
New York bárust þær fréttir, að
ambassador Guatemala í Hollandi
og Belgíu, Mauricic Rosal, væri
væntanlegur frá Marseille. Lög-
reglan hraðaði sér til flugvallar-
ins. Ambassadorinn kom á til-
skildum tíma, fékk farangur sinn
afhentan og hraðaði sér brott f
leigubifreið. Hann stanzaði við
ferðaskrifstofu óg sást þar
hringja f síma. Hann var með 3
handtöskur, sem hann lét ekki úr
sinni augsýn. Eftir frekari akstur
var sonur Fuca, Andy, staðinn að
því að slást í hópinn. Á skaga
nokkrum umkringdi lögreglan
glæpamennina.
I vörubifreið, er þeir höfðu
haft, fundust 150 þúsund dalir í
seðlum, og í þremur töskum am-
bassadorsins voru 50 kíló af heró-
íni. Glæpamennimir fengu/makleg
málagjöld. Ambassadorinn var
sviptur titli sínum.
Fuca kemur til sögunnar.
Að viku liðinni frá handtöku
Önnu kom sendill með blómvönd
til heimilis hennar. Lögreglan
fylgdist vel með öllu, en glæpa
mennirnir voru nú varir um sig
og létu bifreiðina stöðvast
skammt frá húsinu. Leynilög-
reglumanninum tókst samt að
koma auga á bifreiðina, sem var
Ford Caravan af árgerð 1965.
Hann skrifaði hjá sér númeriö,
og í ljós kom, að hún var skráð
hjá garðyrkjustöð i bænum
Richmond. Þegar var haldið þang-
að, og fannst bifreiðin fyrir utan
stöðina. Lítilli töflu var nú kom-
ið fyrir í útblástursröri hennar.
Hún var gerð úr efnablöndu, er
hafði fjög lágan bræðslupunkt,
Eiturlyfin verða þó ekki upprætt fyrst um sinn að minnsta kosti, þrátt fyrir síauknar aðgerðir
yfirvalda og aukna tækni við rannsókn slíkra mála.
IErtu pólitískur?
Það er oft um það rætt i um
ræöum um menn, að þeir séu
svo og svo pólitísklr, og er þá
mælikvarðinn iöulega sá, hvort
viðkomandi sé virkur í stjóm-
málalegri baráttu með á-
kveðnum flokki. Hinir eru
sjaldnast taldir póiitískir i
umræðum manna, sem ekkl
eru áhangandi ákveðnum
'i flokki,, þótt þeir fylgist ann-
ars mjög vel með gangi mála,
1 sem hæst ber hverju sinni, og
( séu mjög kunnuEÍr mönnum og
í málefnum, sem barizt er um
) i stjórnmálabaráttunni hverju
1 sinni, þó að viðkomandi ekki
* taki þátt í eldinum.
1 Þetta virkar næstum eins og
I Sfugmæll, því að auövltað er
1 ekki öruggt að allir þeir, sem
& eru mjög stjórnmálalega sinn-
i aöir og hafa mikla þekkingu á
ýmsum baráttumálum flokk-
anna, hafi sig í frammi eöa gefi
kost á að láta draga sig inn í
hringiðu flokkanna. Afskipta-
Menn geta því veriö mjög póli
tískir, þó þeir ekki telji sig til
neins flokks aö nafninu til, því
að það að vera pólitiskur er ein
eru dæmi þess, að flokkar einka
framtaks og einstaklingshyggju
hafa staðið að ýmsum þáttum
ríkisrekstrar f samvinnu við

leysið þarf ekki að vera vottur
um þekkingarleysi, ogþóttmenn
láti ekki ánetiast flokkum, þarf
það ekki að vera vottur um
skoðanaleysi. Meira að segja
má oft ætla, að ýmsir þeir, sem
ekki eru ánetjaðir flokki, þeir
hafi betri aðstöðu til að mynda
sér sjálfstæða skoðun um ýmis
þjóðmál, sem mestum deilum
valda f baráttu flokkanna.
ungis það að vera stjórnmála-
lega sinnaður og hafa áhuga á
stjórnmálum og þjóðmálum.
Enda má segja, að menn eru al-
mennt ekki eins öfgafullir og
menn voru flestir hverjir og ís-
lenzkir s'_''rnmálaflokkar hafa
allir sveigt sig til samstarfs, þeg
ar þurfa hefur þótt, hvort sem
þeir hafa kennt sig við einka-
framtak eða þjóðnýtingu. Það
vinstri flokka, og svo öfugt, að
flokkar þeir, sem harðast hafa
barizt fyrir rikisrekstri á sem
flestum sviöum, hafa unnið að
ýmsum málum, sem byggzt hafa
á starfi f-inkaframtaks. Þetta er
vissulega vottur um almennan
félagslegan þroska, sem er
hverju þjóðfélagi nauðsynlegur,
ef vel á að vera.
Það er mögulegt í lýðræðis-
þjóðfélagi eins og okkar að vera
pólitiskur, það er að segja stjórn
málalega sinnaður, því að flest
þau mál, sem atvinnustjórn-
málamennirnir hafa til meðferð
ar og einhverju máli skipta, eru
svo rækilega krufin til mergjar
í blöðum og á öðrum vettvangi
fjölmiðlunar, að það er mjög
auðvelt að vera pólitískur, þó
menn ekki fylgi fast eftir á-
kveðnum flokki eöa fari í fram-
boð.
Þó menn almennt ekki gangi í
stjórnmálaflokka og láti uppi
skoöanir sínar, þá þarf það ekki
að vera vottur um pólitíska
deyfð eða áhugaleysi, því það er
sem betur fer mjög almennt að
menn brjóta málin til mergjar á
hlutlausan, en þó pólitískan hátt
í kyrrþey. Meöal hinna hugs-
andi, liggur styrkur hinna lýð
ræðislegu flokka á örlaga-
stunduro. Þrándur í Götu.