Dagur - 05.02.2000, Blaðsíða 6

VI-LAUGARDAGUR S. FEBRÚAR 2000
MINNINGARGREINAR

Hildur Guðný Ásvaldsdóttir
Skólasystir mín og vina frá æsku-
dögum, Hildur Guðný Asvalds-
dóttir húsfreyja á Gautlöndum í
Mývatnssveit var til moldar borin
frá Skútustaðakirkju 8. janúar sl.
Heilsa mín þá leyfði mér
hvorki að fylgja henni til grafar
eða minnast hennar á þeim degi.
Úr því skal nú að nokkru bætt.
Fundum okkar bar fyrst saman
haustið 1950 er við hófum báðar
nám í Húsmæðraskólanum á
Laugum í Reykjadal. Þá voru
Húsmæðraskólarnir 9 mánaða
skólar og alltaf fullsetnir , gjarn-
an með biðlista milli ára. Aldurs-
takmark var 18 ár og þær gengu
fyrir sem áttu heima í Suður
Þingeyjarsýslu.
Við urðum herbergisfélagar,
alls sex saman, uppi í risi í gamla
skólahúsinu í herbergi sem kall-
aðist bárðdælska herbergið vegna
þess að andvirði þess hafði verið
gefið af kvenfélagskonum í Bárð-
ardal. Það herbergi hýsir nú
tölvueign Kvenfélagasambands
Suður Þingeyinga og er notað til
námskeiðahalds.
Við vorum 36 sem hófum nám
þetta haust og skiptumst þannig
að 9 byrjuðu í fatasaumi, 9 í
vefnaði og 18 í eldhúsi. Auk þess
var öllum í upphafi úthlutað út-
saumsstykkjum og því var haldið
að okkur að hverja frístund ætt-
um við helst að sitja með þau.
Við Hildur vorum saman í hópn-
um sem byrjaði í fatasaumnum.
Við saumuðum nú það sem til
var ætlast og eitthvað umfram
það, en svo er Hildi fyrir að
þakka að minningarnar frá þess-
um tímum eru bundnar söng og
ljóðum, fremur en saumaskap.
Hún hafði mikla og bjarta
sópranrödd og sat aldrei lengi
þegjandi, ýmist spjallaði hún,
blístraði eða söng. Hún kunni
mörg Ijóð ömmusystur sinnar,
skáldkonunnnar Huldu og hafði
yndi af að syngja þau. Aldrei
heyri ég sungið: Island, ísland,
ég vil syngja — um þín gömlu
traustu fjöll, að ég minnist ekki
Hildar og saumatímanna, þegar
Hildur byrjaði og svo brast á
söngur. Saumakennaranum okk-
ar, Fanneyju Sigtryggsdóttur,
þótti stundum nóg um, en sjálf
hafði hún alltof gaman af söng
og Ijóðum til þess að standast
mátið til lengdar með alvöru og
aðfinnslu, en fór bara sjálf að
syngja með. Verra þótti henni
þegar Hildur blístraði sálmalög,
það var óvirðing við guðsorðið.
En töfrar Hildar bræddu hana þó
sem aðra. Við vorum ekkert
óskaplega duglegar í útsaumn-
um. Stundum kom Hildur aðvíf-
andi þegar ég var nýsest, tók af
mér saumadótið og tróð því í
pokann með þessum orðum.
„Hættu að sauma í þessa tusku,
við þurfum að fara að lifa lífinu."
Og mér þótti miklu skemmti-
legra að fara með Hildi að „lifa
lífinu'1, heldur en að sauma út.
Þá fórum við út, stundum tvær,
stundum fleiri saman, gengum
kringum tjörnina, upp á Kleik
eða lengra, töluðum lífið og til-
veruna og nutum þess að vera
saman eða hitta einhverja. Kl. 11
á kvöldin var gengið á herbergin
og Ijósin slöldct og þá áttum við
að fara að sofa. Við vorum ekki
alltaf syfjaðar og ýmislegt var nú
pískrað í myrkrinu. Einhverju
sinni spurði Hildur hvort ég
kynni ekki kvæðið Vikivaka eftir
Guðmund Kamban. Hún hafði
dálæti á því. Eg kunni það ekki.
„Þá er að bæta úr því, ég kenni
þér það þegar búið er að slökkva
á kvöldin", sagði Hildur. Svo
hófst kennslan. „Taktu eftir
þessu“ sagði hún oft þegar henni
þótti þörf á að undirstrika eitt-
hvað.
Vappar ósyndur ungi á bakka
meö augun logandi afþrá
og sumir þora ekki til þess
að hlakka
sem þeim er annast að fá.
Gegn svo mörgu sem Guð þeim
sendir
þeir gera kvíðann að hltf
og kviða oft því sem aldrei
hendir
og enda í kvt'ða sitt líf.
Við vorum hrifnar af þessu og
kærðum okkur kollóttar þótt her-
bergissysturnar tautuðu um að
ekki væri svefnfriður fyrir þessu
ljóðastagli.
Því fór þó íjarri að Hildur væri
löt eða kærulaus við vinnu. Það
kom best í ljós þegar hún var orð-
in húsmóðir á stóru og anna-
sömu heimili. Hún hafði Iétta
lund og átti mjög auðvelt með að
umgangast fólk hvort heldur það
voru þeir sem minna máttu sín
eða þeir sem töldu sig meiri
háttar. Gleðin var alltaf nálæg
þar sem hún var.
Oft hafa menn deilt um syst-
urnar Mörtu og Maríu í guð-
spjallinu. Þá er því oft haldið
fram að Marta hafi verið sú sem
vann öll verkin en María látið
eftir sér að slæpast. Eg hefi
aldrei samþykkt þessa kenningu.
Það hefur heldur aldrei vafist fyr-
ir mér að Hildur var af Maríu
gerðinni. En María vann öll
sömu verkin og Marta án þess að
vera áhyggjufull og mæðast í
mörgu. Það er galdurinn við að
velja sér góða hlutskiptið.
Nú er senn áratugur síðan vin-
kona mín var útilokuð frá því að
„lifa lífinu". Þetta hafa verið
sorgarár fyrir fjölskyldu hennar
vini og vandamenn. Nú er biðin
langa loks á enda og ég vænti
þess að nú hafi hún endurheimt
gleðina og sé frjáls úr fjötrunum.
Kæri Böðvar, synir og fjölskyld-
ur. Við Sigurgeir sendum ykkur
einlægar kveðjur sem ofnar eru
úr sorg og samúð en einnig gleði
og hugarlétti nú á þessum tíma-
mótum. Guð blessi ykkur öll.
Hjördís Kristjánsdóttir.
Lárus Sveinsson
Hestarnir fallegir, knapinn ennþá
glæsilegri. Margir til reiðar og
beigt inní Faxabólið. Þetta er
alltaf það besta, sagði hann, um
leið og hann stökk úr hnakknum,
hár, myndarlegur og ljós yfirlit-
um.
Eg hef svo sannarlega fengið að
kynnst öllu því besta, ást og feg-
urð, tónlist og hestamennsku
Hann spretti af og hestarnir röt-
uðu í töðuna.
Manstu, þegar þú varst með
Róbert í Fílharmoníunni. Níunda
sinfónían var nú aldeilis stórkost-
leg hjá ykkur. Hundrað fimmtíu
og sex kórsöngvarar, fjórir ein-
söngvarar, Sinfóníuhljómsveit Is-
lands og allur skarinn skjálfandi.
Svo lyfti Róbert augabrúnunum
og allir önduðu leittara.
Eða, þegar þú varst í Pólifón og
Markmið Útfararstolu Islands er að veita trausta og persónulega
þjónustu, Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings
sem er. Útfararstofa Islands er aðstandendum innan handar um alla
þá þætti er hafa ber í huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar
Útfararstofu íslands búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við
útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í
samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað f líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað i kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annaö listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Króss og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning kistu til landsins eða frá landinu.
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35 -105 Reykjavfk.
Sími 581 3300 - allann sólarhringinn.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Ingólfur kom með Jólaoratoríuna
í Kristkirkju, þvílík tónlistí.
Enda trompetarnir ekkert smá-
vegis, skaut ég inní.
Manstu Pavarotti í Laugardals-
höllinni. Þvílík rödd og resonans.
Sá hafði nú ekki mikið fyrir því.
Við í hljómsveitinni vorum eins
og á fyrsta bekk fyrir framan
hann, þótt við værum auðvitað
langt fyrir aftan og spiluðum eins
og við gátum.
Það er svo gaman að stjórna
karlakórnum í Mosfellsbæ, að
það er bara næstum því eins og
að vera á tónleikum. Raddirnar
fínar, mikið músikalitet og and-
inn alveg stórkostlegur. Eg er
bókstaflega endurnærður eftir
hverja æfingu.
Þeir eru nú líka aldeilis stoltir
af stjórnandanum sagði ég og
fékk fræga bros trompetistans að
launum. Svo eru hestamenn í
hópnum, þannig að þið hafið nú
sitthvað að tala um í hléum. Já,
það er ekki eitt, það er allt, sagði
hann og strauk gæðingnum sín-
um um makkann.
Lárus minn, sagði ég, hún
mamma er látin. Mig langar svo
mikið að ákveðið stef sé spilað á
trompet við útförina. Ekkert mál,
elsku vinur, raulaðu bara lagið
fyrir mig, ég kann svo margt. -
Auðvitað þekki ég þetta, ég mæti.
Upphafstónn trompets í stór-
um sal er eins og sólarupprás í
heiðríkju. Allt fyllist af birtu og
fegurð, lífið vaknar og hamingj-
an. Við slíkar aðstæður getur tón-
Iistin verið allt í senn, huggun og
algleymi, samkennd og friður.
Nú ætla ég að leggja á og fara
heim. Um grænar grundir og
geislandi leirur, fjallasal og eyja-
band, iðandi mannlíf og blóm-
strandi byggð, glaður og reifur.
Hestarnir þekkja Ieiðina, þeir vita
hvert við erum að fara, þeir rata
heim. Vertu blessaður kæri vinur.
Guðlaugur Tryggvi Karlsson
Helga Björg
Hilmarsdóttir
Kveðja frá kvenfélaginu
Baldursbrá.
Nú er hún farin í ferðina sem
fyrir okkur öllum liggur og er í
raun það eina sem við göngum
að sem vísu er við Iítum fram á
við. Samt erum við aldrei í stakk
búin til að missa og leyfum okk-
ur bæði að gráta og sakna.
Helga okkar, efst í huga félags-
kvenna er þakldæti fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast þér
og að hafa notið starfskrafta
þinna og fengið að vera með þér.
Það leyndi sér ekki þegar þú
gekkst í félagið fyrir tveimur
árum sfðan að þú varst komin til
starfa af heilum hug. Þú komst
strax vel inn í öll mál svo að það
var eins og þú hefðir alltaf verið
ein af hópnum. Þú sýndir svo
mikinn áhuga á öllu sem við vor-
um að gera og senda föndurkon-
urnar í kjallaranum þér sérstakar
saknaðarkveðjur. Þú varst sér-
staklega bóngóð hvort sem um
var að ræða bakstur eða jólafönd-
ur, þú varst jafnvíg á alla hluti og
svo rík af góðum félagsanda. Það
var okkur sérstök ánægja að þú
skyldir geta komið á jólafundinn
okkar.
Við sölcnum þín sárt en við vit-
um að nú líður þér vel.
Kæri Hermann, við vottum þér
og öllum ástvinum ykkar okkar
dýpstu samúð. Megi Guð styrkja
ykkur og blessa.
Fyrir hönd Baldursbrár,
Katrín Ingvarsdóttir.