Dagur - 27.03.1999, Blaðsíða 6

VI - L A UGARDAGUR 27. MARS 1999
&
MINNINGARGREJNAR L I á

Sigurður Sigiirmimdsson
Sigurður Sigurmundsson
fæddist 29. júlí 1915 á Breiðu-
mýri í Suður-Þingeyjasýslu.
Hann andaðist á sjúkrahúsinu
á Selfossi, Ljósheimum þann 5.
mars síðastliðinn. Foreldrar
hans voru Anna Kristjana Egg-
ertsdóttir, f. 24. nóv. 1894, d.
20. ágúst 1932, Sigurmundur
Sigurðsson læknir, f. 24. nóv.
1877, d. 14. nóv. 1962.
Hálfsystkini Sigurðar voru,
Ágúst, f. 28. ágúst, 1904, d.
28. júní 1965. Gunnar, f. 23.
nóv. 1908, d. 18. júní 1991. Al-
systkini, Ástríður, f. 27. nóv.
1913. Kristjana, f. 29. nóv.
1917, d. 17. maí 1989. Eggert
Benedidt, f. 27. jan. 1920.
Þórarinn Jón, f. 19. maí 1921.
Guðrún Jósefína, f. 22. mars
1929. 13. júlí 1943 kvæntist
hann fyrverandi eiginkonu
sinni Elínu Kristjánsdóttur, f.
7. sept. 1917. Þau eignuðust
átta börn. Þau eru Sigurður,
húsasmíðameistari, f. 26. okt.
1942, kona hans Guðlaug
Oddgeirsdóttir, f. 8. maí 1945,
skrifstofumaður og húsfreyja.
Anna Soffía, f. 31. agúst 1944,
húsfreyja og maður hennar
Helgi Stefán Jónsson, f. 28.
des. 1937, d. 10. jan. 1988.
Kristján, f. 28. jan. 1946, og
kona hans Mútjalin Sigurðs-
son, f. 6. máí 1954. Guðbjörg
f . 12. des. 1947, kennari og
kristniboði og maður hennar,
Andrew Scott Fortune, f. 15.
mars 1950 kristniboði og
menntafrömuður. Sigríður
Halla, f. 12. ágúst, 1954, hús-
freyja og bóndi og maður henn-
ar Björn Bjömsson, f. 15. okt.
1950, bóndi. Kolbeinn Þór, f.
27. mars 1956, bóndi, og fyrr-
verandi kona hans Helga Auð-
unsdóttir, f. 28. apríl 1961,
húsfreyja. Guðmundur Geir, f.
17. maí 1958 og kona hans Eva
Ulricha Schmidhuber, f. 14.
apríl 1959, húsfreyja. Hildur,
f. 26. apríl 1961, húsfreyja, og
fyrrverandi sambýlismaður
hennar var Þorkell Seinar Ell-
ertsson, f. 10. júlí 1939,
íþróttakennari og bóndi.
Sigurður stundaði nám við
barnaskólann á Breiðumýri og
síðar í Reykholti í Biskups-
tungum. Hann var tvö ár á
Iþróttaskóla Sigurðar Greips-
sonar í Haukadal, og á árunum
1932- 1933 í Samvinnuskólan-
um í Reykjavík og á Bænda-
skólanum að Hólum á árunum
1933- 1934.
Sigurður var lausamaður
norðanlands og sunnan á árun-
um 1934-1942, m.a. kennari
hluta úr vetri en síðast hafnar-
verkamaður í Reykjavík. Vorið
1942 keypti hann jördinna
Hvítárholt í Hrunamanna-
hreppi og var bóndi þar til árs-
ins 1989 er hann flutti í íbúðir
aldraðra að Flúðum.
Sigurður átti sæti í stjórn
Veiðfélags Árnesýslu frá 1967-
1973, sat í stjóm Bókasafns
Hrunamanna um árabil, lengst
af sem formaður. Sigurður
skrifaði fjölda greina um bók-
menntaleg efni í blöð og tíma-
rit. Um 35 ára aldur tók hann
til að Ieggja stund á spænsku-
nám í frístundum. Þar sem
kennslugögn voru óhentug
varð hann sér úti um ensk-
spænska orðabók sem hann
þýddi á íslensku og var þar
komin spænsk-íslensk orða-
bók. Bókin var fyrst sinnar teg-
undar hér á landi og kom fyrst
út árið 1973 og á ný í end-
urunninni útgáfu árið 1995.
Árið 1990 þýddi Sigurður úr
spænsku bókina Nada eftir
Carmen Laforet og gaf út sjálf-
ur. Árið 1989 gaf Sigurður út
hókina Sköpun Njálssögu og
árið 1993 kom út bókin, A
milli landshorna, um bernsku-
og æskuár höfundar. Um síð-
ustu jól komu út Ritgerðir I og
á næsta ári er von á Ritgerðum
II, sem tilbúin er til prentunar.
Faðir minn, Sigurður Sigur-
mundsson, bóndi frá Hvítárholti,
er látinn.
„Hann pabbi er dáinn“ þegar
hann hafði Iokið lífsstarfi sínu og
sat með fyrstu prófarkirnar að
síðustu bókinni sem hann ætlaði
að gefa út í höndunum, kom kall-
ið. Hann hafði lokið því sem
ljúka þurfti. Hann kvaddi sáttur.
Það sem einkenndi föður minn
fyrst og fremst var þessi ótrúlegi
vilji. Að halda ætlun sinni hvað
sem í vegi yrði. Þrátt fyrir tak-
mankaðan skilning og trú margra
á verkefnunum hélt hann áfram
þar til þvf var Iokið sem byrjað
var á.
Hann var að uppfylla lífssýn.
Hvernig hún leit út í smáatriðum
veit ég ekki en það var eitthvað
ákveðið sem rak hann áfram,
sem fyllti hann óánægju ef hann
gat ekki sinnt þvf. Mér kemur
það fyrir sjónir eins og öll hans
búskaparár hafi verið undinbún-
ingur að alvörustarfinu. I því sem
sál hans bjó.
Vegna þess að hann tók mark á
sjálfum sér og miðaði sig Iftt við
aðra var hann sáttur og æðru-
laus.
Hann bar veikindi sín með
hreinum ólíkindum. Þó að hann
missti málið og gæti ekki tjáð sig
nema skriflega. Þó hann gæti
ekki nærst á eðlilegan hátt og
það samfélag sem borðhaldi fylg-
ir tekið frá honum tók hann því
öllu með æðruleysi.
Það var ekki fyrir en kvalirnar
urðu svo miklar að hann neyddist
til að taka slæfandi verkjalyf og
hann fann að hugsunin var ekki
lengur skýr að hann gerði sér
Ijóst að líkaminn gat ekki meir.
Hann var ekki lengur það hlýðna
starfstæki andans sem verið
hafði.
Þá var mál að linnti. Að kveðja
þessa jarðvist og leyfa þreyttum
h'kamanum að hvílast og halda
svo áfram á andans brautum í
öðrum veröldum.
Faðir minn, ég þakka þér
að ég varð dóttin þin.
Þú laukst upp skilningi mínum
á fegurð tungumálsins.
Þú hjálpaðir mér að vera
sjálfri mér trú
á tímum raunverulegra erfiðleika.
Þú varst fordæmi
hins hugsandi manns.
Hildur Sigurðardóttir
* * *
Að kvöldi föstudagsins 5. mars
barst mér sú fregn að faðir minn
Sigurður Sigurmundsson frá
Hvítárholti hefði látist þá fyrir
um kvöldið. Harma ég það að
sjálfsögðu, þó að ný tílvera sem
hann er nú (samkvæmt minni
trú) aðnjótandi, sé mikil lausn á
hans Iangvarandi sjúkdómi.
Starfsfólk Ljósheima á Selfossi
bið ég fyrir sérstakar þakkir, fyrir
umönnun hans síðustu vikurnar.
Pabbi minn var að mörgu leyti
sérstakur karakter, af einhverri
ástæðu (mér ókunnri) tók hann
ungur ástfóstri við Spán. Eg var á
barnsaldri þegar hann byrjaði að
læra spönsku heima í Hvítár-
holti.
Enginn orðabók eða kennslu-
bók í spænsku var þá til fyrir Is-
lendinga. Þess vegna tók hann
sig til og glósaði upp Spænsk ís-
Ienst orðasafn. Minnir mig að
hann hafi verið nokkur ár að því.
Nauðsynlegt var að nota ensku
sem millimál við samningu orða-
safnsins. Eg fékk þó nokkra mál-
tilfinningu fyrir spænsku á þess-
um tíma og held henni enn.
Mörgum áratugum seinna eða
fyrir tíu árum fórum við pabbi
saman í langferð eða til
Thailands, millilent var í Kaup-
mannahöfn (á útleið) og var þar
nokkurra klukkutíma bið. Þarna
sýndi pabbi mér hversu sérstakur
karakter hann var og gaf hann sig
á tal við mann sem mér leist ekki
allskostar á (var sérstakur í útili).
Töluðu þeir talsvert saman og
urðu hinir bestu mátar, pabbi frá
Islandi og hann frá Afganistan.
Kristján Sigurðsson frá
Hvítárholti
***
Elsku faðir minn Sigurður Sigur-
mundsson, fyrrum bóndi í Hvít-
árholti og fræðimaður, lést þann
5. mars síðastliðinn, eftir
langvarandi sjúkdómsbaráttu.
Brá mér við að heyra fréttirnar og
er mér mikil eftirsjón í því að
hann er horfinn okkar sjónum,
en gleðst því jafnframt að hann
hefur öðlast eilíft fresli í himna-
sölum þess ríkis sem aldrei mun
undir lok líða.
„Vér vitum, að þótt vor jarð-
neska tjaldbúð verði rifín niður,
þá höfum vér hús frá Guði, eilift
hús á himnum, sem eigi er með
höndum gjört.“ (II Kor. 5:1)
Mér hefur alltaf verið mjög
hlýtt til föður míns frá barnsaldri
og honum verð ég eilíflega þakk-
lát fyrir þann þátt í h'fi mínu sem
hann hafði áhrif á og mótaði. Ég
minnist þess í æskunni þegar
hugur minn fullur hugsjónum og
draumum hreifst af ritsnilld hans
og einstæðum hæfileikum til að
tjá huga sinn í skýru og mynd-
rænu formi.
Þetta gerðist ekki allt í einu
þótt hann eflaust hafi verið búinn
meðfæddum hæfileikum til að
skrifa af snilld og mæmni þvf oft
minnist ég þess að hann var að
fara með utanað það sem hann
var að semja og stíla saman. Þetta
gerðist oft þegar hann var að
vinna við búskapinn og nýtti
hann stundina bæði andlegra og
veraldlega. Ég fylgdist oft vel með
föður mínum á þessum stundum
og hlustaði á það sem hann var
að semja og þá vaknaði sú þrá í
brjósti mér að geta fetað í spor
hans og finnst mér hann alltaf
hafa verið mér fyrirmynd um
notkun og meðferð íslenskrar
tungu. Hann skrifaði með inn-
blæstri og skilningi og hafði
mikla ánægju af því að sitja við
skriftir og semja. Pabbi var mikill
tungumálamaður og átti ákaflega
létt með að tileinka sér erlend
tungumál. Hann lagði mesta
stund á að læra spönsku sem
hann sjálfmentaði sig í og gaf síð-
an út Spænsk-Islenska, Islensk
Spænska orðabók. Það komu oft
útlendingar í heimsókn í Hvítár-
holt og þá notaði hann tækifærið
að æfa sig og man ég sérstaklega
eftir tveimur Þýskum mönnum
sem komu. Hann var svo glaður
og það skein af honum ánægjan
að geta tjáð sig á öðrum tungu-
málum. Heima voru til ýmsar
bækur til að læra ný tungumál
umfram spönsku, ensku og
þýsku. Þar man ég helst eftir
pólskum og finnskum bókum.
Til að lýsa mannkostum föður
míns þá var hann mikill öðlingur
á alla lund, trausur stólpi þegar á
reyndi og á móti blés. Þegar um
erfið málefni var að ræða reyndi
hann ætið að leysa þau af dreng-
lyndi og fagmennsku eða af sinni
hestu getu og tókst honum það
oft þrátt fyrir erfiðar aðstæður.
Þáttur í lífinu sem ekki er auð-
velt að leysa svo öllum líki. Hann
tók ævinlega málstað þess sem
minna mátti sín og vildi ekki að á
neinn væri hallað. Hann bjó yfir
mikilli hjýju og bar hann það oft
með sér í viðmóti sínu við okkur
og jafnvel á síðustu stund okkar
saman lýsti þetta af honum þrátt
fyrir andlegar og líkamlegar þján-
ingar við sjúkdóm.
Ég hef lengi búið erlendis og
skrifaði hann mér oft og fylgdist
með lífi mínu og kostum, þrátt
fyrir miklar fjarlægðir og lýsir
þetta honum enn heldur hugar-
fari hans og manngerð. Stundum
þegar við vorum saman var talað
um tilgang Iífsins og trúmál og
bar þar margt á góma og veit ég
að ynnra bjó örugg trúarsannfær-
ing um tilveru Guðs og líf eftir
dauðann.
„Vér horfum ekki á hið sýni-
lega, heldur hið ósýnilega. Hið
sýnilega er stundlegt, en hið
ósýnilega eilíft." (2Kor. 4:18).
„Og moldin hverfur aftur til jarð-
arinnar, þar sem hún áður var, og
andinn til Guðs, sem gaf hann.“
(Pd. 12:7)
Ég kveð þig nú að sinni elsku
pabbi og þakka ég af einlægum
huga okkar samverustundir og að
þú varst pabbi minn. Ég þakka
skilning þinn þegar ég þurfti
mest á þér að halda og gat ekki
án þín verið. Ég þakka fyrir óbi-
landi traust þitt á liðnum árum
þegar ég var fjarverandi. En það
skipti engu máli, því þú varst
alltaf hinn sami trausti, elskandi
pabbi. Ég þakka þér og held
áfram að þakka þér á meðan ég
lifi. Vertu sæll í bili pabbi.
Guðbjörg Sigurðardóttir frá
Hvítárholti
Markmíð Útfararstofu íslands er að veita trausta og persónulega
þjónustu, Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings
sem er. Útfararstofa íslands er aðstandendum innan handar um alla
þá þætti er hafa ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar
Útfararstofu íslands búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við
útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa Islands sér um:
Utfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í
samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning kistu til landsins eða frá landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlfð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allann sólarhringinn.
KRISTlN SIGURBJORG
JÓHANNSDÓTTIR
frá Steinnesi á Hauganesi
verður jarðsungin frá Stærri Árskógskirkju
miðvikudaginn 31. mars kl. 14.00.
Sveinbjörn Jóhannsson
Þorgerður Sveinbjörnsdóttir, Hjörleifur Jóhannsson,
Hanna Sveinbjörnsdóttir, Halldór Þórðarson,
Birgir Sveinbjörnsson, Rósbjörg Jónasdóttir,
Gunnþór Sveinbjörnsson, Ásgerður Harðardóttir,
Jónína Sveinbjörnsdóttir, Óskar Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.