Bókasafnið - 01.06.1983, Blaðsíða 7

MERKISAFMÆLI
„Það er svo óþægilegt af því að
safnið er alltaf að fierast til og frá”
Upp úr hádegi á miðvikudögum er
bókabíllinn sem kallaður er Höfðingi
við Fellaskóla í Breiðholti. Þegar Höfð-
ingi renndi þar inn á planið fáum mín-
útum yfir hálf tvö beið þar Gunnar
Ónrarsson með bækur sem hanmvar að
skila. Við trufluðum hann meðan hann
var að velja sér nýjar bækur og spurðum
hann að aldri.
Það hefur komið fyrir, en það er ekki
oft. Ég les þær þá aftur. Það er þá vana-
lega eitthvað gott í þeim sem ég get haft
gagn eða gaman af.
— Ertu ekki að verða búin að lesa
allar bækur Borgarbókasafns?
Ég náttúrlega veit það ekki. Það er nú
vist töluvert til af bókunr þarna.
— Ólafía hvað viltu segja okkur um
þessa þjónustu að lokum?
Þetta er alveg fyrirtaks þjónusta. Hún
er svo góð að ég skil ekkerl í að það skuli
vera nokkur maður sem til dæmis getur
sæmilega lesið á mínum aldri eða af
eldra fólki sem ekki nú hagnýtir sér
þetta. Af því þetta er líka látið í té á
svo góðan hátt; á svo hentugan hátt fyrir
okkur gamla fólkið. Mér finnst þjónust-
an svo góð að það er eins og maður sé að
gera þetta fyrir fólkið, en það ekki fyrir
okkur. Það er mín reynsla. Og það er
alveg sama hver það hefur verið. Hvort
það hefur heldur verið fólkið sem ég hef
nú talað við í síma, því aldrei hef ég nú
komið á staðinn, eða þá þeir sem hafa
komið heim með bækurnar. Það er alltaf
jafngott, og eins og ég segi: það vill allt
fyrir mann gera. ÞTÞ
— 12 ára, sagði hann. Hann býr í ná-
grenninu og kemur oft í bókabílinn.
— Er langt siðan þú fórst að koma í
bílinn?
— Svona tvö ár, það eru tvö ár síðan
ég flutti hingað. Hann kvaðst hafa átt
heima í Sæviðarsundinu áður og þá fór
hann oft í Sólheimasafnið.
— Hvernig bækur lestu mest?
— Aðallega stríðsbækur.
— Fullorðinsbækur?
— Já, ég er búinn að lesa flestar hinar
bækurnar.
— Lestu mikið?
— Já, nrjög mikið. Stundum les ég
sömu bækurnar aftur ef það er langt
síðan ég hef lesið þær.
— Finnst þér þá vanta meira af bók-
um hérna?
— Já, sérstaklega nýjum bókunr. Það
er erfitt að fá þær. Stundum fer ég niður
á Bústaðasafn, þar er meira af bókum.
— Finnst þér þá ekki vanta bókasafn
hér?
— Jú.
— En nú á bráðum að koma bóka-
safn í Gerðuberginu.
— Já, ég vissi ekkert af því fyrr en
bara núna nýlega.
— Lestu bara stríðsbækur. lestu ekki
bækur eins og eftir t.d. Halldór Laxness?
— Nei, mér finnast þær ekkert
skemmtilegar.
- Hefurðu lesið eitthvað eftir hann?
— Nei, ég veit bara að hann er ekkert
skemmtilegur.
- Hvernig geturðu vitað það ef þú
hefur ekki lesið hann?
— Æ, ég heyri stundum svoleiðis í
útvarpinu og það er.ekkert skemmtilegt.
- Ef þú lest nú svona mikið af
skáldsögum, hefurðu þá nokkurn tírna
til að lesa námsbækurnar?
— Já,já.
- En sjónvarpið eða vídeó?
— Já, já, ég horfi líka á sjónvarpið.
En það er ekki vídeó heima hjá mér. Ef
það væri mundi ég ábyggilega ekki lesa
svona mikið.
— Lesa krakkar sem þú þekkir mik-
ið?
— Já, suniir lesa mjög mikið.
Við hættum nú að trufla Gunnar frá
bókunum og snerum okkur að lítilli
stúlku sem var búin að velja sér nokkrar
bækur og spurðum hana að heiti og
aldri. Ilún kvaðst heita Halla Björg
Karlsdóttir. 9 ára. og búa í Asparfellinu.
- Kemur þú oft í bókabílinn?
— Stundum, ekki mjög oft. En ég fer
soldiðoft niðrá Bústaðasafn.
— Ferðu þá ein í strætó?
Stimplagerðin, Hverfisgötu 50, Vatnsstígs-
megin, sími 10615.
7