Þjóðviljinn - 30.04.1949, Blaðsíða 1

Laugardagur 80. apríl 1949.
93. íölubíað.
11 m fmimi 'i> HMwmiihii1HII■ «
14- argaugur.
1. mai ávarp FuÍÍfrúaráSs verkaiýSsféiaganna;
Á hinum alþjóðlega baráttudegi verkalýðs-
ins, 1. maí, fylkir alþýða íslands liði til þess að
bera fram kröfur sínar um bætt lífskjer, mót-
mæla launa- og kjai-askerðingu og halda vörð
um rétt þjóðarinnar til að lifa frjáls og óháð í
landi sínu.
Undanfarna áratugi hafa samtök íslenzkra
launþega vaxið og eflzt að mætti og áhrifum,
verndað hagsmuni launastéttanna og heitt sér
fyrir alhliða þjóðfélagsumbótum.
Á þessum áratugum hefur stríð alþýðunnar
verið harðsótt og miskunnarlaust og hefur hún
löngum orðið að búa við atvinnuleysi, dýrtíð, ör-
yggisleysi og kreppur, sem herjað hafa alþýðu-
heimilin með köldum og hrjúfum tröllatökum.
Alþýðan hefur þó á þessum áratugum kynnzt
sæmilegum lífsskilyrðum, en síðastliðin tvö ár
hafa lífskjör hennar versnað til mikilla muna.
Qían 'á skerðingu kaupgjaldsvísftölu.nnar í
300 stig hafa bæzt við nýjar álögur tolla og skatta,
hækkandi vöruverð og aukin dýrtíð, sem allt hef-
ur stórlækkað kaupmátt launanna.
Við þetta bætist aukin verzlunaróstjórn, skrif-
finnska, svartur markaður, vöruskortur og slig-
andi húsaleiga.
En í fótspor þessa ástands hefur atvinnuleysið
orðið hlutskipti margra launþega.
Meðan fátæktin og skorturinn knýja þannig
að nýju á dyr alþýðunnar og öryggisleysi milli-
stéttanna vex að sama skapi, en stóratvinnurek-
endum afhentar tugmilljónir króna úr vasa verka-
lýðsins.
Samt þykir auðstéttinni ekki nóg ger't. Enn
eru nýjar álögur á alþýðuna í vændum. Gengis-
lækkun er yfirvofandi og afturhaldið krefst þess,
að orlofslögin verði afnumin og almannatrygging-
arnar skertar.
En alþýða íslands hefur fengið meir en nóg
af sífelldum fórnum á altari auðstéttarinnar.
Hún krefst þess, að auðstéttin, sem engu hefur
fórnað, beri sjálf bvrðar þeirrar atvinnu- og fjár-
hagskreppu, sem hún er að leiða yfir þjóðina.
Hún krefst kauphækkunar fyrir skerta vísi-
tölu og aukna dýrtíð til þess að geta uppfyllt brýn-
ustu þarfir sínar. ,
Hún krefst þess, að lýðréttindi hennar svo
sem orlofslög, almannatryggingar o. s. frv. verði
í engu skert heldur aukin og bætt.
Alþýðan krefst þess, að víðtækar ráðstafanir
verði gerðar — án þess að þjóðin verði bundin á
klafa erlendra lánardrottna — til þess að efla
atvinnulífið og auka atvinnuöryggið með bygg-
ingu 20 nýrra togara á næstu fjórum árum. bygg-
ingu fjölda nýrra síórvirkra verksmiðja, öflun
nægilegs hráefnis til iðnaðarins í landinu o. s. frv.
Alþýðan krefst þess, að stjórnarvöld landsins
rýmki nú þegar á þessu ári innflutning á bygg-
ingarefni til verkamannabústaða og samvinnu-
bygginga og útvegi nú þegar nægilegt fjármagn
til bygingarfélaga verkamanna og samvinnubygg-
ingarfélaga, að fjármagn og byggingarefni verði
ekki notað til bj^gginga lúxusíbúða, og húsaleigu-
okrinu verði létt af almenningi.
Alþýðan krefst þess, að einokun verzlunar-
auðvaldsins verði létt af þjóðinni, skömmtun á
nauðsynjavörum afnumin og innflutningurinn
afhentur neytendasamtökum almennings.
Alþýðan mótmælir harðlega innflutningi er-
lends vinnuafls, sem fullkomnu ábyrgðarleysi
gagnvart íslenzkum verkalýð og krefst þess, að
erlent verkafólk á Keflavíkurflugvelli verði taf-
arlaust látið víkja úr landi og íslendingar látnir
taka' við störfum þess.
Alþýðan krefst sömu launa fyrir sömu vinnu.
Hún krefst aukins öryggis á vinnustöðvum og
skoiar á Alþingi að samþykkja framkomið frum-
varp um öryggisráðstafanir á vinnustöðvum.
Hún krefst þess, að lögfestur verði 12 stunda
hvíldartími á togurum.
En barátta alþýðunnar fyrir kjarabótum og
réttindum er samtvinnuð baráttu þjóðarinnar fyrir
efnahagslegu og stjórnarfarslegu sjálfstæði ætt-
jarðarinnar.
Sá einstæði atburður hefur nú skeð, að núver-
andi ríkisstjórn og meirihluti Alþingis, er hafa
lögfest launalækkun og lagt byrðarnar á alþýðu,
hafa innlimað ísland í hernaðarbandalag nokk-
urra auðvaldsríkjá og þar með boðið heim öllum
þeim hættum fyrir þjóðerni og tilveru íslendinga,
sem slíku hernaðarbandalagi fylgja.
Þessi örlagaþrungna ákvörðun var gerð að
þjóðinna fornspurðri og án hennar áþyrgðar, en
kröfum fólksins um þjóðaratkvæðagreiðslu svarað
með vopnaðri árás lögreglu og hvítliða..
í dag lýsir íslenzk alþýða því yfir, að hún
viðurkennir ekki, að Atlanzhafssamningurinn sé
bindandi fyrir íslenzku þjóðina og að hún er and-
víg hverskonar hernaðaraðild íslands.
Alþýða Reykiavíkur!
Aldrei fyrr hefur eining hins vinnandi
fóks veríð jafn knýjandi nauðsyn og nú til
þess að vernda Iífskjör, frelsi og lýðréttindi
alþýðunnar, gegn vaxandi harðstjórn auð-
vaMsins og standa vörð um frelsi íslands.
Þess vegna heiturn við á alla alþýðu
Framhald á 8. síðu
Ortading
til meðlima verkalýðs-
íélaganna cg annarra
vei’kalýðssinna
Það eru eindregin tilmæli
1. maí-neí'ndar Fulltrúaráðs-
ins og verkalýðsfélaganna,
að sem allra flestir meðlimir
stéttarfélaganna innan Full-
trúaráðsins og aðrir áhuga-
samir verkalýðssinnar veiti
aðstoð sína við sölu 1. MAt-
MERKJA FULLTRÚA-
RÁÐSINS, bæði með því að
selja sjálfir og að hvetja
börn sín til þátttöku í sölu
merkjanna.
Dágurfnn á morgun er eini
dagur ársins, sem verkalýðs-
hreyfingin helgar sér til
merkjasölu, til stuðnings
starfi sínu og baráttu. Leggj
um þess vegna öll fram
krafta okkar til þess að ná
glæsilegum árangri í
merkjasölunni.
Merki dagsins verða af-
hent í DAG frá kl. 8—10
e. h. í skrifstofu Iðju, Al-
þýðuhúsinu, og Á MORGUN
frá kl. 8,30 f. h. I skrifstofu
FuIItrúaráðsins, ITverfisgötu
21.
ÖLL TTL STARFA!
1. mai-nefndin.
Þetta cr merki reykvískrar
alþýðu 1. maí — merki Full-
trúaráðs verkalýðsfélaganna.
Það er greiniilegt að íhald
ið, flokkur atvinnurekenda,
hefur alla forustu um hale-
lújahátíðahöld ríkisstjórnar-
innar 1. maí. Morgunblaðið
hvetur daglega fyigisménn
sína að mæta á Lækjartorgi
1. maí! Og um kvöldið held
ur heildsalaflokkurinn sam-
komu í Holsteini, en þar tala
formenn firnm verkalýðsfé-
laga, allir íhaldsmenn. Þessir
5 formenn hafa allir komizt
að í félögum sínum fyrir auð
mjúkan stuðning Alþýðu-
flokksins.
Það er táknrænt að sam-
vinna íhaldsins og Alþýðu-
flokksins er öll einskorðuð
við það að Alþýðuflokks-
menn lijálpa íhaldsmönnum
til l'orustu — en ekki öfugt.
Einhvern tíma hefði stolt
Alþýðuflokksins verið annað
og meira, en það orð verður
aldrei notað framar um þann
flokk.