Bókasafnið - 01.08.1974, Blaðsíða 3

Að eignast Island
Viðtal við Björn Sigfússon fyrrverandi háskólabókavörð.
Dr. Bjöm Sigfússon var kjörinn heiðursfé-
lagi Bókavarðafélags Islands á síðasta lands-
fundi. Því pykir þessu riti fengur í að birta
viðtal, sem ritstjóri blaðsins átti við hann
fyrir skömmu. Eins og kemur fram hér á
eftir hefur hann allan starfstíma sinn verið
áhugasamur um bókasafnsmál og stefnu-
mótandi að nokkru á því sviði. En dr. Björn
hefur verið þjóðkunnur maður svo lengi
þeir muna, sem komnir eru á miðjan aldur,
og þjóðsagnapersóna hin siðari ár. Er hér á
eftir vikið að ýmsum þáttum Ufs hans og
starfs fram að þeirn tíma er hann lét af em-
bœtti hinn /. september sl.
Dr. Björn, vilt þú eklú í upphafi skýra frá
œttum þínum og uppruna?
Ég er Norðlendingur, kynjaður milli
Langanesstranda, Möðrudals á Fjöllum og
Hafgrímsstaða. Þar í Skagafirði bjó karllegg-
ur minn á 16., 17. og 18. öld, þokaði sér svo
til Árskógsstrandar, en 1827 norður í Grenj-
aðarstaði og sat þar í héraði síðan. En ef
segja má, að kvenleggir séu vissari að rekja,
þá voru ömmur mínar og formæður þeirra
undantekningarlítið hálendisbúar innan
sjónmáls við Dyngjufjöll og Kverkfjöll ofan-
vert í héraði. Meðal forfeðra minna voru
Jónar tveir, sem Þingeyingar rekja Mýrarætt
og Hlíðarætt frá, en þær ættir fylla víst tug-
þúsundir að fólkstölu nú. Þeirra krakkar
lifðu nefnilega oft þegar aðrir dóu. Og ef
lífseigja er höfuðkostur Islendinga á þeirri
tíð, þegar meirihlutinn dó af barnasjúk-
dómum, þá er nú höfuðkostur þessara ætta
talinn. Ég hef verið nógu lengi innan um
ættfróð gamalmenni til þess að geta skynjað
mig sem einn dropann flotinn úr þeim
sandi fyllta sjó, sem kynstofnsarfur í alþýðu
okkar er.
Undanfarna áratugi hefur mikið verið tal-
að um þingeyska menningu. Hvað telur þú
að hafi einkennt liana mest þegar þú varst.
að alast upp?
Því er erfitt að svara. En ef til vill var
það viðleitnin og eftirsóknin, samfara að-
ferðum til þess að nýta vel námshungur
sitt og hafa gagn en sjaldan tjón af minni-
máttarkenndum. Stundum fór ég að hugsa
mér það, þegar ég var kaupamaður í Húna-
vatnssýslu, hvort það hefði ekki verið gagn-