Dagur - 19.11.1984, Blaðsíða 2
2 - DAGUR - 19. nóvember 1984
Spilar þú í happ
drætti?
Þórir Jóhannsson:
Nei.
Friðrik Einarsson:
Já, Háskólans. Nei ég hef
aldrei unnið.
Sigurður Bragason:
Nei, og hef aldrei.
Jakob Tryggvason:
Nei.
Ámi Helgason:
Já, Happdrætti Háskólans. Ég
vann einu sinni á árinu, næst
lægsta vinning.
m ** tOl Hef ekki nákvæim !u á landsleikjunum f ^
- segir Hörður Tuliníus, alþjóðlegur dómari í körfuknattleik
Hvað veldur því að menn
gefa sig í það vanþakkláta
starf að vera dómarar í
íþróttum? - Hvernig í ósköp-
unum nenna menn að hafa
það sem áhugamál að standa
sífellt undir „skítkasti“
leikmanna og áhorfenda? -
Hvað fá menn út úr þesu? -
Hvers vegna stendur þú í
þessu Hörður Tulinius, milli-
ríkjadómari í körfuknatt-
leik?
„Einfaldlega vegna þess að ég
hef alla tíð haft ánægju af því að
umgangast ungt fólk. Körfubolt-
inn hefur líka verið mitt aðal-
áhugamál allar götur síðan 1950,
og ég tel mig ekki geta gert
körfuboltanum meira gagn en að
reyna að stuðla að því að það
besta í íþróttinni komi fram.“
- Tildrög þess að þú fórst að
þeysast um með flautuna?
„Ég hafði áhuga og það var nú
þannig að leikmenn voru teknir
og þeir settir í dómgæsluna.
Menn létu sig hafa það enda voru
þeir ekki gagnrýndir eins misk-
unarlaust og í seinni tíð. Þeir sem
hæst hafa gagnrýnt ættu að hugsa
sinn gang því dómarar vinna auð-
vitað mikilvæg störf. Það að ung-
ir menn koma ekki í jafn miklum
mæli í dómarastörf, t.d. í körfu-
boltanum er einfaldlega vegna
dómhörku blaðamanna og ann-
arra. Við þessir eldri höfum bök-
in til þess að bera þetta. Það hef-
ur t.d. aldrei hvarflað að mér að
hætta að dæma vegna neikvæðra
blaðaskrifa um mín störf. Við
skulum hins vegar ekki gleyma
því að við þurfum gagnrýni, en
hún verður að vera raunhæf.
Það er líka annað sem fylgir í
kjölfar neikvæðra skrifa um dóm-
ara. Leikmenn sem lesa hól um
sig í blöðunum og sjá neikvæð
skrif um dómarana taka upp
þráðinn og halda gagnrýninni
áfram. Menn ættu að athuga það
að dómarinn sér leikinn aðeins
frá sínu sjónarhorni að sjálf-
sögðu, en aðrir frá öðru sjónar-
horni. Það er því varasamt að
ganga of langt í gagnrýninni.“
- Nú ert þú gamall leikmaður
sjálfur, segðu mér í fáum orðum
frá þínum ferli í körfuboltanum.
„Ég byrjaði að spila körfubolta
þegar hann kom hingað til Akur-
eyrar, að mig minnir 1950. Þá
byrjaði KA með körfubolta og
við spiluðum í íþróttahúsinu við
Laugargötu. Fjórir leikmenn voru
í liði - húsið leyfði ekki meira -
og þá var mikið líf í þessu. Við
Jón Stefánsson vorum á sínum
tíma valdir til æfinga með lands-
liðinu, en vorum ekki valdir í
endanlegt lið. Ætli höfuðástæðan
- svo maður grobbi sig örlítið -
hafi ekki verið sú að við vorum
fastir í þessum fjögurra manna
körfubolta. Við lékum aldrei
með miðherja. Ég var hins vegar
settur í þá stöðu á landsliðsæf-
ingum en spilaði hana ekki. Ég
var alltaf kominn út á kantinn en
var ekki inni á miðjunni þar sem
ég átti að vera.
1953 fór ég suður á Keflavík-
urflugvöll og spilaði þar, bæði
með Bandaríkjamönnum og síð-
ar með liði ÍKF sem m.a. varð ís-
landsmeistari. Ég kom svo
norður aftur og mig minnir að
KA-liðið hafi verið hvað sterkast
á árunum í kringum 1955. Það
var a.m.k. ekki spurning þá hvort
við ynnum Þór, heldur hversu
stórt það væri.“
- Hvenær öðlaðist þú réttindi
alþjóðadómara?
„Ég fór árið 1973 á námskeið
fyrir verðandi alþjóðadómara
sem haldið var í A.-Þýskalandi.
Ekki náði ég í réttindin þar en
það tókst hins vegar árið eftir er
annað slíkt námskeið var haldið
í Belgíu.“
- Eg hef grun um það að fáir,
ef nokkur íslendingur hafi dæmt
fleiri landsleiki í íþróttum,
hversu margir eru þeir landsleikir
orðnir?
„Ég hef því miður ekki ná-
kvæma tölu á þeim, en ég held að
ég geti fullyrt að þeir séu um 50
talsins. Þetta hafa verið leikir hér
heima, í mótum víða um Evrópu
og svo hef ég ferðast með ís-
lenska landsliðinu í vináttuleiki
erlendis og dæmt.“
- í lokin. Hvað veldur því að
Akureyri á ekki lið í hópi þeirra
bestu á íslandi í dag í körfubolt-
anum?
„Já, hvers vegna eigum við
ekki lið í fremstu röð í íþróttum,
eins og t.d. Akranes? Ætli
skýringin sé ekki sú að íþrótta-
menn á Akureyri eru að vasast í
öllum greinum en einbeita sér
ekki áð einhverri ákveðinni
grein. í Hafnarfirði t.d. sjáum
við andstæðuna, þar einbeita
menn sér að einni grein og ná ár-
angri í henni. Við næðum árangri
ef við kæmum þessu atriði í lag.“
gk-.
Hörður Tulíníus.
Búa
Farþegi SVA hringdi og vildi
koma á framfæri kvörtunum sín-
um með þjónustu eða þjónustu-
leysi Strætisvagna Akureyrar.
Við rákum okkur illilega á það
núna í vikunni hversu illa er búið
að þessu nauðsynlega fyrirtæki.
Tveir vagnar munu hafa bilað
eða 67% af bifreiðakostinum og
við sem á þessa þjónustu treyst-
um máttum láta okkur hafa það
að ganga bæinn á enda.
Þetta kostaði mig geysileg
óþægindi. Ég varð of sein á mjög
áríðandi fund og það getur kom-
ið til með að hafa veruleg óþæg-
indi í för með sér síðar. Þetta
leiðir svo hugann að því hvers
vegna við erum að burðast við að
þarf betur að SVA
reka þetta fyrirtæki. Það er nefni-
lega alveg eins gott að hætta
þessu eins og að búa svona að
SVA eins og gert er.
Leiðakerfið er alveg stórfurðu-
lega undarlegt svo ekki sé meira
sagt, og maður má hossast tímun-
um saman ef maður þarf að kom-
ast á milli húsa. Það er ekið út og
suður en hraðferðirnar t.d. úr
Þorpinu og niður í Miðbæ fyrir-
finnast ekki. Það eina sem segja
má um þessa starfsemi jákvætt er
að gott er að taka sér far með
Strætisvögnum Akureyrar ef
maður hefur áhuga að fara í
skoðunarferð um úthverfi bæjar-
ins.
Það þarf að gera eitthvað í
þessum málum, og það ekki síðar grunni svo við sem borgum brús-
en núna. Kaupa 4-5 vagna, ann fáum þá þjónustu sem okkur
endurskipuleggja leiðakerfið frá ber.
Einn vagna SVA.