Vísir - 02.07.1968, Blaðsíða 12

72
V í SIR . Þriðjudagur 2. júlí 1968.
AN N ELORRAIN E:
CÆFA
EÐA
GENGI
Hún starði á hann glöð og hissa,
og það var ertnisglampi í augun-
um á honum, þegar hann leit á
hana.
— Ég trúi þessu varla, sagöi
hann lágt, um leið og hann tók
utan uin hana og sveiflaði henni
út á gólfið. — Forlögin' hefðu ó-
mögulega getað verið svona væn,
án þess að ég ætti einhvern þátt
í því. Hann hló. — Mér tókst
nefniléga aö depla augunum til
hljómsveitarstjórans, þegár ég vildi
láta hann þagna. En drottinn minn,
Mary mia, hvernig geturðu orðið
svona falleg? Þú leyfir mér von-
andi að þúa þig?
Mary kinkaði kolli og hló titr-
andi. Hún vissi ekki almennilega,
hvernig hún átti að haga sér í
þessum yndislega, duflandi leik.
Mary varð forviöa á að upp-
götva, að hún dansaði vel — það
hlaut að koma af þvi, hve vel
hann stjómaði henni. Hún lagði
aftur augun og lét hann fara meö
sig hvert sem hann vildi. Hún var
ekki í neinum vafa um, að hún
var að dansa við fallegasta mann-
inn í salnum, og að hún hafði í
eitt skipti fyrir öll stungið upp
í stelpurnar, sem skríktu og sögðu
að enginn vildi dansa við hana.
— Hvað. er það, sem þér finnst
svona skemmtilegt? spurði hann
með andlitið rétt viö hárið á henni.
— Má ég hlæja Hka?
— Nei, það held ég varla, sagði
hún hlæjandi. — Ég var.bara að
hugsa um, að .þaö lá við, að ég
væri hætt við að koma, og
nú . ..
— Og nú? hváöi hann spyrj-
andi.
ÝMiSLEGT ÝMISLEGT
GÍSLl
JÓNSSON
Akurgerði 31
Slini 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél. annasi
lóðastandsetningai greí hús
grunna. holræsi o. fi.
3
30435
Tökum að okkur hvers konai múrbro'
og sprengivinnu 1 húsgrunnuro og ræs
im Leigjuro út loftpressui og vfbra
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats
•onai Alfabrekkt við Suðurlands
braut. slmi 10435
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNINÓAR,
FlJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
' ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEG 62 - 5lM» I0q25 HEIMASlMI 83634
BOLSTR UIM
í
j — Mér þykir vænt um að ég i
1 skyldi koma, sagöi hún ofur blátt
áfram. — Það er allt og sumt.
— Þú ert indæl, sagði hann og
: brosti. — Ég hef sagt við sjálf-
; an mig, að það hafi verið heimska
| af mér aö leggja svona mikið
j upp úr fyrstu áhrifunum, sem ég
I varð fyrir af þér. Þegar öllu er
á botninn hvolft, hugsaði ég, get-
( ur maður ómögulega órðið ástfang
inn af hillingum. Þú verkaöir þann-
ig á mig. Ég sagöi við sjálfan
mig, að líklega mundi ég verða
fyrir vonbrigðum, þegar ég sæi
þig næst, og að ég væri flón aö
vera að eyöa tíma í þetta, og þar
fram eftir götunum — og sjáðu
svo, hvernig nú er komiö. Þú ert
miklu fallegri og indælli en þú
varst síöast!
— Nei, sagði hann, þegar hljóm-
sveitin þagnaði aftur. — Ég ætla
mér ekki að sleppa þér enn, Mary!
Við skulum ganga út og tala sam-
an — Þaö er svo margt, sem ég
þarf að fá að vita um þig.
Ekki ennþá, svaraði Mary um
hæl. Hún var hrædd um að spilla
þessum yndislegu augnablikum. —
Ekki ennþá. Það er svo lítið um
mig að segja. Annað en að ég
vinn hérna, og að ég hef yndi af
því.
Hann dró hana varlega en ó-
hikað með sér út af dansgólfinu
og inn í eina stofuna, sem ætluð
var gestum, fyrir handan ganginn.
Þar logaöi eldur á skíðum, og þar
voru freistandi hægindastólar.
— Hvort sem þér — þú —
meina ég — trúir því eða ekki,
er þessi stofa dags daglega fund-
arstaður lafhræddra hjúkrunar-
kvenna og fokreiðrar yfirhjúkrun-
arkonu, sagði Mary um leiö og þau
settust. Þaö er hérna, sem þær eiga
að mæta, þegar þær hafa svikizt
um, verið alvarlega óhlýðnar eða
óhóflega metnaöargjarnar. Það er
allt sama syndin, í augum yfir-
hjdkrunarkonunnar — hún er mjöjf
strong við þær, sem fara yfir strik
iö.
Mary þagnaði þegar hún sá, aö
hann áttaði sig ekki á hvert hún
var að fara. Nú fann hún strax
að hún var farin að tala um
spítalastörfin.
— Afsakaðu, sagði hún hlæjandi.
— Segðu mér heldur eitthvað um
sjálfan þig. Er faðir þinn hérna
í kvöld?
Hún sá aö svipurinn á 'honum
harönaöi og iöraðist eftir það sem
hún hafði sagt, án þess þó að
skilja hvers végna hann hafði
þykkzt viö spurninguna.
Hvers vegna spyrðu? sagði hann
stútt. — SlLiptir það þig nokkru
máli? Ætlarðu aö segja mér að
þú sért eiún af aðdáendum hans?
Hvort sem þú trúir því eða ekki,
fær hann bréf frá lagiegum litlum
VÉLSKÓFLA
til leigu
i minni og sterri verk
t. d. grunna, skuröi o. fl.
ippl. í símtun: 8 28 32 og
8 29 51 í hádeginu og
eftir kl. 7 á kvöldin.
GRÖFULEIGAN HF.

VM%VVAV.V.V.W.V.V.V.VV.WAW.V.VA%WAW
PIRA-S YSTEM
Tvímælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaönum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur,
teak, á mjög hagstæðu verði.
Lítiö í SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178.
STÁLSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260
í
í
.VA%V.\V.V.%V.V.V.V.V.\\VA^V.V.V.V.V.V.V.V.V
hjúkrunarkonum, alveg eins og
hann væri kvikmynda-kvenna-
gull.
Hún hnyklaði brúnirnar því að
henni sárnaði í hvaöa tón hann
sagði þetta. Var þetta ekki hálf
strákslega mælt spurði hún hik-
andi. — Þegar á allt er litiö hljóta
allir, sem áhuga hafa á lækning-
um, að dást að fööur þínum. Mér
finnst það ekki undarlegt. Ég dá-
ist að honum sjálf, og er ég þó
engin „lagleg, lítil hjúkrunarkona",
eins og þú kallar þaö.
Áður en hún skildi hvað hann
vildi, hafði hann sprottið upp úr
stólnum, tekið um báðar hendur
hennar og dregið hana að sér.
— Ertu það ekki? spuröi hann
glaður. — Það éar hundaheppni!
Góða Mary. Ég . hef heyrf meiri
spítala-golfrönskú en ’ég get torg-
að. Ég er alinn upp á eter og hef
verið innan um verkfæri úr
skurðstofunni öll mín uppvaxtar-
ár. Viö notum skurðarhnífa til að
borða með og slofrum í okkur súp
una úr nýrnaskálum.
Mary hló og gleymdi ógeðinu,
sem hún hafði haft á ummælum
hans áður. Hann var ungur, hugs
aöi hún með sér, og það var gam
an að vera með honum. Hún var
ekki vön að skemmta sér meö
neinum. í kvöld vildi hún vera
ung og sæl — vildi geyma sér
þetta yndislega kvöld í endurminn
ingunni og hugsa til þess hvenær
sem hún var þreytt og stúrin. 1
fyrsta skipti vildi hún gleyma —
aö minnsta kosti nokkra klukku-
tíma aö hún væri læknir. Tony
þurfti ekki að fá að vita það —

>egar Tarzan, sem orðinn er vopnlaus,
ætlar aS ráðast að fuglinum...
... losar stúlkan skyndilega beltið,
sem hún er með um mittið.
Augu? — Meinar hún að ég eigi að
hylja augu fuglsins?
hvaö kom honum það viö? Hann
vildi helzt vera sem fjærst starfi
föður síns, því ekki það? Hún vildi
það gjarnan líka. Til miðnættis
vildi hún vera Öskubuska í ævin-
týrinu, og síðan hverfa til raun-
verunnar aftur, hamingjusamari og
ánægðari, því að hún hafði gleymt
sinni réttu tilveru um stund.
TAPAÐUR - FYRIR FULLT OG
ALLT?
Kvöldið leið fljótt. Tony dansaöi
við hana, aftur og aftur, og hinir
læknarnir jöfnuðu sig von bráðar,
eftir taugalostið sem þeir fengu
er þeir sáu hana þama, og tóku
eftir ljómanum í augunum á henni
og roöanum í kinnunum. Þeir komu
hver eftir öörum til þe'ss ao rá aö
dansa við þessa nýju Mary Mar-
land. Um miðnætti, þegar hátíð-
inni var að ljúka, sást Simon
Carey í dyrunum og skimaöi um
salinn eins og álfur úr hól. Mary
dansaði fram hjá honum — við
Tony — og veifaði og brosti til
hans, en það var auðséö að hann
þekkti hana ekki. Og henni þótti
gaman aö þvf.
— Hvenær fæ ég að sjá þig
aftur?
Hún heyrði varla spuminguna.
Þegar Tony endurtók hana, hnykl-
aði hún brúnimar, og nú var hún
allt í einu komi í heim raunver-
unnar aftur.
— Sjá mig aftur? endurtók hún
dræmt. — Ég — ég veit ekki.
Ég kem sjaldan nokkurs staðar —
ég hef svo mikið að gera.
Hann hló ertandi. — Við skulum
binda enda á það, Mary. Héðan
í frá kemur þú út á lífið með
mér — ekki einu sinni, eða sjald-
an, heldur oft! Hélztu að ég vildi
missa sjónar af þér, úr því að ég
náði f þig? Þú verður að gefa mér
heimilisfangið þitt áður en við
skiljum, — nei, það er bezt að
ég fylgi þér heim.
Mary brosti og varð dálítið ó-
rótt, án þess að hún vissi hvers
vegna. — Það er nú ekki langt
aö fara, sagði hún. Héma yfir
þveran garðinn og að húsinu þama
viö hliðiö.
— Hvernig á að skilja það?
spurði hann og horfði á hana.
— Þú gleymir líklega, að þú hef-
ur sagt mér að þú værir ekki
hjúkrunarkona.
REIKNINGAR *
LÁTIÐ OKKUR INNHEIMTA...
í>oð sparar vður t'ima og óþægindi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
Tjarnargötu 10 — 111 hæd — Vonarstrætismegin — Simi 13175 (3Iinur)
t*